Η μοναξιά είναι από χώμα
ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ
-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ-
Η επανέκδοση του βιβλίου της Μάρως Βαμβουνάκη, που βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος είναι η εξομολόγηση ενός άνδρα, προς την αγαπημένη του, μέσα από δεκαοχτώ επιστολές που της γράφει, εξόριστος ο ίδιος σε ένα μικρό νησί, σε ένα μικρό σπίτι με δύο δωμάτια κοντά στη θάλασσα, που μοιάζει τόσο ερημικό που νομίζεις πως στέκεται στην άκρη μιας τελευταίας άδειας ηπείρου. Όμως τι της γράφει; Τα πάντα. Για την καθημερινότητα του, για το πώς ένιωθε όταν ήταν μαζί, για τις ιδέες του, μα πάνω από όλα της γράφει για την αγάπη που της έχει, πιστεύοντας πως «η εκμηδένιση σε κατεβάζει στο τίποτα ενώ η ταπείνωση σε ανεβάζει στο παν». Γράφει όμως σε εκείνη ή γράφει για τον εαυτό του! Για να απαλλαγεί από εκείνη. Όλα δείχνουν πως της μιλάει σαν να την έχει δίπλα του, εξομολογούμενος το είναι του. Αφήνοντας ως κι αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα που ετοιμάζει στην άκρη για να γράψει σε αυτήν. Άξιζε όμως τον κόπο; Η γυναίκα αυτή ήταν σε θέση να καταλάβει; Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία;
Το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και η ροή του σε παρασέρνει, μπορεί να μην είναι η περιπέτεια, μπορεί να μην κρύβει μυστικά, όμως σε κάθε σελίδα θέλεις να προχωρήσεις στην επόμενη, ενώ ο λόγος ποιητικός ως έναν βαθμό, σε ευχαριστεί. Ο πρωταγωνιστής στην προσπάθεια του να βρει τον εαυτό του και να απαλλαγεί από αυτόν τον παμφάγο έρωτα, πρώτα αυτοεξορίζεται κι έπειτα αρχίζει να γράφει τις επιστολές. Ονειρεύεται το ιδανικό ζευγάρι και θέτει πολλά ερωτήματα, δίχως απαντήσεις. Δυστυχώς για αυτόν ο δρόμος που τον έπαιρνε μακριά της ήταν δρόμος κυκλωτός κι επέστρεφε πάλι σ’ εκείνη. Δίχως λύτρωση. Προσπάθησε, έγραψε, πάλεψε, τα έσπασε στο μικρό του σπίτι, ακόμα πήρε την απόφαση να επιστρέψει, τίποτα δεν τον γαλήνεψε. Γιατί η μοναξιά είναι από χώμα, όπως είναι κι ο άνθρωπος. Όπως είναι η σιωπή, όπως είναι όλα. Και το χώμα πάντα γεννά και ξαναγεννά, δυστυχώς για τον ήρωα μας αναγεννά τον ίδιο έρωτα.
Ε.Φ.Β.
Διαβάστε επίσης:
