Από Ζάχαρη κι Αλάτι
ΒΑΝΕΣΑ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
Το δεύτερο μυθιστόρημα της Βανέσας Αδαμοπούλου με τίτλο «από ζάχαρη κι αλάτι» παρουσιάζει την εξομολόγηση ενός διακεκριμένου επιστήμονα, που πιάνει το κουβάρι από την αρχή, πριν καν τη γέννησή του, με το προξενείο της μητέρας του Ελένης και του πατέρα του Νικόλα κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Οι δυο τους αταίριαστοι, παρά τον έρωτα του συζύγου η μητέρα του μικρού Αντρέα δεν ικανοποιείται από τη ζωή δίπλα του. Ο γιος της το διαπιστώνει και μας διηγείται την ιστορία. Ενώ μια ιδιαίτερη σχέση γεννιέται μεταξύ της Ελένης και του μοναχογιού της, που αποκλείει τον πατέρα του.
Η κύρια διήγηση λαμβάνει χώρα σε ένα χωριό της Ηπείρου στα χρόνια πριν και κατά την διάρκεια του πολέμου ως και τον εμφύλιο, που ο ήρωας ζει στο χωριό. Ο πρώτος του έρωτας (μετά τη μητέρα του) η μικρή Αργυρώ, η αγαπημένη του γιαγιά, η είσοδος των ιταλών κι ο Αντόνιο, που θα του δώσει το έναυσμα και τις βάσεις να μάθει ιταλικά, η εβραία Χάνα, που θα προσπαθήσουν να τη σώσουν από τα χέρια των γερμανών και θα την αγαπήσει εξίσου, οι αντάρτες και οι δοσίλογοι.
Τα ιστορικά γεγονότα είναι ένα χαλί που εξελίσσεται πάνω τους η ιστορία των ηρώων, δίχως να καταπίνει τη διήγηση, αφού είναι δοσμένη τόσο όσο πρέπει. Η Αδαμοπούλου δεν υπερβάλει με τα ιστορικά γεγονότα, δεν πλατειάζει με τα κατορθώματα των ηρώων της σε αυτή. Άλλωστε σκοπός της είναι να αναδείξει την ιστορία που ενδιαφέρει τον ήρωά της, ο οποίος θα βρεθεί στην Αθήνα για να συνεχίσει το γυμνάσιο με τη συγκατάθεση του πατέρα του. Ένα σημείο καμπής που θα χωρίσει τη μάνα από το παιδί της. Στην πρωτεύουσα ο Ανδρέας, που έχει έφεση στα γράμματα θα αλητέψει, θα γνωρίσει τον αγοραίο έρωτα και θα ερωτευτεί την Αννούλα. Κι ύστερα όλα θα γίνουν γρήγορα, μετά το ατυχές συμβάν θα φύγει για σπουδές στο εξωτερικό και θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του ως το 1975, που καθηγητής πανεπιστημίου πλέον θα επιστρέψει στο χωριό και θα μάθουμε τα κενά κομμάτια της ιστορίας και το 1976, που θα βάλει τα πράγματα στη ζωή του σε τάξη, αφού ο βραχνάς που τον πνίγει θα εκλείψει.
Ένα βιβλίο όμορφα γραμμένο, μέσα σε ένα ιστορικό-χρονικό πλαίσιο, που τα τελευταία χρόνια έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, αλλά όπως είπαμε παραπάνω καλά ενταγμένο. Όσον αφορά την ιστορία βασίζεται πάνω στις προσωπικές αλλά και κοινωνικές σχέσεις της εποχής. Ενώ ο μικρός Αντρέας μας κερδίζει από την αρχή και συμμεριζόμαστε τη νοσταλγία του και τους προβληματισμούς του. Το να γράψει κάποιος στις μέρες μας ένα πρωτότυπο βιβλίο από άποψη ιστορίας, είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο, αφού πλέον έχουν ειπωθεί όλα. Το θέμα είναι ο τρόπος που θα γράψει την ιστορία και θα την προσφέρει στον αναγνώστη. Και η συγγραφέας το κάνει καλά, δίχως περιττές φιοριτούρες.
Ε.Φ.Β.