Η ΔΙΕΡΜΗΝΕΑΣ

ANNETTE HESS

Η ΔΙΕΡΜΗΝΕΑΣ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Ήταν η κόλαση που είχαν δημιουργήσει και διαχειρίζονταν άνθρωποι».

Άλλο ένα βιβλίο για την κτηνωδία των Ναζί και τη συνενοχή ενός ολόκληρου έθνους; Μεγάλο κακό έκανε στην ανθρωπότητα ο ναζισμός και ο φασισμός και είναι καλό που έστω και αν πολλοί προσπαθούν να το σβήσουν από τη μνήμη τους και ορισμένοι να δώσουν ελαφρυντικά στους υπαίτιους, οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν την καταστροφική επίδραση του εθνικοσοσιαλισμού.

Η Εύα έχει λόγους να είναι ευτυχισμένη. Ο άντρας που αγαπάει είναι έτοιμος να κάνει μαζί της το επόμενο μεγάλο βήμα και να δεσμευτούν επίσημα. Έχει μεγαλώσει σε μια αγαπημένη, υποστηρικτική και ενωμένη οικογένεια, και σε λίγο καιρό δε θα χρειάζεται να εργάζεται ως διερμηνέας. Όταν την καλούν να μεταφράσει τη μαρτυρία ενός άντρα, πρώην αιχμάλωτου του στρατοπέδου του Άουσβιτς, στη δίκη που θα γίνει στη πόλη της, όλα αυτά θα αλλάξουν. Βρισκόμαστε στο 1963, δεκαοχτώ μόλις χρόνια από την τελική ήττα των Ναζί. Αν και η Εύα, αρχικά αναλαμβάνει τη μετάφραση ως αντικαταστάτρια του βασικού διερμηνέα, σύντομα και χωρίς και η ίδια να καταλάβει το πόσο έχει επηρεαστεί από τα λόγια εκείνου του άντρα, γίνεται η διερμηνέας της δίκης  από τα πολωνικά στα γερμανικά. Τόσο ο αρραβωνιαστικός της, όσο και οι γονείς της είναι αρνητικοί με το να αναλάβει η Εύα τη συγκεκριμένη υπόθεση. Όμως εκείνη, ζαλισμένη από τη φλόγα της αλήθειας, θα πετάξει γύρω της, χωρίς να γνωρίζει το κίνδυνο να καούν τα φτερά της.

«Ήσασταν μέρος όλου αυτούς του πράγματος. Ήσασταν και εσείς όλοι αυτοί! Εσείς το καταστήσατε δυνατό. Δε δολοφονήσατε αλλά το επιτρέψατε! Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Πείτε μου τι είναι χειρότερο!»

Αν και ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος και οι βαρβαρότητες της λεγόμενης άριας φυλής, που αντί για υπεράνθρωποι, αποδείχτηκαν μισάνθρωποι αποτελεί ταμπού στη μεταπολεμική Γερμανία, οι καλλιτέχνες φαίνονται να είναι διατεθειμένοι να αναμετρηθούν με το παρελθόν των προγόνων τους και μέσω των βιβλίων, των κινηματογραφικών ταινιών, να προειδοποιήσουν, προσπαθώντας να μην επιτρέψουν στο τέρας του ναζισμού να σηκώσει πάλι κεφάλι. Οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου μπορεί να μην είναι αληθινά πρόσωπα, όμως η συγγραφέας βασίστηκε σε μαρτυρίες ανθρώπων, που παρουσιάστηκαν στη δίκη, αναβιώνοντας από μνήμης τις μαρτυρικές τους εμπειρίες. Οι άνθρωποι που λένε την αλήθεια, είναι αυτοί που διατηρούν τη μνήμη ζωντανή, προσφέροντας στον κόσμο μια λεπτομερή και διαχρονική μαρτυρία για το τι υπήρξε το Άουσβιτς, γράφει χαρακτηριστικά η συγγραφέας.

Στα φασιστικά καθεστώτα, όπως και στο ναζισμό, οι σαδιστές επιβραβεύονται με το να  είναι στον αφρό της ιεραρχίας. Είναι αυτοί που εκτελούν με σταθερό  χέρι και που βρίσκουν ιδιαίτερα ευφάνταστους τρόπους για να αφαιρέσουν ζωές. Το κάνουν με μεγάλη ευχαρίστηση, ικανοποιώντας τα πιο σκοτεινά τους ένστικτα και ποτίζοντας την ακόρεστη δίψα τους.

«Είναι δύσκολο να είναι κανείς άνθρωπος».

Μπορεί το μυθιστόρημα της Annette Hess, να είναι μυθοπλασία, αλλά σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και μπορεί κι ο αναγνώστης να το θεωρήσει ως μαρτυρία.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: