ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΙΩΠΗ

ΜΑΡΙ ΒΑΡΕΪΓ

-Εκδόσεις Μίνωας-

«Μόνο στην αλληλεγγύη υπάρχει σωτηρία».

Η Φανή υποχρεούται από την εργοδότριά της να γράψει  μια σειρά άρθρων για την εξαφάνιση ενός δεκαπεντάχρονου κοριτσιού είκοσι χρόνια νωρίτερα. Η Φανή έχοντας εμπλακεί άθελά της στην εξαφάνιση της νεαρής Σάρα, θα προσπαθήσει να αποφύγει να εμβαθύνει στη νέα έρευνα, όμως η νεαρή βοηθός της, η κόρη του συζύγου της, με την οποία δεν έχουν καλή σχέση έχει άλλη άποψη. Κινώντας της το ενδιαφέρον η εξαφάνιση της έφηβης ορφανής κοπέλας, με την οποία νιώθει να ταυτίζεται, αρχίζει να κάνει ξεχωριστή έρευνα από τη μητριά της. Από πολύ νωρίς η νεαρή Λιλού πέφτει συχνά πάνω στο όνομα της Αντζελίκ. Στην αδερφή της Φανή, η οποία για χρόνια ήταν φίλη με τη Σάρα, ώσπου κάτι ράγισε τη σχέση τους και τις μετέτρεψε από φίλες σε εχθρούς.  

Ποιος ήταν ο λόγος που μια δυνατή φιλία μετατράπηκε σε έχθρα; Γιατί το σώμα της Σάρας δεν βρέθηκε ποτέ; Ο άντρας που φυλακίστηκε ως ένοχος για τη δολοφονία της και είκοσι χρόνια διατείνεται ότι είναι αθώος, μήπως τελικά ήταν θύμα δικαστικής πλάνης; Τι ακριβώς σημαίνει να είσαι «Απομαγεμένη», μια παρέα κοριτσιών στην οποία ανήκει η Αντζελίκ; Αλλά κυρίως γιατί η Φανή, η τόσο δραστήρια δημοσιογράφος γράφει επιφανειακά άρθρα για την υπόθεση, διακινδυνεύοντας την προαγωγή της, μπορεί να γνωρίζει τι συνέβη στη Σάρα και καλύπτει την αλήθεια; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα της Λιλού η οποία παθιάζεται με την υπόθεση της Σάρα.

Μοιρασμένο σε δυο χρόνους το μυθιστόρημα της Βαρέιγ, ο αναγνώστης παρακολουθεί τις έρευνες και τις επιπτώσεις των νέων άρθρων που υποχρεούται να γράψει η Φανή, αλλά και τα γεγονότα στο παρελθόν, από τη μέρα που η Σάρα συνδέθηκε με την Αντζελίκ ως την εξαφάνιση της πρώτης, ενώ δεν αφήνει ασχολίαστο και το νομικό σύστημα.  

Το μυθιστόρημα της Βαρέιγ είναι ένα βιβλίο για την αλληλεγγύη του ασθενούς φύλου, όπως αποκαλείται στην πατριαρχική κοινωνία που όλες μας μεγαλώσαμε. Εξυμνεί τη γυναικεία φιλία, ακόμα κι αν κάποιες φορές κάνει λάθη, ενώ είναι σημεία που προκαλεί ρίγη.

«Για εμένα η αποτυχία της δικαιοσύνης είναι η ατιμωρησία των ενόχων. Η ατιμωρησία τρέφεται από τις σιωπές μας, τα «αυτό δεν μας αφορά», τα βλέμματα που αποφασίζουμε να αποστρέψουμε από δειλία ή φόβο για τις συνέπειες, τις μηνύσεις που ποτέ δεν κάνουμε αφού αυτό θα το λύσουμε μεταξύ μας».

Μαίρη Β.