Δίχως έαρ να γίνει ποτέ…

ΑΝΝΑ Ε.ΠΕΤΡΑΚΗ

-Εκδόσεις Κάκτος-

Η τελευταία ποιητική συλλογή της Άννας Πετράκη εμπεριέχει σαράντα ποιήματα, τα περισσότερα περιστρέφονται γύρω από τον κορονοϊό και γράφτηκαν την πρώτη περίοδο της εμφάνισής του, μέχρι και την 31^η/12/2020. Οχτώ μόνο προϋπήρξαν της πανδημίας. Το κάθε ποίημα θα μπορούσε να διαβαστεί και μόνο του, αλλά πιστεύω πως επειδή πρόκειται για μια συλλογή που επηρεάστηκε από τον κορονοϊό και το κύριο θέμα του είναι αυτό, θα χάσει την ουσία του, αν δεν πλαισιωθεί από τα υπόλοιπα ποιήματα.

Μα όπου κι αν ταξιδέψω

το ψωμί είναι πάντοτε ίδιο

Φρεσκοψημένο

έχει την ευωδιά του κορμιού

Τα «Ζωή εντός μου», «Ταξίδι στον Βορρά» και «Φλεβάρης», τα πρώτα ποιήματα της συλλογής δείχνουν, πως αν δεν υπήρχε ο κορονοϊός η ποιήτρια είχε κατά νου μιαν άλλη θεματολογία, με την εμφάνισή του όμως, καταπιάνεται εξ ολοκλήρου με αυτόν, και θα έλεγα δημιουργεί ένα ημερολόγιο κορονοϊού.

Η αλήθεια είναι πως από τότε έως σήμερα πολλά έχουν αλλάξει με τη νόσο, και θα πρέπει να δούμε την συλλογή, ως κάτι που γράφτηκε για εκείνη την περίοδο. Επίσης όταν καταπιανόμαστε με κάτι τόσο επίκαιρο πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος, μέχρι να εκδοθεί να έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.  

(Ποιος πίστεψε ποτέ

πως η τέχνη είναι επιεικής και αθώα;)

Όσον αφορά την αισθητική και τη γλώσσα της συγγραφέως είναι όμορφη, με το πέρας της νόσου βλέπουμε όμως να παρασύρεται από αυτήν και να καταγράφει πολλές από τις εξελίξεις που όλους μας πλήγωσαν, μας φόβισαν, μας έβαλαν σε σκέψεις, σε πιο απλή μορφή. Προσωπικά με κούρασε, όχι η ποιητική συλλογή, αλλά ο κορονοϊός, με αποτέλεσμα να μην απολαύσω τα ποιήματα όπως έπρεπε, κι αν σκεφτεί κανείς πως τον έχουμε αφήσει πίσω μας, ενώ είναι ακόμα παρόν, με τρομάζει επίσης.

Βλέμματα σοβαρά και καταγγελτικά

που στάζουν αυθεντία

μας φορτώνουνε όλα τα σφάλματα

Όταν ο Βοκάκιος έγραφε το «Δεκαήμερο», ασφαλώς και το έργο του έπαιζε και έναν ρόλο ενημερωτικό, για το μέλλον και τους ερευνητές. Στην εποχή της υπερπληροφόρησης, αυτός ο ρόλος χάνει μέρος της αξίας του. Ο καλλιτέχνης που καταπιάνεται με την επικαιρότητα, όπως προανέφερα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ξεπεραστεί γρήγορα, βέβαια αν οι καλλιτέχνες δεν επηρεάζονταν από την καθημερινότητα και τα ερωτήματα που αυτή θέτει, καθώς και τους φόβους της κοινωνίας, ποιος άλλος θα το έκανε; Άλλωστε σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στην Ποιητική, η Ιστορία και η Ποίηση συγγενεύουν, μάλιστα θεωρεί πως είναι σπουδαιότερη και περισσότερο φιλοσοφημένη η δεύτερη, μιας και ο ποιητής παρουσιάζει την γενικότερη εικόνα των πραγμάτων, ενώ ο ιστορικός περιορίζεται στις λεπτομέρειες.

Σήμερα τίποτα δεν βρήκα

προς ποίηση

Ούτ’ ένα χοϊκού

Όσον αφορά τις σημειώσεις είναι πολύ χρήσιμες για να καταλάβουμε και τα ποιήματα και την ιστορία τους και κάτω από ποιο πρίσμα γράφτηκαν, απλά έγιναν τρία τυπογραφικά λάθη όσον αφορά τις σελίδες που αναφέρονται. Αυτό βέβαια είναι μικρής σημασία.

Αναμένουμε την επόμενη ποιητική συλλογή της Πετράκη, αυτή είναι η 11^η, απελευθερωμένη πια από τον φόβο του κορονοϊού, που κυριάρχησε στη σκέψη μας αυτά τα χρόνια.

Ε.Φ.Β.