L. S. Hilton

-Εκδόσεις Διόπτρα- 

Όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο της αγγλίδας συγγραφέως L. S. Hilton, “Maestra” δεν μπορούσα να αποφασίσω αν μου αρέσει τελικά ή όχι, αφού ανά διαστήματα άλλαζα γνώμη! Επίσης δεν μπορούσα να κατασταλάξω όσον αφορά το χαρακτήρα της ηρωίδας της… Παρά τις προσπάθειες, τους καθημερινούς αγώνες και τη σκληρή δουλειά της στην τέχνη, δεν κατάφερε να μη βρεθεί τελικά στο δρόμο. Αυτός άραγε ήταν κι ο λόγος που έγινε διεφθαρμένη ή απλά όλες αυτές οι εμπειρίες πυροδότησαν μια διεφθαρμένη φύση… (και δεν αναφέρομαι στις πλούσιες σεξουαλικές σκηνές, οι οποίες αφήνουν μίλια πίσω τα δήθεν προχωρημένα σεξουαλικά βιβλία, όπως οι 50 αποχρώσεις του γκρι και ίσως λένε τα πράγματα με κάποιο διαφορετικό όνομα). Αυτά όσον αφορά το πρώτο μέρος…

Τώρα έρχεται το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως για να συνεχίσει την ιστορία της Τζούντιθ, η οποία με νέο όνομα προσπαθεί να εξαφανίσει τα χνάρια της ώστε να μην τη βρουν οι διώκτες της! Όμως μια μικρή παράλειψη από μέρους της, τη βάζει στο στόχαστρο και κινδυνεύει όχι απλώς να γκρεμιστεί ότι από την ίδια έχει χτιστεί με κόπο και χωρίς να έχει δείξει τον παραμικρό δισταγμό βγάζοντας εμπόδια από το δρόμο της και χύνοντας αίμα, αλλά αυτή τη φορά κινδυνεύει να χυθεί το δικό της αίμα στα σοκάκια της Βενετίας! Αεικίνητη η ηρωίδα μετακινείται από τη μια πόλη της Ευρώπης στην άλλη, χειραγωγεί και χρησιμοποιεί με ευκολία τους ανθρώπους που βρίσκονται στο κάδρο της, κάνοντας αγώνα δρόμου να σώσει τη ζωή της μα και να μάθει ποιος είναι αυτός που γνωρίζει το μυστικό της, ο οποίος αν δε βγει από τη μέση θα αποτελεί μόνιμη απειλή. Τα στοιχεία την οδηγούν σε διάφορα συμπεράσματα, αλλά δυστυχώς για εκείνη δεν είναι πάντα σωστά αφού υπάρχουν παράγοντες απρόβλεπτοι.

Η L. S. Hilton, είναι ιδιαίτερα περιγραφική με ό,τι κι αν καταπιαστεί, τέχνη, χλιδή, σκηνές δράσης μέχρι ρούχα και αρχιτεκτονική. Σε αντίθεση με το πρώτο βιβλίο, το “DOMINA” είναι λιγότερο ερωτικό και περισσότερο θρίλερ αφού έχουν μετριαστεί οι σεξουαλικές σκηνές και αυτό το μετράω στα υπέρ του βιβλίου, άλλωστε στη Maestra κάποιες φορές δεν ήξερες αν η ηρωίδα βρισκόταν σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη ή απλά στα Σόδομα. Πιο ώριμο από το πρώτο της βιβλίο και γι’ αυτό καλύτερο, δε χάνει το σκοπό του και αρχίζουμε οι αναγνώστες να ‘‘καταλαβαινόμαστε’’ με τη Τζούντιθ, κάτι που δε μας επέτρεψε σε μεγάλο βαθμό το πρώτο. Η συγγραφέας έχει κάνει έρευνα για να γράψει τη συνέχεια της ιστορίας και αυτό φαίνεται σε κάθε σελίδα του μυθιστορήματος. Κι ενώ μας ενημερώνει ότι θα υπάρξει και τρίτο βιβλίο με τη συνέχεια και το τέλος της ιστορία της αντί-ηρωίδας της, στην Αμερική ξεκινάνε τα γυρίσματα για τη μεταφορά της Maetsra, σε σενάριο του τύπου που έκανε και τη μεταφορά «Από το κορίτσι του τρένου». Πως θα μπορούσε άλλωστε να άφηνε αδιάφορους τους ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας ένα ερωτικό θρίλερ, εφόσον έχει τα μαγικά συστατικά που τραβάν το κοινό στις αίθουσες.

Σε όσους άρεσε η Maestra, βάζω στοίχημα ότι θα τους αρέσει και η Domina, τώρα όσους τους δίχασε το πρώτο βιβλίο, έχει πολλές πιθανότητες να τους αρέσει η συνέχεια του.      

Μαίρη Β.

Υ.Γ. Πάντως αν προσωπικά συναντούσα τη συγγραφέα, με την ιδέα και μόνο ότι έχει δημιουργήσει μια τόσο δολοφονική ηρωίδα, σίγουρα θα την απέφευγα.