Η Στέλλα Μαρή κλείνει την τριλογία της με τίτλο «κύκλος», με το νέο της διήγημα ‘‘ξανά(;)’’ μετά τα διηγήματα της ‘‘o Καθρέφτης’’ και ‘‘το Ραντεβού’’, που ομοίως παρουσίασε για πρώτη φορά στο ArtScript!

ξανά(;)

«Τι αντιερωτικό μέρος»… Τι εκνευριστικός. Αλλά χαμογέλασε. Το είπε για καλό; Όλα να τα περιμένεις. Και την κοίταξε. Σα να τη βλέπει για πρώτη φορά. Την κοιτούσε. Ούτε ξέρει  πόση ώρα. Και τη  φίλησε. Όχι. Αυτή τον φίλησε. Αυτή πήγε στο μέρος του. Δεν ταίριαζαν. Το είχε πει από την αρχή. Αλλά τον ήθελε. Δεν  ξέρει γιατί. Τον είχε ρωτήσει . Της είχε πει με το εκνευριστικό  χαμόγελό του ότι είχαν συναντηθεί ξανά. Τον είχε ρωτήσει  πότε. Είπε πως δεν έχει καταλήξει , αν ήταν πριν από κάποιες δεκαετίες ή αιώνες. Ποτέ δεν μπορούσε  να  τον πάρει  σοβαρά. Νόμιζε ότι της έκανε πλάκα. Υπέροχο φιλί. Την έσπρωξε απαλά προς τα πίσω. «Νύχτωσε». Μόνο σε τέτοιες  δηλώσεις μπορούσαν να συμφωνήσουν. Άρχισε να της ξετυλίγει το κασκόλ. «Κάνει κρύο»  σκέφτηκε εκείνη. «Κάνει κρύο», είπε εκείνος, «όπως τότε, στο Ραντεβού …Θυμάμαι πολύ καλά. Έκανε κρύο. Και περίμενες. Δε θυμάμαι κάτι άλλο». Είχε αρχίσει να τον πιστεύει- πως κάποτε  είχαν συναντηθεί ξανά. Τουλάχιστον άλλη μια φορά. Σε ένα μέρος αχανές. Και παγωμένο. Αλλά ασφαλές. Και περίμεναν. Και του υποσχέθηκε πως θα βρεθούνε ξανά. Της λέει την ιστορία κάθε φορά που εμφανίζεται ξανά. Μετά από κάθε φορά που εξαφανίζεται. Και της θυμίζει την υπόσχεσή της. Να τον δει ξανά. Ξανά… Τον ρωτά πόσο θα κρατήσει αυτό το ξανά. «Μια αιωνιότητα». Γέλασε. Ήταν  γυμνή. «Μη φοβάσαι». Δε φοβόταν. Είχαν βρεθεί ξανά έτσι. Ή  κάπως έτσι.  Όταν την αγγίζει έτσι, τον πιστεύει. Τότε δεν σκέφτεται. Τον θέλει. Θα του το δείξει. Ξανά