Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΙΝΑ 10

RUTH WARE

-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-

Η ηρωίδα του νέου βιβλίου της Ruth Ware, η Λο είναι μια νέα γυναίκα η οποία ύστερα από δέκα χρόνια που εργάζεται σε ένα περιοδικό ταξιδιών, έχει για πρώτη φορά μια καλή ευκαιρία για να αναδειχθεί στους κόλπους της δουλειά της και να δείξει την αξία της. Η επαγγελματική της καριέρα θα εξαρτηθεί από το παρθενικό ταξίδι του πλοίου “Aurora”  του επιχειρηματία και λόρδου Μπάλμερ, με το οποίο η Λο θα συνταξιδέψει μαζί με άλλους δημοσιογράφους αλλά και με τον ίδιο το Λόρδο και τη σύζυγο του που είναι οι οικοδεσπότες του μικρού μεν, υπερπολυτελούς δε κρουαζιερόπλοιου, με τις ελάχιστες καμπίνες.  

Η συνάντηση της Λο με την κάτοικο της γειτονικής καμπίνας, θα αποδειχτεί μοιραία για την ηρωίδα, όταν από το πρώτο βράδυ της διαμονής τους στο πλοίο και χωρίς να μπορεί να την εντοπίσει πουθενά πάνω σε αυτό, μετά την πρώτη τους συνάντηση, η Λο κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα πιστεύει ότι γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας της. Η δημοσιογράφος νιώθει χρέος της να μην κρατήσει κάτι τόσο σημαντικό για τον εαυτό της, αλλά να σημάνει συναγερμό μήπως και προλάβουν να σώσουν την άτυχη γυναίκα από βέβαιο πνιγμό στα διεθνή ύδατα ανάμεσα σε Μεγάλη Βρετανία και Σκανδιναβία, άλλωστε όσο πάνω στο πλοίο υπάρχει κάποιος δολοφόνος, κανείς δεν μπορεί να είναι ασφαλής! Καταγγέλλοντας το στον υπεύθυνο ασφάλειας του πλοίου, όλα αρχίζουν ξαφνικά να στρέφονται εναντίον της. Η τραυματική εμπειρία που είχε λίγες μέρες πριν πραγματοποιηθεί το ταξίδι, τα ποτά που έχει καταναλώσει για να χαλαρώσει, ακόμα και τα χάπια που παίρνει για να μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα της. Κι αν δεν ήταν το μικρό αντικείμενο που δανείστηκε από τη γυναίκα για να της υπενθυμίζει τη συνάντηση τους, θα άρχιζε και η ίδια να αμφιβάλει για τον εαυτό της, αφού είναι ξεκάθαρο ότι στην καμπίνα 10, δε μένει κανείς!

Στην αναζήτηση της να βρει τη γυναίκα, περνάει από τις καμπίνες πολυτελείας του καταστρώματος σε αυτές των υπαλλήλων του πλοίου και είναι σαν να περνάει από έναν κόσμο σε έναν εντελώς διαφορετικό.

«Δεν είπα τι σκεφτόμουν- ότι δεν ήταν ο χώρος αυτό που με σόκαρε, αλλά η αντίθεση του με τα φωτεινά, ευάερα δωμάτια στο επάνω κατάστρωμα. (…) Αυτό που με ενοχλούσε ήταν η παραστατική απεικόνιση του χάσματος ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες».      

Άξιο αναφοράς είναι και ο σχολιασμός που κάνει η συγγραφέας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο κάθε ένας γράφει χωρίς να σκεφτεί ιδιαίτερα, ό,τι εντύπωση αποκτήσει από ένα γεγονός, χωρίς να είναι τεκμηριωμένο και διασταυρωμένο, πέρα από την προσωπική του άποψη, αδιαφορώντας ως προς τα πού θα εκτοξεύσει κατηγορίες.

Το να αποδείξει η ηρωίδα την αλήθεια των λόγων της αποκτάει πλέον για την ίδια πολλαπλή σημασία, πέρα από το χρέος της προς το συνάνθρωπο που δολοφονήθηκε. Είναι υποχρεωμένη να αποδείξει τόσο στους άλλους όσο και στον ίδιο της τον εαυτό, ότι δεν έχει φανταστεί όλα όσα ισχυρίζεται, μα πάνω απ’ όλα ως μοναδική μάρτυρας κινδυνεύει να πληρώσει με τη ζωή της, την αλήθεια των λόγων της, αφού αρχίζει να λαμβάνει ανώνυμες προειδοποιήσεις. Η Λο προσπαθεί να βρει συμμάχους, αλλά ποιος είναι άξιος της εμπιστοσύνης της και δε θα την προδώσει.

Φυσικά η συγγραφέας ακολουθεί τη συνταγή του είδους που στο τέλος ο αναγνώστης μένει με μια μικρή γεύση αμφιβολίας για το τι τελικά μπορεί να συνέβη κι αν ήταν τελικά όλα τόσο ξεκάθαρα όσο τα έδωσε η συγγραφέας στο φινάλε.

Και ενώ τα βιβλία που ανήκουν στο αστυνομικό μυθιστόρημα, έχουν κατακτήσει την ελληνική αναγνωστική αγορά, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε αν είναι μόδα που θα περάσει ή ήρθε για να μείνει, «Η γυναίκα στην καμπίνα 10» διαβάζεται απνευστί, είτε είσαι φαν του συγκεκριμένου είδους, είτε όχι και τόσο! 

Μαίρη Β.