ΦΥΛΑΚΑΣ ΙΣΤΟΡΙΩΝ

ΣΑΛΙ ΠΕΪΤΖ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Ξέρουμε και οι δύο τη συνέχεια, έτσι δεν είναι; Είναι προβλέψιμη αυτή η ιστορία. Ακούγεται και σε καλύβες και σε παλάτια σε όλο τον κόσμο από την αρχή του κόσμου. Δεν υπάρχουν καινούργιες ιστορίες».

Η Τζανίς έχει αναλάβει τα οικονομικά βάρη του σπιτιού, στα πενήντα της ο μοναχογιός της είναι ανεξάρτητος, με εκείνη όμως να μην ξεκουράζεται και να συνεχίζει να καθαρίζει σπίτια, μιας και ο σύζυγός της, με τις ολοένα και πιο μεγαλεπήβολες ιδέες δεν κατορθώνει να παραμείνει σε μια εργασία για πολύ καιρό, ενώ τα χρέη γιγαντώνονται. Όμως στη Τζανίς αρέσει η τάξη και η καθαριότητα, επιπλέον λόγω του χαρακτήρα της οι περισσότεροι στα σπίτια των οποίων εργάζεται τη συμπαθούν και την εμπιστεύονται, δεν είναι λίγες οι φορές που με ακροατή την ίδια θυμούνται και διηγούνται τις ιστορίες τους.

Στην Τζανίς αρέσει να ακούει ιστορίες από τις ζωές των άλλων, μάλιστα έχει συλλέξει σε μια βιβλιοθήκη μέσα στο κεφάλι της πολλές πραγματικές ιστορίες. Τι θα συμβεί όμως όταν θα συναντήσει την ηλικιωμένη νέα πελάτισσά της; Η κυρία Μπ. δεν είναι μια τυχαία γυναίκα, μπορεί να έχει πατήσει τα 92 αλλά έχει την κατασκοπεία στο αίμα της, ενώ παρά τα χρόνια της η γυναίκα τα έχει 400. Η κυρία Μπ, θα υποσχεθεί στην Τζανίς την αφήγηση μιας αληθινής ιστορίας που ανήκει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα. Όμως η κυρία Μπ. ενδιαφέρεται να μάθει την ιστορία της Τζανίς, μόνο που εκείνη δεν είναι πρόθυμη να την εξομολογηθεί ποτέ. Οι ξένες ιστορίες χρησιμεύουν ως στρώσεις επικάλυψης της δικής της ζωής, μιας και βρίσκεται θαμμένη κάτω από αυτές. Όμως έρχεται η ώρα που όλα βγαίνουν στην επιφάνεια, αρκεί να υπάρχει ο σωστός άνθρωπος να την αφηγηθείς.

Η συγγραφέας φτιάχνει ένα κολάζ ιστοριών, προετοιμάζοντας τους αναγνώστες αλλά και την ηρωίδα για τη δική της ιστορία. Σε άλλες σελίδες είναι αστείο σε άλλες συγκινητικό, όμως είναι σίγουρα ανθρώπινο. Συνηθίζεται να λέγεται ότι στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση, μα ποιος αναζητάει στη ζωή πρωτοτυπία, και το βιβλίο της Πέιτζ μιλάει για απλούς καθημερινούς ανθρώπους, σαν όλους εμάς τους αναγνώστες που αγαπάμε τις ιστορίες. «Οι συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν την υπέρβαση», και κάθε ένας έχει πάνω από μια ιστορία να του ανήκει. Η συγγραφέας εμπνέεται από τον λόγο της οσκαρικής ηθοποιού Ολίβια Κόλμαν, όταν παρέλαβε το χρυσό αγαλματίδιο. Τα πάντα μπορούν να προκαλέσουν την έμπνευση στον δημιουργό και μια φράση που γέννησε μια εικόνα στο μυαλό της Πέιτζ είχε ως επακόλουθο να χτιστεί ένας ολόκληρος κόσμος. Ειλικρινές με τις όμορφες και άσχημες στιγμές του όπως συμβαίνει και με τη ζωή.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: