Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ

MAJA LUNDE

-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-

«Η Ελπίδα είναι πράσινη, η ελπίδα είναι ένα βλαστάρι, όμως πριν από το βλαστάρι υπάρχει ο σπόρος»

Το τελευταίο μυθιστόρημα που ολοκληρώνει την Τετραλογία του Περιβάλλοντος , της νορβηγίδας συγγραφέως Maja Lunde,  με τίτλο «Το Βιβλίο Των Δέντρων» κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάη από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, όπως και τα βιβλία που προηγήθηκαν της σειράς.

Σε αυτό η συγγραφέας εστιάζει πάλι στην οικολογική καταστροφή, με κεντρικό θέμα αυτή τη φορά τα δέντρα. Πέντε παιδιά, τα δύο μεγαλύτερα έφηβοι, ζουν απομονωμένα κοντά στο Βόρειο Πόλο. Ο Τόμι έχει διαφορετικές σκέψεις για το μέλλον απ’ ότι η Ράκελ. Εκείνος είναι ικανοποιημένος με το να ακολουθεί τη ρουτίνα του, να φροντίζει τα τρία μικρότερα παιδιά, και να προστατεύει το θησαυροφυλάκιο των σπόρων. Η Ράκελ από την πλευρά της δεν μπορεί να διανοηθεί μια ζωή για την ίδια και τη μικρότερη αδερφή της στο ίδιο πάντα μέρος, με τη συντροφιά αποκλειστικά του Τόμι και των αδερφών του. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή μέσω ενός ασυρμάτου η Ράκελ θα διαπραγματευτεί το θησαυροφυλάκιο των σπόρων. Σε αυτό είναι φυλαγμένοι σπόροι από τα δέντρα όλου του κόσμου. Δέντρα που πλέον δεν υπάρχουν. Αν κάποιος έρθει να τους πάρει από το Λονγκγιαρμπίεν θα του παραδώσουν τους σπόρους και θα έχουν την ευκαιρία να φυτέψουν αυτά τα δέντρα. Μια ομάδα από την Κίνα που ακούει το μήνυμα της Ράκελ, που μάταια το επαναλαμβάνει για ημέρες, αποφασίζει ότι αξίζει το επικίνδυνο ταξίδι για να αποκτήσουν τους σπόρους, κι έτσι ξεκινάει η επιχείρηση. Ο Τόμι όμως έχει αντίθετη γνώμη. Η γιαγιά του έχει υπάρξει η φύλακας του θησαυροφυλακίου των σπόρων για δεκαετίες και τώρα που εκείνη χάθηκε μαζί με όλους τους υπόλοιπους ενήλικες της περιοχής, είναι αυτός ο φρουρός τους. Άλλωστε όπως εκείνοι στο Λονγκγιαρμπίεν δεν είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τους σπόρους, παρά μόνο να τους διαφυλάξουν, έτσι και κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα σε αυτούς.

Και τα τέσσερα βιβλία της Lunde, είναι γραμμένα με ευαισθησία και διάθεση να μας προειδοποιήσει για ένα σκοτεινό μέλλον γεμάτο ελλείψεις, που οι άνθρωποι απλά επιβιώνουν. Σε κάθε ένα από αυτά, ταλαιπωρούνται, άλλες φορές λόγω της απουσίας των μελισσών, με τους ανθρώπους να αναλαμβάνουν τη δύσκολη δουλειά για τους ίδιους της επικονίασης των δέντρων, άλλες λόγω της έλλειψης του νερού, της απουσίας σπόρων αλλά και των υπόλοιπων ειδών. Βέβαια την ευθύνη τη φέρει το ανθρώπινο είδος, που τελικά αργά η γρήγορα θα πληρώσει για την απληστία και την αλαζονεία που υπέδειξε ένα μεγάλο μέρος του όταν η πλειοψηφία δεν έκανε κάτι ουσιαστικά για να εμποδίσει την καταστροφή.  

Στα τρία μυθιστορήματα που προηγήθηκαν η συγγραφέας μας δείχνει το μέλλον, όμως εξετάζει και το παρελθόν, ταξιδεύοντας μας πίσω στον χρόνο. Στο βιβλίο των Δέντρων αποφασίζει να σταθεί κυρίως στην ιστορία του Τόμι και των τεσσάρων παιδιών του Λονγκγιαρμπίεν. Ενώ κάνουν την εμφάνισή τους και δυο ηρωίδες από Το Βιβλίο Των Μελισσών για να υπάρξει και ένας δεύτερος συσχετισμός με όσα προηγήθηκαν του βιβλίου των Δέντρων. Αυτό δε σημαίνει ότι για να διαβάσετε κάποιο από τα βιβλία της τετραλογίας πρέπει να έχετε διαβάσει τα προηγούμενα, ασχέτως αν μετά θα το αποφασίσετε, τα βιβλία διαβάζονται και ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Στις σελίδες του μυθιστορήματος μαθαίνουμε και για ένα ιστορικό πρόσωπο, τον ρώσο ΝΙκολάι Βαβιλόφ, γεωπόνο βοτανολόγο και γενετιστή, που είχε ως σκοπό τη συλλογή και την προστασία των σπόρων, θέλοντας να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποφύγουν την πείνα.

«Κανένας από αυτούς που έχουν πετύχει κάτι σημαντικό σε αυτή τη ζωή δεν έχει πρωταρχικό στόχο να περνάει καλά».

Μαίρη Β.