Να φροντίσω να κλείσω την ενδιάμεση πόρτα. Να απομονώσω το δωμάτιο μου από τον κοινόχρηστο. Ο νέος γείτονας κάνει πολλή φασαρία τις νύχτες, τις περισσότερες νύχτες χωρίς να νοιάζεται να περιμένει την πανσέληνο, αλλά σχεδόν κάθε βράδυ έχουμε τα ίδια. Δεν είναι ό,τι καλύτερο να βγαίνεις από τα όνειρα και από τη γαλήνη του ύπνου σου με τόσο άγριο τρόπο. Από ουρλιαχτά που μόνο κάτι καλό δεν προμηνύουν, από φωνές που κάνουν το κορμί σου να ριγεί, τις τρίχες σου να στέκονται όρθιες και έπειτα όταν προσπαθείς να ξανακοιμηθείς, όλα στον ύπνο σου να είναι βαμμένα με αίμα. Να βλέπεις παντού διαμελισμένα άκρα, χωρισμένα από το σώμα που κάποτε ανήκαν, πρόσωπα με βγαλμένα μάτια και χείλη τραβηγμένα τόσο πολύ που σου φαίνεται ότι σου χαμογελούν περιπαιχτικά, όμως σύντομα αντιλαμβάνεσαι, ότι όχι, δεν πρόκειται για χαμόγελο, αλλά για τον τρόμο του να αντικρίζει κάποιος ένα μακάβριο θάνατο, το δικό του θάνατο.

Και την ίδια ώρα που μορφές πλημμυρίζουν το λογικό μου, ακούω από το διπλανό διαμέρισμα κατσαρόλες να βροντούν, ντουλάπια να ανοιγοκλείνουν, τον απορροφητήρα να ανάβει.            

Λίγο πριν χαράξει, πριν ο ήλιος ρίξει τις πρώτες του αχτίδες για τη νέα μέρα πάνω στη γη, η διπλανή εξώπορτα ανοίγει και ακούω τα βήματα του άντρα να πλησιάζουν το ασανσέρ, να το καλεί στο ρετιρέ και ύστερα να επιστρέφει στο διαμέρισμα του και έπειτα τα βήματα να συνοδεύει το σύρσιμο ενός τσουβαλιού, ενώ ένα αιχμηρό αντικείμενο γρατζουνά το μάρμαρο. Ίσως να είναι και η χειρότερη στιγμή απ’ όλες, η πιο ανατριχιαστική. Το κυνήγι είχε επιτυχία, το θήραμα ήταν απολαυστικό και νοστιμότατο και ό,τι απέμεινε από αυτό ρίχνεται στα σκουπίδια παίρνοντας το δρόμο για τον κάδο απορριμμάτων. Τέτοια σπατάλη στην κατανάλωση ανθρώπων!

Από τη θέση μου στο κρεβάτι ακούω την πόρτα του πορτμπαγκάζ να ανοίγει και να κλείνει με θόρυβο, έπειτα να ανοίγει η πόρτα του οδηγού και να ξανακλείνει. Η μηχανή παίρνει μπρος και με τη φαντασία μου βλέπω τα  φώτα του να ανάβουν πριν ξεπαρκάρει και φύγει. Το ανθρώπινο κυνήγι είναι παράνομο, μάλλον θα καταλήγει σε ένα ρηχό τάφο. Όμως πλέον μου έχει μείνει κάτι λιγότερο από μια ώρα μέχρι να σηκωθώ και εγώ για να ετοιμαστώ να πάω στη δουλειά μου, και πως μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να κοιμηθεί όταν έχεις μόλις μια ώρα στη διάθεση σου και έχεις δει εφιάλτες όχι στον ύπνο αλλά στον ξύπνιο.

Τέλος…

…πρέπει οπωσδήποτε πριν κοιμηθώ να κλείσω την ενδιάμεση πόρτα. 

Διαβάστε επίσης: