Παρασκευή Παπία - Ποίηση

Ποιήματα Παρασκευής Παπία, δημοσιευμένα 2022

Ναυτικός

Έκανα ειρήνη με τον δαίμονα μου.

Τον καλωσορίζω όπως τους ναυτικούς

Μιλάμε για τα ταξίδια του

Τρώει ό,τι βρει στην κατσαρόλα

Αν τύχει το αγαπημένο του

Με χτυπά φιλικά στον ώμο

Πέφτει μέσα μου και κοιμάται.

-----------------------------------

Ψαράς

Κάθε πρωί ένας ψαράς

Για να του διαβάζω 

Τι έγραψα το βράδυ

Με πλήρωνε μ' ένα λαβράκι.

Τη μέρα που στέρεψα από λέξεις

Μου άφησε το αγκίστρι του.

-----------------------------------

Επικονίαση

Αν αθροίσεις πλήθος απώλειες

Σε ένα πρόσωπο

Μια ολοκλήρωση λαμβάνεις

Όλα βαίνουν τότε παράφορα

Παλεύεις να συνηθίσεις

Να μην αρνείσαι τον ιδρώτα

Να μην καβαλάς τον λύκο

Μέχρι την φρικτή στιγμή

Που αφήνεσαι κι ενδίδεις.*

Με έναν κρατήρα μέσα σου

Γεμάτο στήμονες 

Δίχως μέλισσες κι αέρα.

*αναφορά στη Σατραπεία του Καβάφη

-----------------------------------

Απόρριψη

Και 'σεις, τι κάνετε εκεί;

Με συγχωρείτε αν ενοχλώ

Συλλέγω τις απορρίψεις μου

Μέσα από φτερουγίσματα 

Σιδερένιων κολιμπρί.

Αχ, χάλασε ο καιρός, δεν βρίσκετε;

Από πότε έχει να αστράψει

Και να βροντήξει, ούτε θυμάμαι.

Είναι τόσο χρήσιμες οι μπόρες

Παρασέρνουν όλα τα κείμενα.

Τα καλώς ή κακώς, δεν έχει σημασία..

Αναμφίβολα όμως σε πνίγουν

Αν δεν ξέρεις από μακροβούτια

Αιφνιδιάζεσαι να φτύνεις αίμα

Στη μέση ενός συντριβανιού.

Μόνο που αν είσαι γύψινος

Πρασινίζεις με τον χρόνο.

Όσο για το κολιμπρί 

Κάπου εκεί θα τριγυρνά

Να σε κουτσουλάει.

Για αυτό, παρακαλώ, ενημερώστε με

Πόση ώρα πρέπει να περιμένω

Μέχρι το τρένο του χαμού;

-----------------------------------

Καπνιστές

Μετρούσαμε 

Τ' άστρα στον ουρανό

Να πάρουμε τσιγάρα.

Λεφτά ποτέ δεν είχαμε

Κι αν τύχαινε πανσέληνος,

Τότε πλαγιάζαμε άκαπνοι.

-----------------------------------

Αλλαγή του Χρόνου

Ξεφλουδίζονται μια μια οι ώρες 

Σε σωρούς από μέρες και εβδομάδες.

Ασπρίσαν τα μάτια να κοιτάζουν το δρόμο

Με τα σφυρίγματα του σταθμάρχη  

Στοιβαγμένα σε μια βαλίτσα

Ας μην την σηκώσεις ποτέ.

Στάζει σκουριά το στόμα μου

Θα σε φιλώ με λέξεις.

-----------------------------------

Ζηλεύω την κουτσή καρέκλα 

Στην ανυπακοή της αστάθειας 

Σε κανέναν δεν επιτρέπει 

Επάνω της να αφήνει την κούρασή του.

Από λεπίδες

Καμιά δεν σφάζει

Όπως η αγάπη.

-----------------------------------

Η κόλασή μου δεν είναι οι άλλοι

Ο ψεύτης

Ο μοιχός

Ο δολοφόνος

Η σμέρνα 

Η οχιά

Η μαύρη αράχνη

Η κόλασή μου είμαι εγώ.

-----------------------------------

Ποιήματα Παρασκευής Παπία, δημοσιευμένα 2021

Γενική Καθαριότητα

Πρώτα πρέπει να ξαραχνιάσεις.

Αν δεν φτάνεις στις γωνίες,

Πάρε την προσδοκία σου.

Επιμηκύνεται κάθε τόσο.

Ύστερα να πλύνεις τα τζάμια.

Αν δεν φτάνει το νερό,

Πάρε τα δάκρυα σου.

Το αλάτι απολυμαίνει.

Έπειτα να ξεκρεμάσεις τις κουρτίνες.

Αν δεν φτάνεις με την καρέκλα,

Πάρε τα όνειρά σου.

Σε ανεβάζουν ψηλότερα από σκάλα.

Τέλος, να ξεσκονίσεις.

Αν δεν έχεις κουρέλι,

Πάρε την ψυχή σου.

Απαλά ξέρει να χαϊδεύει.

-----------------------------------

Πετράνθρωποι

Μας είπανε πετρανθρώπους. 

Φυτρώσαμε πίσω από την πλάτη κάποιου

Δεν είμαστε κούφιοι

Δεν μας καίνε οι φωτιές 

Δεν νιώθουμε

Δεν πονάμε.

Μας λένε πετρανθρώπους. 

Πώς αλλιώς να ονομάσεις

Αυτούς που κουβαλά ο Σίσυφος;

Εκείνους που παίζονται στις πλάτες τους

Τα συμφέροντα των λίγων 

Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο.

Μας λένε πετρανθρώπους.

Κι όταν είδαν πως αντέχουμε

Μας πέταξαν στις κιμαδομηχανές

Να πάρουν λίθους

Να έχουν να τις ρίχνουν πρώτοι

Οι αναμάρτητοι.

Μας είπανε πετρανθρώπους.

Σιγά σιγά έποικοι στα ακρωτήρια

Αυτοεξόριστοι αγκαλιά 

Με την αρμύρα της τρικυμίας

Υπομονετικά και ύπουλα να μας λαξεύσει

Μήπως και μείνουμε άνθρωποι.

------------------------------

Στη Μάχη

Παραμέρισε την ασπίδα

Θαρρώντας εί-ναι έρωτας.

Ή-ταν. Ή επί τας...

-----------------------

Υστερόγραφο

Αγαπητέ αναγνώστη

Για να γραφτεί ένα ποίημα

Βάζω στις κραυγές μου σιγαστήρα

Για σένα το κάνω. Είσαι τύπος οπτικός.

--------------------------

Εκδόσεις

Η πόρνη

Προτάσσει τον μηρό της

Προς άγραν πελατών

Πουλά την τέχνη της φθηνά

Ηχεί η μοναξιά της την ώρα που 

Μουγκρίζουν οι άνδρες πάνω της

Συμπονεί την ψυχή της το σεντόνι

Πλάσμα καταραμένο.

Ο ποιητής

Προτάσσει τις λέξεις του

Προς άγραν αναγνωστών

Πουλά την τέχνη του φθηνά

Ηχεί η μοναξιά του την ώρα που 

Χειροκροτούν οι γυναίκες κάτω του

Συμπονεί την ψυχή του η σελίδα

Πλάσμα καταραμένο.

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.

--------------------

Αχρωματοψία

Κόκκινος ο έρωτας

Πράσινη η ελπίδα

Κι εγώ έχω αχρωματοψία.

Απομνημόνευσα τα φανάρια

Στο πάνω σταματάς

Στο κάτω προχωράς.

Εγκαταλείπω το τιμόνι

Χώνω την μουσούδα μου

Στις εξατμίσεις των αυτοκινήτων

Καλώ ασθενοφόρα

Με σήματα αμόλυβδα

Σαρώνω με τα μαλλιά μου τον δρόμο να περάσουν

Σωροί σκουπίδια

Ακαθαρσίες σκύλων

Αποδείξεις και σύνεργα.

Χιλιόμετρα πίσσας

Κι οπλισμένο σκυρόδεμα τόνοι

Θάβουν τους ποταμούς

Να είναι ίδιοι

Κάθε που τους διαβαίνεις με

Ταχυκαρδίες και κοιλιακά άλγη

Ιχνηλατώντας την θάλασσα

Από την δυσοσμία

Να την οργώσω, να την σπείρω, να την θερίσω

Σοδειά της Ιεριχούς

Άνανδροι άνδρες και συνθήματα με

Ξεδιάντροπα αδιάντροπες λέξεις.

-------------------------------

Άτιτλο

Κάνουν γενέθλια στο ψυχιατρείο

Ο τρόφιμος έκλεισε δύο χρόνια τρελός.

Η γάτα απέναντι στα τακτικά 

Το γιόρτασε με σφυρίχτρα από χαρτί

Και κωνικό καπέλο.

---------------------------------

Τρίστιχο

Με άγγιξε τυφλός

Με το μπαστούνι του.

Έτσι βρήκα το φως μου.

--------------------------

Πανεμορφίδου

Αφού πρέπει να φύγεις

Θα σου ανοίξω το παράθυρο

Με την καρδιά μου.

Για τα σκαλιά, μην έχεις έννοια

Τα έχω βάψει με το χρώμα της αγάπης

Θα σου δείχνουν το δρόμο.

Όσο για ναύλα, όσα κι αν σου δώσουμε

Ο βαρκάρης θα λάμνει δωρεάν 

Χάρη στην ομορφιά σου.

Ετοιμάζεται τώρα 

Το τρίτο σύννεφο δεξιά 

Εκεί είχαμε πει.

Θυμάσαι;

Διαβάστε επίσης: