ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

ΜΠΡΑΝΤΟΝ ΤΕΪΛΟΡ

ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

-Εκδόσεις Κάκτος-

«Ανεξάρτητα από το πώς ένιωθε, δεν είχε δικαίωμα να διεκδικεί μια απάντηση από τον κόσμο».

Ένα σαββατοκύριακο αρκεί, για να δώσει στον αναγνώστη το στίγμα των αισθημάτων του ήρωα του, που αντικατοπτρίζει ολόκληρη την περίοδο των σπουδών του. Στο πανεπιστήμιο που εργάζεται ασταμάτητα για το μεταπτυχιακό του, ανάμεσα στους φίλους του, οι οποίοι συνήθως τον ξεχνούν από τις κοινές τους δραστηριότητες. Ο Γουάλας, μαύρος και γκέι νιώθει ότι δεν χωράει πουθενά, ότι είναι ξένος, ότι πάντα θα είναι ξένος. Όταν μέσα στις παρέες του, κάποιος θα βρεθεί να κάνει κάποιο κακεντρεχές σχόλιο, με τον ίδιο σαν στόχο, κανείς δε θα αντιδράσει, δε θα τον υπερασπιστεί. «Πάντα θα υπάρχει ένας μικρός χώρος ανάμεσα τους, ένας χώρος όπου άνθρωποι, όπως ο Ρομάν, θα ριζώνουν και θα του λένε άσχημα, απαίσια πράγματα». Αλλά και στο μεταπτυχιακό η προϊσταμένη, θα θεωρεί τον ίδιο ως υπεύθυνο για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που θα προκύπτει στο εργαστήριο. Ο Γουάλας ξέρει ότι ο μόνος τρόπος να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι η σιωπή, να αποτραβηχτεί και να αποστασιοποιηθεί. Όμως ακόμη και στον έρωτα, έχει το ρόλο του θύματος. Όταν το πρόσωπο για το οποίο διατηρεί αισθήματα, ανταποκριθεί η σχέση τους θα γίνει πιο δύσκολη από όσο ήταν την προηγούμενη περίοδο. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα σαββατοκύριακο.

Ενδιαφέρον στο βιβλίο του Τέιλορ, το οποίο ήταν υποψήφιο για βραβείο Booker 2020 είναι το πώς ο ήρωας του παρατηρεί και περικλείει ό,τι συμβαίνει γύρω του. Αληθινή ζωή μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Μέσα στο νερό της λίμνης, το οποίο πιθανόν να κρύβει μολυσματικούς οργανισμού, αλλά και στα ψάρια που βιάζεται να καταψύξει για να φάνε. Οι γρύλοι και οι ερωδιοί, τα δέντρα. Ακόμη και το μπαλάκι του τένις που αποκτά υπόσταση την ώρα που κάνει γκελ ανάμεσα στις ρακέτες και στο φιλέ, όταν ένας φίλος του αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη σχέση του. Η αληθινή ζωή, ας της το αναγνωρίσουμε, είναι πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη κι όχι μόνο όσον αφορά τον άνθρωπο. Αλλά και η ζωή ενός μόνο ανθρώπου μπορεί να διαιρεθεί στην εργασία, στον έρωτα, στη φιλία, στο παρελθόν και στο παρόν. Αυτό που κάποτε ήταν το όνειρο σου και πλέον σε πνίγει.

«Έτσι ένιωθε πάντα την τρυφερότητα, σαν ένα παράλογο φορτίο, σαν να φορτώνεις με βάρος και προσδοκία κάποιον άλλο. λες και η τρυφερότητα ήταν κι αυτή ένα είδος σκληρότητας».

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: