ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΟΜΟΡΦΗ

ANN NAPOLITANO

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Νομίζω ότι καμιά φορά, χρειαζόμαστε ένα άλλο ζευγάρι μάτια. Χρειαζόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας».

Η παιδική ηλικία του Γουίλιαμ ήταν μοναχική, ο θάνατος της αδελφής του όταν ο ίδιος ήταν νεογέννητο, στοίχησε στους γονείς του σε βαθμό που αδιαφόρησαν ώστε να προσφέρουν αγάπη και στοργή στον μικρότερο γιο τους. Η ζωή του νεαρού Γουίλιαμ θα ξεκινήσει μόλις ο ίδιος πάει στο κολέγιο, έχοντας πάρει υποτροφία και συμπεριληφθεί στην κολεγιακή ομάδα του μπάσκετ. Η Τζούλια έχει μεγαλώσει σε ένα σπίτι με τρεις αδερφές. Η ίδια, η Σιλβί και οι δίδυμες είναι ενωμένες με αγάπη, σε βαθμό που νιώθουν ότι δεν χρειάζονται κανέναν άλλον, παρά τους εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες τους. Η Τζούλια θα ξεχωρίσει τον Γουίλιαμ και θα τον συμπεριλάβει στο σχέδιο της ζωή της. Ανοίγοντας του αυτή την πόρτα, ο Γουίλιαμ θα γίνει πλέον μέλος μιας οικογένειας, και όλα τα μέλη της θα τον υποδεχτούν με αγάπη. Όμως ο Γουίλιαμ δε θα νιώθει αρκετά καλός και ειδικά για τη δυναμική Τζούλια. «Χρειαζόμουν έναν σύζυγο, γιατί αυτό μας λένε απ’ όταν είμαστε κοριτσάκια, έτσι δεν είναι; Ή μάλλον, δεν μας το λένε, μας το μαθαίνουν».   

Οι τέσσερις αδελφές και ο Γουίλιαμ περνάνε στην ενηλικίωση και κάποιοι από αυτούς είναι σαν να μην ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να φερθούν. Το φως των τεσσάρων κοριτσιών θα καταφέρει να νικήσει το σκοτάδι που κληροδότησε ο Γουίλιαμ από τους γονείς του ή τελικά θα σκεπάσει το φως τους;

Η Napolitano ψυχογραφεί τους χαρακτήρες της, αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο, αλλά την ίδια ώρα εξετάζει τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των ηρώων της, αν και κυρίως εμβαθύνει σε τέσσερα πρόσωπα. Προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αποφύγει να δώσει δίκιο ή άδικο στους ήρωές της, κατευθύνοντας τα αισθήματα του αναγνώστη, άλλωστε αυτό που αναζητούμε όλοι στη ζωή είναι η ευτυχία, πώς καθορίζεται όμως για τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε ήρωα η ευτυχία;

Δυνατό βιβλίο και για τον αναγνώστη που θα το επιλέξει από δεκάδες άλλα. Είναι αδύνατον να μην τον επηρεάσουν οι ήρωες και να μην σκύψει με κατανόηση πάνω από τα αισθήματα όλων των βασικών χαρακτήρων. «Οι μικρές κυρίες» της Λουίζ Άλκοτ παίζουν κι αυτές το δικό τους ρόλο στο βιβλίο, προκαλώντας νοσταλγία στις ηρωίδες και όχι μόνο.

«Έτσι χτιζόταν άραγε η ζωή, με αφίξεις και αναχωρήσεις;»

Μαίρη Β.