Η ΤΖΑΖ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ
RAY CELESTIN
Η ΤΖΑΖ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ
«Μεταξύ 1918 και 1919, ο Πελεκητής της Νέας Ορλεάνης δολοφόνησε έξι ανθρώπους». Ο συγγραφέας του βιβλίου εμπνέεται από τις δολοφονίες του μυθικού πλέον Πελεκητή και γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα σχεδόν έναν αιώνα αργότερα. Τρεις άνθρωποι με διαφορετικά κίνητρα ο καθένας, προσπαθούν να ανακαλύψουν την ταυτότητα ενός ‘‘φαντάσματος’’ που κυκλοφορεί στην πόλη τους και σπέρνει βίαια το θάνατο, χωρίς να αφήνει κανένα στοιχείο πίσω του, πέρα από κάρτες ταρώ. Οι τρεις έρευνες ξεκινάνε από διαφορετικό σημείο και ο μόνος που σταδιακά παίρνει όλα τα στοιχεία στα χέρια του είναι ο αναγνώστης του βιβλίου, όμως δε θα είναι καθόλου εύκολο να ανακαλύψει για ποιο λόγο και από ποιον γίνονται οι δολοφονίες. Σε μια πόλη που κυριαρχεί ο ρατσισμός και τα φυλετικά πάθη και μίση, που κάθε δύο χρόνια χτυπιέται από τυφώνες, με συμμορίες που έχουν τη δύναμη να εξουσιάζουν και που το άτομο της κάθε φυλής είναι προτιμότερο να μένει μέσα στην ασφάλεια της συνοικίας του αλλιώς πάει γυρεύοντας για μπελάδες, κάποιοι προσπαθούν να βρουν την άκρη από το κουβάρι των φόνων μαζεύοντας στοιχεία. Κάποιοι ελίσσονται εύκολα, χρόνια στα κόλπα αλλά άλλοι λόγω του χρώματος και του φύλου τους δύσκολα, όμως το πείσμα και το αίσθημα δικαιοσύνης τους σπρώχνει να συνεχίσουν ως το τέλος, άλλωστε όλοι οι ήρωες κινδυνεύουν το ίδιο, η Νέα Ορλεάνη δεν μπορεί να θεωρηθεί φιλική πόλη, και υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί για κάποιους από τα παλιά.
«Είχε μείνει με την εντύπωση πως όσα είχε κάνει είχαν χρησιμέψει ως απόδειξη για το πόσο πυκνό ήταν το δίκτυο της εξουσίας γύρω από την πόλη, πόσο δυνατή ήταν στ’ αλήθεια η λαβή των αρχών».
Ο συγγραφέας δεν αναλώνεται τόσο με τη βιαιότητα που έχουν διαπραχθεί οι δολοφονίες, δίνει όσες πληροφορίες χρειάζονται στον αναγνώστη χωρίς να φτάνει στην υπερβολή. Ακολουθεί μονοπάτια κλασσικών βιβλίων και ενδιαφέρεται και εκείνος όπως και οι ήρωες του να εξελιχθεί η ‘‘ερεύνα’’ ώστε να γίνει κατανοητό στον αναγνώστη τι έχει συμβεί. Οι τρεις ερευνητές, που έναν από αυτούς βοηθάει ο θρύλος της τζαζ Λουίς Αρμστρονγκ, (παραδόξως έχει δέσει τόσο καλά στο βιβλίο που δεν ξενίζει τον αναγνώστη, αν και δεν ξέρω αν ήταν αποτέλεσμα έρευνας ή απλά θαυμασμού η απόφαση του Celestin να αναμείξει το μεγάλο τρομπετίστα και τραγουδιστή της τζαζ στην υπόθεση του βιβλίου του), φτάνουν από διαφορετικούς δρόμους στα συμπεράσματα τους, άραγε είναι άσχετα μεταξύ τους ή απλά ένα μέρος της ολοκληρωμένης εικόνας των δολοφονιών και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτές!
Η Νέα Ορλεάνη με τη τζαζ, τις συμμορίες και τις τόσες διαφορετικές εθνικότητες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην πόλη αποτελεί το ιδανικό σκηνικό, ενώ η πραγματική επιστολή που είχε αποσταλεί από τον Πελεκητή και είχε δημοσιευτεί σε μια εφημερίδα της εποχής, στην οποία προσκαλεί τους κατοίκους της πόλης σε μια ξέφρενη γιορτή με μουσική τζαζ, σε σπρώχνει να μπεις με μιας στα βαθιά της υπόθεσης.
«Η τζαζ του δολοφόνου», του Ray Celestin είναι βιβλίο που θα αναμετρηθεί με το χρόνο και που προσωπικά πιστεύω ότι θα κερδίσει το στοίχημα.
Μαίρη Β.