Η Κουκλίτσα

ΜΑΙΡΗ ΚΙΟΥΜΠΙΚΑ

Η ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ

Ίσως έχουμε αρχίσει να εξοικειωνόμαστε και να συνηθίζουμε την εικόνα των αστέγων. Όπως τους προσπερνάμε στην καθημερινότητα αποφεύγοντας οποιαδήποτε επαφή μαζί τους. Τα «καθώς πρέπει» άτομα αρνούνται ακόμα και την οπτική επαφή αλλά και οι άστεγοι στο δικό τους ρόλο, προσπαθούν συνήθως να μην προκαλούν για να μη βρουν τον μπελά τους, ως οι πιο αδύναμοι κρίκοι της αλυσίδας της ανθρώπινης κοινωνίας.

Όμως πως μπορεί κάποιος να αγνοήσει ένα έφηβο κορίτσι μέσα στη βροχή που κρατάει στην αγκαλιά του ένα μωρό; Τουλάχιστον η Χέιντι, άτομο ευαισθητοποιημένο δεν μπορεί να ξεχάσει την εικόνα της νεαρής κοπέλας με το βρέφος. Κι όταν οι συναντήσεις τους επαναλαμβάνονται η Χέιντι νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει έμπρακτα. Το να παρουσιάσεις όμως στην έφηβη κόρη σου και το σύζυγο σου μια άγνωστη γυναίκα, επιτρέποντας της να μείνει στο σπίτι σας δεν μπορεί από το να προκαλέσει αντιδράσεις .

Η Χέιντι όμως καταφέρνει να ‘‘επιβάλει’’ την απόφαση της, με τη δικαιολογία του πρόσκαιρου, παρά τη φανερή δυσαρέσκεια του Κρις και της Ζόι.

Όσο εξελίσσεται η υπόθεση, αρχίζουμε σταδιακά να μαθαίνουμε για τους ήρωες γεγονότα που έχουν συνταράξει τη ζωή τους και έχουν επηρεάσει το χαρακτήρα τους. Πόσο αθώα μπορεί να είναι μια κοπέλα δεκαέξι ετών που γυρνάει στους δρόμους ‘‘σέρνοντας’’ μαζί της ένα μωρό και υποβάλλοντας το σε ταλαιπωρίες λόγω έλλειψης εμπειρίας και πληροφόρησης; Πόσο αλτρουίστρια είναι η ίδια η Χέιντι, που αναλαμβάνει να προστατέψει μητέρα και παιδί  και πόσο δεν περνάνε δεύτερες σκέψεις από το μυαλό της; Πόσο οι δομές της ίδιας της κοινωνίας φροντίζουν και μεριμνούν για τα απροστάτευτα μέλη της ώστε να μην εκβιαστούν, να μην πέσουν θύματα σωματικής ή ψυχολογικής βίας; Πόσο ο κάθε ένας είναι στην πραγματικότητα αυτό που φαίνεται και δεν υποκρίνεται!

«Η κουκλίτσα» της Κιούμπικα είναι ένα ψυχολογικό, κοινωνικό θρίλερ. Χωρίς να διστάσει και με τη δύναμη που έχει μόνο η τέχνη να μιλάει δυνατά για τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν  πίσω απλό κλειστές πόρτες και που οι περισσότεροι από εμάς αναγκαζόμαστε να κάνουμε ότι δε βλέπουμε, ακόμα και όταν τα αντιλαμβανόμαστε. Είτε γιατί δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε, είτε απλά δε μας αφορούν και κοιτάμε τη δουλειά μας αλλά κυρίως με την ανησυχία μη βρεθούμε μπλεγμένοι.

Μυθιστόρημα που αναφέρεται στις ανθρώπινες ανάγκες. Υλικές, ηθικές, πνευματικές. Με το θύμα να προσπαθεί να βρει τη δύναμη να αποδώσει δικαιοσύνη αφού κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται. Και έπειτα από την αυτοδικία θα πέσει στα χέρια της νόμιμης και κρατικής δικαιοσύνης που τόσο καιρό   απουσίαζε από το να αποτρέψει ό,τι έχει υποστεί προστατεύοντας το, μετατρέποντας το ίδιο σε παραβατικό.  Επιμένοντας να του δίνει το ρόλο του θύτη.

Σε όσους αρέσουν τα ψυχολογικά θρίλερ «Η Κουκλίτσα» είναι μια καλή επιλογή, ενώ η πολλαπλή αφήγηση κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, παρουσιάζοντας τους ήρωες διάφανους στα μάτια του αναγνώστη.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: