GROTESCO

 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2023-2024

 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ  2022 - 2023 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2021-2022

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2019-2020

 

Γάμος

Το κείμενο του Μάριου Ποντίκα ανεβάζει ο Κώστας Παπακωνσταντίνου και η Αγγελική Μαρίνου στο θέατρο Σταθμός. Ένα έργο για την πατριαρχία και το σεξισμό που είναι συνυφασμένος με την κουλτούρα μας, τον παραλογισμό και την δυστυχία που αφήνει πίσω του.

Έξυπνο, σκληρό αλλά και με χιούμορ το κείμενο του Ποντίκα. Οι σκληρές εικόνες, το γυμνό και η βία έρχονται σε αντιπαράθεση με το παράλογα αστείο των καταστάσεων και των λόγων με αποτέλεσμα να δημιουργείται κάτι μαγικό. Με εξαιρετική μαεστρία ο σκηνοθέτης αποδίδει, σε κείμενο που λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, τον σεξισμό της σημερινής κοινωνίας και παίρνει θέση απέναντί του. Οι ηθοποιοί είναι υπέροχοι ερμηνευτικά και τεχνικά, με τους δύο γονείς να ξεχωρίζουν με το φυσικό του παιξίματός τους.

Αριστουργηματικού επιπέδου. Μην το χάσετε.

(Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

Godot

 

Δον Κιχώτης

Το κλασικό έργο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες επέλεξε να ανεβάσει ο Άγγελος Χατζάς στο Θέατρο Φούρνος.  Ένα έργο για το πώς η κοινωνία δεν αφήνει χώρο, εκμεταλλεύεται και στο τέλος αφομοιώνει τους ονειροπόλους και γενικά εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά.

Μέτριου επιπέδου η διασκευή του έργου. Εικαστικά ήταν αρκετά φτωχό με τον κακό φωτισμό να κατεβάζει κατά πολύ το επίπεδο του έργου. Σκηνοθετικά ήταν αρκετά κακό, επαναλαμβανόμενο και κουραστικό. Ήταν ελλιπής η κατανόηση του έργου και μη καθορισμένος ο στόχος του ανεβάσματος. Οι ηθοποιοί μετριότατοι, με τον ίδιο τον Δον Κιχώτη να είναι κακός ερμηνευτικά και εν τέλει να ευθύνεται για το κακό αποτέλεσμα.

Μην το δείτε. Διαβάστε καλύτερα το έργο.

(Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00)

Godot

 

Σημάδια στην ομίχλη

Το έργο του αμερικανού Stephen Sachs ανέβασε ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος στο θέατρο Vault. Ένα έργο για την δυσκολία της επικοινωνίας ανάμεσα σε διαφορετικές τάξεις αλλά και για το νόημα της τέχνης ιδωμένο από διαφορετικές σκοπιές.

Πολύ ενδιαφέρον και έξυπνο το έργο. Το εικαστικό είναι πολύ καλό και ταιριαστό. Η σκηνοθεσία είναι λιτή, με σωστό ρυθμό και κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί τεχνικά και υποκριτικά και γίνονται γρήγορα συμπαθείς, οπότε κρατάνε και το ενδιαφέρον του κοινού. Ως σκηνοθετικό λάθος χρεώνω το απόμακρο και σχιζοφρενές σχεδόν παίξιμο του άντρα που είχε ως αποτέλεσμα να μην δημιουργηθεί εύκολα η συμπάθεια του κοινού ως προς την άποψη του.

Πολύ καλή, εν τέλει, η παράσταση, μην την χάσετε.

(Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός . Κάθε Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή 18.30)

Godot

 

Οι λαντζέρηδες

To έργο του καναδού Morris Panych επέλεξε να ανεβάσει η Ελένη Σκότη στο Σύγχρονο Θέατρο.  Ένα έργο για την στασιμότητα και την παραίτηση από την ζωή ενάντια στην προσπάθεια και τον αγώνα για κάτι καλύτερο. 

Το κείμενο είναι αρκετά ενδιαφέρον. Το σκηνικό είναι μεγαλειώδες και ταιριαστό. Η μουσική όμως πολύ κακή και ο φωτισμός μάλλον ενοχλητικός. Η σκηνοθεσία είναι πρόχειρη και επιφανειακή, με μεγάλες κοιλιές και βαρετά σημεία. Οι ηθοποιοί είναι πολύ κακοί τεχνικά στο σύνολο τους, επιφανειακοί και χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους. Υποκριτικά μέτριος είναι ο μεσαίας ηλικίας λαντζέρης, ενώ οι υπόλοιποι απλά ενοχλούν το αποτέλεσμα.

Αρκετά κακή παράσταση, δεν θα την πρότεινα.

(Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι. Τετάρτη στις 21.15, Πέμπτη στις 21.00, Σάββατο στις 18.15 και Κυριακή στις 18.00)

Godot

 

Reigen - Δέκα διάλογοι για το σεξ

Το γνωστό έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ επέλεξε να ανεβάσει  η Αλίκη Δανέζη Knutsen στο θέατρο Θησείον. Ένα έργο για την ατέρμονη αναζήτηση της ευτυχίας μέσω του έρωτα και της απάτης.

Ενδιαφέρον και πολυπαιγμένο το έργο του αυστριακού συγγραφέα. Σκηνογραφικά, ενδυματολογικά και φωτιστικά το έργο είναι λιτό έως φτωχό με μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία. Η σκηνοθεσία είναι επίσης φτωχή και τυχαία, χωρίς ουσιαστικό στόχο και κατανόηση του κειμένου. Λίγα κλισέ, λίγη προχειρότητα, αρκετά βαρετά σημεία και μερικά ψευτοαστεία καταφέρνουν να θυμίσουν ερασιτεχνική παράσταση. Οι ηθοποιοί είναι μέτριοι ερμηνευτικά, κρατούν απόσταση από τους ρόλους τους καθώς και ο ένας από τον άλλο. Ο άντρας είναι κακός τεχνικά και το παίξιμό του επιφανειακό. Η γυναίκα κάπως καλύτερη, αλλά η σκηνοθεσία δεν την βοήθησε οπότε χάθηκε και εκείνη στην μετριότητα του συνόλου.

Εξαιρετικά κακό και βαρετό, μην το δείτε.

(Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο, Κυριακή στις 21.15 και Παρασκευή στις 19.00, )

Godot

 

Χαρτοπόλεμος

Το έργο του Βαγγέλη Ρωμνιού επέλεξε να ανεβάσει ο Γιώργος Παλούμπης στο Μικρό Γκλόρια. Ένα έργο για την οικονομική αλλά και αξιών κρίση και το σκοτεινό παρελθόν των ανθρώπων που συγκρούεται στο σήμερα.

Ενδιαφέρον το κείμενο του εκλιπόντα συγγραφέα. Το εικαστικό εξαιρετικό και ταιριαστό στο στόχο του. Η σκηνοθεσία ενώ είναι πολλά υποσχόμενη και ουσιαστική τελικά καταρρακώνεται από υστερικές και μεγάλης διάρκειας φωνές και τσακωμούς σε σημείο τόσο υπερβολικό που πετάει τους θεατές έξω από έργο. Παράλογες συμπεριφορές και καταστάσεις καταντούν το αποτέλεσμα κουραστικό και ανούσιο. Οι ηθοποιοί, εκτός από το μεγάλο αδελφό και τον πωλητή, είναι μέτριοι και επιφανειακοί . Οι άλλοι δύο είναι αρκετά καλοί και ενδιαφέροντες στο ρόλο τους.

Έχει κάποια καλά στοιχεία και γεννάει συναισθήματα σαν σύνολο αλλά γενικά δεν θα την πρότεινα.

(Μικρό Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Κέντρο. Κάθε Τετάρτη έως Σάββατο στις 21.30 και Κυριακή στις 19.00)

Godot

 

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ

Το έργο των Ευγένιου Λαμπίς και Εντμόντ Γκοντινέ, αποφάσισε να διασκευάσει και να ανεβάσει ο Αντώνης Γαλέος, στο θέατρο «Μεταξουργείο». Πρόκειται για μια κωμωδία καταστάσεων όπου τρεις ηθοποιοί καλούνται να παίξουν όλους τους ρόλους.

Το έργο γράφτηκε το 1870, αλλά ο σκηνοθέτης το έφερε στις μέρες μας. Οι αλλαγές στα κοστούμια (αν τα θεωρήσουμε κοστούμια), γίνονται μπροστά στα μάτια των θεατών, όχι όμως ότι ενοχλεί! Το έργο έχει καλό ρυθμό και οι τρεις ηθοποιοί στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, που δεν είναι βέβαιο το κατά πόσο θα το κατάφερναν άλλοι συνάδελφοι, στη δική τους θέση. Τόσο ερμηνευτικά όσο και τεχνικά είναι εξαιρετικοί και οι τρεις τους (Γιώργος Καφετζόπουλος, Γιώργης Παρταλίδης, Βλάσσης Χρυσικόπουλος) και παρά του ότι εναλλάσσονται οι ρόλοι, οι θεατές τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνονται ποιο χαρακτήρα ενσαρκώνει ο καθένας. Προς το τέλος μόνο της παράστασης, οι τρεις ηθοποιοί επιδίδονται σε «ακροβατικά», κάτι που εξαντλεί τους ίδιους και κουράζει το κοινό, γιατί δεν φαίνεται κάποιος ουσιαστικός λόγος να το κάνουν.

(ΘΕΑΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ, Ακαδήμου 14, Αθήνα  Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις  21:00)

Μαίρη Β.

 

 

Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός

Το γνωστό θεατρικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ επέλεξε να ανεβάσει η Τώνια Ράλλη στο θέατρο Rabbithole. Μία κωμική φάρσα που σατιρίζει τον καθωσπρεπισμό και τον πουριτανισμό της κοινωνίας.

Εξαιρετικό και έξυπνο είναι το κείμενο του Ουάιλντ.  Η σκηνογραφία και τα κουστούμια είναι ενδιαφέροντα και συμπληρώνουν όμορφα την ιστορία.  Η σκηνοθεσία γρήγορη, έξυπνη, με στοιχεία υπερβολής που θύμιζε αγγλική φαρσοκωμωδία. Οι ηθοποιοί είναι καλοί τεχνικά και ερμηνευτικά στο σύνολό τους, με κάποιους αντρικούς δεύτερους ρόλους να είναι εξαιρετικά απολαυστικοί. Οι πρώτοι ρόλοι είναι άνω του μετρίου με τους αντρικούς ρόλους να ξεχωρίζουν. Αυτό που χάλασε το έργο είναι ότι κρατήθηκε ολόκληρο το θεατρικό κείμενο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να το διαχειρισθούν και να δημιουργούνται μεγάλες βαρετές κοιλιές, παρόλο που το χαμόγελο δεν φεύγει από τα χείλη.

Ενδιαφέρον αλλά σίγουρα όχι τέλειο. Θα το πρότεινα.

(Rabbithole, Γερμανικού 20, Μεταξουργείο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15)

Godot

 

Γράμματα στη Μιλένα

Τα γράμματα του Φραντζ Κάφκα επέλεξε να ανεβάσει η Μαρία Μαραγκουδάκη στο θέατρο Παραμυθίας. Πρόκειται για ερωτικά γράμματα που έγραψε ο συγγραφέας στην αγαπημένη του Μιλένα Γέσενσκα.

Ως κείμενο, τα γράμματα έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Η σκηνογραφία είναι κάπως πρόχειρη και η μουσική κάπως τυχαία και ενοχλητική, μάλλον λόγω των ηχείων του χώρου. Σκηνοθετικά, επίσης είναι πρόχειρο, τυχαίο και με ερασιτεχνικού τύπου ακαταλαβίστικη διάθεση. Ο τρόπος ερμηνείας είναι κουραστικός και δεν βοηθάει τον θεατή να παρακολουθήσει το κείμενο. Η ηθοποιός, που είναι η ίδια η σκηνοθέτης, τεχνικά είναι αρκετά κακή  και ερμηνευτικά λίγο χειρότερη. Σαν αποκορύφωμα του βασανιστηρίου αυτού, στο δεύτερο μέρος η καλλιτέχνιδα επέλεξε να μας διαβάσει το υπόλοιπο κείμενο σχεδόν όλο από το χαρτί της με παρόμοιο βέβαια ενοχλητικό και ακαταλαβίστικο τρόπο.

Εξαιρετικά κακό, να το αποφύγετε με κάθε τρόπο.

(Θέατρο Παραμυθίας, Παραμυθιάς 27, Μεταξουργείο. Κάθε Σάββατο 18.15)

Godot

 

Αξύριστα πηγούνια

Το θεατρικό έργο του Γιάννη Τσίρου επέλεξε να ανεβάσει ο Γιώργος Παλούμπης στο «Από Μηχανής Θέατρο». Ένα έργο για την εκμετάλλευση των αδυνάτων αλλά και την κακία ή την καλοσύνη που τις βρίσκεις εκεί που δεν το περιμένεις.

Αρκετά ενδιαφέρον κείμενο και βραβευμένο από το υπουργείο πολιτισμού. Όλο το εικαστικό ήταν σε ρεαλιστική βάση και η σκηνοθεσία αρκετά λιτή. Μια ωραία σκληρή πραγματικότητα. Το βασικό πρόβλημα της παράστασης ήταν οι ηθοποιοί. Ένας από αυτούς, ο ανώτερος υπάλληλος, ήταν αρκετά καλός και ήταν εκείνος που κρατούσε το έργο και την πλοκή σε μη βαρετά επίπεδα. Ένας άλλος, ο μικρός, ήταν λίγο άνω του μετρίου αλλά αρκετός γενικά και δεν δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στις εμφανίσεις του. Ο τρίτος όμως, δυστυχώς, με την ερασιτεχνικού τύπου αδυναμία του να ερμηνεύσει το ρόλο, έριξε το επίπεδο του έργου στα βάραθρα. Κακός λόγος, κακή τεχνική, κακή ερμηνεία που γινόταν μελό στο μεγαλύτερο μέρος του έργου. Σαν αποτέλεσμα φάνηκε ότι οι τρόποι διαφήμισης της παράστασης ήταν πιο σημαντικοί από το γενικό αποτέλεσμα και τον σεβασμό στον θεατή.

Βαρετή εν τέλει και κουραστική, μην τη δείτε.

(Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο. Κάθε  Τετάρτη και Κυριακή στις 21.30, Πέμπτη στις 21.00 και Σάββατο στις 18.00)

Godot

 

Η Ζαριά

Το  θεατρικό έργο του Peter Straughan επέλεξε να ανεβάσει ο Θοδωρής Βουρνάς στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Ένα έργο για την πίκρα που σου αφήνει το αποτέλεσμα των στόχων σου, όταν τελικά τους φτάνεις.

Ενδιαφέρον κείμενο σε γενικές γραμμές. Σκηνογραφικά, ενδυματολογικά και μουσικά είναι αρκετό. Σκηνοθετικά ήταν αγχωμένο και θορυβώδες στη δομή του. Κουραστική, ανούσια ένταση σε πολλά σημεία και σκηνοθετικές οδηγίες στου ηθοποιούς που συνέβαλαν στην φασαρία χωρίς λόγο. Οι ηθοποιοί μέτριοι, με κακή τεχνική οι περισσότεροι, έπαιζαν τύπους χωρίς να μπορούν ερμηνευτικά να πλησιάσουν τους  ρόλους τους. Αποκορύφωμα ήταν ο πρωταγωνιστής που με την κακή του προσέγγιση στον ρόλο, το οποίο βέβαια είναι σκηνοθετικό λάθος, δεν αφήνει το θεατή να εμπλακεί στο έργο και να τον αφορά τελικά. Ο ηθοποιός που έπαιζε τον αδελφό του ήταν πολύ καλός και ήταν μια ευχάριστη νότα σε όλο αυτό το μπουλούκι.

Είναι αρκετά κακό, μην το δείτε.

(Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15)

Godot

 

Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς

Τη νουβέλα του Τολστόι ανέβασε η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη στο θέατρο Αλκμήνη. Ένα έργο για το πόσο αργά καταλαβαίνουμε ότι ζήσαμε τη ζωή μας λάθος.

Αριστουργηματικό το κείμενο του Ρώσου συγγραφέα. Πολύ ωραία τα σκηνικά, ταιριαστή η μουσική, εξαιρετικό το εικαστικό αποτέλεσμα. Η σκηνοθεσία φαινομενικά λιτή, δύο άνθρωποι μας λένε μια ιστορία, έκρυβε ένα εξαιρετικό βάθος που φάνηκε στις ερμηνείες και στο αποτέλεσμα. Χιούμορ και σκληρότητα συνυπάρχουν και καταφέρνουν να συνεπάρουν το κοινό σε αυτό το θεατρικό ταξίδι. Οι ηθοποιοί, εξαιρετικοί τεχνικά, έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνείας.

Πολύ καλό. Μην το χάσετε.  

(Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 12, Πετράλωνα. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30)

Godot

 

The Bomber

Μια παράσταση πάνω σε δική του ιδέα επέλεξε να ανεβάσει ο Γιάννης Οικονομίδης (Johnny O.) στο θέατρο Vault. Ένα έργο για τους διαφορετικούς εαυτούς που συγκρούονται μέσα μας.

Πρόκειται για μια performance σε ύφος βωβού κινηματογράφου. Εξαιρετική η ερμηνεία και η κίνηση του ηθοποιού – δημιουργού, με λεπτομέρεια και πολύ χιούμορ. Όμως, σκηνοθετικά δεν κατάφερε να μην γίνει κουραστικό λόγω της παντομίμας που σε αρκετά σημεία ήταν ακαταλαβίστικη και κρατούσε πολύ ώρα, παρόλο η ίδια η παράσταση ήταν ενοχλητικά μικρή σε διάρκεια (45 λεπτά περίπου).

Πολύ μέτριο το συνολικό αποτέλεσμα, να το αποφύγετε.

( Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός . Κάθε Τετάρτη του Νοέμβρηστις 21.00 και κάθε Τετάρτη του Δεκέμβρη στις 19.00)

Godot

 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2018-2019

 

ΟΙ  ΠΑΙΚΤΕΣ του ΝΙΚΟΛΑΪ  ΓΚΟΓΚΟΛ στο θέατρο Αλκμήνη 

Το έργο του Νικολάι Γκογκόλ ανεβάζουν οι Μανώλης Βαζαίος και Μάνος Καβίδας στο θέατρο Αλκμήνη. Ένα έργο που διεισδύει στην απληστία, την αλαζονεία και την κτητικότητα του ανθρώπου.

Σε ένα πανδοχείο συναντιούνται τέσσερις μυστήριοι τύποι. Αγαπημένη ασχολία όλων τους να παίζουν χαρτιά. Αν και σύντομα θα αποδειχτεί ότι στην πραγματικότητα η χαρτοπαιξία είναι η βασική τους ασχολία και το επάγγελμα από το οποίο ζουν. Ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει σε αυτή την παρτίδα; Ωραία, απλή σκηνοθεσία και με πολύ καλές ερμηνείες και από τους τέσσερις ηθοποιούς (Μανώλης Βαζαίος, Ερνέστο Βουτσινός, Νίκος Μαυρουδής, Ηλίας Κούτλας) όπου έχουν μια πολύ καλή χημεία μεταξύ τους ως θεατρική ομάδα. Κρίμα μόνο που τόσο καλές παραστάσεις παίζονται σε μικρούς, ασφυκτικούς σχεδόν χώρους! Για δύο ακόμα παραστάσεις 1-2/6 στο θέατρο Αλκμήνη.

Ευχή μας να δούμε την παράσταση να ανεβαίνει και την επόμενη σεζόν.

 

(Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8, Κάτω Πετράλωνα, ΑΘΗΝΑ. Σάββατο 20:00 & Κυριακή 19:00)

Μαίρη Β.

 

170 τετραγωνικά ή Moonwalk

Το έργο του Γιωργή Τσουρή ανέβασε ο Γιώργος Παλούμπης στο Από Μηχανής Θέατρο. Ένα έργο για το πόσο άγνωστοι είναι οι κοντινοί μας άνθρωποι και για το παρελθόν που μας κυνηγάει πάντα.

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο του Τσουρή. Με έναν δροσερό καθημερινό τρόπο μεταφέρει στην σκηνή Ιψενικούς προβληματισμούς και με πολύ χιούμορ προβάλει το αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων. Σκηνοθετικά ήταν εξαιρετικό, με ρυθμό και έναν παλμό που κρατούσε το ενδιαφέρον του θεατή. Οι ηθοποιοί ήταν μέτριοι τεχνικά αλλά η σκηνοθεσία τους προστάτεψε και τελικά κατάφεραν να φτάσουν σε μια αρκετά καλή ερμηνεία του ρόλου τους. Εξαίρεση ήταν ο ηθοποιός που έπαιζε τον φίλο της μικρής αδελφής που ήταν άρτιος και τεχνικά και ερμηνευτικά και ανέβασε κατά πολύ το επίπεδο της παράστασης.

Εξαιρετική παράσταση, μην την χάσετε.

(Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και από 3 Μαΐου και Κυριακή στις 18.00)

Godot

 

Το παλτό

Το διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ ανέβασαν ο Γιώργος Χουλιάρας και ο Ευθύμης Μπαλαγιάννης στο θέατρο Αργώ. Ένα έργο που σατιρίζει και κατακρίνει το γραφειοκρατικό σύστημα και τις κρατικές εξουσίες.

Εξαιρετική η διασκευή σε θεατρικό κείμενο. Εικαστικά ήταν προσεγμένο, όμορφο και ταιριαστό. Σκηνοθετικά ήταν πάρα πολύ καλό με βαθιά κατανόηση του κειμένου και των κρυφών του στόχων, αλλά και με αρκετό χιούμορ χωρίς να χάνει την τραγικότητά του. Οι ηθοποιοί ήταν όλοι πολύ καλοί ερμηνευτικά με ελάχιστα τεχνικά προβλήματα που δεν ενόχλησαν στο σύνολο της παράστασης. Εξαίρεση ήταν  η σπιτονοικοκυρά που ξεχώρισε με την άρτια τεχνική της και την αμεσότητά της.

Πολύ καλή παράσταση, σίγουρα αξίζει να την δείτε.

(θέατρο  Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18.00)

Godot

 

Ο Μύρτος

Το μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι ανέβασε ο Θανάσης Ζερίτης στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Ένα έργο για την υποκρισία, την φαυλότητα και τα κρυμμένα πάθη της καλής κοινωνίας.

Αρκετά καλή μεταφορά του σπουδαίου αυτού μυθιστορήματος. Οι φωτισμοί και οι ατμόσφαιρες που δημιουργήθηκαν ήταν το δυνατό σημείο της παράστασης. Σκηνοθετικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα με αρκετά αρμονική διαδοχή ανάμεσα στην αφήγηση και στην δράση. Ένταση και αγριότητα χαρακτηρίζουν μεγάλο μέρος του έργου χωρίς όμως να κουράζουν και να πλήττουν τους θεατές. Οι ηθοποιοί εκτέλεσαν με αρτιότητα τους ρόλους τους  και προστατεύτηκαν από την εξαιρετική σκηνοθεσία, παρά τα τεχνικά και ερμηνευτικά προβλήματα που είχαν σχεδόν όλοι. Εξαίρεση ήταν η ηθοποιός που έπαιζε την μικρή αδελφή που ήταν πολύ δυνατή ερμηνευτικά και ήταν η μόνη που έφτασε στην καλή ερμηνεία.

Θα το πρότεινα σε αυτούς που έχουν γερό στομάχι. Γενικά είναι αρκετά καλό. Να το δείτε.

(Θέατρο του Νέου Κόσμου (Δώμα), Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Νέος Κόσμος.  Τετάρτη έως Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 19.00)

Godot

 

Η Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια

Το έργο του Έντουαρντ Άλμπι ανέβασε ο Νικορέστης Χανιωτάκης στο θέατρο Θησείον. Μία σύγχρονη τραγωδία για την κριτική και την νέμεση που επιβάλλει η κοινωνία.

Αριστουργηματικό το έργο του Αμερικανού συγγραφέα. Εξαιρετικό εικαστικά με τα σκηνικά να τοποθετούν τον δράστη σε ένα δωμάτιο σαν κελί με σκοπό να κριθεί από την κοινωνία. Σκηνοθετικά ήταν θορυβώδες και κουραστικό σε μεγάλο μέρος του. Συνεχόμενη αδικαιολόγητη κίνηση με τυχαίες δράσεις έκαναν μέτριο ένα πολλά υποσχόμενο έργο. Οι ηθοποιοί δεν στάθηκαν στο ύψος του ονόματός τους με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να καταφέρνει να σώζεται εν τέλει και να θεωρούνται αρκετοί για αυτό που έκαναν, χωρίς καμία βαθιά ερμηνεία. Αντίθετα οι άλλοι δύο ηθοποιοί ήταν από αδιάφοροι μέχρι κακοί σε όλα τα επίπεδα.

Ο Άλμπι καταφέρνει να σώσει το αποτέλεσμα αλλά σαν παράσταση δεν θα την πρότεινα.

(Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15)

Godot

 

Οθέλλος

Το έργο του Σαίξπηρ επέλεξε να ανεβάσει ο Χάρης Φραγκούλης στο θέατρο Τέχνης. Ένα έργο για την ζήλια και την πονηριά.

Ένας άσχημος κατακερματισμός του αριστουργηματικού κειμένου, μια ερασιτεχνική σκηνοθεσία με κανέναν σεβασμό στον θεατή, μια αλαζονική αντιμετώπιση του θεάτρου. Οι περισσότερες δράσεις ήταν άστοχες και αδικαιολόγητες, οι καλές στιγμές ήταν από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Σαν πρωτοετείς σπουδαστές θεάτρου να έκαναν τυχαίους αυτοσχεδιασμούς και ότι δεν πέτυχε να κρατήθηκε ως πυρήνας του έργου. Οι ηθοποιοί εκτίθονταν με άσχημο τρόπο και υπέφεραν πάνω στην σκηνή χωρίς ουσιαστικό λόγο.

Πολύ κακό να το αποφύγετε.

(Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο, Πεσματζόγλου 5. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

Godot

 

Με λένε Έμμα

To «People, places and things» του Άγγλου Duncan Macmillan ανέβασε η Ελένη Σκότη στο Σύγχρονο θέατρο. Ένα έργο για τον αγώνα που χρειάζεται για να περάσουμε από το ψέμα στην αλήθεια.

Σκηνογραφικά ήταν εξαιρετικό. Σκηνοθετικά ήταν υπέροχο, ένα όνειρο, μία χορογραφία χωρίς να χάνει την πραγματικότητα και την σκληρότητα της ζωής. Εξαιρετικές οι συνδέσεις των σκηνών και ιδιαίτερα τα σημεία που θύμιζαν ζωντανό κινηματογράφο.  Από τους ηθοποιούς οι τρεις πρωταγωνιστικοί ήταν εξαιρετικοί ερμηνευτικά και σε κέρδιζαν με την αλήθεια και την πορεία τους στις καταστάσεις του έργου. Οι υπόλοιποι αν και κατώτεροι τεχνικά, τελικά ήταν αρκετοί και πλαισίωναν σωστά χωρίς να ενοχλούν το αποτέλεσμα.

Εξαιρετικό, να το δείτε.

(Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι. Τετάρτη στις 21.15, Πέμπτη στις 21.00, Σάββατο στις 18.15 και Κυριακή στις 18.00)

Godot

 

Άνθρωποι και ποντίκια

Μια διασκευή πάνω στο μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας John Steinbeck ανεβάζει ο Βασίλης Μπισμπίκης στο θέατρο Cartel. Ένα έργο για τις δυσκολίες της ζωής, την προσπάθεια για επιβίωση, την αλληλεγγύη και την ελπίδα.

Το κείμενο είναι εξαιρετικό, υπέροχη και η μεταφορά του σε ελληνικό περιβάλλον. Το σκηνικό ήταν εξαιρετικό. Χρησιμοποιήθηκε ότι ήταν πραγματικό, φώτα από το δρόμο, λάμπες που θα ήταν πραγματικά σε έναν τέτοιο χώρο που άνοιγαν με διακόπτες μέσα στο σκηνικό και ήχοι που προέρχονταν μόνο από ορατές ηχητικές πηγές. Το αποτέλεσμα ήταν αριστουργηματικό. Η σκηνοθεσία ακολουθούσε τον νατουραλισμό του σκηνικού. Μόνο πραγματικότητες, μόνο αληθινές συμπεριφορές, μια πραγματική φέτα ζωής. Οι ηθοποιοί, εξαιρετικοί στο σύνολό τους σε όλα τα επίπεδα, κατάφεραν να ζωντανέψουν ένα δύσκολο εγχείρημα με επιτυχία.

Πραγματικό αριστούργημα, μην το χάσετε.

(Cartel Τεχνοχώρος,  Αγίας Άννης και Μικέλης 4, Βοτανικός. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00)

Godot

 

Brandon Teena

Την ιστορία του Αμερικανού τρανς ανεβάζει σε δική του διασκευή ο Στέλιος Καλαϊτζής στο θέατρο Vault. Μια αληθινή ιστορία που μιλάει για το παράλογο μίσος που διακατέχει την κοινωνία εναντίων όποιου σκέφτεται διαφορετικά.

Τα σκηνικά ήταν ενδιαφέροντα, ταιριαστά και ευπροσάρμοστα. Η διασκευή ήταν πολύ καλή. Η σκηνοθεσία ήταν αριστοτεχνική, σωστή, με την σκληρότητα που άρμοζε στην πραγματικότητα των γεγονότων. ΟΙ ηθοποιοί, με εξαίρεση τον ψηλό αδύνατο νέο που ήταν αρκετά καλός, ήταν κάτω του μετρίου και τεχνικά και ερμηνευτικά. Το πρόβλημα ήταν η πρωταγωνίστρια που ήταν τόσο κατώτερη των περιστάσεων που παρέα με την μετριότητα των υπόλοιπων πραγματικά χαντάκωσαν μία εν δυνάμει καλή παράσταση.

Μην την δείτε δεν αξίζει, δείτε την ταινία καλύτερα.

(Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

Godot

 

Το δείπνο

Το μυθιστόρημα του Χέρμαν Κοχ ανέβασε η Λίλλυ Μελεμέ στο Σύγχρονο Θέατρο.  Ένα έργο για τα αποτελέσματα της λανθασμένης διαπαιδαγώγησης των παιδιών και της ευθύνης απέναντι στην κοινωνία και το νόμο.

Αριστουργηματικό το κείμενο του Ολλανδού συγγραφέα και όμορφη η διασκευή του σε θεατρικό. Το σκηνικό εξαιρετικό, λειτουργικό με μία ελαφριά αφαίρεση αλλά με άποψη. Σκηνοθετικά ήταν εξαιρετικό, δίνοντας βάση στην ψυχολογική διαδρομή και σκέψη των ρόλων. Εκτός της Μισιχρόνη που ήταν ψεύτικη και περιφερόταν ανέμελα στη σκηνή, οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές ήταν άρτιοι στην δομή του χαρακτήρα τους, με εξαιρετικά βαθιές ερμηνείες.  

Πολύ καλό, μην το χάσετε.

(Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι. Τετάρτη στις 18.15, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις  21.15 και Κυριακή στις 21.00)

Godot

Σοκ

Το έργο του Γιώργου Σκούρτη επέλεξε να ανεβάσει ο Γιώργος Λιβανός στο Studio Κυψέλης. Μια σάτιρα για τον λόγο και το ήθος της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας.

Κακό κείμενο, μπαγιάτικο, χωρίς ουσιαστικό βάθος και νόημα, κακέκτυπο ξένων θεατρικών κειμένων που δεν κατανόησε ο συγγραφέας. Εν τέλει δεν καταφέρνει να σατιρίσει τους σημερινούς ανθρώπους, ούτε καν να εντυπωσιάσει με τις πολλές βρισιές και τις δηθενιές που δείχνουν ότι ουδεμία σχέση έχει με την κοινωνία που σχολιάζει και θίγει. Εικαστικά ήταν φτωχό και κουραστικό. Μουσικά ήταν εξαιρετικό, με ένα υπέροχο πιάνο που έπαιζε ζωντανά. Σκηνοθετικά ήταν παράλογο και ακαταλαβίστικο με ελάχιστες καλές στιγμές. Σε αυτό βέβαια είχε μεγάλη ευθύνη το κείμενο. Από τους ηθοποιούς ένας μεγάλος και ένας νεαρός σε ηλικία ήταν καλοί, όλοι οι υπόλοιποι ήταν ψεύτικοι και κακοί τεχνικά και ερμηνευτικά.

Πολύ κακό, μην πάτε.

(Studio Κυψέλης, Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης. Κάθε Παρασκευή στις 22.30, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00)

Godot

 

De Profundis: η αγάπη που δεν τολμά να πει το όνομά της

Την επιστολή που έγραψε στη φυλακή ο Όσκαρ Ουάιλντ ανεβάζει η Αθανασία Καραγιαννοπούλου στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Ένα έργο για την εκ βαθέων αγάπη, την συγχώρεση και την ταπεινότητα.

Το κείμενο είναι αριστουργηματικό, ίσως το καλύτερο και το πιο αληθινό του Ουάιλντ. Σκηνογραφικά και σκηνοθετικά είναι λιτό και επαρκές. Πολύ σωστό που όλο το έργο στηρίχθηκε στην ερμηνεία του ηθοποιού. Ο ηθοποιός είναι άρτιος τεχνικά και με την σοκαριστική και εκ βαθέων ερμηνεία του, μας ταξιδεύει στις αχανείς εκτάσεις των σκέψεων του συγγραφέα. Η μουσική, το μόνο αγκάθι στην τελειότητα αυτή, ερχόταν σε κόντρα και συχνά πετούσε το θεατή έξω από την ιστορία.

Εξαιρετικό. Μην το χάσετε.

(Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια. Κάθε Τετάρτη στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00)

Godot

 

Τα σκουπίδια

Το σατυρικό έργο του Γιάννη Ξανθούλη επέλεξε να ανεβάσει ο Κοραής Δαμάτης στο θέατρο Από Κοινού. Ένα επιθεωρησιακού τύπου έργο για τα πράγματα που γίνονται στις ζωές μας χωρίς να μπορούμε να τα ορίσουμε.

Εικαστικά ενδιαφέρον. Κακό κείμενο μιας άλλης εποχής που δεν εξυπηρετούσε τις ανάγκες του σημερινού κοινού. Άφθονο κακό χιούμορ άλλης εποχής που κατέστρεφε τα ήδη χαομένα νοήματα του έργου. Σκηνοθεσία φτωχή, βαρετή, με μοναδικό στόχο να αποσπάσει με τη βία το γέλιο. Οι ηθοποιοί, φτωχοί τεχνικά, κατέφευγαν σε ερμηνευτικά τερτίπια και ευκολίες για να καταφέρουν να σώσουν τη θέση τους στη σκηνή. Μοναδική εξαίρεση η νεαρή κοπέλα που τεχνικά ήταν καλή και είχε δυνατότητες χωρίς να καταφέρει βέβαια να ξεφύγει από το επίπεδο του υπόλοιπου έργου.

Μην το δείτε.

(Από Κοινού, Ευπατριδών 4, Κεραμεικός. Κάθε Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή 20.00)

Godot

 

Η αγελάδα

Το έργο του Ναζίμ Χικμέτ επέλεξε να ανεβάσει η Νίκη Τσέτικα στο θέατρο 104. Ένα έργο για τις επιλογές που τελικά μας δεσμεύουν και τις θυσίες που κάνουμε για τους άλλους  χωρίς την συγκατάθεση τους.

Εξαιρετικό το σουρεαλιστικού τύπου κείμενο του Τούρκου δραματουργού. Εικαστικά, αν και βγαλμένο από παιδικό θέατρο, ήταν αρκετό. Σκηνοθετικά ήταν επιφανειακό και σαρωτικό. Τα νοήματα δεν ανέπνευσαν και κρύφτηκαν κάτω από λίγο χιούμορ, λιγότερο ίσως και από του ίδιου του κειμένου. Αλλά λόγω της εξαιρετικής δουλειάς του Χικμέτ τελικά ήταν ενδιαφέρον το αποτέλεσμα. Οι γυναίκες ηθοποιοί και ο δάσκαλος ήταν πολύ κακοί τεχνικά και ερμηνευτικά. Ο γιος και ο σοφέρ αντίθετα ήταν απολαυστικοί και ανέβασαν κατά πολύ το έργο παρά του μικρού του ρόλου τους.

Για κωμωδιούλα είναι καλό αλλά δεν θα το πρότεινα.

(Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι. Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15)

Godot

 

Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως

Το διήγημα του Βιζυηνού ανεβάζει ο Κώστας Παπακωνσταντίνου στο Μέγαρο Μουσικής. Ένα έργο για την κοινωνική διαφορά που έρχεται ως αξεπέραστο εμπόδιο ακόμη και στον έρωτα.

Εξαιρετικό το κείμενο του Βιζυηνού. Εικαστικά ήταν καλοφτιαγμένο και ευτυχώς παρέκαμψε τα προβλήματα που δημιουργούσε η μη θεατρική αίθουσα της βιβλιοθήκης του Μεγάρου. Ο πιανίστας ταίριαξε και συμπλήρωσε με πολύ όμορφο τρόπο έργο.  Σκηνοθετικά ήταν εξαιρετικό, με έναν μοναδικό τρόπο που συνηθίζει ο Παπακωνσταντίνου και σε βυθίζει στην διήγηση. Στα πολύ θετικά ότι κατανοήθηκε το χιούμορ του συγγραφέα και μοίρασε χαμόγελα στους θεατές. Οι ηθοποιοί, άρτιοι σε όλα τα επίπεδα, ερμήνευσαν το δύσκολο αυτό έργο με επιτυχία.

Αριστουργηματικό, πρέπει να το δείτε.

(Μέγαρο Μουσικής, Βιβλιοθήκη, Βασιλίσσης Σοφίας και Κόκκαλη, Αμπελόκηποι. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις  21.00)

Godot

 

Το κτήνος στο φεγγάρι

Το βραβευμένο έργο του Ρίτσαρντ Καλινόσκι ανεβάζει ο Βαγγέλης Παπαδάκης στο θέατρο Σημείο. Ένα έργο για τις ιδέες που κληρονομήσαμε και που ορίζουν και σκλαβώνουν τη ζωή μας.

Εξαιρετικό το κείμενο του αμερικανοπολωνού Καλινόσκι, βραβευμένο και αναγνωρισμένο. Κλασικό ανέβασμα, ατμοσφαιρικό που προσέφερε αρκετή συγκίνηση και βύθιζε τον θεατή στην ιστορία. Μικρό πρόβλημα η άργητα στην ομιλία του αφηγητή που δημιούργησε μικρές κοιλιές στην ιστορία. Επίσης φωτιστικά ήταν μέτριο το αποτέλεσμα. Η γυναίκα ηθοποιός ήταν πολύ καλή σε όλα τα επίπεδα. Ο άντρας είχε τεχνικά προβλήματα αλλά τελικά μας κερδίζει με την ερμηνεία του. Ο Αρζόγλου ήταν ενοχλητικός με πολλά τεχνικά θέματα ως αφηγητής αλλά εξαιρετικός και απολαυστικός ως παιδί. Ο νεαρός ηθοποιός ήταν απλά μια ενόχληση όπου και αν παρουσιάστηκε.

Συγκινητικό και όμορφο γενικά. Το προτείνω.

(Θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις  21.00)

Godot

 

 

Ο χορός του θανάτου

Το αριστούργημα του Στρίνμπεργκ ανεβάζει ο Άκις Βλουτής στο θέατρο Μεταξουργείο. Ένα κωμικοτραγικό έργο για τις εμμονές της βαρεμάρας και του κακού εαυτού που μπορεί να ξεπηδήσει από αυτές.

Εικαστικά πολύ ενδιαφέρον. Σκηνοθετικά γρήγορο,  ζωντανό και με βαθειά κατανόηση του κειμένου. Δύο μικρές κοιλιές ίσως μίκρυναν λίγο την αξία του έργου αλλά όχι αρκετά ώστε να μην θεωρείται πολύ καλό. Υποκριτικά ο Βλουτής και η Χατούπη ήταν εξαιρετικοί. Απόλυτα σωστοί, άρτιοι και με λεπτομέρεια στο παίξιμό τους. Ο τρίτος ηθοποιός όμως ήταν το αγκάθι της παράστασης. Ψεύτικος και φτωχός ερμηνευτικά, μείωσε κατά πολύ το αποτέλεσμα.

Άνω του μετρίου με ωραίες ερμηνείες. Αξίζει να την δείτε.

(Θέατρο Μεταξουργείο, Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο. Τεταρτη στις 20.00 και Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.00)

Godot

 

Χοηφόροι

Το έργο του Αισχύλου ανεβάζει η Ειρήνη Φαναριώτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Ένα έργο για την δικαιοσύνη και το πως προσφέρεται.

Λιτό και αφαιρετικό με περισσότερη βάση στον ρυθμό και στη μουσικότητα παρά στον μύθο. Ενδιαφέρον σαν πειραματισμός αλλά πολλοί στίχοι χάθηκαν μέσα σε ψιθυρίσματα και τραγουδίσματα. Οι ηθοποιοί ήταν κινησιολογικά πολύ καλοί και ερμηνευτικά αρκετοί, με τις 2 γυναίκες σαφώς καλύτερες από τους 2 άντρες.

Αρκετά ενδιαφέρον, να το δείτε.

(Θέατρο του Νέου Κόσμου (Δώμα), Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Νέος Κόσμος.  Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 19.00)

Godot

 

Έντα Γκάμπλερ

Το κλασικό έργο του Χένρικ Ίψεν επέλεξε να ανεβάσει ο Γιάννης Δρίτσας στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα. Ένα έργο για το ανεκπλήρωτο που μας κυνηγάει και το θύμα που βασανίζεται από τις στερεοτυπικές απόψεις της κοινωνίας.

Αριστουργηματικό το κείμενο του νορβηγού συγγραφέα αλλά δεν είναι αρκετό αυτό για να είναι πετυχημένη και μια παράσταση. Σκηνοθετικά είχαμε μια επιφανειακή αντιμετώπιση, χωρίς βάθος, με στοιχεία παιδικού θεάτρου και κάτι από commedia dell’arte. Γρήγορες ταχύτητες και υπερβολές στο παίξιμο έκαναν το έργο παράλογο και φτηνό. Οι ηθοποιοί τεχνικά ήταν ψεύτικοι, χωρίς κανένα βάθος στις ερμηνείες τους. Σαφής εδώ ήταν η ευθύνη του σκηνοθέτη που τους υπέβαλε σε αυτό το ευτελές πανηγύρι χωρίς καμία βαθύτερη άποψη για το έργο.

Μην το δείτε, διαβάστε το κείμενο. Καλύτερα θα περάσετε.

(Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, Πλατεία ΗΣΑΠ, Νέο Φάληρο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

Godot

 

Θα ονειρεύεσαι πάλι μια καινούρια φορεσιά

Το δραματικής μορφής ποίημα «Οδοιπόρος» του Παναγιώτη Σούτσου ανέβασε η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη στο Θέατρο Θησείο. Μια ρομαντική ιστορία για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.

Πολύ όμορφο κείμενο του αθηναϊκού ρομαντισμού σε απλουστευμένη καθαρεύουσα. Σκηνοθετικά ήταν καλοφτιαγμένο και καλοδουλεμένο με αγάπη για το κείμενο. Παρόλα αυτά υπήρχε μια συνεχής κλάψα σε υπερβολικό επίπεδο που φτώχαινε το αποτέλεσμα και δημιουργούσε μικρές βαρετές κοιλιές. Οι ηθοποιοί ήταν αρκετά καλοί, με καθαρό λόγο και καλές ερμηνείες. Ειδικά ο άντρας ήταν εξαιρετικός. Οι γυναίκες ηθοποιοί κατέβασαν λίγο το επίπεδο λόγω της κλάψας, της έντασης και των υπερβολικών συναισθημάτων που ζούσαν.

Παρά τα προβλήματα του, το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό.

(Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή. Κάθε Παρασκευή στις 19.00, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.15)

Godot

 

 

Η κυρά της θάλασσας

Το κλασικό έργο του Χένρικ Ίψεν επέλεξε να ανεβάσει η Βαλεντίνη Λουρμπά στο θέατρο Εκάτη. Ένα έργο για την αξία της ελευθερίας της επιλογής και του παρελθόντος που στοιχειώνει.

Αριστουργηματικό κείμενο. Σκηνοθετικά ήταν επιφανειακό και πρόχειρο. Σχεδόν τίποτα δεν ήταν δικαιολογημένο και δεν υπήρχε κανένα βάθος στην αντιμετώπιση των καταστάσεων. Οι ηθοποιοί ήταν κακοί σε όλα τα επίπεδα, ψεύτικοι, υπερβολικοί και με μια γελοία τραγικότητα στο παίξιμό τους. Ντροπιαστικό και ερασιτεχνικό αποτέλεσμα.

 Πολύ κακό. Να το αποφύγετε.

(Εκάτη, Υακίνθου και Εκάτης 11, Κυψέλη.  Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00)

Godot

 

 

Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας

Το έργο της Αλεξάνδρας Κ* επέλεξε να ανεβάσει ο Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος στην Πειραματική του Εθνικού. Ένα έργο για τη σύγκρουση των γενεών και τις μικρότητες της γενιάς που φεύγει.

Το έργο ήταν απλοϊκό, επιφανειακό και με λίγες δόσεις χιούμορ. Σκηνοθετικά ήταν πρόχειρο και χωρίς κανένα βάθος σε κανένα τομέα του έργου. Υπήρχαν κάποιες κοιλιές και κάποια σημεία που κρατούσε το ενδιαφέρον. Αλλά το επιφανειακό στην αντιμετώπιση των καταστάσεων χαλούσε τον ρεαλισμό του και την σοβαρότητα των θεμάτων που καταπιανόταν. Οι ηθοποιοί, αρκετά καλοί τεχνικά στο σύνολό τους, αλλά κι εκείνοι ήταν ρηχοί ερμηνευτικά.

Δεν προσφέρει κάτι σαν έργο αν και βλέπεται ευχάριστα. Δεν θα το συνιστούσα.

(Πειραματική σκηνή Εθνικού «Κατίνα Παξινού», Πανεπιστημίου 48, Κέντρο. Κάθε Τετάρτη έως Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00)

Godot

Αρετή

Το έργο των Παντελή Κυραμαργιού και  Λίνας Ζαμπετάκη επέλεξαν να ανεβάσουν οι Αργυρώ Ταμβάκου και Χρήστος Καπενής. Μια ιστορία για την αγάπη και την ζωή που χάνονται πίσω μας.

Το κείμενο ήταν καλοφτιαγμένο αν και ανούσιο. Βασικό πρόβλημα ήταν η ιστορία στην οποία ήταν βασισμένο που ήταν απλή και επιφανειακή. Σκηνοθετικά ήταν γλυκό και ευρηματικό, αλλά δεν κατάφερε να δώσει ένα ουσιαστικό νόημα στην διήγηση. Οι ηθοποιοί καλοί και τεχνικά και ερμηνευτικά, κατάφεραν  να κάνουν να περάσει ευχάριστα αυτή η μία ώρα.

Ευχάριστο έργο αλλά μη επαρκές. Δεν χρειάζεται να το δείτε.

(Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91^Α και Σικίνου, Κυψέλη. Κάθε Παρασκευή στις 21.00)

Godot

 

 

Τίμων ο Αθηναίος

Το έργο των Σαίξπηρ και Μίντλετον επέλεξε να ανεβάσει Ο Στάθης Λιβαθινός στο Εθνικό Θέατρο. Ένα έργο για τη φιλία που δοκιμάζεται, την αχαριστία και την κολακεία.

Εικαστικά ήταν εξαιρετικό αλλά όχι φρέσκο. Δοκιμασμένες συνταγές και συνηθισμένες επιλογές που κόστισαν και αρκετά. Σκηνοθεσία ενδιαφέρουσα αλλά βαρετή με πολλές κοιλιές και φόρμες που δεν άφηναν τον θεατή να βυθιστεί στην ιστορία. Οι ηθοποιοί, έρμαια του φορμαλισμού της σκηνοθεσίας, δεν ερμήνευαν τους ρόλους τους σε βάθος αλλά επιφανειακά, με δυο τρεις εξαιρέσεις που απογείωσαν για λίγο το έργο. Τεχνικά ήταν καλοί και έκαναν, από ότι φάνηκε, αυτό που τους ζήτησαν να κάνουν.

Ενδιαφέρον αλλά όχι αρκετό.

(Εθνικό Θέατρο REX, σκηνή Κοτοπούλη, Πανεπιστημίου 48, Κέντρο. Κάθε Τετάρτη έως Σάββατο  στις 20.30 και Κυριακή στις 19.00)

Godot

Εθνικός Ελληνορώσων

Το έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου ανεβάζει Ο Γιώργος Παλούμπης στο Από Μηχανής Θέατρο. Ένα έργο για τις πληγές που μας αφήνει το παρελθόν και για την μικρότητα μας μπροστά στις ευθύνες.

Εξαιρετικό κείμενο, φρέσκο και διαχρονικό. Σκηνογραφία και κουστούμια λιτά και ρεαλιστικά, όπως θα ήταν στην πραγματικότητα σε ανάλογη περίπτωση. Σκηνοθεσία εξαιρετική, μια πραγματικότητα, μια «φέτα ζωής» που συμβαίνει μπροστά σου και την παρακολουθείς σαν από την κλειδαρότρυπα. Φυσικό παίξιμο, φυσικές αντιδράσεις, ταχύτητες, παύσεις, καταφέρνουν να σε βυθίζουν εν τέλει στην ιστορία και να σε φέρουν μπροστά στα διλλήματα που πραγματεύεται το κείμενο. Οι ηθοποιοί υποκριτικά ήταν πολύ καλοί και ερμήνευσαν εξαιρετικά τους ρόλους τους. Κάποιοι ήταν τεχνικά κάπως κατώτεροι των άλλων, το οποίο μείωνε λίγο το αποτέλεσμα. Αλλά στο σύνολο της παράστασης δεν ενοχλούσε.

Εξαιρετική παράσταση, μην τη χάσετε.  

(Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο. Κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 18.00 και Κυριακή στις 21.30. Από 7/11 η παράσταση της Τετάρτης θα αρχίζει 21.15)

Godot

 

Η απελευθέρωση

Το έργο του Δημήτρη Τσεκούρα ανεβάζει η Ζωή Ξανθοπούλου στο θέατρο 104. Ένα έργο που καυτηριάζει την σημερινή κοινωνία και θέτει τους τύπους των καθημερινών ανθρώπων σε σύγκρουση.

Ο φασίστας, ο ονειροπόλος αναρχικός, ο ομοφυλόφιλος, η χαζή ξανθιά και η ελληνίδα μανά, συγκρούονται σε ένα τραπέζι φαγητού με αρκετό χιούμορ αλλά με αρκετά αναμενόμενο τρόπο. Ο καθρέπτης της ζωής, δηλαδή το θέατρο, δεν μας έδειξε αυτή τη φορά κάτι πέρα από αυτό που είναι εύκολα αντιληπτό από όλους. Παρόλα αυτά, είναι μια ευχάριστη, καλοσκηνοθετημένη και καλοπαιγμένη κωμωδία. Η κάμερα και η οθόνη στο παρασκήνιο έδωσαν ένα πολύ ενδιαφέρον εικαστικό αποτέλεσμα. Οι ηθοποιοί είναι αληθινοί και καλοί τεχνικά στο σύνολο τους. Ερμηνευτικά όμως ξεχώρισαν οι μεγάλοι σε ηλικία και ο ομοφυλόφιλος, ενώ ο γιος και η κοπέλα ήταν υπερβολικά φτωχοί χωρίς να μειώνουν το σύνολο του έργου.

Για κωμωδιούλα καλό είναι.

(Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι. Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21:15)

Godot

 

Μενεξέδες και ζουμπούλια

Ένα έργο που έγραψε ο ίδιος με βάση αληθινές μαρτυρίες ανεβάζει ο Νότης Παρασκευόπουλος στο θέατρο Θησείον. Ένα έργο για την τρίτη ηλικία και του κόσμου όπως εκείνοι τον αντιλαμβάνονται.

Πολύ γλυκό και όμορφο αποτέλεσμα που χαρίζει απλόχερα το χαμόγελο και κερδίζει την συμπάθεια των θεατών. Σκηνοθεσία λιτή αλλά ουσιαστική, με αρκετό χιούμορ και δόσεις συγκίνησης. Λίγες κοιλιές σε λίγα σημεία δεν κατορθώνουν να μειώσουν την ποιότητα του αποτελέσματος. Οι ηθοποιοί, πολύ δυνατοί στο σύνολο τους και τεχνικά και υποκριτικά, κατόρθωσαν, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, να μας βυθίσουν στον κόσμο της τρίτης ηλικίας. Οι ερμηνείες των Τζιβίσκου και Κουτρούμπα ήταν εξαιρετικές.

Υπέροχο. Μην το χάσετε.

(Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19.00)

Godot

 

 

Βιοτεχνία υαλικών

Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα επέλεξε να ανεβάσει ο Άγγελος Χατζάς στο Θέατρο Φούρνος.  Ένα έργο για τις λάθος επιλογές της ζωής μας.

Εικαστικά ήταν πολύ ενδιαφέρον. Σκηνοθετικά, ο κύριος Χατζάς, που ενσάρκωσε και έναν από τους ρόλους, δεν τα κατάφερε. Ακατανόητες παύσεις και ενέργειες των ηθοποιών έκαναν το έργο βαρετό και κουραστικό. Κανένα βαθύτερο νόημα δεν πέρασε και τίποτα δεν ερμηνεύτηκε σωστά. Επίσης κάποιες παύσεις στο λόγο, που έκαναν ψεύτικο το αποτέλεσμα, φάνηκε ότι είχαν σχέση με σκηνοθετική οδηγία. Οι ηθοποιοί, αδύναμοι στο σύνολο τους, έπαιζαν ψεύτικα και δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Η γυναίκα και ο σκηνοθέτης ήταν οι πιο αδύναμοι τεχνικά.

Ερασιτεχνικό και βαρετό αποτέλεσμα, μην το δείτε.

(Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15)

Godot

 

 

 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2017-2018

    

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2016-2017

 

 

Εθνικότητά μου το χρώμα του ανέμου

 

Το έργο του Ματέι Βίζνιεκ ανεβάζει η Ελένη Ορφανού στο θέατρο ΠΚ. Μια συρραφή κειμένων για την παράλογη συμπεριφορά των ατόμων σε συνθήκες απολυταρχισμού.

Τα κείμενα ήταν εξαιρετικά και αποδόθηκαν με άρτιο τρόπο από τους ταλαντούχους ηθοποιούς της ομάδας Σαρδάμ. Όλοι εξαιρετικοί ερμηνευτικά, κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος. Σκηνοθετικά ήταν άρτιο και έγκυρο, με γρήγορο ρυθμό και αρκετό χιούμορ.

Εξαιρετικό αποτέλεσμα, μην το χάσετε.

(θέατρο ΠΚ, Κασομούλη 30 και Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος. Κυριακή στις 21:00)

 

Godot

 

Κεκλεισμένων των θυρών

 

Το έργο του Ζαν Πωλ Σαρτρ επέλεξε να ανεβάσει η Μαργαρίτα Αμαραντίδη στο θέατρο ΠΚ. Ένα έργο για την σκληρότητα και τον εγωισμό της φύσης του ανθρώπου και το πώς αυτό επηρεάζει τους γύρω του.

Εικαστικά πολύ καλό με μόνη ενόχληση ένα τετράγωνο από άσπρη ταινία που υπήρχε και ήταν φαινομενικά άχρηστο σε όλο το έργο. Σκηνοθετικά ήταν πρόχειρο και δεν υπήρχε καθαρή φιλοσοφική γραμμή που να το διέπει. Παράλογες επιλογές που έρχονταν σε αντίθεση με το υπόλοιπο έργο και το έκαναν ακατανόητο, μας δείχνουν ότι δεν αρκεί ο συγγραφέας να είναι φιλόσοφος αλλά και ο σκηνοθέτης πρέπει να έχει κατανοήσει το έργο ή να έχει κάτι να πει με αυτό. Οι ηθοποιοί ήταν ψεύτικοι, τεχνικά κακοί και ερμηνευτικά φτωχοί. Εξαίρεση ήταν η ηθοποιός που έπαιζε την Εστέλ, που ήταν καλή  τεχνικά, αλλά κι εκείνη ερμηνευτικά ήταν φτωχή και μονοεπίπεδη.

Κακό αποτέλεσμα, διαβάστε το βιβλίο καλύτερα. 

(θέατρο ΠΚ, Κασομούλη 30 και Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος. Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 18:30)

 

Godot

 

Joan of mArc

 

Μια παράσταση βασισμένη στη ζωή της Jeanne d' Arc επέλεξε να ανεβάσει ο Γιάννης Οικονομίδης (Johnny O.) και η Ιωάννα Καμπυλαυκά. Ένα έργο για την εκμετάλλευση των ανθρώπων από την εκάστοτε εξουσία και την κακομεταχείριση τους, όταν τους γίνουν άχρηστοι.

Το έργο είναι βασισμένο στην κίνηση χωρίς λόγο, δίνοντας την εντύπωση βωβού κινηματογράφου. Ερμηνευτικά και τεχνικά είναι πολύ καλό και δημιουργεί ένα σύνολο εντυπωσιακό. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί και λεπτομερείς.  Σκηνοθετικά όμως είναι αργό και κουραστικό. Οι σκηνές είναι τραβηγμένες ώστε να κρατήσουν αρκετή ώρα και οι παντομίμες γίνονται πολλές φορές ακαταλαβίστικες, ανούσιες, άχρηστες.

Αξίζει για την τεχνοτροπία του. Γενικά να το αποφύγετε.

(Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15)

 

Godot

 

 

Ο Βυσσινόκηπος

 

Το έργο του Αντόν Τσέχωφ επέλεξε να ανεβάσει ο Ερρίκος Μηλιάρης στο θέατρο Εμπρός. Ένα έργο για την αδυναμία των ανθρώπων να ακολουθήσουν την εξέλιξη των πραγμάτων.

Σκηνογραφικά ήταν κιτς και πρόχειρο, χωρίς να έχει καταφέρει να πετύχει την παιδικότητα που μάλλον προσπαθούσε να δείξει. Φωτιστικά ήταν πρόχειρο. Σκηνοθετικά ήταν πρόχειρο, ανούσιο και χαώδες. Πολλά πράγματα δεν δικαιολογήθηκαν μέσα στην προχειρότητα της σκέψης του σκηνοθέτη. Υποκριτικά όλοι οι ηθοποιοί ήταν μέτριοι και χωρίς σκηνικό βάρος. Εξαίρεση αποτελεί ο ηθοποιός που έπαιζε τον Λοπάχιν που ήταν εξαιρετικός αλλά δεν κατάφερε να σώσει το σύνολο.

Πολύ πρόχειρο, να το αποφύγετε.

(Θέατρο Εμπρός, Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή, Αθήνα. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, από 6 έως 28 Μαρτίου)   

 

Godot

 

Οι σιδεράδες

 

Το έργο του Μίλος Νίκολιτς ανέβασε ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Μια κωμωδία για την αγάπη που υπερνικά όλες τις διαφορές όσο σημαντικές κι αν φαίνονται.

Εξαιρετικό και καλογραμμένο κείμενο από τον σέρβο συγγραφέα και πολύ καλά ανεβασμένο από τον σκηνοθέτη. Εξαιρετικό χιούμορ που δίνει άφθονο γέλιο σε ένα κάπως σκληρό κείμενο. Οι δύο πρωταγωνιστές, Ερμόλαος Ματθαίου και Ερνέστος Βουτσίνος, ήταν άρτιοι υποκριτικά και κράτησαν σε υψηλό επίπεδο το έργο. Οι άλλοι δύο ηθοποιοί δεν ήταν τόσο δυνατοί, αλλά πλαισίωσαν γενικά σωστά και δεν ενόχλησαν το αποτέλεσμα.

Εξαιρετικό, μην το χάσετε.

(Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια. Κάθε Τετάρτη στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00)

 

Godot

La coccinera (η μαγείρισσα)

 

Το έργο του Εδουάρδο Ματσάδο επέλεξε να ανεβάσει ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Ένα έργο για την σημασία των όρκων και της τιμής με αφορμή την Κούβα της εποχής του Φιντέλ Κάστρο.

Το έργο είναι κακογραμμένο ή κακοδιασκευασμένο και μπερδεύει πολλά αντικρουόμενα νοήματα, κάνοντάς το μία ακατανόητη σούπα υποκειμενικών σκοπών. Η σκηνοθεσία ήταν στο ίδιο πλαίσιο. Ακατανόητες υποσκηνές που αντέφασκαν, που ήταν περιττές και κρατούσαν αδικαιολόγητα πολύ ώρα. Στον αντίποδα ήταν η άρτια ερμηνεία της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου που παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να έχει πολύ υψηλό επίπεδο. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήταν από μέτριοι έως και υπερβολικά κακοί. Ειδικά η κυρία και ο ξάδελφος, ήταν ψεύτικοι και υπερέπαιζαν σε τόσο υπερβολικό βαθμό που ήταν ενοχλητική η ύπαρξή τους πάνω στη σκηνή.

Το σώζει λίγο η πρωταγωνίστρια αλλά δεν θα το πρότεινα σε κανέναν.

(Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια. Κάθε Σάββατο στις 19.00 και Κυριακή στις 20.30)

 

Godot

 

Εξακρίβωση

 

Το έργο που έγραψε με τον Μάρκο Στεφάνου επέλεξε να ανεβάσει ο Γιώργος Δουργούτης στο θέατρο Από Κοινού. Μια αστυνομική περιπέτεια με απρόσμενο τέλος.

Εικαστικά εξαιρετικό και το κείμενο αρκετά ενδιαφέρον αν και κατά τόπους ακατανόητο. Αυτά σώνουν την κατάσταση κάπως. Αλλά σκηνοθετικά είναι φτωχό και κακοφτιαγμένο χωρίς να υπάρχει σκηνοθετική γραμμή. Επίσης οι ηθοποιοί ήταν πολύ μέτριοι είτε τεχνικά είτε υποκριτικά. Εξαίρεση αποτελούσε ο Λευτέρης Τσάτσης, ο οποίος δεν κατάφερε να σώσει το αποτέλεσμα λόγω του μικρού του ρόλου του. 

Μέτριο το αποτέλεσμα, δεν θα το πρότεινα.

(Από Κοινού, Ευπατριδών 4, Κεραμεικός. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

 

Godot

 

Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων

Ένα έργο βασισμένο στα κόμικ του Αρκά ανέβασε ο Δημήτρης Αγοράς στο θέατρο Vault. Χρησιμοποίησε γνωστά σατυρικά και κωμικά κείμενα από τις σειρές: η Ζωή Μετά, Ισοβίτης, Χαμηλές Πτήσεις, Καστράτο και Μαλλί με Μαλλί.

Πρόκειται για μια πολύ πετυχημένη μεταφορά, με άφθονο χιούμορ και αρκετή τρέλα. Σκηνοθετικά και σκηνογραφικά λιτό, έδωσε προτεραιότητα και κατάφερε να συλλάβει την αισθητική του Αρκά. Υποκριτικά και τεχνικά, οι ηθοποιοί ήταν απολαυστικοί και πολύ πειστικοί στο ζωντάνεμα των χαρακτήρων τους.

Εξαιρετικό, μην το χάσετε!

( Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός . Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 18.15)

Godot

 

Ριχάρδoς  Β΄

Το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ επέλεξε να ανεβάσει η  Έφη Μπίρμπα στο θέατρο Ροές. Ένα έργο για τη αλαζονία της εξουσίας.

Καλή ατμόσφαιρα και πολύ καλή κίνηση από τους ηθοποιούς και χορευτές. Κατά τα άλλα η σκηνοθεσία ήταν αργή και κουραστική, γεμάτη από ασκήσεις χορού επιπέδου σχολής, ασύνδετες, ανούσιες και επαναλαμβανόμενες. Ερμηνευτικά οι ηθοποιοί ήταν αδύναμοι, με πολύ κακό λόγο. Οι ατάκες σπάνιες, χαμένες μέσα στην ενοχλητική χορογραφία. 

Πολύ βαρετό, να το αποφύγετε.

(Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι. Από Τετάρτη έως Κυριακή στις 21.00)

Godot

 

Αρκούδα

 

Το έργο του Αντόν Τσέχωφ επέλεξε να ανεβάσει ο Νικόλας Σπανός στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα. Μία κωμωδία για τον αναπάντεχο έρωτα.

Σκηνοθετικά αργό και φοβερά κουραστικό. Ένα μονόπρακτο της μισής ώρας που κράτησε μιάμιση!!! Τεράστιες παύσεις ανάμεσα σε όλες τις ατάκες. Οι ηθοποιοί εκτεθημένοι και απροστάτευτοι, δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις τεράστιες και ανούσιες παύσεις. Ερμηνευτικά και τεχνικά ήταν φτωχοί αν και η ευθύνη είναι της σκηνοθεσίας.

Πραγματικά πολύ κακό, να το αποφύγετε.

(Τεχνοχώρος Φάμπρικα, Μεγάλου Αλεξάνδρου και Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

Godot

 

Το κιβώτιο

 

Μονόλογο πάνω στο μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου ανέβασε στο Studio Μαυρομιχάλη ο Φώτης Μακρής και η Κλεοπάτρα Τολόγκου. Ένα έργο για την διαφθορά της εξουσίας, είτε είναι αριστερή είτε όχι και για τις αντοχές του ανθρώπου στη σιωπή και στην αδικία.

Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα και μεταφέρθηκε στη σκηνή με αριστουργηματικό τρόπο. Σκηνοθετικά, εικαστικά, τεχνικά και ερμηνευτικά ήταν άρτιο. Ο Φώτης Μακρής, που ερμηνεύει τον ρόλο, είναι μαγευτικός και σε μεταφέρει σε αυτόν τον κόσμο του φόβου και της παράνοιας του κιβωτίου και πετυχαίνει την ταύτιση με τον ήρωα.

Αριστουργηματικό πραγματικά, μην το χάσετε.   

(Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια. Κάθε Παρασκευή στις 21.00)

Godot

 

Αγγέλα

 

Το έργο του Γιώργου Σεβαστίκογλου επέλεξε να ανεβάσει στο Altera Pars ο Πέτρος Νάκος. Ένα έργο για την εθελοτυφλία της κοινωνίας μας.

Σκηνοθετικά ήταν πρόχειρο και κουραστικό και εξέθετε τους ηθοποιούς. Οι ηθοποιοί ήταν κακοί τεχνικά, ψεύτικοι και φτωχοί ερμηνευτικά. Και μια ενοχλητική κλάψα, που διείπε το έργο, το έκανε αφόρητο. Σκηνογραφικά και μουσικά ήταν καλό.

Ενοχλητικά ψεύτικο, να το αποφύγετε.

(Altera Pars, Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Γκάζι. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.15)

Godot

 

 

Λεντς

 

Την πρόζα του Γκέοργκ Μπύχνερ σε θεατρική διασκευή της Ροζίτας Σώκου, ανεβάζει ο Γιώργος Λιβανός στο Studio Κυψέλης. Ένα έργο για την μάταιη αναζήτηση της πνευματικότητας και την αναπόφευκτη προσκόλληση στα επίγεια.

Ένα αριστουργηματικό κείμενο που ζωντάνεψε με εξαιρετικό τρόπο πάνω στη μικρή σκηνή. Η σκηνοθεσία λιτή και απολαυστική, δημιούργησε μία ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει στον κόσμο του Μπύχνερ. Τα φιλοσοφικά νοήματα αποδόθηκαν με τον καλύτερο τρόπο και ανέδειξαν την πολυεπίπεδη σκέψη του συγγραφέα και τους συμβολισμούς του. Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών (Ρόχας και Αλικάκος) ήταν εξαιρετικές. Οι δύο γυναίκες ήταν κάπως αδύναμες αλλά χωρίς αυτό να μειώνει το αποτέλεσμα.

Αριστουργηματικό, μην το χάσετε.

(Studio Κυψέλης, Σπετσοπούλας 9  και Κυψέλης. Κάθε Παρασκευή στις 21.00 και Σάββατο στις 19.00)

 

Godot

 

Ρομπέρτο Τσούκο

 

Το έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτέζ επέλεξε να ανεβάσει η Άντζελα Μπρούσκου στο θέατρο τέχνης. Ένα έργο για την ζωή ενός νεαρού δολοφόνου.

Εικαστικά πάρα πολύ καλό. Η κάμερα και η προβολή έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η σκηνοθεσία κουραστική και βαρετή, με ηθοποιούς τεχνικούς και ψεύτικους. Ειδικά ο Τζώρτζογλου και η Μπουζούρη ήταν απογοητευτικοί. Η Νταλάρα και ο Νικούλι ήταν φτωχοί ερμηνευτικά. Ο Αντωνιάδης και ο Τσίλλερ ήταν αρκετά καλοί αλλά λόγω του μικρού ρόλου τους δεν έσωσαν τίποτα από το κουραστικό αποτέλεσμα.

Βαρετό, μην σπαταλήσετε το χρόνο σας.

(Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο, Πεσματζόγλου 5. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 και Κυριακή στις 21.30)

Godot

Ριχαρδος ο Γ΄

 

Το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ  ανεβάζει ο Τάκης Τζαμαριάς στο Σύγχρονο θέατρο. Ένα έργο για τη διαφθορά της εξουσίας.

Σκηνοθετικά πολύ καλό. Σκηνογραφικά και εικαστικά ήταν αριστουργηματικό. Όλα με gothic στοιχεία, μαζί με τα κοστούμια και τα βαψίματα, έδεναν σε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ερμηνευτικά ήταν όλοι άψογοι και ξεχώρισαν εκείνοι που είχαν πάνω από έναν ρόλους. Αντίθετα η ηθοποιός που υποδυόταν την βασίλισσα ήταν αρκετά ενοχλητική ερμηνευτικά, χωρίς να χαλάει το αποτέλεσμα. Η πρωταγωνίστρια αρκετά καλή.

Γενικά πολύ ενδιαφέρον. Αξίζει να το δείτε.

(Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι. Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00)

Godot

 

Το πεπρωμένο φυγείν

 

Την κωμωδία του Ευάγγελου Σαμιώτη επέλεξε να ανεβάσει ο Τάκης Παπαματθαίου στο L.A theatre. Ένα έργο για τα προβλήματα των ζευγαριών μέσα στο γάμο.

Κακό σενάριο, με τετριμμένα και φθηνά αστεία. Η σκηνοθεσία δεν καταφέρνει να το σώσει. Κουραστικά γρήγορο, γεμάτο με τερτίπια που προσπαθούν να εκβιάσουν το γέλιο, χωρίς να το καταφέρνουν και πολύ συχνά. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ήταν κακό και τεχνικά και ερμηνευτικά. Ο αφηγητής ήταν ακόμη χειρότερος σε όλα τα επίπεδα. Ούτε ερασιτεχνικό το επίπεδο του, ήταν μια ενόχληση όποτε εμφανιζόταν στη σκηνή. Αντίθετα η κοπέλα στο ρόλο της Νίτσας (Μαρίνα Κουτρούμπα) ήταν εξαιρετική ερμηνευτικά σε όλο έργο, χωρίς να μπορεί να σώσει όμως το αποτέλεσμα.

Μην το δείτε, δεν αξίζει.

(Life ‘n’ Art Theatre, Κωνσταντινουπόλεως 82. Κεραμεικός. Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15)

Godot

 

 

Λεωφορείο ο Πόθος

 

Το αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς ανεβάζει η Ελένη Σκότη στο Σύγχρονο θέατρο. Ένα έργο για τη σκληρότητα και την απανθρωπιά της κοινωνίας για το καθετί ξένο που εισβάλει σε αυτήν.

Σκηνοθετικά άρτιο αποτέλεσμα αλλά αργό πολύ. Εικαστικά πολύ ενδιαφέρον, ειδικά η τουαλέτα που παρουσιάζεται σε video wall στο βάθος της σκηνής, χωρίς όμως να προσθέτει εν τέλει στο δράμα. H Κόρα Καρβούνη στο ρόλο της Μπλανς και ο Γιάννης Τσορτέκης στο ρόλο του Κοβάλσκι,  ήταν εξαιρετικοί, ερμηνευτικά υπέροχοι και με λεπτομέρεια στο παίξιμό τους. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν μέτριοι χωρίς όμως να ενοχλούν το αποτέλεσμα που ήταν αρκετά προσεγμένο.

Παράσταση πολύ άνω του μετρίου, με δύο εκπληκτικούς πρωταγωνιστές. Αξίζει να τη δείτε.

(Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι. Πέμπτη-Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00. Έως 29/1/17)

Godot

Το σακάκι που βελάζει

 

Το έργο του Στανισλάβ Στρατίεβ ανεβάζει στο θέατρο ΠΚ ο Νότης Παρασκευόπουλος. Μια κοινωνική σάτιρα για τον παραλογισμό των δημόσιων υπαλλήλων.

Σκηνοθετικά πολύ καλό, με πολύ χιούμορ αλλά με μερικές κοιλιές που κούραζαν. Ερμηνευτικά είχαμε μεγάλη γκάμα. Από τη μία ο Παρασκευόπουλος, που ήταν τεχνικά άρτιος και ερμήνευε εξαιρετικά μέσα από τη φόρμα του δημόσιου υπαλλήλου και από την άλλη ο Δημήτρης Μαμιός που ήταν μετριότατος, δεν είχε το σκηνικό βάρος που απαιτούσε το έργο και φαινόταν πολύ λίγος και τεχνικά και ερμηνευτικά. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί μέτριοι χωρίς να ενοχλούν την εξέλιξη του έργου.

Γενικά ήταν πολύ καλό με πολύ χιούμορ και αξίζει να το δείτε.

(Στο θέατρο ΠΚ, Κασομούλη 30 και Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος. Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 18:30)

Godot

 

Ο Fellini και τα όνειρα των κλόουν

 

Το έργο του Γιάννη Σολδάτου επέλεξε να ανεβάσει στο Studio Κυψέλης ο Γιώργος Λιβανός. Ένα έργο που μιλάει για τον Fellini, τον ιταλό σκηνοθέτη.

Το κείμενο κακό, ακαταλαβίστικο και ανούσιο. Η σκηνοθεσία αργή, βαρετή και πρόχειρη. Οι ηθοποιοί ήταν πολύ κακοί τεχνικά και με εξαίρεση 3 από αυτούς, θύμιζαν ερασιτεχνικό συρφετό που περιφερόταν ανούσια πάνω στη σκηνή. Με αποτέλεσμα να μετουσιώνουν το έργο, από κάτι μεταξύ σε καμπαρέ ή μιούζικαλ, σε εφιάλτη. Είναι σίγουρο ότι οι 2.30 ώρες που διήρκησε βοήθησαν αρκετά…

Αν ενδιαφέρεστε για το Fellini, δείτε τις ταινίες του, όχι αυτό το έργο…

(Studio Κυψέλης, Σπετσοπούλας 9  και Κυψέλης. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30)

Godot

 

Η μαζώχτρα

 

Το κείμενο του Αργύρη Εφταλιώτη ανεβάζει για δεύτερη χρονιά ο Κώστας Παπακωνσταντίνου στο θέατρο 104. Ένα κείμενο για την εκδίκηση και τις επιλογές.

Σκηνοθεσία λιτή αλλά περίτεχνη και ευρηματική. Οι ηθοποιοί, τεχνικά άρτιοι , σε μεταφέρουν στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη και σου διηγούνται θεατρικά την ιστορία. Αριστουργηματικός τρόπος να μεταφέρεις ένα διήγημα στο θέατρο, χωρίς να πειράξεις την δομή του και το ύφος του συγγραφέα.

Αριστουργηματικό, μην το χάσετε.

(Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι. Κάθε Σάββατο 21.15 και Κυριακή 19.00)

Godot

Μπήκε γαμπρός και βγήκε… νύφη

 

Την κωμωδία του Δημήτρη Βασιλειάδη ανεβάζει ο ίδιος στο Studio Κυψέλης. Μια φαρσοκωμωδία για έναν τύπο που ήθελε να παντρευτεί αλλά του πούλαγαν κατσίκα.

Το κείμενο κατά τόπους αστείο, κατά τα άλλα βαρετό. Η σκηνοθεσία πρόχειρη και ερασιτεχνική, προσπαθούσε να βγάλει γέλιο με ξεχειλωμένα αστεία.  Οι ηθοποιοί τεχνικά πολύ κακοί, μάλλον ερασιτέχνες, με εξαίρεση περιέργως τον  συγγραφέα και σκηνοθέτη. Έχει λίγο πλάκα αλλά η προχειρότητα και η κακή υποκριτική την σβήνουν τελείως.

Δεν αξίζει τον κόπο. Να το αποφύγετε.

(Studio Κυψέλης, Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης. Κάθε Κυριακή στις 19.00)

Godot

Μα.θυμα

Το Μάθημα του Ιονέσκο ανεβάζει στο θέατρο Olvio η Δανάη Ρούσσου. Ένα έργο για την εξουσία και την εναλλαγή από το ρόλο του θύτη σε αυτόν του θύματος. Συνδέθηκε εδώ, πολύ ωραία, και μίλησε για την ανώμαλη και σαδιστική φύση του Φασισμού.

Η σουρεαλιστική φόρμα υπηρετήθηκε άψογα, σε εκπληκτική λεπτομέρεια, χωρίς να χάνουν τα πρόσωπα τη αλήθεια τους, ταξιδεύοντας μας στις ανώμαλες πτυχές του μυαλού του καθηγητή. Ο Νίκος Παντελίδης ήταν ο απολαυστικός και ερμηνευτικά άρτιος καθηγητής, που με την Δανάη Ρούσου ως μαθήτρια του (εξίσου καλή), μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.

Πραγματικά άρτιο αποτέλεσμα, μην το χάσετε.

(Θέατρο OLVIO, Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, Δευτέρα & Τρίτη, ώρα 19.30, μέχρι 3/1/2017)

 

Godot

 

Σιλωάμ

Τα μονόπρακτα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, Ο κρυφός ήλιος και Σιλωάμ, επέλεξε να ανεβάσει στο θέατρο Τζένη Καρέζη ο  Γιώργος Γιανναράκος. Δύο έργα για τη φρίκη του ναζισμού, την ελευθερία και την προδοσία.

Σκηνοθετικά αρκετά πρόχειρο και ερμηνευτικά αρκετά ερασιτεχνικό. Τα σκηνικά φτωχά σε εμφάνιση συνέθεταν ένα αρκετά ενοχλητικό αποτέλεσμα. Ένας προς έναν οι ηθοποιοί ήταν κουραστικοί με πολλά τεχνικά ζητήματα άλυτα, με λόγο κακό και ψεύτικο ή αδικαιολόγητα φωνακλάδικο. Και η λίστα με τα προβλήματα είναι ατέλειωτη…

Πολύ κακό, θα μετανιώσετε, να το αποφύγετε.

(Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας μέχρι 19/12 κάθε Δεύτερα και Τρίτη στις 21:15)

Godot

 

Δωδέκατη νύχτα

    

Το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ανεβάζει στο θέατρο ΠΚ ο Νότης Παρασκευόπουλος με την ομάδα Seven Eleven Theater Company. Δύο δίδυμα αδέλφια χάνονται σε ξένο έδαφος και το κορίτσι για να βρει τον αδελφό της ντύνεται αγόρι με αποτέλεσμα διάφορα ξεκαρδιστικά μπερδέματα. 

Η σκηνοθεσία λιτή αλλά με πολύ χιούμορ μας μεταφέρει στην εποχή της σαιξπηρικής κωμωδίας. Ερμηνευτικά όλοι ήταν εξαιρετικοί. Το έργο απολαυστικό.

 

(Στο θέατρο ΠΚ, Κασομούλη 30 και Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος, Στάση Μετρό/Τραμ : Νέος Κόσμος) 

    

Godot

 

    12 ένορκοι

   

Το γνωστό έργο του αμερικάνου Reginald Rose ανέβασε στο θέατρο Αλκμήνη  η Κωσταντίνα Νικολαΐδη.  12 άντρες προσπαθούν να αποφασίσουν για την μοίρα ενός  παιδιού που κατηγορείται για φόνο. Στην μέση όμως μπαίνουν προκαταλήψεις, ρατσισμός και προσωπικά κόμπλεξ που δείχνουν την άρρωστη, στην βάση της, κοινωνία μας.

 Η σκηνοθεσία λιτή, μας αφήνει να απολαύσουμε το αριστουργηματικό αυτό έργο. Ερμηνευτικά, όλοι οι ηθοποιοί ήταν εκπληκτικοί στους ρόλους τους, εκτός από τον εργάτη που ήταν αρκετά τεχνικός και δυστυχώς ψεύτικος. Ευτυχώς δεν μείωσε το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Οι υπόλοιποι μας χάρισαν με το παίξιμό τους μια εφιαλτική, για καλό το λέω, παράσταση.  

    Λογικό που παίζεται για 3^η χρονιά. Μην το χάσετε.

    (Στο θέατρο Αλκμήνη Αλκμήνης 8, Γκάζι, μετρό Κεραμικός)

Godot

 

    

    ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2015-2016 

 

    Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού

    

    Το έργο του Μαρκ Μέντοφ ανεβάζει στο θέατρο Βεάκη ο Γιάννης Βούρος. Το έργο διαχρονικό, μας προτρέπει όχι μόνο να δεχόμαστε τους διαφορετικούς ανθρώπους με τις ιδιαιτερότητες τους, αλλά να σεβόμαστε και τον δικό τους κόσμο. Χρησιμοποιεί τον έρωτα ενός καθηγητή κωφάλαλων παιδιών και μίας κωφής γυναίκας και την προσπάθειά τους να ενώσουν τις τόσο διαφορετικές πραγματικότητες τους.

    Σκηνοθετικά έχουμε μία μοντέρνα αντίληψη στην οποία η σκηνή είναι χωρισμένη σε κομμάτια με διαφορετική επίπλωση και η δράση περνάει από τον έναν χώρο στον άλλο χωρίς διακοπές. Δύσκολο έργο με μεγάλο μέρος στην νοηματική και με τον Βούρο να μεταφράζει μέσα στον ρόλο του. Εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ερμηνευτικά, συγχαρητήρια αξίζουν στον Βούρο και στην Χρύσα Παππά που είχε τον ρόλο της κωφής. Πολύ καλοί ήταν και οι υπόλοιποι με εξαίρεση την Αλεξάνδρα Παντελάκη που επιμένει σε ένα παλιό κακό τύπο παιξίματος. Ευτυχώς δεν κατάφερε να μειώσει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

    Εκπληκτικό. Μην το χάσετε.

    (Έως 24 Απριλίου 2016 στο θέατρο Βεάκη: Στουρνάρη 32, Αθήνα)

Godot

 

 

    Η αυλή των θαυμάτων

    

    Το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη ανεβάζει στο Altera Pars ο Πέτρος Νάκος. Το έργο γνωστό και πολυπαιγμένο. Η ελληνική κοινωνία συρρικνωμένη σε μια γειτονιά και η προσφυγιά που είναι δεμένη με το λαό μας.

    Σκηνοθετικά άρτιο αποτέλεσμα, βασισμένο στους ταλαντούχους και γεμάτους ζωή και ενέργεια ηθοποιούς του. Ερμηνευτικά ήταν όλοι τόσο σωστοί που καταφέρνουν και σε ταξιδεύουν στον κόσμο του έργου, τον  γεμάτο συναισθήματα αλλά βγαλμένο από την ιστορία του τόπου μας.

    Μαγευτικό. Μην το χάσετε.

    (Έως 27 Μαρτίου 2016 στο θέατρο Altera Pars: Μεγ. Αλεξάνδρου 123, Αθήνα)

Godot

 

    Jack the Rimper

   

    Ο Γιάννης Οικονομίδης και η ομάδα του, «Splish-Splash», μας παρουσιάζουν μία παράσταση βασισμένη στην μιμική και στο σωματικό θέατρο. Το έργο μας μεταφέρει στην εποχή του Τζακ του αντεροβγάλτη, όπου ένας αστυνομικός έχει αναλάβει να βρει και να συλλάβει τον στυγερό δολοφόνο.

    Η ομάδα, μάς παρουσιάζει με ελάχιστα λόγια και πολλή κίνηση την ιστορία. Βασίζεται στην λεπτομέρεια και στο χιούμορ ώστε να μας προσφέρει το εκπληκτικό αυτό θέαμα. Ερμηνευτικά όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί.

    Εκπληκτικό. Μην το χάσετε.

    (Έως 6 Μαρτίου, στο Θέατρο Φούρνος: Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια)

Godot

 

    Σουρελαϊκέν

   

    Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος με την ομάδα του, Τσούκου- Τσούκου, ανέβασε στο Baumstrasse - Δρόμος με Δέντρα το έργο Σουρελαϊκέν που έγραψε ο ίδιος. Ένα έργο που φαινομενικά ασχολείται με μια τραγελαφική ληστεία τραπέζης, ουσιαστικά  σχολιάζει και σατιρίζει την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας μπεκετικούς χαρακτήρες και συμβολισμούς.

    Η σκηνοθεσία ευρηματική όπως και τα σκηνικά. Καθόλου κουραστική και γρήγορη με μπερδεμένες χρονικά τις σκηνές, σουρεαλιστικές συνδέσεις και εισόδους αινιγματικών χαρακτήρων. Όλα πετυχημένα και καθαρά. Τεχνικά το πρωταγωνιστικό δίδυμο δεν ήταν αντάξιο της παράστασης χωρίς όμως να μειώνει το αποτέλεσμα. Ο Τσιοτσιόπουλος πολύ καλός στον ρόλο του όπως επίσης και ο ηθοποιός που υποδυόταν τον  μπάρμαν έδωσε μια απολαυστική ερμηνεία. 

    Πάρα πολύ καλό. Μην το χάσετε.

    (Τοποθεσία Baumstrasse: Σερβιών 8 Αθήνα 2^ος όροφος)

Godot

 

 

    Φωνάζω στον ουρανό με όλη μου την καρδιά

    

    Το έργο της μεξικανής Ximena Escalante, ανέβασε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου η επίσης μεξικανή Esther Andre Gonzalez. Το θέμα του έργου διαχρονικό. Το κτήνος που κρύβουμε μέσα μας λόγω της σαθρής μας φύσης, μας οδηγεί σε προβληματικά μονοπάτια σκέψης και μας οδηγεί στο μίσος. Πως να του φερθούμε; Μπορούμε να απαλλαγούμε από την επιρροή του βαθύτερου είναι μας; Πολύ ενδιαφέρον θέμα σίγουρα.

    Η σκηνοθεσία ευρηματική, με ταχύτητα, πολύ χιούμορ και βασισμένη στις δυνάμεις των ηθοποιών. Ρεαλιστικές οι σκηνές και καθόλου κουραστικές. Το κείμενο που γραφόταν στον τοίχο δεν πρόσθεσε αλλά ευτυχώς δεν αφαίρεσε κάτι στο έργο. Ερμηνευτικά οι δύο ηθοποιοί, η Αθουσάκη και η Κυριακοπούλου, ήταν αντάξιες της σκηνοθεσίας. Αλλάζουν πολλούς ρόλους που είναι σε κόντρα μεταξύ τους  και μας ρουφάνε σε έναν περίεργο κόσμο μίσους και ζήλιας.

    Εξαιρετικό. Μην το χάσετε.

    (Έως 13 Μαρτίου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου: Αντισθένους  7 & Θαρύπου)

Godot

 

    Crave

    

    Το έργο της Sarah Kane επέλεξε να ανεβάσει η Μαρία Ξανθοπουλίδου στο θέατρο Μπιπ, (Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων, Κυψέλη) . Ένα δύσκολο έργο για τον έρωτα και την υπέρτατη θυσία που απαιτεί.

    Σκηνοθετικά η παράσταση ήταν βασισμένη σε μια περίεργη φόρμα που δεν ήταν κατανοητή. Οι ηθοποιοί έκαναν ακατάληπτες κινήσεις που μπέρδευαν και έκαναν ακατανόητο το κείμενο.  Κανένας βαθύτερος λόγος  δεν φάνηκε να οδήγησε στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου. Κρίμα. Ερμηνευτικά οι γυναίκες ήταν πολύ πτωχές (ναι, είμαι επιεικής) ενώ ξεχώρισε για την τεχνική του ο Γιάννης Παπαδόπουλος. Αλλά δυστυχώς δεν σώζεται.

    Κακό. Να το αποφύγετε.

    (Έως 6 Μαρτίου 2016, Θέατρο Μπιπ: Αγίου Μελετίου 25 και Κυκλάδων, Κυψέλη)

Godot

 

 

    Ο ξένος

    

    Το έργο του Albert Camus επέλεξε να ανεβάσει η Πηνελόπη Φλουρή στο θέατρο Bios με την ομάδα Abnormal. Ένα υπαρξιστικό έργο με πολλούς τρόπους ανάγνωσης. Ας πούμε ότι μας δείχνει το πώς τιμωρείται από τη ζωή ο άνθρωπος που δεν συμμετέχει σε αυτήν και υπάρχει μόνο ως εξωτερικός παρατηρητής.

    Σκηνοθετικά υπήρχαν ασύνδετες φόρμες που δεν είχαν καμία σύνδεση με το κείμενο. Κανένα βαθύτερο νόημα, καμία διαφορετική ανάγνωση του κειμένου. Μάλλον ήταν τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου έργου. Τεχνικά οι ηθοποιοί ήταν μάλλον καλοί. Υπηρέτησαν μια φόρμα που δεν πέτυχε. Αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι το πειραματικό θέατρο. Ο τελευταίος μονόλογος του άντρα καλός αλλά δεν συνδεόταν με το υπόλοιπο έργο. Ήταν σαν γκραν φινάλε για να μας εντυπωσιάσει. Δεν πειράζει.

    Ενοχλητικό. Αποφύγετε να το δείτε.

    (Έως 8 Μαρτίου, Θέατρο Bios: Πειραιώς 84, Αθήνα)

 

Godot

    Τερεζίν

    

    Οι εξετάσεις της Δραματικής Σχολής Δήλος έγιναν παράσταση από την Δήμητρα Χατούπη στο θέατρο Αργώ. Ένα έργο βασισμένο στην αληθινή ιστορία του στρατοπέδου συγκέντρωσης Τερεζίν, στο οποίο μεταφέρονταν οι Εβραίοι και οι εχθροί των ναζί που ήταν καλλιτέχνες. Σκοπός η δημιουργία θεαμάτων ώστε να πειστεί ο έξω κόσμος για το πόσο καλά περνούσαν οι κρατούμενοι.

    Σκηνοθετικά πρόκειται για μια παράσταση σχολής, που κύριο νόημα έχει να εξετασθούν οι νέοι ηθοποιοί. Ως αποτέλεσμα είχαμε ένα βαρετό έργο με όλους να κάνουν το κομμάτι τους, ερμηνευτικά και κινησιολογικά. Ερμηνευτικά πολύ καλό για παράσταση σχολής και όχι για επαγγελματική που στοιχίζει 15 ευρώ (ακριβότερη δηλαδή από πολλές άλλες). Κάποιοι έπαιξαν καλά, κάποιοι όχι. Έτσι είναι στις σχολές…

    Κακό και κουραστικό. Να το αποφύγετε.

    (Έως 11 Μαρτίου 2016, στο Θέατρο Αργώ: Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο)

 

Godot

 

    Η παρεξήγηση

    

    Το έργο του Albert Camus επέλεξε να ανεβάσει η Αναστασία Παπαστάθη στο θέατρο Radar. Ένα υπαρξιακό και φιλοσοφικό κείμενο που θέτει πολλά ερωτήματα.  Δύο γυναίκες σκοτώνουν για να βρουν τα λεφτά να φτάσουν στην ελευθερία. Στην προσπάθεια τυχαίνει και  ξένος που δολοφονούν είναι ο αδελφός και γιος τους. Γίνεται όμως να υπάρξεις μετά;

    Εκπληκτικό έργο με σημαντικό κίνδυνο να γίνει μελό. Και δυστυχώς για εμάς έγινε… Το πείραμα απέτυχε. Οι ηθοποιοί κλαψούριζαν και έχασαν το φιλοσοφικό υπόβαθρο του κειμένου. Σκηνοθετικό σφάλμα μέγα. Δεν πειράζει. Έτσι είναι το πειραματικό θέατρο.

    Κακό. Να το αποφύγετε.

    (Θέατρο Radar: Πλατεία Αγίου Ιωάννη Κυνηγού 13)

Godot