Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ
MAJA LUNDE
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ
-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-
«Αν κάθε άνθρωπος επέλεγε ένα είδος, η υφήλιος θα ήταν διαφορετική».
Το τρίτο βιβλίο από την Τετραλογία του Περιβάλλοντος , της νορβηγίδας συγγραφέως Μάγια Λούντε, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Κλειδάριθμος». Σε αυτό της το μυθιστόρημα η συγγραφέας καταπιάνεται με την εξαφάνιση των Τάκι, άγριων αλόγων που ζούσαν στη Μογγολία. Όπως και στα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς «Η Ιστορία των μελισσών» και «Η Ιστορία του νερού», η Λούντε δε στέκεται σε μια χρονική περίοδο. Κοιτάζει στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον και αναζητάει τους λόγους της οικολογικής καταστροφής, και δυστυχώς για τους κατοίκους της γης δεν πρόκειται για ένα θέμα επιστημονικής φαντασίας αλλά ένα απτό και φανερό ζήτημα. Η οικολογική καταστροφή είναι παρούσα και απειλεί με κάθε τρόπο όλα τα είδη, ακόμη και το πιο αλαζονικό όλων, τον άνθρωπο.
«Στην Ιστορία των αλόγων» ένας ρώσος ζωολόγος, με τη συντροφιά ενός γερμανού, ταξιδεύουν μαζί στη Μογγολία, όπου κατοικούν τα άλογα Przewalski, με σκοπό να μεταφέρουν άλογα στον ζωολογικό κήπο στον οποίο εργάζεται όπως και σε κάποια άλλα καταφύγια ζώων στην Ευρώπη. Στη δεύτερη ιστορία, μια γερμανίδα ζωολόγος, έχει την αντίστροφη πορεία από εκείνη των δύο αντρών, προσπαθώντας να μεταφέρει τα άλογα Przewalski, από τα καταφύγια των ζώων πίσω στη Μογγολία, όπου είναι και το φυσικό τους περιβάλλον με σκοπό να μάθουν να κατοικούν σε αυτό, χωρίς τη βοήθεια των ανθρώπων, μόνο έτσι θα καταφέρει να διατηρηθεί το είδος. Ενώ στην ιστορία του 2064, μια μητέρα με την κόρη τους ζούνε μόνες τους στο αγρόκτημα τους στη Νορβηγία. Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα σε όλη την Ευρώπη λόγω της κλιματικής αλλαγής, ενώ η έλλειψη νερού και τροφής ταλανίζει τον πληθυσμό όπου μεγάλο του μέρος αρχίζει να μεταναστεύει πλέον και από τις βόρειες χώρες όλο και πιο βόρεια. Η Εύα προσπαθεί να διασώσει τα δυο άλογα του είδους Przewalski, όπου ζούνε στο κτήμα τους, και να διατηρήσει το είδος καθαρό.
Οι ιστορίες παρουσιάζονται παράλληλα και έτσι είναι πιο εύκολο να γεννηθούν συναισθήματα και διατηρείται το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μπορεί η κεντρική υπόθεση που συνδέει όλες τις ιστορίες να έχει να κάνει με την εξαφάνιση ενός είδους, όμως παράλληλα είναι και η ιστορία των ανθρώπων. Η Λούντε φέρνει σε αντιπαραβολή καταστάσεις με διαφορετικό μεν άξονα αλλά κοινά αποτελέσματα. Η γερμανίδα ζωολόγος, μεγάλωσε κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, όταν μέσα στη νύχτα ξύπναγε από τους βομβαρδισμούς. Όμως και η Εύα με την κόρη της έχουν να αντιμετωπίσουν όμοιες δυστυχίες με εκείνες που φέρνει ο πόλεμος, μετανάστευση, έλλειψη νερού και φαγητού. Αλλά και ο ρώσος Μιχαήλ δε ζει σε απολύτως ευνοϊκές συνθήκες, αφού η προκατάληψη μπορεί να καταστρέψει τη ζωή του. «Στην ιστορία των αλόγων» περιγράφονται αρκετά δεινά που προκαλεί ο άνθρωπος όχι μόνο στη φύση και στα άλλα είδη, αλλά και πως τελικά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο καταφέρνει να στρέφεται ενάντια στο ίδιο του το είδος, προκαλώντας την δυστυχία ακόμη και στον εαυτό του.
Η Λούντε είναι σαν το πνεύμα των Χριστουγέννων από το παραμύθι του Τσαρλς Ντίκενς, οι ήρωες της είναι τα φαντάσματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος . Μας προειδοποιούν και μας προϊδεάζουν γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει, ενώ μας θυμίζουν όσα έχουμε ή δεν έχουμε κάνει. Πόσο αργά είναι για το είδος μας να αλλάξει ρότα, θα φροντίσουμε να συνεργαστούμε και να αλλάξουμε το μέλλον, ή θα συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε;
«Αλληλοκαταστρέφονται. Ο αιώνιος ανταγωνισμός. Οι πληγές που προκαλούν ο ένας στον άλλον είναι εντέλει λαβωματιές στο ίδιο τους το είδος. Αν δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός και ο πόλεμος, όλο αυτό θα ήταν πιο απλό».
«Στην ιστορία των μελισσών», η συγγραφέας άφηνε ένα ψήγμα αισιοδοξίας, «Στην ιστορία του νερού», το όποιο αισιόδοξο αυτό ψήγμα ήταν από την αρχή βραχυπρόθεσμο, «Στην ιστορία των αλόγων» δεν πρόσεξα την παραμικρή αχτίδα αισιοδοξίας, τόσο για τα είδη που εξαφανίζονται, -το είδος Przewalski,αντιπροσωπεύει κάθε είδος που είτε εξαφανίστηκε, είτε τείνει με εξαφάνιση- όσο και για τους ανθρώπους.
Ένα κείμενο που δεν έχει μόνο λογοτεχνική αξία αλλά και οικολογική.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
