το Ραντεβού

Διήγημα της Στέλλας Μαρή

 

Τον περίμενε. Δεν μπορεί να ξέρει πόση ώρα. Ίσως πέρασαν  αιώνες.  Εξακολουθεί και σκέφτεται. Δε θα λυτρωθεί; Σιωπή. Είχε καταλάβει ότι είχε ζητήσει ραντεβού; Ναι. Σίγουρα, ναι. Τα καταλαβαίνει όλα. Τα ξέρει όλα. Ποιος;  Κάνει το ίδιο λάθος. Προσπαθεί να εξηγήσει. Όχι πάντα. Σχεδόν πάντα. Σιωπή.

Το ταξίδι έξω είναι σκληρό. Είναι σκληρά μοναχικό. Όχι  πάντα. Σιωπή. Άλλες, είναι φωτεινό. Και  χαρούμενο. Είναι όλο φως. Έχει ομορφιά. Είναι όλο μια ομορφιά- όταν το ταξίδι δεν είναι πια προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Σιωπή.

Δεν ξέρει πότε έρχεται αυτό. Έχει πολλά να μάθει. Κάνει  υπομονή. Δεν το προσπαθεί. Γίνεται. Ο χρόνος είναι άχρονος. Δεν υπάρχει. Σιωπή. Όλα έχουν το χρόνο τους. Επιτέλους. Έτσι απλά. Ναι, τώρα της φαίνεται απλό. Δεν το αμφισβητεί. Σιωπή.

Γιατί δεν το έβλεπε αυτό όσο ζούσε; Τώρα της δίνεται μια νέα ευκαιρία. Της δίνεται η ευκαιρία. Σιωπή

Θα τα καταφέρει; Ναι, δεν το αποφασίζει αυτή. Ποτέ δεν αποφάσιζε αυτή. Απλά δεν το ήξερε. Σιωπή.

Νομίζει  ότι κατάλαβε. Θα Τον συναντήσει, όταν δε θα έχει καμία αγωνία, για το αν θα έρθει. Όταν θα Τον περιμένει χωρίς την αίσθηση ότι περιμένει να γίνει κάτι. Θα υπάρχει ήδη. Δεν υπήρξε ποτέ όσο  ζούσε. Πόνος. Ο πόνος πρέπει να μετουσιωθεί στη ηδονή της απελευθέρωσης της αλήθειας. Αυτή είναι η ζωή μετά θάνατον;  Τα πάντα μια ετοιμασία για αυτήν; Σιωπή.

Πέταξε. Ελεύθερη. Μακριά. Αλλά πάντα σε αυτήν.  Συνεχής κίνηση μέσα στην ακινησία της. Υπέροχα. Η πράξη της απραγίας. Αν το ήξερε τότε. Σιωπή.

Θα επέστρεφε. Εκεί που ήθελε πάντα να είναι. Εκεί που ήταν πάντα. Κοντά Του

 

Διαβάστε επίσης: