Η ΛΕΣΧΗ ΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
RICHARD OSMAN
Η ΛΕΣΧΗ ΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
«Όμως τα πράγματα έτσι γίνονται εδώ πέρα. Η ζωή συνεχίζεται, μέχρι που σταματά».
Μπορεί να αποτελεί η ηλικία γνώμονα για το αν θα ακολουθήσεις ενδιαφέρον μονοπάτι ή ανιαρό; Είναι θέμα τύχης ή προσδοκίας; Οι άνθρωποι πρέπει να προκαλούμε την τύχη μας ή να τη δεχόμαστε ως έρχεται; Κάπως έτσι θα ήταν οι ερωτήσεις που θα έθετα, αν έπαιρνα συνέντευξη στους τέσσερις βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου του Richard Osman «Η Λέσχη φόνων της Πέμπτης». Η Ελίζαμπεθ, ο Ιμπραήμ, ο Ρον και η Τζόις, κάτοικοι ενός οικισμού ευγηρίας στη βρετανική ύπαιθρο, προερχόμενοι από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες και ζωές μεταξύ τους, έχουν μια εντελώς διαφορετική ασχολία από τους υπόλοιπους κατοίκους. Η λέσχη που έχουν οργανώσει, αν και η Τζόις είναι νεότερο μέλος που αντικαθιστά ένα παλιότερο, έχει να κάνει με φόνους. Παλιοί, αστυνομικοί φάκελοι από υποθέσεις που δε λύθηκαν, έχουν φτάσει στα χέρια τους και εκείνοι τους διαβάζουν και βάσει των γνώσεων τους βγάζουν τα συμπεράσματα και την ‘‘ετυμηγορία’’ τους. Πως θα αντιδράσει όμως η ομάδα, όταν ένας νέος φόνος συμβεί πολύ κοντά τους και οι ίδιοι γνωρίζουν έστω εξ’ όψεως το θύμα. Είναι δυνατόν να μην εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να μην αρχίσουν να ερευνούν ένα φόνο που συνέβη εδώ και τώρα; Τότε τι λέσχη των φόνων θα ήταν; Εκτός από τη δαιμόνια τετράδα που αφορά τέσσερις ‘‘έφηβους’’ – ηλικιωμένους, η αστυνομία θα διεξάγει τη δική της έρευνα. Ποιος θα φτάσει πρώτος στη λύση της υπόθεσης ή απλά ποιος θα φτάσει στη λύση της υπόθεσης;
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που διατηρεί το ενδιαφέρον της έρευνας για το ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία, αλλά προσθέτει και άλλα συστατικά κάνοντας τη γεύση, αν όχι πρωτότυπη σίγουρα όμως νόστιμη. Τέσσερις ζωντανοί χαρακτήρες, παρά τα προβλήματα της υγείας τους επιμένουν να προσπαθούν, η υπόθεση είναι δική τους και εκείνοι αποφασισμένοι να τη λύσουν. Ο συγγραφέας έχει ζυγίσει τα πάντα άριστα στην υπόθεση του έργου του, οι ήρωες του είναι ευχάριστοι και θα γίνουν αμέσως αγαπητοί στον αναγνώστη, το αστυνομικό κομμάτι έχει τις ανατροπές του αλλά δεν πέφτει πουθενά έξω στο πως έχει στήσει τα χαρτιά του ο Osman. Ένα βιβλίο που εκτός των άλλων μας δείχνει ποιοι μπορεί να είναι ακόμη και οι δικοί μας άνθρωποι, πίσω από το πρόσωπο του ανήμπορου που εμείς αντικρίζουμε, επηρεασμένοι από τα στερεότυπα.
«Από μια ηλικία και έπειτα, μπορείς λίγο πολύ να κάνεις ό,τι σου καπνίσει . Κανείς δε σε κατσαδιάζει, εκτός απ’ τους γιατρούς και τα παιδιά σου».
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
