Η ΛΥΚΟΦΩΛΙΑ

ELODIE HARPER

-Εκδόσεις Κάκτος-

Το νέο της όνομα είναι Αμάρα, εκτός από την ελευθερία της, έχασε το δικαίωμα στο όνομα και στο παρελθόν της. Πρέπει να ξεχάσει το ποια ήταν ώστε να καταφέρει να επιβιώσει στις νέες συνθήκες της ζωή της. Είναι ποθητή, έξυπνη και θα μπορούσε να θεωρηθεί μορφωμένη, για το 74 μ.Χ.. Όμως οι άντρες δεν τη θέλουν για τις γνώσεις και την εξυπνάδα της, το μόνο που επιθυμούν είναι να κουρσεύουν το κορμί της, άλλωστε είναι σκλάβα του πορνείου, μαζί με άλλα κορίτσια. Το χρέος της να ικανοποιεί τους πελάτες και να κάνει όλο και πιο πλούσιο τον αφέντη της.

Κι αν για τις συντρόφισσες της στο πορνείο, το να ανήκουν σε έναν αφέντη είναι ο μόνος γνωστός τρόπος ζωής, για την Αμάρα δεν είναι το ίδιο. Δεν έχει αποδεχτεί τη μοίρα της αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Δεν έχει τη δύναμη της Βρετανικής ώστε να παλεύει με τους πελάτες του πορνείου, αντιθέτως είναι υποχρεωμένη, να βγαίνει με τα άλλα κορίτσια στο πεζοδρόμιο, ώστε να ψαρεύει πελάτες εκεί, στα καπηλειά ή στα λουτρά. Όμως την ώρα που το σώμα της είναι ικανό να προσφέρει ευχαρίστηση με ή χωρίς τη θέληση της, ένα κοφτερό μυαλό επεξεργάζεται πως θα καταφέρει να βγει από τη δεινή θέση που την έφεραν οι συνθήκες. Γνωρίζει ότι η παλιά της ζωή ανήκει στο παρελθόν, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα επιστρέψει στην Ελλάδα, στις Αφίδνες που έζησε τα πρώτα δεκαπέντε ευτυχισμένα χρόνια της ζωής της, πριν η οικογένεια της πέσει σε ανέχεια. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα εκεί να την περιμένει. Κι ας κάνει όνειρα στην αγκαλιά του Μένανδρου. Η ζωή της πλέον είναι στην Πομπηία, δεν υπάρχει διαφυγή από εκεί, όμως αν σταθεί τυχερή παραθέτοντας τα ταλέντα της, μπορεί να αποκτήσει ξανά ένα είδος ελευθερίας. Να ξεφύγει από τους βρωμερούς πελάτες του πορνείου και από τον βίαιο και επικίνδυνο αφέντη της.

Απλώστε το χέρι σας στην Αμάρα και αφήστε της να σας ξεναγήσει στην Πομπηία του πρώτου αιώνα μ. Χ.. Θα περπατήσετε σε βρώμικα σοκάκια και επικίνδυνους δρόμους, όμως θα δείτε και πως γλεντούσαν οι ρωμαίοι αριστοκράτες στα συμπόσια που δίνανε. Θα γίνετε μάρτυρες της απόγνωσης και της απογοήτευσης των ηρώων του βιβλίου, μα και της θέλησης και της δύναμης ενός αποφασισμένου ανθρώπου με δυνατό νου. Κι όταν κλείσετε το βιβλίο, τελειώνοντας το, μαγεμένοι με μια ιστορία γραμμένη στο αιώνα μας, που σας πήγε όμως δεκαεννιά αιώνες πίσω, αναρωτηθείτε : «Αλήθεια, πόσο διαφορετική είναι η ζωή του αδύναμου τον 21^ο αιώνα;» Πόσο έχει γίνει φύση του ανθρώπου να εκμεταλλεύεται τον  συνάνθρωπο του εκεί έξω, παρά τους νόμους που θεσπίζονται; Γιατί αν έναν στόχο έχει η τέχνη και η λογοτεχνία, πέρα από το να μας ψυχαγωγήσει, θα πρέπει να είναι και να μας προβληματίσει. Μια εποχή γίνεται καθρέφτης της άλλης και μέσω αυτής βλέπουμε την ομορφιά ή την ασχήμια μας.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: