Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
GUILLAUME MUSSO
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
-Εκδόσεις Διόπτρα-
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο επώδυνο για έναν συγγραφέα από το να έχει μια ιστορία και να μην μπορεί να τη διηγηθεί».
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο για έναν αναγνώστη από το να ανακαλύπτει βιβλία που τον σαγηνεύουν και δεν μπορεί να τα αφήσει από τα χέρια του.
Ο δημοφιλής συγγραφέας Νατάν Φολ έπειτα από την κυκλοφορία του τρίτου του βιβλίου, αποφασίζει ξαφνικά να δώσει τέλος στη λογοτεχνική του καριέρα, απογοητεύοντας το αναγνωστικό του κοινό. Η άρνηση του αυτή αποτελεί, ακόμη και έπειτα από είκοσι χρόνια αποχής του από τη συγγραφή, μεγάλο μυστήριο για τον εκδοτικό κόσμο αλλά και για το κοινό, όμως κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν ο λόγος που τον απομάκρυνε από την ενασχόληση του. Τα τρία του μυθιστορήματα εξακολουθούν να κάνουν πωλήσεις, (κάτι σαν τον «Φύλακα της Σίκαλης» του Σάλιντζερ), όμως σε αντίθεση με εκείνον ο Φολ έχει πάψει πλέον να γράφει, ο ίδιος έχει απομονωθεί σε ένα νησί όπου περνάει τον καιρό του στην υπερπολυτελή κατοικία του, αποφεύγοντας δημοσιογράφους και τουρίστες που θέλουν να λύσουν το μυστήριο Νατάν Φολ.
Όταν στο νησί θα φτάσει ένας νεαρός συγγραφέας, ο οποίος θα έχει κουραστεί από τις απορριπτικές επιστολές των εκδοτικών και θα θελήσει να συναντήσει το ίνδαλμα του ώστε να διαβάσει το βιβλίο του και να του πει τη γνώμη του, η υποδοχή του Φολ θα αποδειχτεί από εχθρική ως επικίνδυνη. Όμως μαζί με την άφιξη του νεαρού συγγραφέα θα υπάρξει μια ακόμη άφιξη στο νησί, μιας νεαρής δημοσιογράφου, η οποία έχει ως σκοπό να λύσει το μυστήριο Φολ, φέρνοντας τον αντιμέτωπο με ένα ερεβώδες παρελθόν, και με τους λόγους που του στέρησαν κάθε διάθεση για την αγαπημένη του ασχολία. Όταν σε μια παραλία του νησιού θα βρεθεί, σε ιεροτελεστική στάση, το πτώμα μιας δολοφονημένης γυναίκας , οι κάτοικοι του νησιού Μπομόν θα αποκλειστούν από τις αρχές, ενώ ο Φολ με τη δημοσιογράφο θα είναι υποχρεωμένοι να αναμετρηθούν με την αλήθεια.
Οι υποθέσεις στα μυθιστορήματα του Musso αν και στη βάση τους είναι αστυνομικές, ουσιαστικά δεν είναι μόνο αυτό. Ο συγγραφέας καταφέρνει με μαεστρία την οποία έχει αναπτύξει στη γραφή του να ξεχωρίζει και να μην ‘‘πνίγει’’ τον αναγνώστη του αποκλειστικά στο σκοτάδι, όπως συνήθως κάνουν οι περισσότεροι συγγραφείς ανάλογων βιβλίων. Τα βιβλία του είναι γεμάτα φως, κανονικοί άνθρωποι, με κανονικές ζωές που συμπεριφέρονται φυσιολογικά και κερδίζουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό την ώρα που κρύβουν καλά ένα σκοτεινό πρόσωπο. Δε μιλάει για νυχτόβια πλάσματα που έχουν ως σκοπό να κάνουν κακό, αλλά για όσα υπάρχουν και στην πραγματική ζωή. Γράφει για εκείνους τους πολέμους (όποιου είδους) που έχουν μόνο ή κυρίως, παράπλευρες απώλειες.
Όπως και στο μυθιστόρημα του «Ένα διαμέρισμα στο Παρίσι», η μία ανατροπή ακολουθεί την άλλη και μπορεί ο αναγνώστης να αντιλαμβάνεται ότι θα υπάρξει αυτή η ανατροπή, όμως δεν μπορεί να καταλάβει, πως θα κινηθεί ο συγγραφέας. Με λίγα λόγια πρόκειται για έναν πολύ καλό –λογοτεχνικό- παίκτη, που μόλις τελειώσεις μαζί του τη μια παρτίδα (το ένα του βιβλίο) θα επιθυμήσεις να ξεκινήσεις νέα παρτίδα. Γιατί ο αναγνώστης ξέρει ότι από το παιχνίδι της ανάγνωσης των βιβλίων του Musso, μόνο χαμένος δε θα βγει.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
