Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ

Francesca Giannone

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Ξέρεις, η ασθένεια είναι όπως το κλειδί ενός λουκέτου…»

Κανείς δεν ξέρει πού θα τον οδηγήσει η ζωή του και πολύ περισσότερο ο έρωτας. Η Άννα στα είκοσι οχτώ της και έχοντας ζήσει ως τότε στον ιταλικό βορρά, ακολουθεί τον σύζυγό της Κάρλο στη γενέτειρά του, στο Λέτσε σε ένα χωριό του νότου. Μαζί τους και ο ενός έτους γιός τους. Ο λόγος που εγκαταλείπουν τον ιταλικό βορρά που έχει προοδεύσει σε σχέση με τον νότο με ποικίλους τρόπους, είναι το κτήμα και το αρχοντικό που κληρονομεί ο σύζυγός της.

Η Άννα στη γενέτειρα του συζύγου της θα είναι η ξένη. Δυναμική, ανεξάρτητη και χειραφετημένη, θέλοντας και μη συχνά θα τραβάει την προσοχή επάνω της. Μην μπορώντας να παραμένει στο σπίτι παριστάνοντας τη νοικοκυρά και προσπαθώντας να συνηθίσει στις νέες συνθήκες της ζωής της που της επέβαλλαν τα σχέδια του Κάρλο, θα υποβάλει τα χαρτιά της ώστε να αναλάβει τη θέση του ταχυδρόμου, που πρόσφατα χήρεψε. Παρά την έκπληξη που θα προκαλέσει στους κατοίκους του χωριού, την αντίθετη γνώμη του συζύγου της και τις ειρωνείες του υπαλλήλου  του ταχυδρομείου, η Άννα δε θα το βάλει κάτω. Ο μόνος που θα στηρίξει από την αρχή  την απόφασή της θα είναι ο αδερφός του συζύγου της.

Με το χρέος πλέον να μοιράζει καθημερινά την αλληλογραφία, θα γνωρίσει καλύτερα τον τόπο, αλλά και τους ανθρώπους του. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα μάθει τα μυστικά τους και το σαράκι που ρουφάει το αίμα από την καρδιά τους. Και επειδή η Άννα δεν είναι ένας άνθρωπος που μένει θεατής, εκεί που οι υπόλοιποι χλευάζουν, είναι επιθετικοί και δύσπιστοι θα αδιαφορήσει για τη γνώμη που θα προκαλέσει η συμπεριφορά της, στηρίζοντας τους συνανθρώπους της και πολλές φορές αλλάζοντάς τους τη ζωή. Την ίδια ώρα ένας πλατωνικός έρωτας θα τρυπώσει στη δική της καρδιά, που κάθε μέρα θα γιγαντώνεται, γεμίζοντάς την ενοχές.

Το βιβλίο "Η Ταχυδρόμος" είναι από τα ομορφότερα μυθιστορήματα που διάβασα μέσα στη χρονιά. Με το ποδήλατο της Άννας βολτάρουμε στη ζωή περασμένων δεκαετιών του ιταλικού νότου αλλά και των ανθρώπων του, αναγνωρίζοντας ίσως σε κάποια σημεία και την ελληνική ύπαιθρο με τους αμπελώνες και τα ελαιόδεντρά της. Τα πάντα έχουν δέσει υπέροχα σαν την τούρτα γενεθλίων της Άγκαθα ή τη σάλτσα πέστο που ετοιμάζει η Άννα, ενώ οι σελίδες γυρίζουν η μία μετά την άλλη με την ταχύτητα των ακτινών του ποδηλάτου, μια καλοκαιρινή μέρα.

Μαίρη Β.