Η Εξομολόγηση

 
 

Σπύρος Πετρουλάκης  

Η Εξομολόγηση

Το βιβλίο ξεκινάει σε ένα μοναστήρι στην Ήπειρο, όπου η Ηγουμένη Μαρκέλλα θέλει να εξομολογηθεί τα κρίματα που τη βαραίνουν, λίγο πριν πεθάνει. Στη συνέχεια, μεταφερόμαστε στην Κωνσταντινούπολη αρκετά χρόνια πριν (1928), όπου  από τη μια στιγμή στην άλλη, μια ευτυχισμένη οικογένεια ξεκληρίζεται αφήνοντας πίσω δυο ορφανά παιδιά, την Ελένη και τον Ηλία.

Ο Ηλίας θα μεγαλώσει όπως αρμόζει σε ένα παιδί της ηλικίας του, δε συμβαίνει όμως το ίδιο και στην Ελένη. Εκείνη έρχεται αντιμέτωπη με το οικογενειακό περιβάλλον, που τη βασανίζει και αποβλέπει στην περιουσία της! Κάποια στιγμή, καταλήγει στην Ήπειρο διωγμένη από τους θείους της, για να βιώσει μεγαλύτερη αγριότητα και βασανισμό από τους σκληρούς ανθρώπους της υπαίθρου. Θα ταπεινωθεί πολύ, θα φτάσει στα όρια της και πολλές φορές θα τα ξεπεράσει. Και όταν έρθει ο έρωτας, θα τον αφήσει να της γλιστρήσει μέσα από τα χέρια, γιατί είναι πλέον αργά για κείνη!

Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, όπως τη διηγήθηκε η γιαγιά του συγγραφέα στον ίδιο. Υπάρχουν περιγραφές της φύσης, η ντοπιολαλιά της κάθε περιοχής, Κωνσταντινούπολη, Ήπειρος, Κρήτη. Επίσης, δίνονται μερικές πληροφορίες για τη ζωή των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη και τη συμβίωση τους με τους Τούρκους, αλλά και για  τη σκληρή ζωή στην ελληνική ύπαιθρο.

Διαβάζοντας την τελευταία σελίδα, κατάλαβα ότι ο αναγνώστης ή θα το λατρέψει ή θα το μισήσει! Αυτό συμβαίνει γιατί η ηρωίδα βιώνει τόσο απάνθρωπες καταστάσεις, που  όσο διαβάζει κανείς, τον κατακλύζει έντονο βάρος και πολύ θυμός! Θυμός για την αδικία που βιώνει το κορίτσι χωρίς να υπάρχει καμία αχτίδα φωτός, για να πιαστείς ότι η συνέχεια θα είναι καλύτερη και θα υπάρξει δικαίωση! Μέχρι την τελευταία σελίδα, όλες οι απορίες θα έχουν λυθεί και εκεί θα αποκαλυφθούν γεγονότα, που κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης είχαν ειπωθεί διαφορετικά.

Ένα βιβλίο που δεν κουράζει και δεν πλατειάζει με άσκοπες περιγραφές. Αντιθέτως, πλέκει  τις ιστορίες διαφορετικών  ανθρώπων με τέτοιο τρόπο, ώστε όταν φτάσουμε στο τέλος, κουμπώνουν όλες σαν τα κομμάτια ενός πάζλ.

 

                                                                                                                 Μάρω Κόλλια