Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΕ

ΠΕΛΑ ΣΟΥΛΤΑΤΟΥ

-Εκδόσεις Καστανιώτη-

Το νέο βιβλίο της Πέλλας Σουλτάτου, είναι μια συλλογή τριάντα δύο διηγημάτων, τα οποία μπορούν να διαβαστούν μόνα τους, αλλά κάποια έχουν και μια σύνδεση, όσον αφορά την ηρωίδα και το χώρο. Το σκληρόδετο βιβλίο των περίπου διακοσίων σελίδων, θα μπορούσε να χωριστεί κστ’ εμέ σε τρία μέρη, ένα αυτό με τα διηγήματα που η συγγραφέας δίνει σε πρώτο πρόσωπο, με την ηρωίδα να φέρνει μνήμες από την παιδική της κυρίως ηλικία, της δεκαετίας του ογδόντα, από διακοπές, από επαρχιακή Ελλάδα και από την Κρήτη. Ένα άλλο με κάποια λίγα διηγήματα που αγγίζουν το σουρεαλισμό, και κάποια άλλα που διηγείται σε τρίτο πρόσωπο, -των οποίων μερικά θα μπορούσαν να γίνουν και νουβέλα ή μυθιστόρημα- που θα τολμούσα να τα πω ρεαλιστικά παραμύθια, με μεταφορές ηρώων, από έναν παραμυθένιο κόσμο στο ρεαλισμό, που σκάνε απότομα στην πραγματικότητα για να βρουν την αλήθεια.

Ορισμένα διηγήματα είναι της μίας σελίδα, κι αναρωτιέσαι πόσο μικρό μπορεί να είναι ένα διήγημα; Αν είναι καλά δομημένο και ολοκληρωμένο, ίσως και μερικών προτάσεων. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένα μικρό γλωσσάρι, με λέξεις του κρητικού ιδιώματος, που θα βοηθήσει τον αναγνώστη. Η Σουλτάτου χρησιμοποιεί το χιούμορ, που είναι πολύ σημαντικό για τη λογοτεχνία, τσαλακώνοντας τη σοβαροφάνεια, δίχως να φοβάται μη χάσει το βιβλίο τη σοβαρότητά του. Τονίζει κοινωνικά και πολιτικά θέματα, χωρίς να γράφει ένα πολιτικό βιβλίο. Επιμένει στη χειραφέτηση και στη δημοκρατία, στηλιτεύει κακώς κείμενα, όπως την πατριαρχική, ελληνική κοινωνία, που σε τόσα κακά μας οδήγησε, όμως δεν κουράζει και δεν γίνεται μονότονη. Δε θα προτείνουμε κάποια διηγήματα, που θα μείωναν την αξία των υπολοίπων.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, διηγήματά του έχουν προδημοσιευτεί σε ιστότοπους, εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, όμως όλα τους, έχουν ξαναδουλευτεί για να δημοσιευτούν στην τελική τους μορφή, στη συλλογή αυτή. Τελικά η θάλασσα δεν είναι μπλε, θα συμφωνήσουμε με τη συγγραφέα, ίσως είναι η μάνα όλων, όπως ομοιάζει όχι τυχαία ως λέξη (μάνα και θάλασσα) σε άλλες γλώσσες, ίσως είναι όπως τη βλέπουν τα μάτια της καρδιάς μας, ίσως λαδί, κόκκινη, μπλε ακόμα και μαύρη ανάλογα με τις αντανακλάσεις του φωτός και τα ύφαλα, αν και στην πραγματικότητα είναι διάφανη, όπως αξίζει να είναι και οι άνθρωποι.

Ε.Φ.Β.

Διαβάστε επίσης: