Η ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΗ

NATALIE FERGIE

Η ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΗ       

-Εκδόσεις Διόπτρα-

«Τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτή τη ζωή, όπως ξέρουμε όλοι».

«Κόκκινη κλωστή δεμένη», λέγανε παλιά πριν ξεκινήσουν να αφηγούνται μια ιστορία… αλλά η Fergie προτιμάει ένας ξεχασμένος φάκελος, να κάνει την αρχή της ιστορίας της, που ταχυδρομείται με καθυστέρηση 30 ετών. Άραγε ο φάκελος θα βρει τον παραλήπτη του ή η ευγενική αυτή πράξη, μιας αλυσίδας ανθρώπων δε θα καρποφορήσει!

Στο μοναδικό της βιβλίο ή ίσως απλά στο πρώτο, η Fergie μας διηγείται την ιστορία πολλών και διαφορετικών ανθρώπων, σε άλλες εποχές, με αρκετά διαφορετική ζωή, κι όμως να που πάντα κάτι υπάρχει να ενώνει τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους. Το 1911, λίγα μόλις χρόνια πριν την έναρξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου, η Τζιν με τον αρραβωνιαστικό της εργάζονται στο εργοστάσιο της Singer, φτιάχνοντας ραπτομηχανές. Ίσως έχετε δει κάποιοι τη γιαγιά ή τη μητέρα σας σκυμμένη πάνω από μια μηχανή Singer, οπότε αναφερόμαστε σε μια επιχείρηση που τροφοδοτούσε παγκοσμίως τα σπίτια με οικιακές ραπτομηχανές. Όταν θα ξεσπάσει απεργία στο εργοστάσιο και με εκείνους να πρωτοστατούν, η θέση του ζευγαριού εκεί θα είναι επισφαλής. Γεγονός που θα αναγκάσει την Τζιν, σε μια ύστατη επαναστατική απόπειρα να αφήσει ένα μήνυμα κρυμμένο σε μια ραπτομηχανή! Ένα μήνυμα που θα δώσει δύναμη και κουράγιο τόσο στην αποστολέα όσο και στον τελικό, άγνωστο σε εκείνην, παραλήπτη του.

Στα 2016 ο Φρεντ, αν και έχει περάσει περισσότερος από ένας αιώνας από την απεργία του εργοστασίου στην Σκοτία, θα αποκτήσει αντίστοιχα προβλήματα με εκείνα του ζευγαριού. Κι ενώ κάποιο καιρό νωρίτερα όλα θα τα αξιολογεί βάσει των οικονομικών αντιστοιχιών τους, το σπίτι που θα κληρονομήσει από τον παππού του και τα τετράδια της γιαγιάς κρυμμένα στη ραπτομηχανή της, θα τον κάνουν σταδιακά να αναθεωρήσει τόσο τα πιστεύω όσο και τη ζωή του.

«Δεν είναι απίστευτο; Μου φέρνει ανατριχίλα μερικές φορές. Σαν να αγγίζω την ιστορία».

Το κάθε αντικείμενο έχει τη δική του ιστορία. Επιπλέον είναι απόδειξη, μαρτυρία και κομμάτι της σφαιρικής, ιστορικής εικόνας. Τα καινούργια πράγματα, με τη γυαλιστερή υφή και λάμψη, πάντα κερδίζουν την προσοχή του βλέμματος, όμως θα αργήσουν να αποκτήσουν την αξία του παλιού. Και δεν αναφέρομαι τόσο στα αντικείμενα που κάποιος θα ακριβοπληρώσει για να αποκτήσει σε μια αντικερί, αλλά αυτά που ακούμπησαν τα αγαπημένα χέρια, που γρατσουνίστηκαν σε κάποιο αναπόφευκτο ατύχημα λόγω του καιρού, γιατί όπως οι άνθρωποι αποκτάμε τις ρυτίδες μας έτσι και τα αντικείμενα ‘‘κερδίζουν’’ τις γρατσουνιές τους. Αντικείμενα που θα γεμίσουν νοσταλγία σε εκείνον που θα κρατήσει το παλιό μπαστούνι του παππού, ή που θα χαϊδέψει το ξύλο από την παλιά Singer της γιαγιάς. Που θα φορέσει το παλτό ή το καπέλο του πατέρα ή θα πιει τον καφέ του στο φλιτζάνι από το σερβίτσιο της μητέρας.

Τέσσερις διαφορετικές γενιές και οι ιστορίες τους είναι αποτυπωμένες στο βιβλίο, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για πραγματικές ιστορίες, το πλαίσιο της ζωής τους είναι. Κι άλλωστε πόσο μπορεί να διαφέρουν οι ζωές των ανθρώπων, ίσως κάπου κάποτε γνωρίσατε κάποιον που…

Μαίρη Β.