ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
GUILLAUME MUSSO
ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-
«Έτσι είναι όμως η εποχή μας. Δεν ανέχεται τους κουρασμένους και δεν προσφέρει καταφύγιο στους πληγωμένους».
Ένα διαμέρισμα στο Παρίσι, νοικιασμένο από λάθος την ίδια περίοδο σε δύο πρόσωπα, τα οποία αποζητούν τη μοναξιά, το καθένα για τους δικούς του λόγους, θα είναι η αιτία μιας μεγάλης αποκάλυψης καθώς και αλλαγής. Ο θεατρικός συγγραφέας, Γκασπάρ όπως κάθε χρόνο, επισκέπτεται το Παρίσι, μια πόλη την οποία αντιπαθεί, με σκοπό να απομονωθεί και να γράψει το καινούργιο του θεατρικό, του οποίου τη συγγραφή ευελπιστεί ότι θα έχει ολοκληρώσει μέσα σε ένα μήνα, ώστε να είναι ελεύθερος και να έρθει να απολαύσει την ομορφιά και την ησυχία του Αιγαίου, πριν ξεκινήσει να καταφτάνει ο τουρισμός. Σε αντίθεση με τον Γκασπάρ, η αγγλίδα αστυνομικός Μάντλιν, συμπαθεί το Παρίσι, μιας και ήταν ο τόπος που είχε καταλήξει όταν αποφάσισε να αλλάξει καριέρα. Για άλλη μα φορά χρειάζεται ένα διάλειμμα για να σκεφτεί καθαρά και να πάρει αποφάσεις. Η συνάντηση τους θα δυσαρεστήσει και τους δύο, μιας και θα επιθυμούν το διαμέρισμα του δημοφιλή και εκλιπόντα πλέον ζωγράφου, για τον μήνα αυτόν, αποκλειστικά για τον εαυτό τους.
Το διαμέρισμα έχει να τους αφηγηθεί τη δική του ιστορία, που είναι η ζωή των πρώην κατοίκων του. Τόσο η Μάντλιν όσο και ο Γκασπάρ θα επηρεαστούν από τη ζωή και κυρίως από τη δυστυχία του Σον Λόρεντς και θα βρεθούν να αναζητούν τα τρία τελευταία του έργα, τα οποία δεν πρόλαβε να παραδώσει στον γκαλερίστα του πριν πεθάνει στη Νέα Υόρκη, τον περασμένο χρόνο. Ήταν η δυστυχία άραγε που τον κατέβαλε, οι καταχρήσεις ή μήπως κάτι άλλο; Ο Γκασπάρ δείχνει παθιασμένος να μάθει όλη την αλήθεια. Έχοντας παραιτηθεί από την ιδέα να γράψει το νέο του βιβλίο, αυτή τη φορά προτιμά να γίνει ο ίδιος μυθιστορηματικός ήρωας, αντιθέτως με την πρώην αστυνομικό η οποία έχει άλλα σχέδια για το μέλλον της.
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που περιλαμβάνει πολλά παραπάνω από τη λύση ενός μυστηρίου. Έχει δυνατούς χαρακτήρες, με τη δική του πορεία ο καθένας να τον βαραίνει μα και να του δείχνει το δρόμο σαν φάρος. Στο πρώτο μέρος τουλάχιστον δεν μπορεί να θεωρηθεί το κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο Μισό, αναμιγνύει τα υλικά του όπως ο Σον Λόρεντς τα χρώματα του, ώστε να καταλήξει στην ιδανική απόχρωση που επιθυμεί για το έργο του και θα ικανοποιήσει το κοινό.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
