«Αιώνια είναι η μάχη της ζωής,

αιώνια και του έρωτα .

Αντάρτικο κάνει σε χαλάσματα

ή κάτω απ’ τα σκεπάσματα .»

 

ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

 

Γυναικεία αρώματα

 

Κοκτέιλ γυναικείων αρωμάτων

σε δημόσιους χώρους ,

μπλεγμένα με καπνό

τσιγάρου .

 

Διερχόμενα σώματα ,

μπλεγμένα με λόγια

της στιγμής .

 

Δυο χέρια σφιγμένα

μέσα στο πλήθος .

 

Ένα σπασμένο κολιέ .

 

2/12/2002

 

Τα σημάδια της φωτιάς

 

Νύχτα ,

μια γυναίκα ,

που πατάει στη φωτιά .

 

Ένα κύμα ,

που ψάχνει

να βρει λίγη στεριά

 

βασανισμένο

χρόνια

μες στο πέλαγος .

 

Κι ένας καβαλάρης

πάνω στα βουνά

ζητάει λευτεριά ,

 

σκλαβωμένος

απ’ αυτούς ,

που του τη στέρησαν .

 

Κι ένας ερωτευμένος

άσκοπα τριγυρνάει ,

με την ελπίδα

να σε συναντήσει .

 

Εσένα γυναίκα ,

αναγνωρίζοντάς σε

απ’ τα σημάδια

της φωτιάς ,

στα βασανισμένα

πόδια σου .

1/12/2002

 

Η συνάντηση

 

Χάθηκε τ’ όνομά σου

στη συζήτηση ,

ανάμεσα σε λόγια

και καπνό .

 

Χάθηκε κι η δικιά μας

η συνάντηση

μέσα στον υπολογισμό .

 

Ύστερα από ένα πραξικόπημα

μπλεγμένο σ’ αριθμούς ,

χωρίς καλώδια ,

ψηφιακό .

 

Βρέθηκε το μυαλό μας

σε λαβύρινθο ,

ανάμεσα σε λόγια

και κακό .

 

Βρέθηκε κι η δικιά μας

συνεννόηση ˙

μέσα στον υπολογισμό .

 

16/12/2002

 

 

Λόγια γελοία

 

Λένε τα λόγια

των ερωτευμένων

γελοία ,

 

αυτοί ,

που δεν αγγίξαν την αγάπη .

Αυτοί

που δε ’νιώσαν τ’ όνειρο .

 

Ή μήπως καλύτερα

οι δειλοί !

Αυτοί που φοβήθηκαν

την αγάπη !

18/12/2002

 

 

 

Αναποφάσιστος

 

Σ’ αγαπάω , μα φοβάμαι

μη μου πληγωθείς ˙

μη σ’ αγγίξω

και μου σπάσεις

κι εξαφανιστείς .

 

Σε λατρεύω , όμως τρέμω

μήπως μου κοπείς ˙

μη σ’ αγγίξω

και μου σπάσεις

κι εξαφανιστείς .

 

Σε νογάω , λέω να φύγω

να ελευθερωθείς ˙

μα δε θέλω

να με χάσεις ,

να με στερηθείς .

15/12/2002

 

Το μουσείο

 

Ήθελες να φτιάξεις

ένα μουσείο για την αγάπη μας

από καιρό .

 

Τ’ ονειρευόσουν,

το σχεδίαζες

και να που ήρθε η ώρα

να το φτιάξεις .

 

Δεν είχες καταλάβει όμως ,

πως ότι μπαίνει στο μουσείο

πεθαίνει !

10/3/2002

 

Στιχουργήματα

 

Αργά , αργά

ήρθες κοντά μου αργά .

 

Όταν τα περιστέρια

κάναν’ φωλιά στ’ αστέρια .

 

Σιγή , σιγή

στριφογυρίζει η γη .

 

Ζαλίστηκες

και έπεσες απ’ αυτή .

 

Φιλιά , φιλιά

σε σώματα θηλιά ,

 

που θέλουνε

να φύγουν μακριά .

 

Αγαπώ , αγαπώ

σφυρίζω το σκοπό ,

 

που μόνος του

αρχίζει το χορό .

22/1/2003

 

Ο άνθρωπος της βροχής

 

Δεν χρειαζόμουν

να επωφεληθώ

της βροχής ,

(αν και κάπου την εκμεταλλεύτηκα ˙

όταν σ’ αγκάλιασα )

 

όσο κι αν δίψαγαν

τα χείλη σου .

 

Προτίμησα το δύσκολο δρόμο ,

της ξηρασίας

και τ’ άφησα να ξεδιψάσουν

απ’ τις σταγόνες τ’ ουρανού .

 

Λιμνούλες με νερό βροχής

είχαν σχηματιστεί στο δρόμο ,

μέσα στις γνωστές λακκούβες ,

που τσαλαπατούσαμε όντας παιδιά .

 

Και λάσπωσα τα πόδια σου ,

όπως και τα παπούτσια μου

και σκύβοντας να τα ξεσκονίσω ,

εξαφανίστηκα .

Αφήνοντάς σου την υπόσχεση

για τον καιρό της ξηρασίας .

20/1/2003

 

Κατάλυμα

 

Από τον πόλεμο της μέρας

και τις ριπές της πόλης

είχα κουραστεί .

 

 

Κι έτσι είπα

να καταλύσω ,

γι’ αυτό το βράδυ

στο κορμί σου .

 

Προσμένοντας τη φιλοξενία

του γόνιμου εδάφους

και την προσφορά

των καρπών του .

2/3/2003

 

Ηχητικό όνειρο

 

Ο ήχος του φιλιού σου

με παρέσυρε ,

μ’ έφερε στο κορμί σου

πιο κοντά.

 

Και θέλησα

να τον ακολουθήσω,

όπως το γάργαρο νερό

το ρου του προς τη θάλασσα .

 

Σαν άνεμος μου χάιδεψε τα μάγουλα,

σαν ήλιος με έθρεψε ,

σαν βροχή με πότισε,

ο ήχος του φιλιού σου

 

μέσα στη μελωδία των χρωμάτων .

 

Και τ’ όνειρό , το ηχητικό

συνεχίσθηκε

με αφορμή το φιλί σου ˙

σε μια συγχορδία

των δυο μας .

 

Γιατί ζήλεψα ,

δεν το κρύβω

και νοστάλγησα

να δώσει ο ένας ,

τ’ αλλουνού φιλί .

 

Κι η ζήλια καμιά φορά ,

γίνεται κινητήριος δύναμη

της πράξης .

28/3/2003

 

Απλά

 

Έτσι απλά

σαν ανεμίζουν τα μαλλιά .

Έτσι απλά

σαν τρεμοπαίζουνε τα μάτια .

 

Ζηλεύει ακόμα

κι ο βοριάς

και συνεχίζει

τρεμοπαίζοντας τα βράδια .

 

Έτσι απλά

σαν τριγυρίζουνε τα χέρια .

Έτσι απλά

σαν σουφρώνουνε τα χείλη .

 

Ζηλεύει ακόμα και αυτός ,

ο πρωινός ,

ο κύρ-ήλιος

μπαίνοντας απ’ το παραθύρι .

 

Έτσι απλά

σαν αρμενίζει το μυαλό ,

Έτσι απλά

σαν κυματίζει η καρδούλα .

 

Ζηλεύω

ως κι εγώ ,

που μες στα χέρια μου

κλεισμένη σε κρατώ τη νύχτα .

15/5/2003

 

Η γωνίτσα

 

Άσε με σε μια γωνίτσα

να κοιτώ ˙

σα μετανάστης ,

που τη χώρα του γυρεύει

 

και μες στα όνειρα ,

μαζί σου να χαθώ

αχ! Κόσμε ψεύτη .

 

Σα χελιδόνι ,

που επιστρέφει

σε  φωλιά

αγαπημένη .

 

 

Σα δολοφόνος ,

που το πάθος

τον κατέχει .

 

Σαν έρωτας ,

που επιζητά

το ακατόρθωτο .

 

Σε μια γωνίτσα ,

άσε με

να σε κοιτώ ,

που θα λικνίζεσαι .

22/4/2003

 

Δυο κλώνια

 

Δώσε μου

δυο κλώνια χρόνο ˙

να σου πω

αυτό που θέλω .

 

Κι εγώ

για αντάλλαγμα

δυο κλώνια ευτυχία

θα σου προσφέρω .

 

Δώσε μου

μια αγκαλιά ,

για να κουρνιάσω

ένα λεπτό .

 

Κι εγώ

για αντάλλαγμα ,

για να κουρνιάσεις

μια φωλιά .

 

Βάλε μου

δυο δράμια κόκκινο ,

καρδιά

για να την πιω .

 

Κι εγώ

για αντάλλαγμα ,

δυο δράμια μπρούσκο

σου προσφέρω!

 

Γιατί πολλά

τα υπάρχοντά μου .

Μα μπρος σε σένα

λίγα!

2/6/2003

 

Κλέβεις τις ματιές

 

Θέλεις να κλέβεις

τις ματιές ,

που συναντάς .

 

Θέλεις να παίρνεις

δίχως οβολό

το βλέμμα .

 

Το διασκεδάζεις

να μεθάς

όποια μυαλά ,

σε συναντήσουν

νύχτα ή μέρα .

 

Γιατί έχεις μάθει

πώς να παίζεις την καρδιά .

Γιατί έχεις μάθει

και σ’ αρέσει να παιδεύεις .

 

Ρίχνεις το βλέμμα σου

κι αρχίζεις να γελάς ,

χωρίς να ξέρεις

τι γυρεύεις .

 

Μα να προσέχεις

και να το σκεφτείς καλά ,

μήπως η μοίρα ,

το ’χει έτσι σκαρωμένο .

 

Και ’ρθει η μέρα

να παρακαλάς

μόνο και μόνο

για ένα βλέμμα αγαπημένο .

8/6/2003

 

Μοναξιά & σιωπή

 

Μοναξιά και σιωπή

μια αγάπη μεγάλη .

Μοναχά η ζωή

την πορεία θα χαράξει .

 

Μοναξιά και σιωπή

μια αγάπη στο χάρτη .

Μοναχά η ζωή

την πορεία θα χαράξει ;

 

Μοναξιά και σιωπή ,

δύο χέρια απλωμένα .

Μοναχά τη ζωή

λαχταράω με σένα !

 

Μοναξιά και σιωπή

να τη σπάσεις αν θέλεις .

Μοναχά στη ζωή

πράξ’ το άμα αντέχεις .

 

Μοναξιά και σιωπή

μη σε πάρει από κάτω .

Μοναχά η ζωή

είναι δώρο μεγάλο .

 

Μοναξιά και σιωπή ,

τούτο μπλοκ δε θα σπάσει .

Μοναχά τη ζωή

αν αφήσεις να πράξει .

10/7/2003

 

Η γεύση του έρωτα

 

Γεύσεις , μελανιές ,φιλιά .

Η γλώσσα του έρωτα

γαρνιρισμένη με αγάπη

και βουτηγμένη στη ζωή .

 

Κάπως έτσι απ’ την αρχή

μέχρι το τέλος .

Από την αρχαιότητα

μέχρι τη συντέλεια .

 

Γεύσεις , μελανιές , φιλιά ,

μυρωδιές , χάδια , αναπνοές ,

βογκητά , σώματα , ηδονές .

Η γλώσσα του έρωτα .

 

Έτσι απλά

σαν το νερό μες στο ποτήρι ,

όταν το πίνεις μονομιάς ,

καθώς διψάς .

5/7/2003

 

Λόγια χαμένα στο κύμα

 

Ήθελα τόσα να σου πω ,

μα είπα τόσα λίγα .

Λόγια σαν καρυδότσουφλο ,

που τα χτυπάει το κύμα .

 

Ήθελα τόσο τη χαρά ,

μα πήρα τόση πίκρα ,

όπως η ανοιχτή πληγή

σαν τη χτυπάει η αρμύρα .

 

Τα λόγια μου περιπλανήθηκαν ,

βγήκαν σε πελάγη ανοιχτά ,

μίλησαν σε βράχους και στο κύμα

μα χαθήκαν τελικά .

 

Τα λόγια μου τ’ αδύνατα

αν ήταν σε μπουκάλι ,

ίσως να σ’ ανταμώνανε

ένα Σαββάτο βράδυ .

17/6/2003

 

Το μη πιστεύω σου

 

Δεν πίστευες

ποτέ σου στην αγάπη!

Τότε πού;

 

Χλεύαζες την ποίηση,

γελούσες με τα τραγούδια .

Ψέματα φώναζες .

 

Σου ζήτησα να δοκιμάσεις

και με κοίταξες

μέσα από τον καθρέπτη

της ειρωνείας .

 

Κι εγώ κατάλαβα

πως είχες πληγωθεί  ,

πως είχες πονέσει ,

πως είχες αλλάξει ρότα .

 

Δεν κατάλαβα όμως

την ένταση .

Κι αν ο δρόμος

έχει επιστροφή .

28/7/2003

 

Πάθος ερωτικό

 

Ρωτώντας σε

τι ένιωθες για μένα .

Μου απάντησες

«Μόνο ερωτικό πάθος».

 

Κι αναρωτήθηκα

«Είναι λίγο αυτό;»

7/2003

 

Αμαρτία

 

Είναι αμαρτία

να αρνείσαι

της γυναίκας τα φιλιά .

 

Αυτά που με πάθος σου χαρίζει

και τον παράδεισο σου ορίζει .

 

Είναι αμαρτία

να αρνείσαι

της γυναίκας τα φιλιά ,

 

αφού η δύναμή της

είν’ το χάδι ˙

μην την προσβάλεις

και το παίζεις παλικάρι .

 

Αφέσου

στην δύναμή της ,

στο ηχηρό φιλί της ,

στο χάδι τ’ απαλό της .

 

Αλλιώς δε θα σαι έτοιμος

παράδεισο να βρεις ˙

ούτε την κόλαση όμως ˙

θα περιπλανιέσαι απλά

στο κενό μεσοδιάστημα

του τίποτα και του πουθενά .

 

Ανοιχτά παράθυρα

 

Ήταν η αγάπη

τόσο μεγάλη ,

που δεν χώραγε

σε εξήντα τετραγωνικά .

 

Γι’ αυτό στο σπίτι

όταν γυρνούσαν ,

άφηναν παράθυρα ανοιχτά

για να χωρέσει .

 

Ένα βράδυ ξέχασαν

τα παράθυρα ν’ ανοίξουν

και το πρωί

ήταν νεκροί ,

τους είχε πνίξει

η αγάπη .

 

‘Καμιά φορά κι αυτή σκοτώνει’

 

Περαστικός

 

Περαστικός,

χωρίς πολλά μες στο μυαλό

ένα πρωί τα μάτια σου αντικρίζω .

.

Κι αφήνω πίσω ,

ό,τι είχα ιερό

κι ήρθα στο πλάι σου να προσκυνήσω .

 

Περαστικός ,

περνάω πάλι από εκεί,

που τη μορφή σου είχα προσκυνήσει .

 

Περαστικός

σου φέρνω τάμα ιερό ,

όπως το είχα αποφασίσει .

 

Περαστικά άλλωστε

είναι τα περισσότερα στη ζωή ,

ακόμα κι αυτή .

6/2003

 

Είμαι…

 

Είμαι αριθμός

σε μια αντζέτα

ξεχασμένος .

 

Όνομα

σ’ έναν κατάλογο

πεταμένο .

 

Είμαι ώρα

μες στο ρολόι

περασμένη .

 

Λαχτάρα

στην καρδιά σου

παραμελημένη .

 

Είμαι αγκαλιά

από σώμα

αδειασμένη .

 

Μα εκδικούνται

οι αριθμοί ,

γίνονται ρίμες

πονεμένες .

 

Νερά που ξεχειλίζουνε,

φωτιές που καίνε,

σε ώρες

περασμένες .

 

9/2002

 

Δεν αγαπάς

 

Δεν αγαπάς

κι έτσι πονάς

και προχωράς

και δεν τολμάς

 

να ξεστρατίσεις .

 

Κάθε φορά ,

μια μαχαιριά

μες στην καρδιά ,

που ’χει νταλκά

 

να αποχωρήσει .

 

Γοργά να βρεις

ν’ αγαπηθείς

πριν προδοθείς ,

χωρίς να ζήσεις

 

και να φιλήσεις .

 

Μη λες μετά

πως είναι αργά

και δεν τολμά

ποτέ η καρδιά

 

λίγο να ζήσει  .

 

Αναστολές ,

αποφυγές ,

παλιές πληγές

κι άλλες καινούργιες

 

να τολμήσεις .

 

Να αγαπάς

να μην πονάς ,

να προχωράς

και να τολμάς

 

να ξεστρατίσεις .

 

9/2002

 

Κολυμπώντας

 

Βουτώντας στο γαλάζιο

του κορμιού σου

κολύμπησα ˙

Ύπτιο και πεταλούδα

και καταδύθηκα

στο βυθό σου,

συλλέγοντας σμαράγδια

και την καρδιά σου .

 

Γιατί μια καρδιά

λάμπει πιο πολύ

κι απ’ τον ήλιο,

αρκεί να μην είσαι τυφλός !

21/3/2003

 

Του χειμώνα ο χωρισμός

 

Δε με νοιάζει ,

που με διώχνεις καλοκαίρι ,

θα βρεθεί για μένα

άλλο ταίρι .

 

Του χειμώνα ο χωρισμός

είναι πικρός ,

σαν στα ξένα

όταν φεύγει αδελφός .

 

Μην κρατήσεις σ’ αγωνία

μια καρδιά

ως το χειμώνα ,

που γυμνώνει

δέντρα φυλλοβόλα .

 

Διώξε με το καλοκαίρι ,

με τα χελιδόνια συντροφιά

να πάω γι’ άλλο ταίρι

ή έστω να ’μαι

με τον ήλιο συντροφιά .

6/7/2003

 

Όπως είσαι

 

Γράφω τ’ όνομά σου

στο χαρτί ,

τα λόγια

στο μυαλό μου .

Σαν τον έφηβο

νιώθω πάλι .

 

Τόσα χρώματα,

τόσα αρώματα

από σένα .

 

Ίσως για τελευταία μου φορά ,

ίσως για πρώτη

 

και δεν το κρύβω…

 

Σ’ αγαπώ

σ’ όλα τα χρώματα

και τις αποχρώσεις .

 

Σ’ όλα τα μεγέθη

και τα είδη .

 

Μ’ όλους τους τρόπους

και τα σύμβολα .

 

Σε σχήματα γνωστά

κι άγνωστα .

 

Έτσι όπως είσαι !

12/6/2003

 

Πίνακας

 

Μια πόρτα που κλείνει

στο πάτωμα ένα δάκτυλο ,

μια απορία , ένα γιατί ,

μια αγάπη που πετάει .

 

Μια κουρελού στο πάτωμα ,

η τέχνη του ίντερνετ αγκαλιά

κι ένα γυναικείο εσώρουχο

σε άγνωστη πορεία .

 

Στο πάτωμα τρίχες

στοιχεία για τον αστυνόμο .

Το DNA δε φαίνεται

κι όμως υπάρχει .

 

Ζαλισμένα, γκρίζα χρώματα

στις τέσσερις γωνιές ,

μνήμες κι αυτιά

αγκαλιασμένα στο κέντρο .

 

Η πόρτα ανοίγει ,

το δάχτυλο φεύγει ,

η απορία λύνεται ,

η αγάπη μένει αγάπη .

9/7/2003

 

Σε ψάχνω

 

Σε ψάχνω

στ’ αρώματα των γυναικών .

 

Σε μνήμες μικρών

στιγμών .

 

Στα αετώματα

και τις ζωοφόρους ,

στ’ ανοιχτά πελάγη .

 

Στο κλίμα που δακρύζει

σαν το κόβουν .

Στον κύκλο του ισημερινού

καλοκαίρι .

 

Σε ψάχνω

στους ήχους των τραίνων .

 

Στους χτύπους μικρών

ρολογιών .

 

Στο άσπρο

της φορεσιάς σου .

 

Στις δημόσιες υπηρεσίες

δεν έψαξα

και στις φορολογικές δηλώσεις ,

που σίγουρα θ’ απουσιάζεις .

 

Συνεχίζω και σε ψάχνω

στ’ αρώματα των γυναικών ,

σε μνήμες μικρών

στιγμών .

 

 

Δε θέλω να σκέπτομαι ,

που μπορώ να σε βρω .

10/7/2003

 

Ερωτικά μηνύματα

 

Από το δέκτη μου ,

το χαζοκούτι που λένε ,

περνούσαν μηνύματα

πάσης φύσεως .

 

Ανάμεσα στα άλλα ,

τηλέφωνα που σε καλούσαν

για το μεγάλο ΕΡΩΤΑ !

 

Εγώ χαμογελούσα ,

κάπως πονηρά ,

γιατί τον είχα γνωρίσει .

 

Κατάλαβα γιατί το λεν χαζοκούτι ,

και το έκλεισα .

7/2003

 

Μετανάστης

 

Ποιο κορμί θα αγκαλιάζεις ;

Πες μου πια καρδιά ,

που με άφησες ξενύχτη

μέσα στο χιονιά .

 

Τώρα πια και ’γω θα φύγω ,

για την ξενιτιά

μετανάστης στους αιώνες

μέσα σε στοά .

 

Ποιο κορμί θα αγκαλιάζεις;

Πες μου πια καρδιά  ,

θα ’χεις συντροφιά τα βράδια ,

που θα καίει η φωτιά !

 

Μακριά σου πικραμένος ,

μακριά σου πονεμένος

ούτε θα σκεφτώ ,

να γυρίσω πίσω

να σε λυπηθώ !

 

Ποια παλάμη

θα ’χει ταίρι η παλάμη σου ;

Να κουρνιάζει ,

σαν τρομάζει

στο νυχτέρι σου !

 

9/2002

 

Σπασμένη γλάστρα

 

Κι έγινε ο εγωισμός μου

μοναξιά

κι ύστερα δάκρυ

μες στα μάτια ,

 

έφυγες , πήγες μακριά

κι εγώ

σπασμένη γλάστρα

σε κομμάτια .

 

Κύλησε κι έπεσε

στο χώμα

π’ άφησε η γλάστρα ,

που ’σπασε

 

κι έγινε η άνοιξη

λουλούδι

κι ύστερα άρωμα

στα ουράνια .

 

Πέταξε μέσα στο χωριό

κι εγώ

το μάζεψα ,

όπως και τα κομμάτια .

 

2/10/2002

 

Αισθήσεις

 

Βουτηγμένος μες στο χρώμα

και μυρίζοντας το χώμα

από το δικό σου ,

κι από το δικό μου

σώμα .

 

Βλέπω τ’ άρωμα ,

που ’χεις φορέσει

και

μυρίζομαι το χρώμα ,

που πες σ’ αρέσει .

 

Αυτό που έβαλες

στα βλέφαρά σου

και πλημμύρισε η φύση

μυρωδιές .

 

Ή βροχή επέμενε

και η μυρωδιά σου

γίνονταν όλο πιο δυνατή ,

όπως επέμεναν

και οι πέντε παραισθήσεις .

 

Και με τα αυτιά τεντωμένα ,

άκουγα απλώνοντας τα χέρια

πόσο λείο ήταν το κορμί σου

την ώρα , που ο ένας

έπλαθε τον άλλο

απ’ την αρχή .

 

Κι αισθανόμουν τη γεύση σου

με την αφή μου .

Ψηλαφώντας σε

εντός σου

κι εκτός σου .

 

Όπως τα βρέφη αναζητούν ,

τα χαρακτηριστικά

των γονιών τους

στα ξένα πρόσωπα .

 

Και με τη γλώσσα μου

ακούω τα λόγια σου ,

που πηγάζουν από

τις κρήνες

των συναισθημάτων,

σε αρμονική σύνθεση

με τις αισθήσεις .

 

25/11/2002

 

Σε ευχαριστώ

 

Σ’ ευχαριστώ που ’ρθες

πάλι ˙

στ’ όνειρό μου.

 

Σ’ ευχαριστώ που σ’ είδα

ανοίγοντας ˙

το παράθυρό μου .

18/12/2002

 

 

Κακογραμμένο σ’ αγαπώ

 

Κακογραμμένο

με μολύβι

σ’ αγαπώ,

σε έναν τοίχο .

 

Τόσο μικρό,

τόσο αχνό ,

τόσο δειλά

γραμμένο .

 

Όμως με πολύ πάθος ,

με πολύ αγάπη ,

με πολύ έρωτα

εμπνευσμένο .

 

Άλλωστε τι σημασία έχει ,

που το μαρκαδοράκι

ήταν τελειωμένο

κι ο συγγραφέας

το ’χε κακογραμμένο  ;

6/7/2003

 

Η αιτία της αγάπης

 

Κάπως έτσι άρχισε ,

απλά κι όμορφα

με κήπους ανθισμένους ,

γεμάτους χρώμα κι άρωμα .

 

Χρώμα χειλιών ,

άρωμα αναπνοής,

και συνεχίστηκε

χωρίς πολλά πολλά .

 

Σ’ άλλους από έρωτα ,

σ’ άλλους από ομορφιά ,

σ’ άλλους από καλοσύνη ,

σ’ άλλους από ανάγκη ,

σε πολλούς από σύμπτωση ,

σ’ ένα στρώμα ή χάμω !

 

Ξεχνάς κάποια στιγμή

την αιτία της

και θυμάσαι

μόνο την ίδια ,

την αγάπη .

11/7/2003

 

Αφού δεν…

 

Αφού δεν αγαπάς ,

που πας ;

Δεν ξέρεις πως θα πληγωθείς !

 

«Μα εκεί στοχεύω»,

μου απάντησες

κι έπεσες στο κενό

 

κρύβοντας μέσα σου

το θάνατο .

17/7/2003

 

Δικαίωμα το 2003

 

Δώσε μου στο όνειρο

δικαίωμα ,

λίγο να σ’ αγαπώ .

 

Δεν είναι πως φοβάμαι ˙

τη μοναξιά ή κάτι άλλο ,

αλλά εσένα

μην ξεφύγεις .

 

Γιατί είναι δύσκολο ,

στου 2003 τον καιρό

ν’ ανταμωθείς

και να αντέξεις .

 

Είναι το ρεύμα δυνατό

και θα παρασυρθείς

δε θα μπορέσεις  .

 

Κι εγώ κολύμπι

δε σκαμπάζω

κι έτσι απ’ το ρεύμα

θα σε χάσω .

6/2003

 

 

Παράξενη καρδιά

 

Είσαι περίεργη καρδιά

και κουρασμένη ,

όμως για σένα

η δική μου

είν’ λαχταρισμένη !

 

Θέλεις τον τρόπο σου ,

θέλεις το χρόνο σου ,

χώρο κι αλήθεια

χωρίς συνήθεια .

 

Κι εγώ σου τ’ άφησα

και προσπαθώ

ως της ψυχής σου ˙

το βράχο να φτάσω

και να σωθώ .

5/2003

 

Η αγάπη προσφορά

 

Χρώματα , λόγια

και νυχτιά ,

ένα λουλούδι

σ’ ένα κήπο

ανθισμένο .

 

Το πήρα στο ’δωσα

σαν προσφορά ,

κι ύστερα

ξάπλωσα ευτυχισμένος .

 

Χρώματα , αρώματα

κόκκινα χείλη ,

ένα δάκρυ ,

που κυλάει .

 

Πήρες το μύρισες

κι έφτασε ως την καρδιά

θυσία είπες ,

που δεσμεύει .

 

Μα η αγάπη

αν είναι θυσία

δε χρειάζεται .

Γιατί είναι η αγάπη

μελωδία

που σαρκάζεται .

 

Αν είν’ η αγάπη προσφορά

τότε έχει αξία ,

σαν τα μικρά παιδιά

μες στην πλατεία .

5/2003

 

Διαβάστε επίσης: