Αρχική Σελίδα > Γράφω/μηχανή > Ερωτικό Πάζλ

Ερωτικό Πάζλ

Μέρος Ι

Αφηγήτρια: Θα μπορούσα να χαρακτηριστώ ως παράξενος άνθρωπος, με πολλές έννοιες, παράξενη με την έννοια του ότι θέλω να μαθαίνω τι γίνεται (μην είστε κακεντρεχείς διορθώνοντας με ότι αυτό λέγεται κουτσομπόλα), αλλά κυρίως παράξενη με την έννοια της αλλόκοτης. Είναι σαν να έχω πάνω μου ένα τρίτο μάτι, μάλλον όχι, δεν εκφράζομαι σωστά, είναι σαν να έχω αυξημένες και τις πέντε αισθήσεις μου, (χωρίς όμως να χρειάζεται να μου λείπει κάποια) συνήθως αντιλαμβανόμουν όλα όσα γίνονταν γύρω μου, ένιωθα τα vibes που δονούνταν μέσα στις καρδιές αυτών των ανθρώπων. Ο καθένας πίστευε διαφορετικά πράγματα από τους υπόλοιπους, συνήθως αυτά που τον συνέφεραν. Έγινα φίλη με όλους τους και τους έβαλα να μου μιλήσουν, κάποιους τους πότισα λίγο, ήταν διασκεδαστικό μόλις τελείωναν το ποτό τους να τους δίνω το δικό μου που ήταν ανέγγιχτο και εγώ να προτιμώ το νερό μου ενώ παραγγέλναμε δεύτερη γύρα από ποτά για να τα πιουν εξολοκλήρου εκείνοι ενώ με εμπιστεύονταν. Δε διέκοψα, δε ρώτησα ακόμα και όταν είχα απορίες, ήξερα ότι θα μου τα πουν όλα μόνοι τους αργά ή γρήγορα, διέκρινα τις αδυναμίες τους και έπαιξα το ρόλο της προσωπικής τους συνείδησης, «μίλησε μου, τα ξέρω όλα ήδη, είμαι εσύ, παραδέξου για να συγχωρεθείς» όμως εκείνοι παρέμεναν πεισματικά τυφλοί, επιμένοντας να πιστεύουν σε αυτά που ήθελαν και τους βόλευαν. Καταγράφω τις μαρτυρίες τους, ακριβώς όπως μου τα είπαν και τα ηχογράφησα στην κάρτα μνήμης του κινητού μου. Διόρθωσα τα μπερδεμένα λόγια από το μεθύσι και τα εκφραστικά λάθη που γίνονται κατά τη διάρκεια του προφορικού λόγου, ίσως όλα όχι, κάποια μου φάνηκαν χαριτωμένα και τα άφησα. Λοιπόν τους παραδίδω στην ετυμηγορία σας. Ξέρω ήδη τι σκέπτεστε για το δικό μου ρόλο στην όλη ιστορία, ότι είμαι άρρωστη και ότι δεν είχα δικαίωμα να το κάνω αυτό. Ε, λοιπόν, ποσώς με ενδιαφέρει η γνώμη σας.

Χαρίσης : Βάζω στοίχημα ότι το έκανε για να μου σπάσει τα νεύρα, δεν μπορεί να μην βλέπει το οφθαλμοφανές. Εγώ είμαι το ιδανικό της, δεν μπορώ να καταλάβω πως πήγαινε και μπλεκόταν με ένα τσούρμο ανόητους και εμένα μου φερόταν σαν να ήμουν το φιλαράκι της, ο εξομολογητής της. Να κάθομαι να την ακούω πως ένιωθε όταν ήταν με τον έναν ή με τον άλλον βλάκα. Ε λοιπόν αφού δεν μπορούσα να την έχω εγώ, δε θα την είχε και κανένας άλλος, τουλάχιστον κάποιος τον οποίο θα γνώριζα. Και εκεί που νόμιζα ότι αποτελούσε απειλή ο ψηλός, ξανθός, ηλίθιος, δεν αντιλήφθηκα ότι πραγματική απειλή αποτελούσε ο Ισπανός. Με το μελαχρινό του δέρμα και τα μαύρα του μάτια. Ποιος θα το έλεγε πόσο μπερδεμένη και αποπροσανατολισμένη ήταν. Έπρεπε να ξεκόψω από εκείνη όταν είδα ότι ένιωθε έλξη για τον σπανιόλο, όλες ένιωθαν και ειλικρινά ποτέ μα ποτέ δεν κατάλαβα το λόγο. Όλο βλακείες έλεγε, μόνο τέτοιες. Όλες τις αγκάλιαζε, όλες τις φιλούσε. Τον έβλεπα να το κάνει και οι άλλες να λιγώνονται και μου ερχόταν να ξεράσω μπροστά στα πόδια τους, όχι στα πόδια τους, στα μούτρα τους. Και εκείνος να τις σφίγγει στην αγκαλιά του και ξαφνικά άρχισε το ίδιο παιχνιδάκι και με εκείνη, περίμενα να τον σπρώξει μακριά, όμως εκείνη του έκανε μια χλιαρή αγκαλιά και απομακρύνθηκε για να πάει στο μάθημα της. Γύρισα και τον κοίταξα με ένα μορφασμό αποδοκιμασίας και εκείνος χαμογέλασε και ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους του. Κάθε φορά που την άγγιζε, ένιωθα ότι ήθελα να του σκάσω μια μπουνιά στη μούρη, αντί γι αυτό κοιτούσα χαμηλά. Μου ήταν αρκετό που φαινόταν τόσο αδιάφορη στις αγκαλιές και στα πειράγματα του, και γιατί στο διάολο εκείνη την πείραζε περισσότερο από ότι τις άλλες, μα για να μου σπάει τα νεύρα, δεκάρα, σεντς, πέσος δε δίνει στην πραγματικότητα για εκείνη, την ήθελε επειδή την ήθελα και επειδή ήταν φυσική κατάληξη να είμαι εγώ μαζί της, και αποτέλεσμα να μπει στη μέση και να μου τα χαλάσει όλα, και όχι μόνο αυτό, εξαιτίας του με απομάκρυνε ακόμα και από φίλο, και δε διστάζει να πάρει το δικό του μέρος, να τον υπερασπιστεί ενάντια σε εμένα. Αλλά δεν πειράζει, θα περιμένω, είναι φυσικό επακόλουθο να γίνει δική μου και τότε θα δει τη διαφορά, θα δει για πρώτη φορά τι σημαίνει να σε αγαπούν. Εγώ θα της το δείξω!

Θωμάς: Όταν τους είδα πρώτη φορά μέσα στο σκοτάδι να φιλιούνται σχεδόν δεν το πίστευα, νόμιζα ότι με γελούσαν τα μάτια μου, ποτέ δε θεωρούσα ότι ο Ισπανός θα άνηκε στο είδος άντρα που θα μπορούσε να την ελκύει. Άλλωστε πάντα είχα την εντύπωση ότι κάτι υπήρχε ανάμεσα σε εκείνη και τον Χαρίση, βέβαια ο Χαρίσης ήταν πάντα επαγγελματίας στο να δημιουργεί εντυπώσεις εκεί που δεν υπήρχε τίποτα, και εμείς πέφταμε επανειλημμένα στην παγίδα του. Νομίζω ότι είναι και ο λόγος που έσπασε κάθε δεσμό μαζί του, κι ας επιμένει εκείνος να κατηγορεί τον Ισπανό, του αρέσει να βρίσκει εξιλαστήρια θύματα από το να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ό,τι έχει να κάνει με τον Χαρίση εκείνη παίρνει το μέρος του αντίπαλου του, εξοργίζοντας τον πραγματικά. Ας επιστρέψω όμως στο βράδυ που τους είδα κάτω από το αχνό φως μιας λάμπας να ανταλλάσουν παθιασμένα φιλιά και να τολμάει χάδια που θα έβαζα στοίχημα ότι δε θα επέτρεπε ποτέ εκείνη να της δώσουν σε δημόσιο χώρο. Τελικά όλες οι γυναίκες ίδιες είναι, ξελιγώνονται με δυο λόγια και λίγα χάδια. Φυσικά και δεν του κρατάω κακία, δεν μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα έκπληξη αλλά ίσως ήταν καλύτερα με τον Σεμπάστιαν, με κάποιο περίεργο τρόπο αυτοί οι δυο ταίριαζαν, έχω καταλήξει, αν και πιστεύω ότι είναι είδος γυναίκας που θα ταίριαζε με κάθε άντρα. Ναι, ίσως ως ένα βαθμό και με εμένα, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι παλιότερα την είχα σκεφτεί με κάπως πιο προσωπικό τρόπο αλλά δεν ευδοκίμησε. Άλλωστε είμαι αρκετά εμφανίσιμος, και είχα πολλές γυναίκες γύρω μου να προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μου, αν έμπαινε όμως εκείνη στη ζωή μου θα έπρεπε να είμαι μόνο με εκείνη, το ένιωθα ότι θα δεσμευόμουν απόλυτα μαζί της και εμένα δε με ενδιέφεραν οι μικροαστικές αστειότητες όπως είναι η οικογένεια και τα παιδιά, όμως μπορώ να καταλάβω ότι εκείνη όσο και να το αρνείται αυτό θέλει, όπως και κάθε άλλη γυναίκα, βαθιά μέσα της. Επιπλέον ήταν και η υποτιθέμενη σχέση της με τον Χαρίση, οπότε μπορούσα να την αφήσω στην κάβα μου και να την απολαύσω αργότερα αν το έφερνε έτσι η ζωή, ώστε να μην είναι και το παρελθόν νωπό, με πιάνεις φαντάζομαι. Τελικά όμως ο ισπανός αποδείχτηκε ιδιαίτερα καπάτσος και ήταν αυτός που την κρατούσε μέσα στα χέρια του εκείνο το βράδυ, που άφηνα την καύτρα του τσιγάρου μου να καίει χωρίς να μπορώ να τραβήξω τον καπνό μέσα μου και χωρίς να μπορώ να τραβήξω το θυμωμένο βλέμμα μου από πάνω τους. Δεν ξέρω για ποιο λόγο μπορεί να είχα θυμώσει απλά συνέβη, ακόμα θυμάμαι το αίσθημα, ήταν πολύ έντονο.

Σεμπάστιαν: Μη με κοροϊδεύεις, σε έχω δει με το Χαρίση, αυτός σε έβαλε έτσι δεν είναι; Θέλει να εξακριβώσει ποια είναι η σχέση μου μαζί της. Δεν το καταλαβαίνω αυτό, τι σημαίνει ότι εσύ δουλεύεις μόνη σου. Και γιατί σε ενδιαφέρει να μάθεις τη δική μας ιστορία; Η ιστορία η δική μας δε διαφέρει σε τίποτε από των άλλων ανθρώπων. Συμβαίνει καθημερινά, σε όλες τις ηπείρους της Γης, στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων. Έχεις εμμονές το ξέρεις; Φυσικά όλοι μας έχουμε, αλλά για τη δικιά σου δεν έχω λόγια. Δεν έπρεπε να με πλησιάζεις, είμαι πολύ επικίνδυνος, μη γελάς, μου τη δίνεις στα νεύρα. Και δεν είμαι Ισπανός, Αργεντινός είμαι. Μισός, από τη μητέρα μου, όμως γνώρισε τον ηλίθιο πατέρα μου και ήρθε στην Ελλάδα να ζήσει μαζί του, και να που γεννήθηκα εγώ και περνάω αυτά που περνάω, χωρίς λόγο και εξαιτίας της. Είναι όλοι τους ηλίθιοι να τους πεις αφού έχεις επαφές με όλους. Καλά μην μπεις στον κόπο, μπορώ να τους το πω και μόνος μου. Φυσικά και έχω σχέση μαζί τους, κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμα πιο κοντά, να μπορείς να τους ελέγχεις, βέβαια είναι και κάτι σαν συνήθεια, βγαίναμε παρέα μαζί, είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, από τις ίδιες γυναίκες μέχρι την αγάπη για την επιστήμη μας. Φυσικά και εκείνη την είχαμε κουβεντιάσει, ο Χαρίσης δεν αφήνει κανέναν να μην τον σχολιάσει, όλους τους ρίχνει στο τραπέζι της συζήτησης, και ποτέ δε λέει καλή κουβέντα για κανέναν, γιατί να το κάνει, έχει πιο ενδιαφέρον να εξαπολύει κακίες προς κάθε κατεύθυνση. Δεν ξέρω γιατί η φύση τον έφτιαξε έτσι, μαλάκα. Ο άλλος, ο Θωμάς το έπαιζε καλός και ανώτερος, δεν ασχολούταν με τα κουτσομπολιά, αλλά μια χαρά την έβρισκε να κάνει παρέα με τον Χαρίση, να τον ακούει και να χαμογελάει. Πως είχε χαρακτηρίσει εκείνη μια φορά την σχέση μας να δεις; Α ναι, λυκοφιλία, ήθελα να τους κρατήσω μακριά από την σχέση μας, τελικά όταν το διαλύσαμε ξέκοψε εκείνη και με τους τρεις μας. Με ανακουφίζει που δεν έχει σχέση ούτε με εκείνους τους δύο, θα με έπιανε τρέλα. Και όλες εκείνες τις κακίες που εξαπόλυε ενάντια στον Χαρίση, και εκείνος να την χαρακτηρίζει μπροστά μου χαζή και ηλίθια, ξαφνικά ένιωσα να απειλούμε, για ποιο λόγο να βρίζουν ο ένας τον άλλον, αν δεν υπήρχε ενδιαφέρον ανάμεσα τους απλά θα αδιαφορούσαν, αλλά εκείνοι έκαναν σαν το σκύλο με τη γάτα, η δικιά μου έβγαζε αφρούς μόνο και στο άκουσμα του ονόματος του, και εκείνος γελούσε ειρωνικά. Και εγώ στη μέση, όμως ένιωθα ότι ανάμεσα σε εκείνη και τον Θωμά υπήρχε επίσης κάτι, δεν μπορεί να μην τον είχε προσέξει, απλά δεν της έκατσε και ήταν μαζί μου. Δεν είναι ό,τι καλύτερο να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο για τον εαυτό μου, αλλά πολλές φορές αναρωτήθηκα αν περνούσε μπροστά από καθρέφτη, αν κοιταζόταν ή αν τους είχε απλά διακοσμητικούς στο σπίτι της. (χαμογέλασε καθώς θυμήθηκε κάτι) πάντως, ξέρεις όταν την κράταγα στα χέρια μου και τη φιλούσα και όχι μόνο, καταλαβαίνεις, της άρεσε να μας κοιτάει στο γυαλί του καθρέφτη καθώς την έκανα δική μου.

Αλίκη: Ποτέ δεν είχα σκοπό να μπλεχτώ σε ένα τόσο πολύπλοκο ερωτικό σχήμα, εγώ απλά ήθελα να είμαι μαζί του, να είμαι ζευγάρι με τον Σεμπάστιαν, αλλά πάντα έβρισκαν τρόπο οι άλλοι να χώνονται ανάμεσα μας και να μας ανακατεύουν. Βέβαια ας μην είμαι άδικη, το φταίξιμο ήταν δικό μας, τους το επιτρέπαμε, τους το επέτρεπε. Ξέρεις κάτι, δε θα μου έκανε εντύπωση αν μάθαινα ότι με είχαν ρίξει στο τραπέζι με τα στοιχήματα, συνηθίζουν να κάνουν τέτοια πράγματα τα αγοράκια σε αυτή την ηλικία. Αλλά ακόμα και αν δεν το έκαναν ανοιχτά, μπορεί να ήταν ο βασικός λόγος διεκδίκησης και ξαφνικού ενδιαφέροντος. Ήταν μια φωλιά με λύκους και εγώ έπρεπε να είμαι πιο προσεχτική, μια ζωή ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλον, και εγώ ήμουν το έπαθλο. Και όταν θεώρησε ότι με κατέκτησε επειδή δεν μπορούσε να με αφήσει σε μια γωνία στο δωμάτιο του να σκονίζομαι με άφησε ελεύθερη, μάλλον όχι, ήθελε να έχει τη χαρά να λέει ότι με χώρισε και ήταν η αλήθεια αν το καθυστερούσε λίγο ακόμα θα τον είχα χωρίσει εγώ, όμως είχα υπομονή, το πάλευα γιατί τον αγαπούσα, βαριά λέξη, ας την κάνω πιο ελαφριά, δεν τον χώριζα γιατί πραγματικά ενδιαφερόμουν για εκείνον, κι ας έβλεπα ότι ήταν θέμα χρόνου να πέσουμε πάνω στα βράχια, και γι αυτό δεν έκανα τίποτα, περίμενα να γίνει ό,τι ήταν να γίνει, αλλά δεν εγκατέλειπα το πλοίο, γι αυτό τουλάχιστον δε θα κατηγορήσω ποτέ τον εαυτό μου. Ενάντια σε όλες τις προβλέψεις έμεινα, και όχι μόνο τότε, αλλά και καιρό αργότερα. Ποιος Νίκος, ώστε ξέρεις για το Νίκο, εκείνος δεν είχε καμία απολύτως σημασία, δεν ένιωσα ούτε στο ελάχιστο αυτό που ένιωσα για τον Αργεντινό μου. Δε θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει σε τίποτα, απλά πέρναγα την ώρα μου μαζί του, όπως έκανε και εκείνος με τόσες και τόσες, ήταν ιδανικός για να μη μπερδευτείς από την απλή σεξουαλική πράξη και πιστέψεις ότι έχεις αισθήματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν του άρεσε, είχε συνηθίσει να αφήνει θύματα στο πέρασμα του, αλλά εγώ ήμουν ήδη θύμα, αλλά κάποιου άλλου. Αυτό ο Νίκος δεν το δέχτηκε ποτέ, λες και με ένοιαζε.

Νίκος: Ειλικρινά ήταν η γυναίκα που μου γεννούσε την επιθυμία να της ρίξω σφαλιάρα, στο πρόσωπο, το ξεκαθαρίζω για να μη νομίζεις ότι αναφέρομαι στις σφαλιάρες του σεξ. Το ότι ήταν κολλημένη με έναν άλλον και δεν την ένοιαζε να μου το τρίβει στα μούτρα, παρά του ότι ήταν για την ίδια αξιολύπητο, με εκνεύριζε όσο δεν πήγαινε. Κανονικά δεν έπρεπε να με νοιάζει αυτό που ήθελα το έπαιρνα, και την πρώτη φορά που την πήδηξα δε με ενόχλησε αλλά περίμενα ότι θα ξεπέρναγε τον πρώην της και η δεύτερη φορά θα ήταν πιο φυσιολογικά για μας, όλες το λένε πόσο καλός είμαι στο κρεβάτι. Αυτή όμως εκεί, να κλείνει τα μάτια και να μη με κοιτάζει να της κάνω όλα αυτά που κάθε γυναίκα λαχταράει. «Γιατί έχεις κλειστά τα μάτια;» τη ρώτησα εκνευρισμένος κάποια στιγμή, λες και δεν καταλάβαινα, περίμενα ότι θα είχε την ευγένεια να μην πει την αλήθεια, κι όμως έμεινα παγωτό όταν την άκουσα να λέει «Για να μην σε βλέπω!» «Θες να μου πεις ότι σου είμαι τόσο αποκρουστικός;» την προκάλεσα. «Θέλω να πω ότι προτιμώ να σκέφτομαι ότι είμαι με κάποιον άλλον.» είπε ενώ εξακολουθούσε να κρατάει τα μάτια της σφραγισμένα. Αυτή η αντίδραση έπρεπε να μου τον ρίξει και να μη μου σηκωθεί για περίπου τρεις ώρες, αλλά ως καθαρόαιμος επιβήτορας, εκνευρίστηκα και άρχισα να την παίρνω άγρια και σε όλες τις στάσεις, από την έκπληξη την είδα να τρεμοπαίζει τα μάτια της ενώ βόγκαγε από όλα όσα της έκανα. Τελικά το χέρι της έφτασε στο πορτατίφ του δωματίου και το έκλεισε για να το ανοίξω λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, σαν παιδιά αρχίσαμε να αναβοσβήνουμε το μικρό φως για να καταλήξουμε να κάψουμε τη λάμπα, αν μπορούσα θα της έβαζα οδοντογλυφίδες στα μάτια για να με βλέπει, και να ξεχάσει εκείνον τον ηλίθιο, φυσικά το ότι κάψαμε τη λάμπα με έκανε να ανάψω το φως αλλά και πάλι κατάφερε να κρατήσει τα μάτια της κλειστά ενώ εγώ βαρέθηκα και πήγα για μπάνιο. Κι ενώ την ίδια στιγμή ήθελα να την ξαποστείλω την ήθελα σαν τρελός, μη φανταστείς ότι υπήρξα ερωτευμένος, μου άρεσε να την πηδάω. Ήταν καλή, ωραίο κορμάκι, σφιχτή και κυρίως πάντα έτοιμη.

Στέλλα: Η Αλίκη είχε θαυμαστές, ας γελάσω. Χα χα χα. Ένα τσούρμο loosers ήταν που ‘τρεχαν από πίσω της. Και ο Χαρίσης και ο Ισπανό-Αργεντίνος της, για τον Θωμά μου έκανε εντύπωση, τον είχα διαφορετικό στο μυαλό μου, πως μπόρεσε να πέσει στην παγίδα της δήθεν αθωότητας της. Δεν το παραδέχτηκε ποτέ ανοιχτά, αλλά μου είπε μια στενή μου φίλη ότι ένα βράδυ που ήταν μαζί του, οι δυο τους, του είχε ξεφύγει το όνομα της Αλίκης. Το κορίτσι κατακοκκίνισε από θυμό, τον πέταξε από πάνω της και τον παράτησε στα κρύα του λουτρού, να λοιπόν που και αυτός την ήθελε, τι στο διάολο είχαν πάθει όλοι τους και τους έσερνε από τη μύτη. Σιγά την καλλονή ή την ξεχωριστή, μια από το πλήθος, αδιάφορη και συνηθισμένη ήταν. Με τα τζιν της, το σώμα της σχεδόν χωρίς καμπύλες, τα ρούχα της άχρωμα σαν την ίδια. Για να λέμε την αλήθεια, τον μόνο που πίστευα ότι θα έπεφτε στην παγίδα ήταν ο Χαρίσης, έτσι βλάκας και κουτσομπόλης που ήταν, αλλά να την σέρνει εκείνος από τη μύτη. Κι ο Σεμπάστιαν της έπεφτε πολύ, τα μάτια του μαρτυρούσαν κάποιου είδους εξυπνάδα αλλά η βλακεία του απέδειξε το αντίθετο. Βέβαια από όταν χώρισαν καλυτέρεψε το γούστο του αλλά δεν έπρεπε να της είχε δώσει ποτέ το ελάχιστον ενδιαφέρον. Και τώρα του το παίζει και κάποια με το να τον βλέπει με την άλλη και να τους περιγελά μπροστά στα μούτρα τους, και εκείνος να τα χάνει σαν ηλίθιος. Όοοοχι αποκλείεται να τη θέλει ακόμα, αλλά είναι αρκετά δειλός και δεν ξέρει πώς να τη χειριστεί και να αφήνει το κοριτσάκι που ΕΓΩ του γνώρισα να ξεροσταλιάζει για πάρτι του και να ανέχεται τα ειρωνικά βλέμματα της Αλίκης. Κι ο Θωμάς με τον Χαρίση να κρατούν απόσταση ασφαλείας έτοιμοι να βρεθούν δίπλα της να την παρηγορήσουν αν το χρειαστεί. Χαίρομαι πάρα πολύ που τους φτύνει με τη συμπεριφορά της, τους αξίζει. Για να δουν επιτέλους το πραγματικό πρόσωπο της αγαπημένης τους σκύλας. Τον Χαρίση δεν τον ανέχεται καθόλου, δεν έχω καταλάβει ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα της μαζί του, είναι βλάκας θα το παραδεχτώ, αλλά πάντα της είχε αδυναμία και της το έδειχνε, δεν είναι σωστό να του συμπεριφέρεται έτσι, πρέπει να αποδεχτεί επιτέλους ότι είναι ο μόνος που θα της μείνει πιστός μέχρι το τέλος, οι άλλοι θα βαρεθούν τα καπρίτσια της αργά ή γρήγορα και θα την εγκαταλείψουν, αν θέλει να έχει την ελάχιστη πιθανότητα να μη μείνει μόνη της πρέπει να αφήσει τον Χαρίση να την πλησιάσει. Εγώ στη θέση της αυτό θα έκανα, αλλά βέβαια αυτή πιστεύει ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για εκείνη και θα βρει καλύτερον από εκείνον, για να λέμε την αλήθεια κάνει και ο Χαρίσης βλακείες, τον έχω συμβουλέψει χίλιες φορές, το να ρίχνει τα βέλη του συνέχεια πάνω στον Σεμπάστιαν δεν είναι σωστή τακτική, την βάζει απευθείας σε άμυνα και την κάνει να θέλει να τον δικαιολογεί, καημένε Χαρίση, ανάμεσα σε εσένα και τον Σεμπάστιαν πάντα ο Ισπανός θα κερδίζει, ό,τι και να γίνει, πάντα, μην προσπαθείς όμως και εσύ να κάνεις τη θέση σου πιο δυσμενή, άσε τα χαριτωμένα, κακόβουλα σχόλια σου αλλιώς δε θα κερδίσεις το παιχνίδι.

Μέρος ΙΙ

Χαρίσης: Δεν πρόκειται να καθίσω να ασχοληθώ με μια ηλίθια σαν την Στέλλα, που είναι ικανή να ανταγωνιστεί και το είδωλο της στον καθρέφτη. Είναι πολύ κουραστική και δεν έχω χρόνο να αναλώνομαι μαζί της. Ωστόσο πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν καλή η κίνηση της να γνωρίσει στον Σεμπάστιαν εκείνη τη μικρή στρουμπουλή, με πόδια σαν κορμούς δέντρων κι αυτό μόνο και μόνο για να αποδείξει στην Αλίκη και στον εαυτό της ότι ο Ισπανός δεν έδινε δεκάρα για εκείνη στην πραγματικότητα, ότι ήταν μια οποιαδήποτε που θα μπορούσε να είναι μαζί της, ώστε να περνάει την ώρα του. Αυτό όμως που με ενόχλησε είναι ότι αντί να στραφεί σε εμένα να την παρηγορήσω η Αλίκη για άλλη μια φορά στράφηκε σε άλλον, και ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι αυτός από το Θωμά. Ήταν ένα απόγευμα, είχαμε ραντεβού οι τρεις μας, πήγαμε σε ένα φοιτητικό καφενεδάκι να τα πούμε, όταν μας πέταξε τη βόμβα ο Θωμάς ότι το προηγούμενο βράδυ ήταν με την Αλίκη σε ένα ταβερνάκι και τα πίνανε, μας έστελνε λέει πολλά χαιρετίσματα, μπούρδες, σιγά μη μας έστελνε χαιρετίσματα με το Θωμά, έτσι το είπε για να μας πικάρει. Αυθόρμητα γύρισα και κοίταξα τον Σεμπάστιαν, τα χαρακτηριστικά του είχαν σκληρύνει, έριξε μια ματιά στα παπούτσια του, κλασσική κίνηση όταν δεν ξέρει πώς να αντιδράσει, και ύστερα σήκωσε πάλι το κεφάλι του, όμως η έκφραση του δεν άλλαξε, ο Θωμάς αδιάφορα ακουμπούσε πάνω στον τοίχο την πλάτη του και έκανε το τσιγάρο του κοιτώντας την φωτίτσα στην καύτρα του. Ειλικρινά αν έκανε κάποια κίνηση ο Ισπανός να τον χτυπήσει εκείνη την ώρα παίρνω όρκο ότι θα τον βοηθούσα, και αν τον σκότωνε θα ήμουν πρόθυμος να τον χώσω στον κήπο της γιαγιάς μου για λίπασμα. Και να λοιπόν που κάποιος άλλος θα έπαιρνε το ρόλο του πρωταγωνιστή στη ζωή της, εμένα ούτε για κομπάρσο δε με ήθελε. Μόνο που η Αλίκη έκανε ένα λάθος, ήμουν κάτι παραπάνω από όλα τα προηγούμενα στη ζωή της, ήμουν ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, το δικό μου λάθος ήταν ότι πίστευα ότι η Αλίκη είχε σκοπό να παίξει στο δικό μου έργο, όταν προτιμούσε τις ανεξάρτητες παραγωγές. Τι άλλο να σκεφτείς γι αυτό το κορίτσι από το ότι ήταν αυτοκαταστροφικό, και ότι όλα όσα έκανε τα έκανε για να με προκαλέσει και να μου αποδείξει το πόσο πολύ την ενδιέφερα, κι ας πιστεύουν κάποιοι ότι μπορεί να το έκανε για να προκαλέσει τον Σέμπι. Με αυτόν είχε τελειώσει μόλις κατάλαβαν ότι δεν ταίριαζαν και χώρισαν. Ο Ισπανός υποστηρίζει ότι εκείνος την χώρισε, όμως είμαι σίγουρος ότι με τον τρόπο της εκείνη τον οδήγησε στον χωρισμό, μα πως μπορούσε να πιστέψει ότι θα ενδιαφερόταν για εκείνον στα αλήθεια, δεν είχε τίποτα να τη γοητεύει. Όταν μείναμε μόνοι μας με το Θωμά τον ρώτησα τι άλλο είπε εκείνη και πως πέρασαν, ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους, είπε ότι πέρασαν απλά καλά και ότι δεν είπαν κάτι συγκεκριμένο, τον ρώτησα αν υπήρξε κάποιο τρυφερό τετ α τετ, χαμογέλασε σαν να θυμήθηκε κάτι αλλά μετά μου είπε χωρίς καθόλου πειστικό τρόπο ότι το κορίτσι ξεπερνάει έναν χωρισμό και ότι σε αντίθεση με τον Σεμπάστιαν ο οποίος είναι απόλυτα επιφανειακός ώστε να μπλέξει τόσο άμεσα με άλλη, χρειάζεται φίλους γύρω της και όχι επίδοξους εραστές, μου την έδινε που ήθελε να μου το παίξει ότι την ήξερε καλύτερα από μένα. Κανείς δεν την ξέρει καλύτερα από μένα!

Θωμάς: Γιατί με ρωτάς για την Στέλλα, δεν έχει καμία σχέση με όλα όσα ξεκίνησα να σου λέω, είναι εντελώς εκτός υπόθεσης. Είναι τόσο επιφανειακή, με αηδιάζει, ό,τι κάνει το κάνει μόνο και μόνο επειδή γουστάρει να ανταγωνίζεται τους άλλους. Προτείνω να επιστρέψω στην ιστορία μου με την Αλίκη και να μην συγχύζομαι με την ανόητη που όταν ανοίγει το στόμα της πετάει ένα σωρό κοινοτυπίες, και καλά ξέρει από τέχνη και κουλτούρα και μπλα μπλα μπλα, ενώ στη ουσία δεν ξέρει τίποτα. Το κορίτσι που έχει αναγάγει την βλακεία σε επιστήμη. Φαντάσου ούτε ο Χαρίσης δεν την αντέχει, μάλλον επειδή μοιάζουν τόσο, ανταγωνίζονται στα πιο χαμηλά επίπεδα. Πιστεύω ότι θα ήταν πραγματικά κατάλληλη για εκείνον, αλλά εκείνος επιμένει στο άπιαστο γιατί αυτό θα μείνει η Αλίκη για τον Χαρίση, ήδη έριξε πολύ το επίπεδο της με το να μπλέξει με τον Ισπανό, πόσο πιο χαμηλά να πέσει; Εκείνο το βράδυ που βρεθήκαμε ήταν πολύ χαμογελαστή, σχεδόν χαρούμενη, έτσι μου έδωσε να καταλάβω, με έκανε να νιώθω ξεχωριστός, ότι χαιρόταν πολύ που με έβλεπε. Μπορεί βέβαια απλά να υποκρινόταν, είχε μάθει για τον Σεμπάστιαν και την άλλη. Ο ανόητος, έμπλεξε με κάποια τόσο κατώτερη της, μάλλον είχε συνειδητοποιήσει πόσο πολύ του έπεφτε και είπε να επιστρέψει εκεί που άνηκε, στο μέσο όρο. Πήγαμε στο μαγαζί και προτίμησα να καθίσω δίπλα της, παραγγείλαμε να φάμε καθώς επίσης και μια κανάτα χύμα κρασί. Πρέπει να τη ζάλισε το κρασί, όμως μου άρεσε να βλέπω τα μάτια της να λάμπουν. Έκοψα ένα κομμάτι από το φαγητό μου και την τάισα στο στόμα, μόνο και μόνο που σκεφτόμουν τα μούτρα του Σεμπάστιαν και του Χαρίση αν μας έβλεπαν μαζί, ικανοποιούμουν, σκέφτηκα να τους στείλω μήνυμα να έρθουν να μας βρουν αλλά μετά σκέφτηκα ότι δε θα μου το συγχωρούσε ποτέ η Αλίκη αυτό, γι αυτό και δεν το έκανα. Θα μπορούσα όμως ευχαρίστως να τους το πω. Χωρίς πολλές λεπτομέρειες, και να τους αφήσω να φανταστούν ακόμα περισσότερα από όσα ήδη είχαν συμβεί. (ένα κακεντρεχές χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του Θωμά). Δυο φορές τράβηξε την καρέκλα της πιο κοντά στη δική μου, όμως δεν έκανα καμιά κίνηση, στο τέλος απομάκρυνα τη δική μου. Δεν ξέρω γιατί το έκανα την στιγμή που ήθελα να συντρίψω τα χείλη της με τα δικά μου, όμως η εικόνα της με τον Σεμπάστιαν είχε χαραχθεί μέσα στην μνήμη μου και δεν μπορούσα να την απομακρύνω, χρειαζόμουν χρόνο, περισσότερο χρόνο για να ξεχάσω εγώ κι όχι εκείνη, δε με ένοιαζε και πολύ αν ήθελε να με χρησιμοποιήσει, ήξερα ότι μπορούσα να την κάνω να ξεχάσει τον βλάκα τον σπανιόλο, όμως ήταν σαν να ήταν μπροστά ο Σέμπι και να με περιγελούσε. Εκείνη τραβήχτηκε στον τοίχο και μελαγχόλησε, μόλις σήκωσα το πηγούνι της και την ανάγκασα να με κοιτάξει μου χαμογέλασε και έδιωξε κάθε ίχνος απογοήτευσης από το πρόσωπο της. Έτσι μωρό μου, σκέφτηκα, θα το πάμε σιγά σιγά, και ό,τι θέλει ας γίνει, πάντοτε υπάρχει μια γυναίκα για να κάνει έναν άντρα να αναθεωρήσει, βέβαια στο τέλος υπάρχει μόνο απογοήτευση και πόνος που θα προκαλεί ο ένας στον άλλο, αλλά ως τότε θα το έχουμε ζήσει. Δεν είχα σκεφτεί ότι το πήρε σαν απόρριψη, ήταν τέτοιο το χαμόγελο στο πρόσωπο της που δε θα μπορούσα να αμφιβάλλω στιγμή ότι σκεφτόταν ακριβώς ότι κι εγώ. Την επόμενη μέρα φρόντισα να βρεθώ με τους δυο ηλίθιους και με την πρώτη ευκαιρία, ακριβώς μόλις καθίσαμε τους το έριξα στα μούτρα, καλύτερο και από γροθιά. Κοιτώντας την καύτρα του τσιγάρου μου, παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου τις αντιδράσεις του Σεμπάστιαν, ο Χαρίσης δε με ένοιαζε, εφόσον πρόκειται περί ηλιθίου. Για δευτερόλεπτα πάγωσε κοιτάζοντας με, ύστερα το πρόσωπο του σκλήρυνε και κοίταξε για λίγο τα πόδια του, ύστερα αφού κάθισε για λίγο μαζί μας βρήκε μια δικαιολογία και έφυγε. Ποιος ξέρει που πήγε; Ύστερα έπρεπε να ανεχθώ την ανάκριση του Χαρίση όσων αφορά την Αλίκη, κι όσο δεν του έλεγα χαρίζοντας δήθεν αφηρημένα χαμόγελα στον εαυτό μου, τόσο πιο πολύ τρελαινόταν και υπέθετε ότι είχαν συμβεί πολλά ανάμεσα μας μόλις το προηγούμενο βράδυ.

Αλίκη: Όσο ετοιμαζόμουν κρατούσα το μυαλό μου απασχολημένο, πως θα φτιάξω τα μαλλιά, το μακιγιάζ, τι ρούχα θα φορέσω και όλα αυτά που απασχολούν κυρίως εμάς τις γυναίκες, έβαλα άρωμα και φόρεσα το ρολόι μου, ενώ κάθισα στον καναπέ για να τον περιμένω και τότε συνειδητοποίησα την σκληρή πραγματικότητα, δεν περίμενα τον Σεμπάστιαν να έρθει να με πάρει αλλά το Θωμά, τα χέρια μου άρχισαν τα τρέμουν και τα μάτια μου να βουρκώνουν, δεν ήθελα να είμαι με κανέναν άλλο εκτός από τον Αργεντινό μου, όμως με αυτόν ακριβώς δεν μπορούσα να είμαι. Ο ήχος του κουδουνιού ήχησε ρυθμικά. Ίσα που πρόλαβα να σκουπίσω τα μάτια μου ταμποναριστά με λίγο χαρτί ώστε να μη χαλάσω το μακιγιάζ μου, δεν ήθελα να με δει σε αυτό το χάλι, και να πάει να του το πει. Άνοιξα την πόρτα φορώντας το πιο πλατύ και ψεύτικο χαμόγελο μου, θα νόμιζε ότι έπαθα αγκύλωση, έσκυψε και με φίλησε στο μάγουλο και φύγαμε για το ταβερνάκι με το καλό χύμα κρασί. Κάθισα στην καρέκλα μου και άρχισα να σκανάρω γύρω τον χώρο με την ιδέα ότι μπορούσε να είναι κάπου εκεί. Η παρέα του Θωμά στάθηκε καλή και ήταν στιγμές που με έκανε να γελάσω και να ξεχάσω τη μιζέρια που με είχε ρίξει ο χωρισμός μου μαζί του, ίσως πάλι να έφταιγε το κρασί, μοναδική επιθυμία είχα να ξεχαστώ στην αγκαλιά κάποιου άλλου άντρα και ο μόνος που ήταν παρόν ήταν ο Θωμάς, δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα. Έφερα δυο φορές την καρέκλα μου πιο κοντά στη δική του, όταν ξαφνικά τράβηξε και απομάκρυνε τη δική του από κοντά μου, ήταν σα να δέχτηκα ένα χαστούκι όχι εξαιτίας της απόρριψης που δέχτηκα τραβώντας την καρέκλα του μακριά μου, αλλά από το πώς θα ένιωθα αν ανταποκρινόταν στο φιλί που ήμουν πρόθυμη να του δώσω με την ανόητη ιδέα απλά να ξεχάσω, πόσο άβολο θα γινόταν όλο αυτό. Τράβηξα την καρέκλα μου μακριά του και ακούμπησα στον τοίχο, κλείνοντας τα μάτια και αναπνέοντας βαριά. «Εϊ τι έπαθες!» μου είπε και άνοιξα τα μάτια μου για να τον δω να χαμογελάει, λοιπόν αυτό το ψηλό και άχαρο αγόρι αδιαμφισβήτητα ήταν φίλος μου. Του χαμογέλασα και του απάντησα ότι ήλπιζα ότι δεν είχε απώτερους σκοπούς με το να με ποτίζει κρασί. Μου απάντησε γελώντας πως μπορεί και άλλαξα θέμα μπερδεμένη πριν παρεκτραπούμε, μόλις είχα γλιτώσει την πτώση από ένα κοφτερό γκρεμό. Η βραδιά πέρασε ιδιαίτερα ευχάριστα και φιλικά με τον Θωμά να μου γεμίζει συνέχεια του ποτήρι, όμως με ένα περίεργο τρόπο το αλκοόλ που κυλούσε στις φλέβες μου δεν ήταν ικανό να με ζαλίσει, προφανώς το νερώνανε από το κατάστημα. Ο Χριστός έκανε το νερό κρασί στο γάμο της Κανά και ο μαγαζάτορας έκανε το κρασί νερό στο μαγαζί του, εδώ που τα λέμε είναι κι αυτό ένα θαύμα, στα ανθρώπινα πλαίσια πάντα. Με γύρισε πίσω στο σπίτι μου και του ήμουνα ευγνώμον από το πόσο σωστά στάθηκε απέναντι μου. Μου έκανε εντύπωση όταν έμαθα ότι την επόμενη μέρα συναντήθηκε με το Χαρίση και τον Σεμπάστιαν και τους είπε ότι έχουν χαιρετίσματα από μένα, επιστρέφαμε λοιπόν στα ίδια, γι αυτό και είχε τραβήξει την καρέκλα του από τη δική μου, απλώς ήθελε να τους ενημερώσει ότι ήταν μαζί μου, χωρίς να έχει γίνει κάτι, επιτρέποντας τους όμως να φανταστούν πράγματα. Δε θα αρνηθώ ότι κάποια χρόνια πριν ακόμα παρατηρήσω την παρουσία του Σεμπάστιαν γύρω μου είχαμε ένα φλερτ, βέβαια φλερτ για μένα είναι κάθε έξυπνη ατάκα που πετάω σε έναν άντρα αφήνοντας τον άφωνο, ίσως τότε να είχα πιστέψει κι ότι ήμουνα ερωτευμένη μαζί του, όμως όταν ήρθε ο Αργεντίνος και τα σάρωσε όλα, τότε κατάλαβα ότι πριν από εκείνον ποτέ δεν είχα υπάρξει ερωτευμένη και έτοιμη για κάποιον άλλο, ζήτημα κι αν θα υπάρξω ξανά, και έτσι κι ο Θωμάς πλέον έχει καταχωρηθεί στους άντρες που απλά μου άρεσαν αλλά όχι ότι υπήρξε κάποιο ουσιαστικό συναίσθημα για εκείνον από την πλευρά μου.

Σεμπάστιαν: Είναι τόσο αναμενόμενη κι αυτή μα κι αυτός! Έπρεπε να το είχα φανταστεί ότι μόλις χωρίζαμε θα έβρισκε ευκαιρία να βρεθεί με τον Θωμά, πάντα εκείνον προτιμούσε αλλά βρέθηκα εγώ τυχαία στον δρόμο της και είπε να δοκιμάσει. Αλλά κι αυτός, τι ευγενικό εκ μέρους του να είναι εκεί να της κρατάει συντροφιά. Τι με νοιάζει, αναρωτήθηκα, και προσπάθησα να καμώνομαι τον ψύχραιμο, όμως μια φωτιά έκαιγε μέσα στο στήθος μου, δεν μπορούσα να κάθομαι και να τον έχω απέναντι μου και να τον σκέφτομαι να με περιγελά με την πρώην μου το προηγούμενο μόλις βράδυ. Βρίσκοντας μια δικαιολογία σηκώθηκα και έφυγα, δήθεν ότι είχα κανονίσει να συναντήσω την πιτσιρίκα που μου γνώρισε η βλαμμένη η Στέλλα, απομακρύνθηκα και πηγαινοερχόμουν, σκεφτόμουν να πάρω τηλέφωνο την Αλίκη και να της βάλω τις φωνές, δεν είχε δικαίωμα να βγαίνει με τους φίλους μου, σκέφτηκα ότι η απάντηση της θα ήταν ότι ο Θωμάς ήταν εξίσου και δικός της φίλος και ύστερα θα αναγκαζόταν να διαλέξει ανάμεσα σε εμένα κι εκείνη, φυσικά και δε δίνω δεκάρα αν θα χάσω τη φιλία του, όμως θέλω να τον έχω κοντά μου, να ξέρω αν και τι συμβαίνει με εκείνον και την κοπέλα μου, έστω την πρώην κοπέλα μου, μη με κοιτάς έτσι. Αν έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε εμένα και την Αλίκη σίγουρα εκείνη θα διάλεγε και εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση του. Προσπαθώντας να γλιτώσω από την απόγνωση που με είχε φέρει η γνώση του ότι ήταν μαζί του, κάλεσα το κοριτσάκι για να βρεθούμε. Δεν μπόρεσε να κρύψει τον ενθουσιασμό της όταν άκουσε ότι ήθελα να τη δω, της όρισα ραντεβού για μισή ώρα αργότερα. Ξεκίνησα να πάω στο ορισμένο σημείο όμως ο δρόμος μου με έβγαλε αλλού, χωρίς να ξέρω το γιατί βρέθηκα έξω από το σπίτι της Αλίκης. Και ακόμα χειρότερα δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου, ήταν σαν να παρακολουθούσα όλα όσα γίνονταν και σαν να μην ήμουν εγώ αυτός που έπαιρνε τις αποφάσεις, την ίδια ώρα σε μια γωνία του μυαλού μου αναρωτιόμουν τι στο διάολο έκανα εκεί, γιατί δεν έστριβα να πάω στο κοριτσάκι που με περίμενε, το τηλέφωνο μου χτύπησε, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι και να με βγάλει από το λήθαργο του εφιάλτη, κι όμως αντί αυτού, απέρριψα την κλήση της και απενεργοποίησα το κινητό μου. Ενώ συνέχισα να πλησιάζω στην είσοδο του σπιτιού της λες και αυτό ήταν αναπόφευκτο, ήθελα τόσο μα τόσο να τη δω. Η μνήμη του χαμόγελου και του βλέμματος της με έσπρωχναν κοντά της. Κι αν δεν ήταν μέσα, κι αν δεν ήταν μόνη; Έκανα στροφή.

Νίκος: Όταν ένα βράδυ βρεθήκαμε και μου έκανε δώρο ένα άρωμα. Όχι κανέναν ακριβό από τα καλά, ένα από τα συνηθισμένα τα φτηνά που πουλάνε τα σούπερ μάρκετ, εντάξει δεν είχα απαίτηση να μου φέρει κάποιο ακριβό, τα λεφτά της από την πρακτική στο ξενοδοχείο ήταν λίγα, αλλά δεν χρειαζόταν να μου φέρει καν δώρο, το κοίταξα παραξενεμένος για να σχολιάσω ότι στον καθρέφτη του μπάνιου στο δωμάτιο μου είχα πολλά αρώματα και μάλιστα ακριβά, για ποιο λόγο να φορούσα ένα άρωμα των δέκα ευρώ. «Για να σε κάνει πιο ταπεινό» χαμογέλασε ειρωνικά κοιτώντας τις γάμπες της για να αποφύγει το βλέμμα μου. «Όταν θα είσαι μαζί μου αυτό θα φοράς, με τις άλλες δε με νοιάζει τι κάνεις.» «Από πότε προέκυψες τόσο αφέντρα;» την ειρωνεύτηκα για να κάνει κλικ κάτι στο μυαλό μου. «Αυτό το άρωμα φορούσε ο καλός σου, γι αυτό μου το έφερες, για να έχεις περισσότερο την αίσθηση ότι είσαι μαζί του όταν σε πηδάω εγώ;» Γύρισε και με κοίταξε «Ακριβώς» «Και εγώ δεν το φοράω» είπα και της πέταξα το μπουκάλι στο κρεβάτι, «Οκ» είπε άνοιξε το μπουκάλι και έριξε λίγο άρωμα στον καρπό της, μετά κατά τη διάρκεια του σεξ εκτός από κλειστά μάτια είχε φέρει και το χέρι της κοντά στο πρόσωπο της, «υπέροχα» σκέφτηκα αλλά δεν σχολίασα, ευτυχώς δεν είχα τέτοιου είδους ευαισθησίες γιατί θα με είχε ευνουχίσει η συμπεριφορά της, τέλος πάντων για να μη μου κρύβεται κράτησα το άρωμα και το φορούσα κάθε φορά που ήξερα ότι θα είχα επίσκεψη της. Ήταν πιο συνεργάσιμη, αλλά τα μάτια πάντα ερμητικά κλειστά.

Στέλλα: Το έμαθα από τον Χαρίση ότι βγήκε μαζί της ο Θωμάς, χαμογελούσε και έκανε ότι δεν τον ένοιαζε αλλά ξέρω ότι μου το είπε μόνο και μόνο για να μοιραστεί την απογοήτευση του και επειδή γουστάρει να παρακολουθεί τους ανθρώπους όταν τους αναγγέλλουν κάτι που θα τους πειράξει. Τον κοίταξα στα μάτια αλλά μπόρεσα να ανακτήσω την αυτοκυριαρχία μου πολύ πιο γρήγορα από ότι κατάφερε ο Σεμπάστιαν ή υποθέτω κι ο ίδιος. Τελικά ίσως ήταν λάθος μου να βιαστώ να γνωρίσω κάποια άλλη στον Ισπανό, όσο ήταν ελεύθερος θα μπορούσε να ελπίζει σε κάποια επανασύνδεση ενώ τώρα την ανάγκαζα να πέσει σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά του Θωμά, ειδικά τώρα που θα ήταν πειραγμένη με τον Σέμπι και ξέροντας την αντιπάθεια που υπόβοσκε στη φιλία των δύο αγοριών θα ήταν η καλύτερη εκδίκηση για εκείνη να κάνει κάτι με τον Θωμά, κι ας είναι ελεύθερο πουλί ο ίδιος οπότε δε θα υπάρξει συνέχεια. Θα ήμουν ικανοποιημένη αν της έδινε μια χυλόπιτα όλη δική της, αλλά πάντα του άρεσαν οι εύκολες. Και γιατί να μην του αρέσουν τη δουλειά του έκανε, πέρα από αυτό ήταν και η μαρτυρία του κοριτσιού που πάνω στα μέλια την είχε προσφωνήσει με το όνομα της. Τι στο διάολο συμβαίνει με τους ηλίθιους άντρες και αυτή την άχρηστη, η κοπέλα να είναι μια γυναίκα σαν τα κρύα τα νερά, με καμπύλες, υπέροχα μαλλιά, τέλειο πρόσωπο και εκείνος να την αποκαλεί Αλίκη, αν ήμουν στη θέση της θα είχα γίνει έξω φρενών. (…) Τι υπονοείς; (…) Όχι γλυκιά μου δεν ήμουνα εγώ εκείνη που αποκάλεσε Αλίκη ο Θωμάς… αν ήμουν εγώ θα έμενα και θα τον έκανα να ξεχάσει, φυσικά και έχω τον τρόπο. (…) Είπα δεν ήμουνα εγώ και δε με έπιασε εξ απροόπτου. Εγώ ποτέ δεν παραιτούμε. Να το θυμάσαι!

Μέρος ΙΙΙ

Χαρίσης: Τι είπες μόλις τώρα; Ότι πιστεύει ότι την παίξαμε στοίχημα ποιος από τους τρεις μας θα την κερδίσει; Θα αστειεύεσαι σίγουρα, δε θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο, τουλάχιστον με κάτι που μου ανήκει, γιατί η Αλίκη ακόμα κι αν δεν το ξέρει μου ανήκει. Τα πράγματα μου λοιπόν δε μου αρέσει να τα μοιράζομαι, συνήθως τα κλείνω σε θυρίδες και τα έχω για φύλαξη. Γι αυτό πιθανόν να μη θέλει να μου μιλήσει, φυσικό, κι εγώ αν πίστευα ότι κάποια με έπαιξε στοίχημα δε θα ήθελα να τη δω στα μάτια μου. Αυτό έχει απόλυτη λογική, μπλέκει μαζί τους για να με πληγώνει. Με εκδικείται με αυτόν τον τρόπο, μα πρέπει να την βρω και να της βγάλω αυτή την ηλίθια ιδέα από το μυαλό, ένας Θεός ξέρει πως της κώλυσε, αν και νομίζω ότι ξέρω, η Στέλλα θα της την σφήνωσε με κάποιον τρόπο στο μυαλό, κάποιες φορές μπορεί να γίνει πολύ πιστική, να όπως τώρα που κατάφερε να τα φτιάξει στον Σέμπι με εκείνο το ταλαίπωρο κοριτσάκι, είναι δυνατόν να έχεις σχέση με την Αλίκη και μόλις χωρίσετε να μπλέκεις σε μια σχέση με μια τυχαία την οποία μάλιστα στην έχει γνωρίσει η Στέλλα. Πάντως πρέπει να μιλήσω στην Στέλλα δεν μπορεί να βγάζει φήμες σαν κι αυτή, ότι δήθεν βάλαμε σε στοίχημα τη γυναίκα της ζωής μου. Βέβαια από την άλλη, μιας και δεν είμαι σίγουρος ότι είναι δάχτυλος της Στέλλας όλο αυτό το χάος, καλύτερα να μην την μπλέξω γιατί μετά αυτή τόσο ανακατώστρα που είναι θα μπλεχτεί άσχημα και αν αρχίσει να βγάζει φήμες προκειμένου να πληγώσει την Αλίκη δε μας σώζει τίποτα, θα είναι σαν επιβεβαίωση αν ακουστεί δυνατά και από άλλο στόμα. Που λες (γελάει) μπορούσα να καταλάβω ότι τσιμπήθηκε με τον Θωμά, το επιτρέπει η εμφάνιση του, οι τρόποι του, το διάβασμα του, αλλά με τον ισπανό μου φαινόταν απίστευτο, όχι ότι με χαροποιούσε η ιδέα του να είναι με το Θωμά, όμως έλεγα ότι μόλις εκείνος βγει από μπροστά θα προσέξει ότι βρίσκομαι πάντα δίπλα της. Τελικά ξαφνικά πρόσεξε τον Σέμπι. Και αυτό που λες είναι η μόνη λογική εξήγηση, γιατί ποιον μας ενδιαφέρει να πληγώσουμε περισσότερο από αυτόν που αγαπήσαμε και μας πλήγωσε, αν και εγώ ορκίζομαι δεν το έκανα. Την είχα ρωτήσει μάλιστα. Πως είναι δυνατόν να ξεπεράσει τον Θωμά με τον Σεμπάστιαν, γέλασε και μου απάντησε ότι ο Σεμπάστιαν για εκείνη σήμαινε πολλά περισσότερα από οποιονδήποτε Θωμά, κι ότι ήταν σε θέση να ξεπεράσει κάποιον χωρίς τη βοήθεια άλλου προσώπου, μετά άρχισε να καταμετράει τα προσόντα του Σέμπι και εγώ είχα αρχίσει να ανακατεύομαι. Πρώτον είχε πει ότι είχε χιούμορ και την έκανε να γελάει πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, δεύτερον είναι γοητευτικός και αρκετά ερωτικός. Είναι έξυπνος, αυτό κι αν ήταν νέο, και φιλάει υπέροχα, εντάξει ήταν και λίγο πεισματάρης, ισχυρογνώμων και σπαστικός κάποιες ώρες, όμως όλοι έχουμε ελαττώματα και είναι καλό να μπορεί να τσαντίζεται μαζί του, γιατί αν ήταν τέλειος θα έπρεπε κάθε φορά που μάλωναν να είναι τσαντισμένη με τον εαυτό της και αυτό θα ήταν ιδιαίτερα κουραστικό.

Θωμάς: Μου έκανε εντύπωση μόλις άνοιξα την πόρτα μου και την είδα απέναντι μου, ήταν μουτρωμένη και με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, ήμουν σίγουρος ότι είχε ενημερωθεί για την έξοδο μου με την Αλίκη. Τελικά τα νέα ταξιδεύουν πολύ σύντομα, με ρώτησε αν θα της επέτρεπα να μπει μέσα, αν και δεν είχα όρεξη για chit chat με την Στέλλα δεν ήθελα να φανώ αγενής και έκανα στην άκρη να περάσει. Κάθισε σε μια καρέκλα και δε μιλούσε, κάθισα απέναντι της και πήρα το βιβλίο στο χέρι μου και συνέχισα από εκεί που με είχε διακόψει. Έριξα μια ματιά πάνω από το βιβλίο μου και την είδα να με κοιτάει, αφού όμως δεν είχε αρχίσει να μιλάει ενοχλώντας με αποφάσισα να μην την προτρέψω, ήλπιζα ότι μπορεί να σηκωνόταν να φύγει χωρίς να μου πει ανοησίες. Τελικά σηκώθηκε, πήρε το βιβλίο από τα χέρια μου και το ακούμπησε στο τραπέζι ενώ κάθισε στα πόδια μου, κάτι με προέτρεψε να σηκωθώ όρθιος και να τη ρίξω, θα είχε πολύ πλάκα αν το έκανα, αλλά τελικά παρέμεινα στη θέση μου. «Εμείς αφήσαμε κάτι στη μέση!» μου είπε και με φίλησε κάτω από το αυτί. «Δε θυμάμαι να αρχίσαμε κάτι για να το αφήσουμε» φυσικά ήξερα που αναφερόταν. Σε εκείνο το βράδυ που είχα δει την Αλίκη με τον κωλοϊσπανό να φιλιούνται και μετά η εικόνα είχε καρφωθεί στο κεφάλι μου. Με είχε πάρει τηλέφωνο και την κάλεσα σπίτι μου, τελικά έμεινα μπουκάλα μόλις μου ξέφυγε το όνομα της Αλίκης καθώς τη φιλούσα στο στήθος και έχοντας κλειστά τα μάτια, εκείνη με έσπρωξε, με έβρισε και έφυγε. Πιστεύω ότι αν μου είχε ξεφύγει το οποιοδήποτε γυναικείο όνομα δε θα είχε αντιδράσει έτσι αλλά δεν ξέρω γιατί τη συγκεκριμένη την αντιπαθεί τόσο. Ντύθηκε βρίζοντας με παράλληλα, εγώ δεν έκανα καμιά κίνηση να την συγκρατήσω την άφησα να φύγει γιατί δεν είχε κανέναν νόημα, δεν ήξερα καν αν θα μπορούσα να αποδώσω. Αλλά ας επιστρέψουμε στη δεύτερη απόπειρα της Στέλλας να με ρίξει στο κρεβάτι, δεν περίμενε την απάντηση μου φαίνεται, νομίζει ότι πηδάω ό,τι κινείται, ίσως πιο πιτσιρικάς, όμως πλέον έχω γίνει πιο επιλεκτικός, επιπλέον σκέφτηκα ότι μπορεί να έκρυβε κάποια κάμερα πουθενά και να στείλει κόπια στην Αλίκη. Αυτό το κορίτσι είναι απρόβλεπτο. Ψέλλισε κάτι σαν «Πως;», την ανάγκασα να σηκωθεί από τα πόδια μου και σηκώθηκα και εγώ. «Δε με θες;» «Θα σου κακοφαινόταν αν σου έλεγα πως όχι;» με πλησίασε και χωρίς να καταλάβω το λόγο έφαγα ένα χαστούκι ολόκληρο δικό μου, να πω την πικρή αλήθεια, το προτίμησα από το να της κάνω το χατίρι, καταλαβαίνεις, κρίμα αν ήσουν αγόρι θα έλεγα την κάθε λέξη με το όνομα της, αλλά με εμποδίζει που είσαι κορίτσι να μιλάω έτσι, ξέρω ότι δε σε πειράζει και κάποιες φορές μου ξέφυγαν κάποιες λέξεις, απλά εγώ δε νιώθω άνετα. Έλα τώρα μη με κοροϊδεύεις ότι είμαι ένας ιππότης και τέτοια, γιατί ξέρουμε και οι δύο ότι δεν είμαι. Απλά είμαι ευγενικός, όσο πρέπει. Τέλος πάντων μου γύρισε την πλάτη, έφτασε στην πόρτα, την άνοιξε, μου είπε ότι θα το μετανιώσω και χτυπώντας την πόρτα δυνατά χάθηκε κάπου στο σύμπαν, αν και είμαι σίγουρος ότι όλη της η λύσσα θα πέσει πάνω στην Αλίκη, και επειδή εκείνη υποθέτει εντελώς λανθασμένα ότι ενδιαφέρεται για το Σέμπι μέσω εκείνου θα φροντίσει να την πληγώσει, σενάριο το οποίο με συμφέρει, θα ξεριζώσει ακόμα πιο γρήγορα κάθε αυταπάτη για τα όσα έζησε δίπλα του και τότε θα σφίξω τα χείλη μου πάνω στα δικά της όπως δεν έκανα το βράδυ που βγήκαμε και που από τότε όλο το ονειρεύομαι.

Αλίκη: Κουράστηκα να δίνω εξηγήσεις, ποιος νομίζει ότι είναι; Καλά ειλικρινά θα έρχεται όποτε του κάνει κέφι και θα μου ζητάει το λόγο επειδή βγήκα με το Θωμά ή με όποιον άλλο. Μόλις άνοιξα την πόρτα και τον είδα μπροστά μου, νόμισα ότι άνοιξα πόρτα στο παρελθόν. Εκείνος δεν ήθελε να χωρίσουμε; Εκείνος δεν είπε ότι ήταν ένας ενθουσιασμός και ότι του είχε περάσει και ότι δεν χρειαζόταν να συνεχίζουμε. Ήμουν ελεύθερη να κάνω ό,τι ήθελα με όποιον ήθελα, δεν ήξερα ότι υπήρχε λίστα με άντρες που δεν είχα το δικαίωμα να συναντήσω. Ψέματα, ψέματα, ψέματα… γνωρίζουμε και οι δύο μας πολύ καλά ότι δε με χώρισε επειδή δεν ενδιαφερόταν, επειδή δεν υπήρχε πάθος και επειδή καταπιεζόταν, φυσικά και καταπιεζόταν αλλά ο λόγος ήταν άλλος. Όταν ένας άνθρωπος δε σε νοιάζει τον κοιτάς στα μάτια και δεν ανησυχείς και πολύ για τα συναισθήματα του, για τις γκρεμισμένες προσδοκίες του, εκείνος στην πραγματικότητα δεν χώρισε εμένα, αλλά το αόρατο κορίτσι που καθόταν τρία τραπέζια πιο μακριά από το δικό μας, αφού εκεί απευθυνόταν την ώρα που μου μιλούσε. Δε θα του σύστηνα να γίνει ηθοποιός, τα λόγια του όσο και να τα είχε προβάρει στο μυαλό του, δεν πείθανε. Και τώρα να που έρχεται στο κατώφλι του σπιτιού μου για να μου κάνει παράπονα που βγήκα με τον Θωμά, αν δεν ενδιαφέρεται για μένα τότε ενδιαφέρεται για το Θωμά, δε μου μένει κάτι άλλο να πιστέψω με το παρεάκι τους. Είμαι έξω φρενών μαζί του και μαζί για τη λάσπη που έριξε στο Θωμά, ότι δήθεν… ούτε να το επαναλάβω δε θέλω, δεν στέκει. Ίσως βέβαια και να στέκει. Με μπερδεύουν, μακάρι να μπορούσα να κόψω λάσπη και να μην τους ξαναδώ ποτέ, κανέναν από την παρέα τους, να αποκοπώ και να ησυχάσω, αλλά δεν έχω τη δύναμη, θέλω να βρίσκομαι κοντά του, να μπορώ να τον βλέπω έστω και από μακριά, να μαθαίνω νέα του, αυτός είναι κι ο λόγος που δεν έχω ξεκόψει με τον Χαρίση και το Θωμά, ξέρω ότι όλο και κάποια πληροφορία θα φτάσει ως εμένα για εκείνον, ειδικά από τον Χαρίση, ο οποίος είναι ικανός να με πάρει τηλέφωνο για να με ενημερώσει απευθείας για τα κακά νέα. Πόσες και πόσες φορές έχω επαναλάβει στον εαυτό μου ότι μόνο εγώ μπορώ να με βοηθήσω και να με βγάλω από το αδιέξοδο του έρωτα του. Εκείνος προχωράει, κάνει σχέσεις, βγαίνει, ζει τη ζωή του και εγώ εδώ, στο βυθό να ζω με τις αναμνήσεις του, να κρατιέμαι από αυτές και να μη θέλω να προχωρήσω. Προφανώς είμαι γεννημένη θύμα και άτυχη, παντελώς άτυχη. Είναι στιγμές που θυμώνω τόσο αλλά και πάλι το θυμό θα διαδεχτεί η επιθυμία μου να τον δω. Πονάω τόσο και όλος αυτός ο πόνος είναι που μου θυμίζει ότι είμαι ζωντανή. Τον έχω στολίσει με τόσα κοσμητικά επίθετα (που σίγουρα του Αξίζουν) και όμως αυτό δεν έχει μειώσει το ενδιαφέρον μου, και το χειρότερο είναι πως καταφέρνω να επιδεικνύω τόση αξιοπρέπεια όταν είμαι μαζί του, να γίνομαι προκλητική σχεδόν σκύλα και όταν εκείνος φεύγει να γίνομαι κομμάτια, να θέλω να συρθώ πίσω του, να του ζητήσω μια δεύτερη ευκαιρία για εμάς. Όμως φοβάμαι ότι αυτό απλά θα θρέψει τον εγωισμό του, και έτσι μένω μόνη στα σκοτάδια, να περιμένω για ένα θαύμα που δεν πρόκειται να γίνει, κι αν γίνει πλέον θα είναι αργά γιατί εγώ θα έχω αδειάσει, θα έχω στραγγίξει από κάθε συναίσθημα εξαιτίας του.

Σεμπάστιαν: Κατέβηκα δυο δυο τα σκαλιά του σπιτιού της, άνοιξα το κινητό μου και βρήκα αμέτρητες κλήσεις από το κοριτσάκι, την πήρα πίσω με σκοπό να της πως ότι σε λίγο θα βρισκόμουν μαζί της, αντί γι αυτό της ζήτησα συγνώμη, της είπα ότι κάτι απρόοπτο μου συνέβη και ότι τελικά δε θα μπορούσαμε να βρεθούμε, όμως θα κανονίζαμε για την επόμενη ή τη μεθεπόμενη, όπως περίμενα έδειξε κατανόηση, έκλεισα το τηλέφωνο και το απενεργοποίησα, ανέβηκα ξανά την σκάλα και της χτύπησα, περιμένοντας να δω το χειρότερο μπροστά μου, εμφανίστηκε στην πόρτα κρατώντας ένα βιβλίο, φορούσε ένα κοντό σορτσάκι που αποκάλυπτε τα ψηλά και καλλίγραμμα πόδια της, από πάνω φορούσε ένα μπλε φανελάκι. «Τι θες;» ρώτησε αποδεικνύοντας την ενόχληση της που με έβλεπε. «Εσύ τι θες;» της αντεπιτέθηκα. Ανασήκωσε το αριστερό της φρύδι και σταύρωσε τα χέρια της παρόλο που κρατούσε το χοντρό βιβλίο. «Δε σε καταλαβαίνω.» «Για ποιο λόγο βγήκες με το Θωμά;» «Για ποιο λόγο να μη βγω;» μου επέστρεψε την ερώτηση. «Γιατί δεν έχεις καμιά δουλειά μαζί του.» «Γιατί όχι;» «Τι θες να μας διαλύσεις, με το Θωμά γνωριζόμαστε όλη μας τη ζωή.» «Και εγώ γιατί σας διαλύω;» «Με το να έχεις τρυφερά τετ α τετ μαζί του.» «Πρώτον κανένα τρυφερό τετ α τετ, βγήκαμε απλά σα φίλοι, να σου υπενθυμίσω ότι είναι και δικός μου φίλος. Επιπλέον δεν καταλαβαίνω γιατί θα διαλύσει τη φιλιά σας, δεν έχετε να χωρίσετε κάτι, αν εκείνος ενδιαφερόταν και ενδιαφερόμουν και εγώ για κείνον, εσένα ο ενθουσιασμός σου πέρασε, δε νομίζω ότι έχεις διακόπτη που να αναβοσβήνει το ενδιαφέρον σου, ώστε να ενοχληθείς.» «Όχι, δε με ενδιαφέρεις καθόλου.» είπα ενώ τόση ώρα χάζευα τα χείλη της να ανοιγοκλείνουν και υπολόγιζα πόσο μακριά ήταν ο τοίχος ώστε να την κολλήσω και να τη φιλήσω μέχρι να της κοπεί η αναπνοή. «Τότε;» με ρώτησε αδιάφορα ξεφυλλίζοντας το βιβλίο της μην τολμώντας να με κοιτάξει. «Τότε δεν είναι και πολύ ωραίο να πηδιόμαστε μεταξύ μας!» στράφηκε και με κοίταξε, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της. «Δεν ξέρω αν μεταξύ σας πηδιέστε εγώ πάντως δεν έχω σκοπό να συμμετέχω στο ερωτικό σας τρίγωνο.» Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι από το πικρόχολο σχόλιο της και το χέρι μου άρχισε να με φαγουρίζει, όμως αντί αυτού μου ήρθε μια ηλίθια ιδέα ώστε να την κρατήσω μακριά του. Για μια στιγμή φάνηκε να προβληματίζεται αλλά τελικά δεν πρέπει να με πίστεψε, μήπως είχε γίνει κάτι το προηγούμενο βράδυ που την έκανε να αμφιβάλλει, βέβαια ο Θωμάς έχει ήδη τη φήμη του καζανόβα ίσως γι αυτό δεν πείστηκε και εγώ φάνηκα μαλάκας και ζηλιάρης. Μείναμε να αναμετριόμαστε όρθιοι, χωρίς να μιλάμε. Λίγο ακόμα να έμενα θα την έβαζα μέσα στο σπίτι της και θα την έκανα πάλι δική μου, όπως τόσες και τόσες φορές, όταν έλεγε το όνομα μου μέσα στους ηδονικούς αναστεναγμούς της. Μα τι στο διάολο σκεφτόμουν όταν τη χώριζα, πως μπόρεσα να πάρω την απόφαση εξαιτίας ενός ηλίθιου καυγά και να ρίξω αυλαία. Τώρα πλέον ήταν αργά. Γύρισα και έφυγα ενώ άκουσα την πόρτα πίσω μου να κλείνει, όχι θυμωμένα και απότομα, έκλεισε με τη μεγαλύτερη ψυχραιμία, δεν την είχε νοιάξει καθόλου αυτό που της είπα θα έκανε του κεφαλιού της αδιαφορώντας για μένα. Σκέφτηκα πως θα δικαιολογούμουν στο Θωμά όταν θα του το έλεγε, γιατί θα του το έλεγε, τελικά δεν το έκανε, μήπως με πίστεψε, μπορεί απλά να μην ήθελε να τον φέρει σε δύσκολη θέση.

Νίκος: Εμένα που με βλέπεις με θέλουνε πολλές, ξέρεις πόσες γυναίκες έχουν ζεστάνει το κρεβάτι μου, αμέτρητες! Δεν πολυκάνω σχέσεις, δεν πετυχαίνουν, όσες φορές έκανα δεν υπήρξα και ο πιο πιστός άντρας. Όταν έπιασε δουλειά στο ξενοδοχειακό συγκρότημα, μου φάνηκε απλά συμπαθητική, μέσα στις στολές τους φαίνονται όλες ίδιες, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και ιδιαίτερη καύλα με τις στολές, όπως άλλοι. Ήταν πάντα της σοβαρή και συνοφρυωμένη, σκέφτηκα «Τι στην ευχή συμβαίνει με αυτό το κορίτσι, μπορεί να δουλεύει αλλά είναι καλοκαίρι, πρέπει να διασκεδάσει και λιγάκι!» φυσικά εγώ θα ήμουν η διασκέδαση της, την πλησίασα και άρχισα να της μιλάω, σα φίλος, δεν ήταν σαν τις άλλες, φαινόταν από μακριά ότι περνούσε δύσκολα. Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα δεχόταν κομπλιμέντα, δεν ήθελα να την πονηρέψω, άνηκε στην κατηγορία, μαζί της πάμε αργά και κερδίζουμε το ενδιαφέρον της και κυρίως τη φιλία της πρώτα. Εννοείται ότι όλο εκείνο τον καιρό δεν παρέμενα ανενεργός, συνέχιζα τα πάρτι στο δωμάτιο μου με γυναίκες. Όταν ήρθε η σειρά της να τη διασκεδάσω δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήξερε, φυσικά όλες μιλούσαν για εμένα έπρεπε να το φανταστώ. «Φοβήθηκα ότι ήθελες αποκλειστικότητες!» της είπα αφού κάπνιζα το τσιγαράκι μου. «Θέλω!» μου είπε, γύρισα και την κοίταξα απότομα και τρομοκρατημένα. «Αλλά όχι από σένα!» δεν μπορώ να πω ότι με καθησύχασε, με προβλημάτιζε που με απέρριπτε έτσι, τόσες και τόσες θέλανε να έχουν κάτι παραπάνω από μένα από μια απλή νύχτα και αυτή ήταν εκεί να σχολιάζει ότι είχε καλύτερες επιλογές από μένα αλλά με προτίμησε γιατί ήθελε απλά το παιχνίδι και δεν την ενδιέφερε να κάνει σχέση. Φαινομενικά με κάλυψε η απάντηση της αλλά με κάποιον τρόπο παρέμενα ενοχλημένος, άρχισα να βγαίνω μόνο μαζί της, μάλλον όχι να βγαίνω, να μπαίνω στο δωμάτιο μου και να δοκιμάζω τις αντοχές της. Ήθελα να την κάνω να το πάρει πίσω, εγώ έπρεπε να είμαι εκείνος που ξεκαθαρίζει ότι είμαι ελεύθερο πουλί και ότι δε θα υπάρχει συνέχεια, όμως τελικά δεν την έπειθα, τα μάτια πάντα κλειστά, εγώ υποχρεωμένος να φοράω ένα άρωμα των 10 ευρώ, τις μισές φορές μπορώ να πω ότι σχεδόν δεν το ευχαριστήθηκα, ήμουνα κάτι σαν ένα εργαλείο δική της αποκλειστικά ευχαρίστησης όμως επέμενα, θα ήταν μεγάλη η ηδονή να τη δω να μιλάει για συνέχεια της σχέσης μας όταν θα επιστρέφαμε στην Αθήνα. Αντί γι αυτό την άκουσα μια μέρα να λέει ότι το χρώμα μου είχε κόψει και ότι χρειαζόμουν ανανέωση, όταν τη ρώτησα τι εννοεί, μου απάντησε ότι την προβλημάτιζε η μονογαμία που υποδείκνυα τον τελευταίο καιρό και καλό θα ήταν να αρχίσω να βγαίνω και με άλλες. «Δε σε πειράζει;» «Όχι φυσικά!» «Μήπως θες να στα βιντεοσκοπώ και να στα δίνω να τα βλέπεις;» την ειρωνεύτηκα. «Σκέφτομαι να είμαι μπροστά και να συμμετέχω ενεργά» μου είπε, γεμίζοντας με φαντασιώσεις για να μου χτυπήσει μαλακά το μάγουλο και να μου πει «Απλά αστειεύομαι.» «Σε ποιο από όλα;» «Ότι θα συμμετέχω, εσύ είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες.» «Νομίζω ότι θα σε παντρευτώ.» μου ξέφυγε πριν το σκεφτώ, εκείνη γέλασε και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της «Για το Θεό όχι». Τελικά δεν πήγα με άλλη όσο ήμουνα μαζί της, εκτός από μια φορά, αλλά είχα το μυαλό μου σε εκείνη, η πόρνη ήξερε να με χειραγωγεί. Έβλεπα ήδη τον εαυτό μου με κουστούμι, δεν είχα καταλάβει ότι το εννοούσε όταν έλεγε ότι δεν ενδιαφερόταν για μένα ουσιαστικά.

Στέλλα: Για να τη θέλει κάποιος πρέπει να είναι τυφλός, κουφός, και τέλος πάντων να του λείπουν οι τέσσερις από τις πέντε αισθήσεις, μαζί και αυτή της αφής… ειλικρινά αδυνατώ να το καταλάβω. Και αυτός που μου αναφέρεις, αυτός ντε που γνωρίστηκαν το καλοκαίρι ενώ δούλευε στη Ρόδο, αν δεν πρόκειται για πρόσωπο της φαντασίας της σίγουρα πρόκειται για σεξομανή. Μη μου μιλάς γι αυτούς, πιο σοβαρό θεωρώ τον Ισπανό που ξέκοψε από αυτή και τώρα κάνει τη ζωή του με το κοριτσάκι που του γνώρισα. Το όνομα του συγκεκριμένου δε θέλω ούτε να το ξανακούσω, δεν είναι ότι μου έκανε κάτι, μην βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα, αλλά αυτή η προσκόλληση του με την Αλίκη είναι άνω ποταμών. Τέλος πάντων πολύ έχω ρίξει το επίπεδο μου με το να ασχολούμαι με την Αλίκη και το χαρέμι της από βλάκες. Η ζωή είναι ωραία, χωρίς αυτούς θα ήταν ακόμα πιο ωραία αλλά δεν μπορώ να τα έχω όλα. Και να φανταστείς ότι κάποτε ήμουνα η καλύτερη της φίλη, με εμπιστευόταν απόλυτα, για να καταλάβεις ήξερα μέχρι και τον κύκλο της, μετά έμπλεξε με τον Σέμπι και ούτε που μου μιλούσε, άρχισε να αποκόβει σιγά σιγά, τόσα της χάριζε ο έρωτας της λοιπόν που δεν είχε πλέον χρόνο για μένα; Δε με νοιάζει και πολύ, καλύτερα έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Και να φανταστείς ότι εγώ την παρηγορούσα όταν ο Θωμάς προτίμησε κάποια άλλη, μου είχε φανεί παράξενο γιατί φαινόταν ότι την ήθελε και ξαφνικά την έκανε, τότε πίστευα ότι είχε βάλει το χεράκι του ο Χαρίσης, πάντα έβρισκε τον τρόπο να μπλέκεται και να αφήνει υπονοούμενα προκαλώντας εντυπώσεις, τελικά όταν τον γνώρισα καλύτερα κατάλαβα ότι απλά δεν της άξιζε ένας τέτοιος άντρας της Αλίκης, ο Θωμάς ήταν πολύ… δεν ξέρω, τέλος πάντων χρειαζόταν μια άλλη γυναίκα στο πλάι του και όχι απλά το Αλικάκι, ήταν τόσο υποδεέστερη του, βέβαια και εκείνη για την οποία πάγωσε την καρδιά της Αλίκης υποδεέστερη του ήταν. Αλλά δε βαριέσαι, άλλη μια φορά έπεσα έξω με την κρίση μου στους άντρες, νομίζω ότι του αξίζει η λεγάμενη και τώρα που γνώρισα το κοριτσάκι στο Σέμπι του άνοιξα διάπλατα τον δρόμο. Βέβαια εγώ ξέρω ότι η Αλίκη πραγματικά ερωτευμένη είναι με τον Ισπανό και ούτε για το Χαρίση δίνει δεκάρα τσακιστή, ούτε για το Θωμά, μόνο αν θέλει να πληγώσει το Σέμπι θα μπλέξει μαζί του. Ελπίζω να μην πιάσουν τον Ισπανό οι εγωισμοί του και δεν επιτρέψει στο Θωμά να τον αντικαταστήσει, επιστρέφοντας σε εκείνη, όχι τίποτε άλλο, θα εκτεθώ στο κοριτσάκι.

Μέρος ΙV

Χαρίσης: Είχα δυο μέρες που της τηλεφωνούσα, όμως δεν απαντούσε, αναρωτιόμουν ποιανού τα σπασμένα πλήρωνα, του Θωμά ή του Ισπανού; Παρά ταύτα συνέχισα να την καλώ, έχω συνηθίσει τα καπρίτσια της και δε με επηρεάζουν, ήθελα να της μιλήσω και θα το έκανα. Είμαι σίγουρος ότι αν ήταν άλλος στη θέση μου θα σταματούσε κάθε προσπάθεια, θα την έγραφε και εκείνη και τους υπόλοιπους εκεί που δεν πιάνει μελάνι και δε θα πολυσκοτιζόταν. Αυτό κάποιοι το χαρακτηρίζουν αξιοπρέπεια, εγώ απλά δειλία. Τελικά μετά τις πολλές κλήσεις αποφάσισε να απαντήσει για να μου πει να μην την ξαναενοχλήσω και μου το έκλεισε στα μούτρα. Την ξαναπήρα τηλέφωνο, δε με απασχολούσε η επιθυμία της να την αφήσω ήσυχη, εγώ ξέρω το καλό και των δυο μας και δεν είναι να μείνει μακριά μου, αν θέλει να μείνει μακριά από το Θωμά και τον Σέμπι, όχι από μένα. Θα έρθει η μέρα που θα της το αποδείξω. Συνέχισε να μην απαντάει στις κλήσεις μου, ξεκίνησα να της στέλνω μηνύματα, συνήθως πέφτει στην παγίδα και απαντάει, προφανώς το έχει καλύτερα με τον γραπτό λόγο από ότι με τον προφορικό. «πρέπει να μιλήσουμε, γιατί δεν έρχεσαι από το σπίτι μου;» και όπως πολύ σωστά είχα υποθέσει η ειδοποίηση από το μήνυμα ήχησε μόλις μισό λεπτό αργότερα. «Δεν έχουμε να πούμε τίποτα, βαρέθηκα να με σέρνεται από εδώ και από κει.» Στον Θωμά σίγουρα θα αναφερόταν που βγήκε την πρώτη μέρα μαζί της και την επόμενη καυχιόταν λες και ανέβηκε στο Έβερεστ, αν ήταν έτσι ο Σέμπι είχε να καυχιέται για πολύ περισσότερα, (ούτε να το σκέφτομαι δεν ήθελα) αλλά αφού δεν της το είχα αναφέρει εγώ από πού το είχε μάθει. Φυσικά θα είχε συναντήσει τον Ισπανό. Γι αυτό έφυγε από εμάς για να πάει να τη συναντήσει και να της την πει. Εκείνος δεν είχε πει ότι την χώρισε, δεν του έπεφτε κανένας λόγος αν θα έβγαινε με άλλους άντρες, εκείνος άλλωστε δεν ήταν που τα έφτιαξε με το ξανθό του κοριτσάκι, τι γύρευε τώρα τα ρέστα, την ταμπέλα που γράφει μετά την απομάκρυνση σας από το ταμείο κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται δεν την έχει διαβάσει ποτέ; Προφανώς όχι. Δεν το πολυσκέφτηκα της έστειλα δεύτερο μήνυμα. «Μη με απορρίπτεις εξαιτίας τρίτων, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά!» και πάλι έλαβα απάντηση «Δε σε απορρίπτω εξαιτίας των άλλων. Σε απορρίπτω εξαιτίας αυτού ακριβώς που είσαι και απεχθάνομαι.» Ώπα, το χόντραινε πια, θα με ανάγκαζε να της την πω και μετά θα μετανιώναμε και οι δυο. «Τι εννοείς; Τι είμαι που απεχθάνεσαι τόσο; Και πως μπορείς να απεχθάνεσαι εμένα και να κάνεις παρέα με αυτούς του δύο τους υποκριτές.» η απάντηση της ήταν άμεση για τρίτη φορά. «Το να βάζεις τρίτα πρόσωπα σαν ασπίδες να δέχονται τα πηρά δε σε ωφελεί.» «Αποφεύγεις να μου απαντήσεις, θα το δεχτώ ότι μετάνιωσες και δεν έχεις τι ακριβώς να μου προσάψεις.» άργησε λίγο το μήνυμα να έρθει αλλά ήρθε. «Χα χα χα, δε μετανιώνω για όσα έγραψα γιατί είναι ακριβώς αυτό που πιστεύω, είσαι ένα μίασμα (μίασμα;) που σου αρέσει να προκαλείς εντυπώσεις που δεν έχουν καμία βάση, είσαι τόσο κομπλεξικός που κάνεις τον φίλο και όταν δεν βρίσκεται κάποιος μπροστά του ρίχνεις χώμα με τους τόνους, είσαι ικανοποιημένος ή θες να συνεχίσω;» «Έχεις κι άλλα;» τη ρώτησα μισό εκνευρισμένος μισό στενοχωρημένος. Δεν απάντησε. Περίμενα και περίμενα είχε περάσει μισή ώρα όταν της έστειλα ένα τελευταίο μήνυμα. «Είμαι πάντα εδώ να παριστάνω το σάκο του μποξ για σένα για τα σπασμένα των άλλων, λογικά έχεις μετανιώσει ήδη για όσα μου έγραψες, αν δεν το έχεις κάνει θα μετανιώσεις σύντομα, καληνύχτα L .»

Σεμπάστιαν: Όλα σκατά, έχω δυο μέρες κλεισμένος στο σπίτι μου και δεν έχω όρεξη να πάω πουθενά, αν έβγαινα θα πήγαινα γραμμή στο σπίτι της αλλά φοβάμαι μη βρω εκεί το μαλάκα το Θωμά. Και τι κάνεις τότε; Κουράστηκα, ειλικρινά έχω κουραστεί πολύ, δεν ξέρω πως υποχρέωσα τον εαυτό μου να κάνει παρέα με αυτούς τους μαλάκες, δήθεν είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, αλλά δεν κάναμε τίποτε άλλο από το να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον, αυτό το κακό το ξεκίνησε ο Χαρίσης, είναι από τη φύση τους ανταγωνιστικός, αλλά και εμάς μας φάνηκε χαριτωμένο να μπλεχτούμε σε όλη αυτή τη βλακεία. Και στην τελική πως θα φαινόταν η ανωτερότητα εκείνου που ξεχωρίζει, από τον βαθμό στο πτυχίο, από την καλύτερη δουλειά ή τον καλύτερο μισθό; Έτσι όπως έχει γ@μηθεί ο Δίας σε αυτή την χώρα ζήτημα να βρούμε δουλειά, πόσο μάλλον να βρούμε στον τομέα μας. Κι ενώ πιστεύαμε ότι ήταν ένας ευγενικός συναγωνισμός όλο αυτό, κοντεύουμε να βγάλουμε τα μάτια ο ένας του άλλου, όχι φανερά, ποτέ, κρατάμε τους τύπους αλλά μέσα μας σχεδόν μισούμε ο ένας τον άλλον, η Αλίκη το είχε καταλάβει πολύ νωρίς, χαρακτήριζε την σχέση μας λυκοφιλία, προσπαθούσα να της αλλάξω γνώμη αλλά μη λέμε μαλακίες είχε δίκιο, εγώ δεν ήθελα να παραδεχτώ το πόσο χαμηλά είχα πέσει. Είναι δύσκολο να στο υποδεικνύουν οι άλλοι, και όμως εκείνη φαινόταν ότι πίστευε σε μένα, τι στο διάολο κάνει τώρα με το Θωμά, σιγά μην είναι φίλοι, και εγώ έχω γυναίκες φίλες όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση σαν την Αλίκη, την καλύτερη από αυτές τις φίλες θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος χαριτωμένη. Μα καλά ποιος θα μπορούσε να την θέλει απλά σα φίλη, πριν τα φτιάξουμε κάθε φορά που την έβλεπα φανταζόμουν που και πως θα την έπαιρνα. Βέβαια υπάρχει περίπτωση να τη θέλει κάποιος για φίλη, στην περίπτωση που είναι ομοφυλόφιλος. Και τώρα να βγαίνει και να πηγαίνει να τα τσούζει με το Θωμά, την είχες την ευκαιρία σου αγόρι μου και την πέταξες τώρα τι ακριβώς γυρεύεις; Όλα είναι θέμα ανταγωνισμού, δεν είμαι σίγουρος ότι ένας από τους άλλους δύο έχει πράγματι αισθήματα για εκείνη, προσωπικά πιστεύω ότι το ενδιαφέρον τους δημιουργήθηκε από όταν μας είδαν μαζί, φυσικά και τη θέλουν στο κρεβάτι τους, αλλά άλλο να τη θες στο κρεβάτι σου και παράλληλα να τη νοιάζεσαι και να την αγαπάς, και άλλο να τη θες στο κρεβάτι σου όπως μια τυχαία. Και εγώ είμαι τόσο ηλίθιος, βγήκα από τη μέση, έτσι, επειδή απλά φοβήθηκα να αγωνιστώ να διατηρήσω το αβαντάζ και να κερδίσω το κορίτσι που ήδη είχα. Αντιθέτως συμπεριφερόμουν σαν καθαρός μαλάκας που είμαι και την έκανα να αγανακτεί μαζί μου, αργά ή γρήγορα θα με σούταρε οπότε προτίμησα να το κάνω εγώ, να έχω την ικανοποίηση ότι έφυγα πρώτος από την σχέση. Και τώρα έρχεται ο Θωμάς και σου σηκώνει το μεσαίο του δάχτυλο. Και καλά κάνει εδώ που τα λέμε. Πάρ’ τα στα μούτρα και βούλωστο. Κουράστηκα από τις βλακείες τους και από τις δικές μου. Θα ξεκόψω. Αν είναι να μείνουν μαζί στο τέλος του έργου δε θέλω να το μάθω. Δε με ενδιαφέρει. (χαμογελάει) Πάντως δε με πειράζει καθόλου που τον έβγαλα από τους άλλους, στην Αλίκη, ξέρεις, του τρίτου φύλου, ακόμα κι αν έρθει να μου σπάσει τα μούτρα. (συνεχίζει να χαμογελάει).

Θωμάς: Σε καμιά περίπτωση δεν περίμενα ότι θα τους πείραζε τόσο πολύ που βρέθηκα μαζί της, όμως να που συνέβη, αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς έχουν εξαφανιστεί τόσες μέρες. Βέβαια καλύτερα, μπόρεσα να βάλω κάποια πράγματα κάτω και να σκεφτώ με την ησυχία μου χωρίς να έχω τους δυο βλάκες από κοντά να με επηρεάζουν με αυτά που λένε και με αυτά που δε λένε. Το θέμα ή μάλλον το πρόσωπο που σκέφτομαι τόσες μέρες είναι η Αλίκη, αναμενόμενο. Προσπαθώ να εξετάσω τα συναισθήματα μου για εκείνη, αφού τα δικά της για μένα τα ξέρω, μου τα έδειξε όταν έσκυψε να με φιλήσει, στο ταβερνάκι, θα σκεφτείς ότι ήταν μεθυσμένη αλλά το κρασί σε απελευθερώνει από τις αναστολές. Έχω όμως αρχίσει να έχω αμφιβολίες αν πρέπει να είμαι μαζί της, εκείνη θα περιμένει κάτι παραπάνω από εμένα που εγώ δε θα μπορώ ποτέ να της το δώσω, πάντα περιμένει κάτι παραπάνω, δεν είναι σαν τη Στέλλα, και ούτε φταίει γι αυτό, είναι έτσι προγραμματισμένη, αφιερώνεται και θέλει να της αφιερώνονται, εδώ και με τον ηλίθιο τον ισπανό μπορώ να υποψιαστώ ότι είχε την πεποίθηση ότι θα είναι μαζί ακόμα και αν ήταν αρκετά έξυπνη να μην του το πει, βέβαια εδώ που τα λέμε τι ακριβώς μπορεί να περιμένει μια γυναίκα από τον Σέμπι, ενώ εγώ είμαι άλλο, δίνω την εντύπωση ότι μπορώ να προσφέρω ασφάλεια, ότι όταν το χρειάζεται θα είμαι εκεί για να την προστατέψω και να τη βοηθήσω. Όμως η ζωή μου με διατάζει να ακολουθήσω άλλους δρόμους ακόμα και να αναθεωρήσω αργότερα, μια μόνιμη σχέση δεν είναι ποτέ στα σχέδια μου ούτε καν στα μακροχρόνια, δε θέλω να την πληγώσω γιατί ξέρω ότι θα πληγωθώ κι εγώ, το ότι δεν τολμώ να είμαι μαζί της δε σημαίνει ότι δεν έχω αισθήματα για εκείνη. Όμως πρέπει να κλείσω τώρα την ιστορία που είναι νωρίς, άλλωστε δε νομίζω ότι θα μπλεχτεί ποτέ με τον Χαρίση, δε θεωρώ ότι έχει φτάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό απελπισίας, ούτε όμως πιστεύω ότι και ο Ισπανός έχει τα κότσια να επιστρέψει και να ζητήσει δεύτερη ευκαιρία, οπότε γιατί να την παιδεύω, ας την αφήσω να βρει αυτό που γυρεύει μακριά από εμάς. Βέβαια δεν ξέρω πώς ακριβώς να χειριστώ το γεγονός, να φανταστείς το πρωί την πήρα τηλέφωνο και την κάλεσα να πάμε μαζί σε μια συναυλία να ακούσουμε ένα συγκρότημα. Καλό θα ήταν να της το κόψω μαχαίρι και να μην την ανταμώσω ποτέ ξανά, κομμένα τα τηλέφωνα και οι ευχές σε γιορτές. Κομμένα όλα. Θα σκεφτεί ότι είμαι μαλάκας, αλλά δεν πειράζει εγώ κοιτάω να βρω τρόπο να την προστατέψω, να μας προστατέψω. Στην συναυλία φυσικά και θα πάω. Ο ντράμερ είναι φίλος μου, θα πάω όμως με άλλον, θα πάρω κανέναν άλλο φίλο μου, νομίζω θα εκτιμήσουν περισσότερο τη μουσική τους από ότι θα την εκτιμούσε εκείνη. Μήπως όμως πρέπει να της στείλω μήνυμα να της το ακυρώσω, μπα όχι. Αν μου στείλει εκείνη θα της πω ότι κάτι έτυχε.

Αλίκη: Ώστε αυτά γυρνάει και λέει πίσω από την πλάτη μου η μόλις πριν λίγο καιρό φίλη μου, ξέρεις κάτι δε μου κάνει και πολύ εντύπωση αν και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει σε αυτό το κορίτσι, τη θεωρούσα φίλη μου και να που γνωρίζει μια κοπέλα στον Σεμπάστιαν και επιπλέον με κατηγορεί χωρίς κανέναν φανερό, σε εμένα τουλάχιστον, λόγο. Φυσικά και δε θεωρώ τον εαυτό μου κάτι σπουδαίο, είμαι ένα απλό κορίτσι όμως μην ξεχνάμε ότι και αυτοί ήταν τρία απλά αγόρια, τίποτα το εξαιρετικό. Επιπλέον δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρεται κάποιος για μένα στην πραγματικότητα, ο Χαρίσης έχει πάθει εμμονή, δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά σίγουρα όχι από έρωτα, δεν αγαπάει άλλον πέρα από τον εαυτό του. Με το Θωμά παλιότερα ίσως υπήρχε ένα φλερτ, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα περισσότερο από το να λες εξυπνάδες σε κάποιον, άλλωστε από ότι υποψιάζομαι το να μιλάς και μόνο σε ένα αγόρι, κάποιοι θα μπορούσαν να το θεωρήσουν ως φλερτ. Ο μόνος που πιστεύω, που έχω ανάγκη να το κάνω χωρίς να είμαι και βέβαιη για τα αισθήματα του, είναι ο Σεμπάστιαν, αλλά και πάλι ποιος με διαβεβαιώνει ότι απλά δεν υπήρξα κάτι σαν ένα μέσο για να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, πάντα έτσι ’καναν, και ‘βαζαν και εμένα μέσα σε αυτόν τον άρρωστο κύκλο. Και στην τελική δε με απασχολεί τόσο να έχω το ενδιαφέρον όλου του κόσμου, όσο το να έχω το ενδιαφέρον από έναν μόνο άνθρωπο που θα γινόταν ολόκληρος ο κόσμος μου κ εγώ ο δικός του. Ρομαντικό και ανόητο ίσως. Και τι άλλο σου είπε η Στέλλα για μένα; (…) είναι εύκολο να κατηγορείς τρίτα πρόσωπα. Το ότι άρχισα να κόβω τις σχέσεις μου μαζί της την περίοδο λίγο μετά αφού έκανα σχέση με τον Αργεντίνο είναι σύμπτωση. Δεν την έκανα πέρα γι αυτό που είχα αποκτήσει, ο Σεμπάστιαν δεν ήταν η πρώτη μου σχέση θα μπορούσα να το είχα κάνει και παλιότερα, τα κακόβουλα σχόλια όμως, που μου πέταγε με κάθε ευκαιρία, ήταν αυτά που με απομάκρυναν και γενικότερα η στάση της. Άρχισα να παρατηρώ ότι έκανε μούτρα όταν με έβλεπε χαρούμενη, αν της έλεγα κάτι που ήθελα να κάνω προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με αποτρέψει, για να μάθω ότι την επόμενη μέρα είχε κάνει η ίδια αυτό που με απέτρεπε. Δεν ήθελα να μαλώσω μαζί της, δε θα είχε κανένα νόημα, θα της έδινα μια ικανοποίηση που δεν την άξιζε, έτσι άρχισα να την αφήνω στις εκκρεμότητες και να την παραμελώ για να την κάνω στο τέλος εντελώς στην άκρη. Δεν ήταν θέμα του Σέμπι, εκείνος δεν είχε καμία σχέση, δε θα μου έλεγε ποτέ τι να κάνω με τις φίλες μου, αν και τη θεωρούσε χαζούλα, έτσι έκανε εκείνος, σε ό,τι δεν του άρεσε χρησιμοποιούσε υποκοριστικό. Βέβαια δεν αρνήθηκε τις υπηρεσίες της ως προξενήτρα. Όμως μιλώντας για εκείνη της δίνουμε αξία. Οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε με άλλα αναξιόπιστα άτομα σαν εκείνη, όπως για παράδειγμα ο Θωμάς, ίσως να το ξέρεις ήδη ότι με πήρε τις προάλλες τηλέφωνο για να με καλέσει σε μια συναυλία που θα έκαναν οι φίλοι του, δεν είχα και πολύ όρεξη να πάω όμως ήθελα να ενοχλήσω τον Σεμπάστιαν, ήλπιζα λανθασμένα ότι μπορεί να ξαναεμφανιζόταν στην πόρτα μου, να μου ζητήσει το λόγο και έτσι να έχω την ευκαιρία να τον δω, έτσι και δέχτηκα. Ετοιμάστηκα χωρίς να έχω ιδιαίτερη διάθεση να βγω μαζί του, η ώρα είχε περάσει και δεν εμφανιζόταν, ανησύχησα μήπως είχε πάθει κάτι έτσι του έστειλα μήνυμα για να μου απαντήσει ότι κάτι του έτυχε και αναβαλλόταν το σχέδιο για έξοδο εκείνο το βράδυ, δεν μπορώ να πω ότι δεν ανακουφίστηκα με τη ματαίωση, υποσχόταν ότι θα κανονίζαμε σύντομα κάτι άλλο, του απάντησα να μην τον ανησυχεί και τελείωσε η συζήτηση. Τελικά έμαθα ότι εκείνο το ίδιο βράδυ πήγε στη συναυλία με άλλη παρέα, δεν μπορώ να πω ότι δε με ενόχλησε, όμως αυτό που με πείραξε είναι η κοροϊδία, κανονίζεις κάτι και δεν επικοινωνείς καν να το ακυρώσεις, και μου πετάς σαν να είμαι σκυλί μια υπόσχεση λες και σε έχω ανάγκη ότι θα κανονίσουμε κάποια άλλη φορά. Μπορώ να αντιληφθώ ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό μου, αλλά αποκλειστικά δικό του με το να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, τη μία να με πυρπολεί με περιττά και χαριτωμένα μηνύματα και την άλλη να συμπεριφέρεται σαν να τον ενοχλώ. Αλλά για το ΓΑΜΩΤΟ και μόνο ενοχλείσαι, αν και δε θα έπρεπε, έχω γνωριμίες από παλιά μαζί του και δεν έχει αλλάξει όσο κι αν πέρασαν τα χρόνια. Όσο για το Χαρίση τον πέταξα εντελώς από τον πλάνο, του χάλασα τα σχέδια. Είναι πολύ κουραστικός, για άλλη μια φορά είχε σκοπό να με σύρει στο σπίτι του, δεν έχει καταλάβει ότι πλέον δεν τον εμπιστεύομαι και στην τελική δε με νοιάζει αν έχει κάτι να μου πει, θα είναι ένα ακόμα ψέμα από εκείνα που έχει συνηθίσει να εφεύρει. Τέλος, αφού δεν μπορώ να είμαι μαζί του, δεν έχω καμιά δουλειά μαζί τους, είχε δίκιο ότι δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να κάνω παρέα με τους ‘‘φίλους’’ του, όχι όμως για τις δικές του σκοπιμότητες, απλά επειδή μου κάνουν κακό.

Νίκος: Χρειάζεται ζουρλομανδύα αυτό το κορίτσι, μπορεί να στο έχω ξαναπεί. Όχι; Ε τότε θα στο λέω συχνά από εδώ και στο εξής. Δεν μπορώ να σου κρύψω ότι αρκετές φορές ένιωσα την ανάγκη να την χτυπήσω, ήταν τόσο προκλητική με τη συμπεριφορά της, συμπεριφερόταν σαν ένας Καζανόβας γυναικείου φύλου, φλέρταρε μπροστά μου όποιον της μιλούσε, και αν τολμούσα να της κάνω παρατήρηση μου απαντούσε αδιάφορα ότι απλά ήταν ευγενική, αντιθέτως εγώ είχα σταματήσει να είμαι ‘‘ευγενικός’’ αφού ήμουν αφοσιωμένος στο να παρακολουθώ τις δικές τις ευγένειες με πελάτες και το υπόλοιπο προσωπικό. Θα σκέφτεσαι ότι πλήρωνα το κάρμα μου, αλλά στην πραγματικότητα πλήρωνα τον εγωισμό μου. Ποτέ καμία δε μου είχε συμπεριφερθεί με ανάλογο τρόπο. Μια φορά είχε δημιουργηθεί ένα πρόβλημα με ένα πελάτη, υποστήριζε ότι είχε κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο μας, είχα κοιτάξει όλες τις κρατήσεις, πηγαινοερχόμουν εκνευρισμένος δεξιά και αριστερά γιατί ήταν foul season και δεν υπήρχε δωμάτιο ελεύθερο, είχα καταλήξει στην ρεσεψιόν να κοιτάω τον υπολογιστή, αν και δεν ήταν αυτό το πόστο της πέρασε πίσω από τον πάγκο και στάθηκε δίπλα μου. «Δεν έχεις δουλειά εσύ;» τη ρώτησα ενοχλημένος αφού η παρουσία της και μόνο με αναστάτωνε, σκεφτόμουν πράγματα, καταλαβαίνεις τι εννοώ, επιπλέον ήθελα να λύσω το πρόβλημα, και να δω ποιος έφταιγε. «Έχω διάλλειμα.» μου απάντησε. «Διάλλειμα μπορείς να έχεις μόνο όταν δεν πνιγόμαστε στη δουλειά.» «Σκέφτεσαι να με δέσεις και σε κανέναν πάσαλο όπως ‘καναν τους μαύρους στις φυτείες;» «Να χαρείς παράτα τα συνδικαλιστικά σου.» της απάντησα. «Πάντως αν θες μπορείς να με δέσεις, αλλά προτιμώ στο κρεβάτι.» Στράφηκα και την κοίταξα, ύστερα έριξα ένα βλέμμα στη ρεσεψιονίστ, έκανε ότι έψαχνε κάτι χαρτιά, αλλά είχε τις κεραίες της ανοιχτές για να κρυφακούσει αυτά που μου μουρμούριζε η Αλίκη. «Σε ακούνε.» «Και από πότε σε ενοχλεί;» «Από τώρα.» «Κατάλαβα, σε ενοχλεί μήπως σκεφτούν ότι έχεις μπλεχτεί σε σταθερή σχέση. πάντως έχω λύση για το πρόβλημα σου.» «Δουλεύω.» της είπα σε μια ύστατη προσπάθεια να την κάνω να φύγει. «Καλά, θα σου πω αργότερα.» Απάντησε και επέστρεψε στο πόστο της. Τελικά σαν μοναδική λύση αναγκάστηκα να παραχωρήσω το δωμάτιο μου και να πάω να μείνω με κάποιον άλλον από το προσωπικό, και μάλιστα να κοιμηθώ σε ράντζο που προσθέσαμε στο δωμάτιο, δε με ένοιαζε και πολύ γιατί τις περισσότερες ώρες ήμουν εκτός δωματίου, το μόνο που με έκαιγε ήταν ότι δε θα είχα την ευκαιρία να τη δέσω στο κρεβάτι και να της κάνω ‘‘βασανιστήρια’’, για όσες μέρες παρέμενε ο ενοχλητικός πελάτης στο ξενοδοχείο, δηλαδή για περίπου μια εβδομάδα, επιπλέον επειδή εκείνη δεν άνηκε στο διευθυντικό προσωπικό, φυσικά και δεν δικαιούταν αποκλειστικά δικό της δωμάτιο. Κάποια στιγμή στο τέλος της βάρδιας της πήγα και την έπιασα από το μπράτσο. Γύρισε και με κοίταξε με απάθεια. «Τι τρέχει;» με ρώτησε. «Τι ήταν όλα αυτά που έκανες και έλεγες πριν μπροστά στους πελάτες.» χαμογέλασε. «Τίποτα, απλά είχα διάθεση να σε πειράξω, πάντως έχω σκεφτεί κάτι για το θέμα σου.» «Ποιο θέμα μου;» «Έχω ακούσει πολλά για τις κατακτήσεις σου και με ανησυχεί η μονογαμία που επιδεικνύεις τον τελευταίο καιρό.» «Τώρα σοβαρά, πιστεύεις ότι μόνο με σένα βρίσκομαι;» «Ναι, σωστά» απάντησε με πλήρη αδιαφορία. «Πάντως υπάρχει εδώ μια όμορφη ξανθιά που σε τρώει με τα μάτια, νομίζω ότι χρειάζεται λίγη συντροφιά, έχει και δικό της δωμάτιο.» «Και τι με πέρασες συνοδό;» τη ρώτησα σχεδόν εξαγριωμένος. «Καλά ντε, μην κάνεις έτσι, πάντως αν τη δεις θα σου αρέσει. Να εκεί κάθεται και έχει καρφώσει το βλέμμα της απάνω μας.» γύρισα και την κοίταξα, ήταν μια γυναίκα περίπου τριάντα χρονών και ήταν αρκετά γοητευτική, όμως έπρεπε να λύσω το θέμα με εκείνο το θρασύ πλάσμα που εξακολουθούσα να κρατάω από το μπράτσο και που το είχα αναγκάσει να γέρνει από τη μία πλευρά, έτσι όπως την κρατούσα. «Ποιο ακριβώς ρόλο παίζεις; Είσαι η τσατσά της και μου δείχνεις τις επιλογές μου;» «Δεν ξέρω, έχεις σκοπό να την πληρώσεις αφού φύγεις από το δωμάτιο της» με κίνδυνο να χειροδικήσω δημόσια την άφησα σπρώχνοντας την και έφυγα. Έπαιζε μαζί μου σαν τη γάτα με το ποντίκι αλλά δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο. Μπας και ήταν ο τρόπος της να μου δείξει ότι με γουστάρει.

Στέλλα: Γνώρισα και την τελευταία μεταγραφή των Η.Θ.Α. Ηλιθίων Θαυμαστών Αλίκης και πρέπει να παραδεχτώ ότι έπεσα από τα σύννεφα. Δεν έχει καμία σχέση με τα παιδαρέλια από το παρεάκι, μιλάμε για αρσενικό 100% τι στο διάολο της ζήλεψε, να μου το θυμηθείς, ούτε που την ξέρει, από το μυαλό της θα το έβγαλε. Αρχικά έχει κλείσει τα τριανταπέντε, μπορεί να πλησιάζει και τα σαράντα, φαίνεται ότι έχει εμπειρία, τι θα μπορούσε να του προσφέρει ένα κοριτσάκι σαν κι εκείνη. Τα καστανά του μαλλιά στους κροτάφους του έχουν αρχίσει να γίνονται ασημί, τα μάτια του εκφραστικά και με γοητευτικές ρυτίδες έκφρασης. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός, χωρίς να είναι κοντός και τα έχει τα παχάκια του κι όμως του προσθέτουν ακόμα κι αυτά γοητεία. Καθόταν μόνος του σε ένα καφέ και διάβαζε τα αθλητικά από μια εφημερίδα, τον κοίταξα και θυμήθηκα το Θωμά που όταν πηγαίνει κάπου κουβαλάει κι από κάποιο βιβλίο ώστε να έχει να περνάει την ώρα του. Μόνο που ο Θωμάς φαίνεται τόσο άγουρος μπροστά στον άγνωστο. Καθόμουν στην καφετέρια και έψαχνα να βρω τρόπο να τον πλησιάσω. Κάποια στιγμή κατέβασε την εφημερίδα και μου απηύθυνε το λόγο. «Συμβαίνει κάτι δεσποινίς, έχω παρατηρήσει ότι εδώ και ώρα με κοιτάτε;» Όπα, ήταν και ζόρικος. Ακριβώς το είδος που μου αρέσει. «Συγνώμη, ήμουν αφηρημένη.» δεν βρήκα κάτι καλύτερο να του πω. Στράφηκε πάλι στην εφημερίδα του και εγώ κοίταξα ντροπιασμένη αλλού, αφού διάβασε για λίγο ακόμα χωρίς να μου δίνει σημασία, δίπλωσε την εφημερίδα και την ακούμπησε στον καναπέ δίπλα του. «περιμένετε παρέα;» με ρώτησε ξαφνιάζοντας με. «Ε ναι, αλλά όπως φαίνεται με έστησαν.» τι να του έλεγα ότι είχα μάθει για την καλοκαιρινή κατάκτηση της χαμένης και με είχε φάει η περιέργεια να τον δω από κοντά, και ενώ περίμενα να δω κάποιον με μπαστούνι για ανθρώπους με προβλήματα όρασης βρισκόμουν απέναντι σε έναν γοητευτικό άντρα. «Το αγόρι σας;» με ρώτησε «Οι άντρες δε με στήνουν ποτέ.» απάντησα και μου ξέφυγε ένα αυτάρεσκο χαμόγελο, τον είδα να ανασηκώνει το φρύδι του, δεν ξέρω αν του έκανε εντύπωση η απάντηση που του έδωσα ή ήθελε να με ειρωνευτεί. Πάντως συνέχισε «Κάποια φίλη σας τότε!» «Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.» του απάντησα ενοχλημένη από το ανασήκωμα του φρυδιού του λίγη ώρα νωρίτερα, φάνηκε να μην του αρέσει η απάντηση που πήρε και έτσι αναγκάστηκα να προσθέσω «Οι γυναίκες συνηθίζουμε να στήνουμε, οι άντρες είστε πάντα πιο συνεπείς.» «Αυτό είναι αλήθεια.» έσπευσε να συμφωνήσει «Ειδικά η φίλη μου η Αλίκη συνηθίζει να ξεχνάει τις συναντήσεις μας.» πέταξα επίτηδες το όνομα και ένιωσα το καλάμι μου να κουνιέται από το ψάρι που μόλις είχε τσιμπήσει το δόλωμα. «Αλίκη τη λένε τη φίλη σας;» «Ναι, έλειπε σχεδόν όλο το καλοκαίρι, είχε πάει στη Ρόδο να δουλέψει και είχαμε πει να βρεθούμε τώρα που επέστρεψε, αλλά η αφηρημένη θα ξενύχταγε πάλι κάπου με το αγόρι της και θα με ξέχασε.» και τότε έγινε αυτό που ήλπιζα, με κάλεσε στο τραπέζι του.

Μέρος V

Χαρίσης: Ως εδώ, δεν πάει άλλο, δεν μπορώ να ανέχομαι να με κατηγορεί και να με βρίζει και να την πληρώνω για τους άλλους δύο. Αφού δεν μπορεί να δει το οφθαλμοφανές ας μείνει μόνη της, γιατί μόνη της θα μείνει. Πάντα μοίραζε τις ευκαιρίες στους δυο βλάκες και εμένα με άφηνε έξω από την παρτίδα, ποτέ ούτε μια ευκαιρία. Φοβόταν τα συναισθήματα της για μένα, ήξερε ότι τόσο με το Θωμά όσο και με τον Σέμπι αν ήθελε να τελειώσει μαζί τους εύκολα θα ξεμπέρδευε, όμως με μένα, πως θα μπορούσε να ξεπεράσει τον χωρισμό από μια σχέση μαζί μου. Θα ήταν αδύνατο. Μη γελάς, σοβαρολογώ. Δεν μπορούσε να διαχειριστεί τα συναισθήματα της για μένα και πάντα επέλεγε εκείνους τους δύο, αλλά δεν ξέφευγε από την παρέα, γιατί ήθελε να είναι κοντά μου. Σιγά τώρα μην γοητεύτηκε από τον Θωμά και τον Ισπανό, άντε να παραδεχτώ το Θωμά αλλά με τον Σεμπάστιαν, θα τρελαθούμε εντελώς, είμαι δέκα φορές καλύτερος από εκείνον. Δεν μπορεί η δεύτερη επιλογή της να είναι αυτός. Έχω να της απευθύνω το λόγο από εκείνο το βράδυ που μου έστειλε το μήνυμα. Ίσως την ταρακουνήσει το γεγονός ότι πλέον την αγνοώ και τη βάλει να σκεφτεί, και αν πάψει να είναι δειλή και αποφασίσει να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα της μπορεί να ζητήσει αυτή να μιλήσουμε, εγώ πάντως δεν πρόκειται ούτε να την ξαναπαρακαλέσω, ούτε τίποτα αν δεν έρθει εκείνη σε μένα. Και να τύχει να βρεθούμε στον ίδιο χώρο ούτε που θα της μιλήσω αν δε μου μιλήσει πρώτη. Πρέπει να παραδεχτώ ότι όσο και αν το ελπίζω, μπορώ να αναγνωρίσω πόσο πεισματάρα και εγωίστρια είναι οπότε μάλλον αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Μέχρι τώρα όλο και κάποια ευκαιρία έβρισκε να επικοινωνήσει μαζί μου, όμως μετά από τα σκληρά της λόγια, θα νιώθει υποχρεωμένη να στηρίξει την άποψη της και την ισχυρογνωμοσύνη της. Όμως δε θα κάτσω άλλο να στενοχωρηθώ, είμαι μόλις 23 ετών, και έχω μια ζωή μπροστά μου, ουδείς αναντικατάστατος, εκτός από εμένα στην καρδιά της και ας παριστάνει ότι νοιάζεται πια τόσο πολύ για τον Σέμπι. Αφού το θέλει τόσο πολύ ας λουστεί τον κακότροπο ισπανό της, δεκάρα δε δίνω, ή τουλάχιστον με τον καιρό θα μάθω να μη δίνω. Μπορώ να καταλάβω ότι σου φαίνομαι άξιος της μοίρας μου, αλλά θα δεις, πρώτη εσύ ότι θα το αλλάξω αυτό, και θέλω να της το μεταβιβάσεις, ξέρω ότι έχεις επαφή μαζί της και ότι μιλάτε και ότι μπορεί να σε έχει πείσει ότι για εκείνη δε μετράει άλλος από τον άπιστο Σέμπι, αν και το γεγονός ότι βρίσκεσαι τώρα εδώ μαζί μου, και μη βιαστείς να διαφωνήσεις, είναι ότι σε έστειλε εκείνη να μάθεις τι σκέφτομαι, λοιπόν αν ισχύει, που η σιωπή σου σχεδόν μου το επιβεβαιώνει, να μεταφέρεις τα όσα σου είπα για να ξέρει, μπορώ να φανταστώ την πρώτη της αντίδραση. «Άντε να μου χαθεί ο βλάκας!» αλλά αν το βάλει κάτω και το σκεφτεί θα ξέρει τι έχει να χάσει και είμαι πολλά περισσότερα από τον εγωκεντρικό και αναποφάσιστο Θωμά και τον γεμάτο ανασφάλειες Ισπανό. Δεν τον κατηγορώ, έτσι όπως είναι, πώς να μην είναι γεμάτος ανασφάλειες.

Θωμάς: Νομίζω ότι ήταν η πιο σοφή μου, μέχρι τώρα, απόφαση που έχει να κάνει με γυναίκα, αυτή να κρατηθώ μακριά από την Αλίκη. Τέρμα πια με τα φοιτητικά δράματα που θυμίζουν σαπουνόπερα και όλοι πρέπει να πάνε με όλους, και μιας και στη δική μας παρέα το μοναδικό κορίτσι ήταν εκείνη θα ήταν άδικο να τη μοιραζόμαστε και να πηγαίνει από τον έναν στον άλλο, λες και έκανε πιάτσα. Και επειδή μπορώ να ισχυριστώ χωρίς να ντρέπομαι ότι όταν είμαι κοντά της σχεδόν είμαι αδύναμος καλύτερα να μην επιδιώκω να τη συναντάω. Βέβαια εκτός από την Αλίκη έχασα και τον Σεμπάστιαν, δε θα περίμενα ποτέ να ενοχληθεί τόσο που βγήκαμε μόνοι μας με την πρώην του και πήγαμε σε ένα ταβερνάκι να τσιμπήσουμε κάτι. Τελικά έμεινα μόνος με τον πιο ενοχλητικό και αυτό γίνεται ακόμα πιο ενοχλητικό, λίγα τα ψωμιά της παρέας μας. Όταν βρεθήκαμε ήταν με τα μούτρα κατεβασμένα μέχρι το πάτωμα, δεν τον ρώτησα τι του συνέβαινε, δεν ήθελα να τον κουρδίσω και να αρχίσει κάποια από τις ιστορίες τις δικές του, ούτως ή άλλως θα το έκανε από μόνος του. Προσπαθούσα να υπολογίσω αν αυτή τη φορά τα είχε με το σύνηθες θύμα του που είναι ο Σεμπάστιαν ή θα άρχιζε να κατακεραυνώνει την Αλίκη. Τελικά αφού δεν τον προέτρεψα να μιλήσει δεν το έκανε ούτε από μόνος του, οπότε ή τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά από συνήθως ή προσπαθούσε να προκαλέσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την επόμενη φορά, κάτι σαν τα προσεχώς των νέων επεισοδίων. Μείναμε για δυο ώρες περίπου να μιλάμε για την πολιτική και τι είχαμε σκοπό να κάνουμε τώρα που θα παίρναμε το πτυχίο μας και μετά τον στρατό. Όταν δε μιλούσε, καθόμουν και τον παρατηρούσα που κοίταζε γύρω του σα να έψαχνε κάποιον, ενώ ήταν μουτρωμένος. Μπας και ήταν θυμωμένος μαζί μου που βγήκα μαζί της, αυτή η ιδέα και μόνο με έκανε να θέλω να αναθεωρήσω την απόφαση μου να κρατηθώ μακριά της, αν τρελαινόταν αποκλειστικά και μόνο που είχα βγει με την παρέα της τι θα έκανε αν μάθαινε ότι είμαι μαζί της, θα αυτοκτονούσε; Τελικά κατέληξα ότι θα είχε περισσότερη πλάκα αν βγαίνω μαζί της αραιά και που ώστε να μπορώ να τους δω και να τους το ανακοινώσω και εκτός αυτού να είμαι εγώ που τους πληροφορώ για τα νέα της. Βέβαια δεν χρειάζεται να βγω άμεσα μαζί της, προφανώς θα είναι θυμωμένη μαζί μου που της ακύρωσα την έξοδο, γυναίκες, καλό θα ήταν να αφήσω λίγο καιρό να ξεχαστεί το παραστράτημα μου και να της γεννηθεί από μόνη της η επιθυμία να με δει. Το πιο πιθανόν ήταν να την έβλεπα ανάμεσα σε κάποια άδεια από τον στρατό, για πιο σύντομα δε με παίρνει. Μείναμε με τον Χαρίση να κάνει μούτρα και να γκρινιάζει ότι βαριέται, ενώ εγώ κοίταγα μια παρέα κοριτσιών που καθόταν σε ένα τραπέζι απέναντι μου και με κοίταζαν ενώ έλεγαν κάτι αναμεταξύ τους. Εκείνη που μου τράβηξε την προσοχή ήταν μία που έμοιαζε αρκετά με την Αλίκη, βέβαια τον τύπο της Αλίκης δεν είναι δύσκολο να τον συναντήσεις, είναι η κλασσική ελληνίδα γυναίκα, λίγο πιο ψηλή από το μέτριο, αδύνατη, καστανή, τι την έκανε όμως να ξεχωρίζει από τις άλλες, μάλλον το ενδιαφέρον που της δείξαμε και οι τρεις μας, τελικά ίσως είχε δίκιο η Στέλλα που γινόταν σκύλα μαζί της. Ίσως να μην άξιζε τόσο την προσοχή μας. Βέβαια μπορεί να φταίει και το παιχνίδι που χωθήκαμε οι τρεις μας, ο ανταγωνισμός, η Αλίκη από την προσοχή μας έγινε το θύμα μας. Και τώρα είναι και εκείνη μπερδεμένη και δεν ξέρει ποιον να διαλέξει, βέβαια εξαιτίας της εμφάνισης μου και του ότι είμαι ο πιο ενδιαφέρον κι από τους τρεις, φυσικά και ο πιο έξυπνος, πιστεύω ότι αν έμπαινα ενεργά στον αγώνα θα το κέρδιζα το κορίτσι, εκτός κι αν σαν κλασσικό θηλυκό προτιμήσει τον πιο δυνατό, νομίζω ότι εκεί υπερτερεί το αρσενικό με το όνομα Σεμπάστιαν, αν πάλι θέλει μια φιλενάδα να λένε κουτσομπολιά και συγχρόνως να γεμίζει και το κρεβάτι της, δύο σε ένα σαν να λέμε, ο Χαρίσης μας βάζει τα γυαλιά. Τον τελευταίο όμως τον έχει απορρίψει πολλές φορές, και αν κρίνω από τα μούτρα του μάλλον το ξαναέκανε, αν και πιστεύω ότι με τον Σεμπάστιαν ήταν επειδή δεν της έδωσα αρκετή σημασία ΕΓΩ.

Αλίκη: Όταν τον πρωτοείδα με την ξανθιά πληγώθηκα πάρα πολύ, όμως για μια ακόμα φορά κατάφερα να παραμείνω στο ύψος των περιστάσεων και να μην τους δείξω την αδυναμία μου. Δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι χάρηκα με το χάλι της τύπισσας που κρατούσε από το χέρι, τελικά ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει, δεν έχει συγκεκριμένο τύπο, του αρέσουν όλες. Η τύπισσα είχε ένα μαλλί ξανθό λες και το είχε περάσει οξυζενέ, περίεργους πειραματισμούς έκανε. Το σώμα της ήταν σαν μπόγος από ρούχα και ανάθεμα τη φορούσε και φούστα, ενώ θα έπρεπε να κρύβει αυτά τα πόδια που θύμιζαν περισσότερο κορμούς δέντρων παρά γυναικεία γάμπα. Αυτό όμως, τώρα που το σκέφτομαι, που με κάνει σχεδόν ευτυχισμένη είναι ότι μόλις μπήκα στο οπτικό του πεδίο παράτησε το χέρι της, προφανώς το ασυνείδητο του θα του έδωσε κλωτσιά, εκείνο μπορεί να αναγνωρίσει ότι μόνο εγώ είμαι η κατάλληλη για εκείνον καμία άλλη, πόσο μάλλον αυτό το ξεθωριασμένο κουβάρι που κουβαλάει μαζί του. Μπορεί να νιώσει ότι είναι συνδεδεμένος μαζί μου και το να τριγυρνά δεξιά και αριστερά με άλλες δεν είναι σωστό. Παρά το μούδιασμα που ένιωθα σε όλο μου το κορμί ενώ η καρδιά μου είχε παγώσει, ανασήκωσα το ένα μου φρύδι επιδεικτικά, κι ενώ τη σάρωσα από την κορυφή ως τα νύχια, χαμογέλασα ειρωνικά ενώ τους προσπερνούσα. Η καημένη έσκυψε το κεφάλι της κοιτώντας τα ρούχα της, πρέπει να παραδεχτώ ότι δε μου αρέσει να φέρομαι υποτιμητικά στις άλλες γυναίκες, πάντα θεωρούσα ότι ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο, αλλά ποτέ δε θα μπορέσω να συμμαχήσω, να συμφιλιωθώ και ακόμα χειρότερα να συμμαχήσω με όποια θα έχει σχέση με εκείνον. Ένιωσα το βλέμμα του να με ακολουθεί, μπερδεμένο, θυμωμένο, όμως δεν γύρισα να τον κοιτάξω. Είχα απομακρυνθεί αρκετά όταν ένιωσα ένα χέρι να με πιάνει από τον ώμο και να με γυρίζει προς την άλλη πλευρά, φυσικά και ήταν εκείνος. «Τι θες;» τον ρωτάω ψύχραιμα. «Τι ήταν αυτό που έκανες μόλις πριν λίγο;» «Ποιο;» «Δε σου επιτρέπω να την κοιτάς με αυτό τον τρόπο όταν τυχαίνει να τη συναντήσεις.» «Τώρα σοβαρά, την παράτησες για να έρθεις ως εδώ να μου πεις αυτή την βλακεία, όπως θέλω θα κοιτάω όποιον θέλω!» «Δεν είναι σωστό.» «Πολλά δεν είναι σωστά, όμως δεν βλέπω να ενδιαφέρεται και κανείς.» «Για ποιο πράγμα μιλάς;» «Γιατί κοιτάς το στόμα μου;» τον ρώτησα και τότε έγινε αυτό που φαντάστηκα και αυτό που επιθυμούσα, το έκλεισε με το δικό του, το φιλί του ήταν για μια ακόμα φορά βαθύ και είχε διάρκεια. «Σε περιμένει.» του είπα και του έδειξα με μια κίνηση του κεφαλιού μου, την κατεύθυνση που φανταζόμουν ότι μπορεί να τον περιμένει. Δάγκωσε τα χείλη του και ύστερα τα σκούπισε με το μπράτσο του, έμεινα να τον κοιτάζω ειρωνικά και με μισό χαμόγελο, σαν εκείνα που μου χάριζε ο ίδιος όταν ήμασταν μαζί, όταν ήθελε να με πειράξει για κάτι που είπα. «Εμείς θα τα ξαναπούμε.» «Ανυπομονώ.» του απάντησα με ένα ίχνος ειρωνείας αναγκάζοντας τον να γυρίσει να με κοιτάξει πριν πάει στην άλλη, να που θα γινόμουν και η παράνομη μαζί του, τελικά όμως καμία γυναίκα δε θα μπορέσει να τον κρατήσει μακριά μου, θα απομακρυνόμαστε, θα κάνουμε καιρό να βρεθούμε, μα μόλις βρισκόμαστε θα είναι σα να μην χωριστήκαμε ποτέ, έστω και για το λίγο που θα συναντιόμαστε.

Κοριτσάκι: Όλες μου οι φίλες αναρωτιούνται τι ακριβώς του βρήκα, και εγώ δεν μπορώ να τους το εξηγήσω με λόγια, ούτε είναι εύκολο να τους δώσω τα μάτια μου για να τον δουν όπως τον βλέπω. Ο Σεμπάστιαν δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο κούκλος, αλλά έχει μια γοητεία και μια αρρενωπότητα που με ελκύει όπως κανένας προηγούμενος. Κι αυτός είναι ο λόγος που έχει τη δυνατότητα να με πληγώνει. Όταν έγινε το κακό συναπάντημα και με κοίταξε με εκείνον τον υποτιμητικό τρόπο η πρώην του, αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν ότι εκείνος τράβηξε το χέρι του απότομα από το δικό μου λες και δεν ήθελε να μας δει μαζί. Αντί να με πιάσει από τη μέση και να με κολλήσει πάνω του, όπως κάνει όταν δεν είναι άλλοι μπροστά, κι αυτή στοιχηματίζω ότι θα ήταν η καλύτερη απάντηση για εκείνη, γιατί το είδα στα μάτια της πως ακόμα τον θεωρεί δικό της και επιθυμεί να επιστρέψει πίσω, μπορεί και να το πιστεύει. Όμως αντί αυτού τράβηξε το χέρι του αφήνοντας το δικό μου να κρέμεται αμήχανα σαν εκκρεμές από τον ώμο μου. Και ακόμα χειρότερα βρήκε αφορμή και με παράτησε για να πάει να την βρει και να την βάλει λέει στη θέση της, ξέρω ακριβώς σε ποια θέση την έβαλε. Υποψιάζομαι δηλαδή, δεν τόλμησα να πάω να δω τι συμβαίνει, δεν είχα τη δύναμη να τους δω από κοντά να κάνουν όσα φανταζόμουν ότι μπορούσαν να κάνουν, οπότε έμειναν απλά στη φαντασία μου ώστε να μπορώ και εγώ να συνεχίσω μαζί του για όσο αντέξω. Όταν επέστρεψε πήγε να πιάσει το δικό μου πάλι, αλλά η λιγοστή αξιοπρέπεια που μου έχει απομείνει, μου επέβαλε να τον αγνοήσω και να σταυρώσω τα χέρια μου πάνω στο στήθος μου, το σχόλιο του ήταν «Καλά, όπως θες.» και έβαλε τα δικά του στις τσέπες του μαύρου του τζιν, το πρόσωπο του ήταν σοβαρό, μάλλον θυμωμένο. «Τι σου είπε;» «Ποιος;» με ρώτησε αφηρημένος. «Αυτή.» του απάντησα. «Βλακείες.» «Οι οποίες σε επηρέασαν, φαίνεται στο πρόσωπο σου ότι σε πείραξαν.» «Με πείραξε που τράβηξες το χέρι σου.» «Εσύ το τράβηξες πρώτος.» είπα αμετακίνητη στην ενόχληση μου. «‘Έχεις δίκιο, συγνώμη, αιφνιδιάστηκα.» «Από τι;» δε θέλησε να μου απαντήσει. «Από εκείνη;» Πάλι δεν απάντησε, μάζεψα όσο θάρρος μου περίσσευε και τον ρώτησα «Έχεις ακόμα αισθήματα για εκείνη έτσι;» η απάντηση του ήταν κυνική και κάλπικη «Ξέρεις κάτι εγώ ήμουν εκείνος που ήθελα να χωρίσουμε.» «Αυτό δε σημαίνει και κάτι.» «Πως;» «Μόλις ακούστηκες σαν κακομαθημένο πεντάχρονο, ακούς εκεί εγώ τη χώρισα, τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να την χώρισες για χίλιους λόγους αλλά να εξακολουθείς να τη θέλεις!» «Όπως;» «Επειδή είσαι εγωιστής, επειδή ένιωθες ότι ερχόταν το τέλος, επειδή σε κεράτωσε.» «Εντάξει, δεν θέλω να μου πεις και τους άλλους 997.» «Την αγαπάς έτσι;» «Την αγαπάω! Υπερβολές.» «Εντάξει να αναδιατυπώσω, ακόμα τη θες;» «Όχι.» «Δεν χρειάζεται να μου λες ψέματα, φαίνεσαι.» «Δεν χρειάζεται να κάνω αυτή τη συζήτηση μαζί σου, πάψε να έχεις τόση κατανόηση, δεν είσαι φίλη μου είσαι αυτή που βγαίνω στον παροντικό χρόνο.» «Όχι όμως και σε μελλοντικό.» «Τι εννοείς;» «Ότι είμαι πολύ κατανοητική και επειδή ίσως να δυσκολευτείς να με χωρίσεις λόγω της καλοσύνης μου, το κάνω εγώ.» «Δεν χρειάζεται να χωρίσουμε για μια κακή στιγμή.» «Πες μου τι της είπες τώρα που πήγες να την βρεις.» «Δεν πρόλαβα να της πως κάτι.» «Γιατί;» «Γέλασε μαζί μου και από το να την χτυπήσω προτίμησα να φύγω.» «Με πρόσβαλε;» «Εμένα πρόσβαλε.» «Για τα νέα γούστα σου;» «Όχι!» «Αφού την είδα πως σε κοίταζε. Σε θέλει πίσω.» έδειξε να ξαφνιάζεται από τη διαπίστωση μου πριν απαντήσει «Βλακείες» «Βλακείες ε; Και εσύ τη θες.» «Εγώ θέλω εσένα. Τέλος. Κι αν ισχύει αυτό που λες δεν χρειάζεται να της κάνουμε το χατίρι. Έλα εδώ.» είπε και μου άπλωσε το χέρι για να με τραβήξει κοντά του και να σφραγίσουμε τη συμφιλίωση μας με ένα φιλί. Κι όσο με φιλούσε σκεφτόμουν τα μούτρα της αν μας έβλεπε μαζί και ευχαριστιόμουν διπλά το φιλί μας.

Σεμπάστιαν: Είχε δίκιο που μου είπε ότι παιδιαρίζω, νόμιζα ότι το να το παίζω άνετος και το να κάνω σχέση αμέσως μόλις χώρισα μαζί της, με κάποια που μου γνώρισε η Στέλλα θα ήταν καλή ιδέα ώστε να πείσω εκείνη, τους άλλους και πάνω από όλους τον εαυτό μου ότι δε με νοιάζει. Και δε με ένοιαζε όσο δεν ήξερα τι κάνει, μπορούσα να τη φαντάζομαι να είναι κλεισμένη μέσα στο σπίτι της και ίσως να είναι λίγο στενοχωρημένη. Όμως ο Θωμάς με έβγαλε από την πλάνη μου, με το να μου τρίψει στα μούτρα την έξοδο τους. Θα σκέφτεσαι ότι είναι ο εγωισμός που με καθοδηγεί, και θα μπορούσα να το ισχυριστώ αν ήθελα να εξακολουθώ να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Τα έκανα θάλασσα, μακάρι να μπορούσα να φέρω πίσω τον χρόνο, αλλά ο χρόνος είναι ένα ποτάμι που δεν επιστρέφει. Μόλις την είδα να περπατάει απέναντι μου, κατάλαβα πόσο λάθος ήταν αυτό που της έκανα, που μας έκανα, και στους τρεις, ένιωσα όπως ένας σύζυγος όταν τον πετυχαίνει επ’ αυτοφώρω η γυναίκα του με άλλη, και μάλιστα ένας άπιστος σύζυγος που εξακολουθεί πάραυτα να αγαπάει και να θέλει τη γυναίκα του αλλά έχει ανάγκη την επιβεβαίωση από μια άλλη γυναίκα. Όμως το ειρωνικό βλέμμα της με θύμωσε, άφησα μόνο του το κοριτσάκι με τη δικαιολογία ότι ήθελα να βάλω στη θέση της την Αλίκη, ενώ εκείνη προσπαθούσε να με αποτρέψει, αν πράγματι με ενδιέφερε έστω και λίγο θα την άκουγα όμως εγώ ένιωθα τόσο μεγάλη ανάγκη να μιλήσω στην Αλίκη και με συγκάλυψη τον ψεύτικο θυμό μου την ακολούθησα και κατέληξα μετά από ένα σωρό ασυναρτησίες που της είπα ενώ ήθελα να της πω άλλα πράγματα να την κωλύσω στον τοίχο και να τη φιλήσω, κι αν δεν ήταν ο εγωισμός μου, θα ήμουν ακόμα εκεί και θα τη φίλαγα, και θα της έκανα κι άλλα πράγματα, σαν εκείνα που την έκαναν να λιγώνει κάθε φορά που την κρατούσα στα χέρια μου. Όμως εκείνη αποφάσισε να μου θυμίσει το κοριτσάκι που με περίμενε. Και επέστρεψα στην άλλη κι ενώ είχα την ευκαιρία να ξεμπερδέψω μαζί της, αφού μου το πρότεινε η ίδια εγώ το αρνήθηκα, εξαιτίας του ηλίθιου εγωισμού μου. Και τώρα κάθομαι κλεισμένος στο δωμάτιο μου, ενώ οι γονείς μου γκρινιάζουν έξω από την πόρτα μου, και σκέφτομαι την Αλίκη και τι στην ευχή μου μένει να κάνω έτσι όπως τα έχω μπερδέψει. Ακόμα κι αν δεν έχω δεύτερη ευκαιρία να είμαι με εκείνη που θέλω, δεν μπορώ να κρατάω την άλλη δέσμια των ανασφαλειών μου. Πρέπει να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να ηρεμίσει και να σκεφτεί χωρίς να τον μπλέκω σε καταστάσεις που δεν αποσκοπούν σε τίποτα και με μπερδεύουν. Και τι μπορώ να κάνω, τώρα πρέπει να την κάνω να με χωρίσει εκείνη, αν της γνώριζα το Θωμά ίσως θα ήταν μια καλή ιδέα, με το μικρόβιο που έχει κωλύσει από τον Χαρίση θα του φανεί ενδιαφέρον να μου την πάρει κι έτσι με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, από τη μία να έρθει το κοριτσάκι λυπημένο να μου πει ότι πρέπει να χωρίσουμε μιας και αγάπησε κάποιον άλλο και από την άλλη να αφήσει ελεύθερη την Αλίκη, και εγώ να την πάρω και να φύγουμε μακριά τους για να μην έχει πειρασμούς. (μειδιώντας θλιμμένα). Το μόνο που μένει είναι να αποξενωθώ, και να την οδηγήσω στο συμπέρασμα ότι τελειώσαμε, είναι δειλό από μέρους μου το ξέρω, μα δεν τολμάω να της πω μετά από τις βλακείες μου να χωρίσουμε όταν επέμενα να προσπαθήσουμε. Μου ήρθε ξαφνική η πρόταση της να τελειώνουμε, δεν το περίμενα και γι αυτό δεν δέχτηκα, ήθελα χρόνο να το επεξεργαστώ. Βλακεία μου που δεν της ζήτησα χρόνο να το σκεφτούμε ώστε να έχω το θάρρος τώρα να της πω ότι έχει δίκιο και ότι δεν χρειάζεται να τη σέρνω στα προβλήματα μου.

Νίκος: Εκείνη φλυαρούσε ακατάπαυστα απέναντι μου και εγώ αναρωτιόμουν τι ήταν πάλι αυτό που μου είχε στείλει η Αλίκη, τελικά κατέληξα ότι θα ήταν καμιά πληρωμένη, κι από το ντύσιμο της, κοντή φούστα, παπούτσια πλατφόρμες για να φαίνεται ψηλή και το ντεκολτέ που δεν άφηνε και πολλά στη φαντασία κατέληξα ότι θα ήταν από τις φτηνές, φυσικά που θα έβρισκε το χρήμα να μου παραγγείλει κάποια πολυτελείας. Διπλά θα έπρεπε να τα φορέσω τα προφυλακτικά με αυτή αν δεν έπρεπε να τυλιχτώ ολόκληρος με ένα προφυλακτικό, σκέφτηκα και μου ήρθε μια σκηνή από ταινία κάνοντας με να γελάσω. Εκείνη νομίζοντας ότι βρήκα χαριτωμένα τα όσα μου έλεγε, δεν ενοχλήθηκε και συνέχισε να λέει το ποίημα που της είχε μάθει η Αλίκη, πίνοντας το ποτό που την κέρασα, ενώ ανασηκωνόταν κάθε τόσο λες και είχε καρφίτσες η θέση της. «Και έτσι μετά από μια κρίση που πέρασε το Καλοκαίρι με το αγόρι της, λόγω μιας απιστίας που της έκανε, τα ξαναβρήκε μαζί του και τώρα είναι μαζί και πολύ ευτυχισμένοι.» «Θα αξίζει τότε για να επιστρέψει σε εκείνη!» της είπα για να την ευχαριστήσω και την είδα να ενοχλείται «Το Αλικάκι, σιγά, μη φανταστείς ότι είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, εντάξει δεν μπορώ να πω βλέπεται, δεν είναι και για τα σκουπίδια απλά να, είναι μια του συρμού, όπως τόσες και τόσες που κυκλοφορούν.» «Είσαι σίγουρα φίλη της;» τη ρώτησα ανάβοντας ένα τσιγάρο «μιλάς σαν να τη ζηλεύεις!» η απάντηση της ήρθε άμεσα ενώ τα μάγουλα της ήταν κόκκινα και από τη μύτη της ‘βγαιναν φωτιές και καπνοί «Πίστεψε με δεν έχω τίποτα να της ζηλέψω.» «Καλά ηρέμισε δεν είναι λόγος να εξάπτεσαι.» περίεργο, μια πόρνη που έμπαινε σε ανταγωνισμό, μπας και ήταν πράγματι φίλη της και μου την έστειλε για να με δοκιμάσει. Φυσικά όσα μου είπε για τον Ισπανό που ήταν Αργεντινός για να καταλήξει ότι αυτοί είναι μια φάρα, δε με άγγιξαν. Αν την ήθελα πίσω κανένας αλλοδαπός δε θα με έκανε να κάνω πίσω. Στην ανάγκη θα την πήγαινα ταξίδι στην Ισπανία να δούμε ταυρομαχίες αν της άρεσαν και να ηρεμίσει, εδώ είχα φορέσει το άρωμα των δέκα ευρώ το ταξιδάκι θα με ενοχλούσε; Όμως με τούτη εδώ που μου είχε κωλύσει σαν τσιμπούρι τι θα έκανα ανάθεμα την ώρα που την κάλεσα στο τραπέζι μου; Έκανα νόημα στο σερβιτόρο να έρθει να τον πληρώσω, και αφού σηκώθηκα σηκώθηκε μαζί μου. «Που πάμε;» με ρώτησε σαν να θεωρούσε αυτονόητο ότι θα πηγαίναμε πακέτο από εδώ και στο εξής, αυτό με έκανε να βεβαιωθώ ότι πρόκειται περί πορνιδίου, έτσι της είπα κάτι για να τη δοκιμάσω. «Εγώ σπίτι μου, εσύ;» «Σπίτι σου κι εγώ.» «Καλά.» απάντησα ανασηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους μου και αναρωτήθηκα αν είχα προφυλακτικά στο σπίτι γιατί δε θα τον γλίτωνε τελικά. Μόνο μια επαγγελματίας πηγαίνει σε ένα σπίτι ενός αγνώστου με τόση ευκολία, εντάξει ξέρω και από one night stand, αλλά αυτή ήταν άλλο πράγμα, καθόταν απέναντι μου μονοπωλώντας την κουβέντα λέγοντας τα λόγια ενός ρόλου, χωρίς να την έχω καν φλερτάρει και τώρα ήθελε να με ακολουθήσει στο σπίτι μου, το μόνο που δε μου κόλλαγε ήταν που θύμωσε όταν τόλμησα να πω μια καλή κουβέντα για την Αλίκη. Τέλος πάντων ποιος μπορεί να βγάλει νόημα με τις γυναίκες για να μπορώ να βγάλω κι εγώ, και γνωρίζοντας πόσο ιδιαίτερη ήταν η Αλίκη μπορούσα να υποθέσω πόσο ιδιαίτερες παρέες θα έκανε. Κι αφού το κοριτσάκι είχε μια αποστολή γιατί να το προσβάλω. Έπρεπε να θυμάμαι τον όρο όχι φιλιά στο στόμα, αν και μπορεί να δοκίμαζα να της δώσω κανένα για να δω πως θα αντιδράσει και αν θα της ξέφευγε η προειδοποίηση «όχι φιλιά στο στόμα» , άραγε θα ήταν ευχαριστημένη η Αλίκη αν μάθαινε ότι είμαι και πάλι υπερενεργητικός στο κρεβάτι ή θα έσκαγε από τη ζήλια της. Ήλπιζα το δεύτερο.

Μέρος VΙ

Θωμάς: Τώρα σοβαρά, περνάς τον εαυτό σου για έξυπνο; Νομίζεις ότι δεν έχω καταλάβει τι κάνεις τόσο καιρό; Μπορεί να μην έχω συνειδητοποιήσει το λόγο, ΑΚΟΜΑ, αλλά έχω καταλάβει ότι προσπαθείς να αντλήσεις πληροφορίες από εμάς. Θα οργανωθεί κάποιο ερωτικό δικαστήριο για το θέμα της Αλίκης και του Σεμπάστιαν; Ή μήπως σε έβαλε κάποιος από εκείνους για να μαζέψεις πληροφορίες; Πάντως πρέπει να σε πληροφορήσω ότι ανήκουμε στην ίδια κατηγορία ανθρώπων, μας απασχολούν οι ξένες ιστορίες, μη βιαστείς να το αρνηθείς. Απάντησε μου σε αυτό, πως τα πας στην προσωπική σου ζωή, παίζει κάποια σχέση, ή να υποθέσω ότι δεν είσαι από εκείνες που χάνεις τον χρόνο σου με έρωτες, πως προτιμάς να τους ζεις σαν θεατής, ξέρεις υπάρχουν και ταινίες ή βιβλία, μπορεί να μην είναι τόσο διασκεδαστικά όσο να παρακολουθείς δυο καθημερινούς ανθρώπους με τις ανασφάλειες τους και ένα happy end μη εξασφαλισμένο. Τέλος πάντων, δε με νοιάζει και πολύ, αφού με έφερες εδώ θα σου απαντήσω, ο Χαρίσης τι σου είπε για το θέμα; (…) Κατάλαβα πρέπει να φανείς διακριτική με τις πληροφορίες που σου δίνει ο καθένας από εμάς. Οκ, την απολογία μου την έχω έτοιμη και θα σου πω ποιο ρόλο έπαιξε ο καθένας από εμάς σε αυτή την άχαρη ιστορία της σχέσης τους. Για αρχή πρέπει να παραδεχτώ κάτι και το κάνω πρώτη φορά. Μη ρωτήσεις γιατί, εδώ και αρκετή ώρα πίνω μόνο εγώ από το κρασί που παραγγείλαμε ενώ εσύ απλά βρέχεις τα χείλη σου. Λοιπόν ο Σεμπάστιαν και η Αλίκη έπρεπε να είναι μαζί, όχι ότι δίνω δεκάρα που δεν είναι και μάλιστα με ικανοποιεί το ότι χώρισαν, όμως αν θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινείς αυτοί οι δυο άνθρωποι ήταν σα να κουμπώνουν. Φαίνονταν διαφορετικοί όμως δεν ήταν, ίσως σε κάποιες απόψεις, όμως η ουσία τους ήταν η ίδια. Γέλαγαν με τα ίδια πράγματα, σκέφτονταν με παρόμοιο τρόπο, είχαν τις ίδιες αντιδράσεις, έπρεπε να είσαι πολύ παρατηρητικός για να το αντιληφθείς όλο αυτό, και ο Χαρίσης το ξέρει, μόνο που έχει πεισμώσει και θέλει την Αλίκη για τον εαυτό του. Αν και εδώ που τα λέμε δε νομίζω ότι θα την έχει ποτέ, πάντα ερχόταν πρώτος ο Σεμπάστιαν και ίσως, δεύτερος εγώ. Αν και θεωρώ ότι ακόμα και στην δική μου περίπτωση, όταν παλαιότερα θα μπορούσα να την έχω , το ενδιαφέρον της ήταν καθαρά εγκεφαλικό. Η χημεία που είχε με τον Σέμπι δεν μπορούσε να μείνει απαρατήρητη. Εγώ μπορεί να θεωρούσε ότι της ταίριαζα εξωτερικά, όμως ουσιαστικά με τον Αργεντινό κούμπωνε. Όμως ήρθε ο άγγελος του ερωτικού ολέθρου, ήξερε πως μπορούσε να τους παίξει, πόνταρε πάνω στις ανασφάλειες του Σεμπάστιαν και προκαλούσε την οργή της Αλίκης. Αν και είναι φαινομενικά ήσυχο πλάσμα στην πραγματικότητα είναι οξύθυμη και ο Χαρίσης έχει βρει τον τρόπο να πυροδοτεί την οργή της, εκείνη τον έβριζε σα να ήταν οδηγός νταλίκας και εκείνος γελούσε υποτιμητικά και στη μέση ο Σεμπάστιαν να πέφτει στην παγίδα «ο έρωτας και το μίσος είναι δυο διπλανές πόρτες». Και φυσικά υπήρχε έρωτας αλλά όταν ο Χαρίσης άνοιξε εκείνη την πόρτα, το δωμάτιο ήταν άδειο γιατί η Αλίκη βρισκόταν ήδη με τον Σεμπάστιαν. Κατάλαβες πως έχουν τα πράγματα. Ο Ισπανός από τη φύση του ήταν πολύ ανασφαλής, είναι έξυπνος, δεν μπορώ να του το αρνηθώ, όμως όχι σε ό,τι έχει σχέση με τη γυναίκα της ζωής του, γιατί είναι η γυναίκα της ζωής του, όμως είπαμε ο Σέμπι δεν είναι για τα σοβαρά και για τα δύσκολα, και ο αληθινός έρωτας δεν είναι παίξε γέλασε όπως τα φλερτάκια που κατάφερνε ως τότε. Βέβαια αυτό θα το δείξει ο χρόνος, αν τελικά έστω και μετά από χρόνια καταλήξουν να είναι μαζί, από την άλλη βέβαια πόσες σχέσεις διαλύθηκαν και δεν ξαναφτιάχτηκαν εξαιτίας του εγωισμού. Και ελπίζω ότι και εδώ μιλάμε για μια τέτοια περίπτωση, δεν τους θέλω μαζί, αν είναι μαζί θα τη θέλω κι εγώ, αν όμως δεν είναι θα είμαι ήσυχος και θα προσπεράσω όλη αυτή την κατάσταση σα να μη συνέβη ποτέ.

Χαρίσης: Γιατί μου κάνεις τώρα αυτή την ερώτηση, δεν έχω σκοπό να μιλήσω άλλο ούτε για εκείνη ούτε και για εκείνον. Το θέμα τελείωσε. Εκείνη ξέκοψε ότι δε θέλει σχέσεις μαζί μου και ο ισπανός δε με νοιάζει. Προφανώς βρίσκονται κάπου μαζί. Θα τα βρήκαν και θα κατέληξαν ότι για όλα φταίμε εμείς οι υπόλοιποι. Δε με νοιάζουν, ας κόψουν το λαιμό τους. Όταν με ενημέρωσε ο Θωμάς ότι τους είδε μαζί σε πολύ τρυφερές στιγμές έπεσα από τα σύννεφα, ποτέ δεν το περίμεναν ότι αυτοί οι δύο θα μπλέκανε, η περασμένη σεζόν που ήμουν υποχρεωμένος να τους βλέπω μαζί ήταν η χειρότερη της ζωής μου, το χαμόγελο επέστρεψε στα χείλη μου όταν ήρθε και μας είπε ότι χώρισαν γιατί δεν υπήρχε χημεία, τον βλάκα, η χημεία τους μας έπνιγε και αυτός έπεσε στην παγίδα μου. Τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη και του είπα με στόμφο «καταλαβαίνω, φαίνεται οκ κοριτσάκι αλλά οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει πόσο ρηχή είναι.» φάνηκε να θυμώνει μαζί μου, οπότε αυτό σήμαινε ότι όσο κουλ και αν το έπαιζε, τον πείραζε ο χωρισμός του μαζί της ακόμα κι αν ήταν εκείνος που έδωσε πασαπόρτι στην σχέση τους, όπως του αρέσει να ισχυρίζεται. Τελικά είπε ότι δεν έχει σκοπό να μιλάει για εκείνη και απλά μας το είπε για να μη ρωτάμε τι κάνει και πως περνάει. Ανασηκώσαμε τους ώμους μας και αλλάξαμε θέμα, απέναντι μου έβλεπα το Θωμά, πόσο ικανοποιημένος ήταν, προσπαθούσε να κρύψει τη χαρά του με το χύμα κρασί με αποτέλεσμα να καταλήξει μεθυσμένος και να χτυπάει κάθε τρεις και λίγο το Σέμπι στην πλάτη προσπαθώντας να του υπενθυμίσει πόσο μάγκας και καραμπουζουκλής είναι κι ότι μπορεί να είχε όποια ήθελε… ήταν πράγματι πολύ εκνευριστικός, τελικά ο μικρός μας χαιρέτησε και έφυγε, δήθεν ήταν κουρασμένος και τέτοια, μάλλον θα πήγε στο σπίτι του να κλάψει την χαμένη του αγάπη, αλλά τι λέω, ο Σέμπι είναι από τα σκληρά αντράκια που δεν κλαίνε ποτέ. Και φυσικά ο Θωμάς δεν έχασε χρόνο, βρήκε την ευκαιρία και την πήγε να πιουν ξύδια σε εκείνο το παλιομάγαζο που ακόμα δεν κατάλαβα τι του βρίσκει και κάθε τρεις και λίγο μας τρέχει σε αυτό. Και εκεί του απέδειξε περίτρανα ότι τον νοιάζει. Όμως ξέρεις κάτι, κουράστηκα, έχω πάρει απόφαση ότι δεν πρέπει να με νοιάζει, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι ελπίζω να είναι χώρια, αλλά εγώ μέχρι εδώ ήμουνα, αφού δεν είναι ικανή να δει ποιος πραγματικά της αξίζει και ποιος θα την έκανε ευτυχισμένη ας πάει να πνιγεί. Και τώρα εσύ, δε νομίζεις ότι ήρθε η ώρα να μας πεις τι ακριβώς κάνεις και για ποιο λόγο μας ρωτάς για την σχέση τους; Από μια συζήτηση που είχα με το Θωμά μου είπε ότι και με εκείνον την ίδια κουβέντα κάνεις και από ότι ξέρω κάνεις παρέα και με εκείνους καθώς επίσης και με τη Στέλλα, αν και από τη Στέλλα μόνο προσβολές θα εισπράξεις για την Αλίκη. Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, αυτά που σου λέει είναι βλακείες, βέβαια κι αυτά που σου λέω εγώ δεν μπορώ να βρω το λόγο που μπορεί να σε ενδιαφέρουν. Αλήθεια πως είπαμε ότι σε λένε και από πού κρατάει η σκούφια σου. «…» δε με ενδιαφέρει το γενεαλογικό σου δέντρο κοπελιά, εγώ από πού πρέπει να σε ξέρω και πως με έπεισες να σου μιλήσω. (…) ίσως έχεις κάποιο δίκιο σε αυτό, ότι είναι πιο εύκολο να μιλάς σε άγνωστους, γι αυτό και κάποιοι μιλάνε στις πόρνες, ή έτσι τουλάχιστον δείχνουν στις ταινίες, αλλά εσύ δε μοιάζεις με πόρνη, και αν κρίνω από τον τρόπο που ντύνεσαι, περισσότερο σαν να θέλεις να καλογερέψεις φαίνεται, εκτός κι αν απλά είναι φόρμα εργασίας. Έχεις όμορφα μάτια και δεν το είχα προσέξει τόσο καιρό που σου μιλάω, μάλλον με είχες αναγκάσει να κοιτάω προς τα μέσα. Και πρέπει να παραδεχτείς ότι κοίταξα πολύ προς τον εσωτερικό μου κόσμο και ίσως μετά από καιρό μπορώ να πω ότι βλέπω και προς τα έξω το ίδιο καλά. Να μόλις που άρχισες να παίρνεις μορφή, μέχρι τώρα ήσουν απλά μια αφηρημένη παρουσία, μπορούσα να σε αναγνωρίσω και να πω, α! το κορίτσι που μιλάμε με τις ώρες για τους αποτυχημένους, αλλά δε σε έβλεπα στην πραγματικότητα. Λοιπόν τι λες να κάνουμε τώρα; (…) Α! ώστε είσαι κουρασμένη, ας είναι, όμως δε θα μου ξεγλιστρήσεις έτσι εύκολα, να το ξέρεις θα ξαναβρεθούμε! Στο υπόσχομαι!

Αλίκη: Είναι δύσκολο να μιλάς για τις καλές στιγμές όταν ξέρεις ότι δε θα επιστρέψουν, ότι δε θα σου δοθεί η ευκαιρία να διορθώσεις τα κακώς κείμενα και να ξεκινήσεις από την αρχή και σωστά. Βέβαια απόλυτα σωστά δεν μπορεί να συμβεί ποτέ, όμως να σου δοθεί η ευκαιρία να αποφύγεις λάθη που ήξερες από πριν ότι δεν έπρεπε να τα κάνεις και όμως κάτι σε έσπρωξε και είπες τη λάθος κουβέντα στη λάθος στιγμή. Ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του, αυτά που είχα πει στον Χαρίση και που αυτός πιστεύει ότι ο λόγος ήταν να τον προκαλέσω, ήταν όλα όσα ένιωθα. Υπάρχει η εποχή πριν τον Σεμπάστιαν και μετά τον Σεμπάστιαν, όταν άρχισε η ιστορία μαζί του ήρθε η συνειδητοποίηση ότι πριν ξεγελούσα τον εαυτό μου όταν πίστευα ότι υπήρξα ερωτευμένη με άλλους άντρες. Όλοι είχαν ξεθωριάσει μπροστά του, ή μάλλον ακόμα χειρότερα είχαν εξατμιστεί… όταν ήμασταν στη σχολή πάντα υπήρχε η σπίθα, ήταν ο άντρας που ήθελα πραγματικά να βρίσκομαι δίπλα του να τον πειράζω και να δέχομαι τα πειράγματα του, ξαφνικά παιδιάριζα αλλά δεν παραδεχόμουν ότι αυτό που συνέβαινε ήταν κάτι παραπάνω από παιχνίδι, ήμουν και μπερδεμένη από το ενδιαφέρον του Θωμά, κατά γενική ομολογία ο σούπερ γκόμενος της σχολής, λογικό, πιτσιρίκα ακόμα να κολακεύομαι, όμως ο Θωμάς προτιμούσε να με μπερδεύει μία ζέστη μία κρύο. Από τη μια και καλά αφαιρούταν και με χάζευε και από την άλλη φλέρταρε με άλλες απαθέστατα μπροστά μου, αυτή η συμπεριφορά με κούραζε μέχρι που τον είδα με άλλη και που με ιδιαίτερη ευχαρίστηση η Στέλλα με ενημέρωσε ότι ήταν η σχέση του, ξαφνικά όλα ξεκαθαρίστηκαν, δεν μπορώ να πω ότι δεν πληγώθηκε ο εγωισμός μου, αλλά μόνο αυτός, μέσα σε δύο μέρες ήμουνα περδίκι και μάλιστα ήμουνα πολύ ευγενική και φιλική απέναντι στην άλλη, χωρίς να υποκρίνομαι, σε βαθμό να θέλει να γίνουμε φίλες, βέβαια δεν ξέρω τι έφτασε στα αυτιά της και το μετάνιωσε, όμως δε με απασχόλησε και πολύ, και αφού έφυγε από τη μέση ο Θωμάς, ξαφνικά είδα το Σεμπάστιαν να μου χαμογελάει και έγινε φως. Βέβαια δε συνέβη άμεσα κάτι, όμως βρήκε ευκαιρία και με πλησίασε περισσότερο λίγους μήνες ύστερα ενώ εγώ απλά τον περίμενα και προετοιμαζόμουν για εκείνον, μη δίνοντας σημασία σε κανέναν άλλον, λέγοντας ψέματα στον εαυτό μου ότι θεράπευα την πληγωμένη μου καρδιά, αφού δεν ήθελα να φανώ επιφανειακή μιας και στην πραγματικότητα η σχέση του Θωμά με άλλη με είχε λυτρώσει, καθώς τόσο καιρό πριν είχα κάνει τον εαυτό μου να πιστεύει ότι αυτό που δήθεν ένιωθα ήταν πραγματικό, έπρεπε να το στηρίξω. (παύση) Ξέρεις κάτι, είναι περίεργο πως πράγματα την στιγμή που τα ζεις δεν τα αντιλαμβάνεσαι κι όμως είναι εκεί μπροστά σου, και όταν όλα πια έχουν τελειώσει και έρχονται ακάλεστα στην μνήμη σου τα διακρίνεις και τα αναγνωρίζεις πολύ πιο καθαρά από ότι όταν τα ζούσες, ποτέ δεν έχω ακούσει τον Σεμπάστιαν όταν είναι άλλος μπροστά να γελάει με τον τρόπο που το έκανε όταν ήμασταν οι δυο μας, ένα γέλιο βαθύ, ευχάριστο, νιώθω σα να υποκρινόταν όταν ήταν άλλοι μπροστά και ότι μόνο με εμένα ένιωθε ασφάλεια να δείξει ποιος πραγματικά ήταν. Το καλύτερο του γέλιο το χάριζε σε μένα και είναι δώρο ο ήχος του όταν το φέρνω στη μνήμη μου γιατί το έχω ακούσει μόνο εγώ. (…) Γενικά είμαι αρκετά εγωκεντρική, όχι με την κακιά έννοια απλά ασχολούμαι πολύ με όλα όσα μπορεί να με προβληματίζουν, αυτό μπορεί να είναι και το πρόβλημα ενός φίλους που προσπαθώ να βρω μια λύση, γενικά δεν παρατηρώ και πολύ τι γίνεται γύρω μου αν δε με ενημερώσει κάποιος. Ε λοιπόν αυτό τον εγωκεντρισμό μου τον νίκησε ο Σεμπάστιαν, αφού μετέφερε το κέντρο του κόσμου μου που ήμουν εγώ να γίνει εκείνος. Και το καλύτερο ούτε που κατάλαβα πως συνέβη αυτό το κακό, παρά ταύτα ήθελα να το παίξω άνετη και να μην το συνειδητοποιήσει, δεν ήθελα να φανεί η αδυναμία μου κι αυτός ήταν ο λόγος που του άφησα υπερβολική ελευθερία, ήθελα να το παίξω ανεξάρτητη και αυτό είναι που πλήρωσα… Ο Νίκος; Καμία σχέση… ήταν το πιο ποταπό άτομο (μετά το Χαρίση και το Θωμά πάντα), που θα μπορούσα να μπλέξω μαζί του και αυτό επειδή ήθελα λίγο καιρό - και παραδέχομαι ότι ακόμα παίρνω παρατάσεις για να συγκρατήσω τον Σεμπάστιαν μέσα μου- το γεγονός και μόνο ότι ήταν γυναικάς με έκανε να συνάψω σχέση μαζί του, γιατί ήξερα ότι άνηκε στους άντρες που δε θα με ενδιέφεραν και σε εκείνους που δεν πρόκειται να αλλάξουν. Το να μιλάει με τόση έπαρση για το πώς έκανε συνέχεια παράλληλες σχέσεις ήταν κι ο λόγος που τον αντιπάθησα από πολύ νωρίς, ο Δον Ζουάν, και όπως αποδείχτηκε ήμουνα εκείνη που του χάλασε τη συνταγή, είχε συνηθίσει οι γκόμενες να κρέμονται από τα @@ του, κι εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι του, κλείνοντας τα μάτια μου ομολογώντας του με την πρώτη ευκαιρία ότι ήθελα να φαντάζομαι ότι είμαι με κάποιον άλλο, πολύ αξιολύπητο από μέρους μου, το παραδέχομαι όμως και εκείνος ήταν αξιολύπητος που προσπαθούσε να με κάνει να το ξεχάσω, αν ήταν κάποιος άλλους που είχε παρεξηγηθεί θα με είχε πετάξει από το κρεβάτι του ή τουλάχιστον δε θα τον ένοιαζε, ενώ εκείνος ήθελε να με κάνει να ανοίξω τα μάτια και βλέποντας τον να ξεχάσω τον Σέμπι, αλλά ποτέ δε θα καταλάβει, δε θα νιώσει τι ήταν ο Αργεντινός για μένα. Οπότε και επίσημα πριν και μετά από εκείνον στη ζωή μου υπάρχει το χάος, ενώ όσο υπήρξαμε μαζί κυριαρχούσε η ανασφάλεια, μόλις χωρίσαμε αυτή η ανασφάλεια εξαφανίστηκε με μιας, πλέον το κακό είχε γίνει.

Σεμπάστιαν: Όταν ήμουν μαζί της ένιωθα ότι ήμουνα στο σωστό μέρος με το σωστό άνθρωπο. Όλα ήταν παραπάνω από εντάξει, όμως όταν χωριζόμασταν, αρκούσε λίγος χρόνος για να γεμίσω ανασφάλειες, σα να μην ήμουν αρκετός για εκείνη. Μου αρκούσε να την βλέπω και να την κρατώ στα χέρια μου, να τη φιλώ μα μόλις έπρεπε να χωριστούμε φοβόμουν ότι κάποιος άλλος θα μου την έκλεβε με την πρώτη ευκαιρία. Εκείνη μπορεί να θεωρεί ότι ο λόγος που χωρίσαμε ήταν ότι τη θεώρησα δεδομένη αλλά η αλήθεια ήταν ότι αυτό που μας σκόρπισε ήταν η ανασφάλεια μου και ότι ποτέ δε θα μπορούσα να είμαι ασφαλής κοντά της, οι εμμονές μου με έσπρωχναν να σκέφτομαι ότι μόλις εγώ απομακρυνόμουν από κοντά της εκείνη δεν έχανε χρόνο και βρισκόταν με κάποιον άλλον και με περιγελούσαν πίσω από την πλάτη μου. Πλέον μπορείς να καταλάβεις ότι αναφέρομαι στο Θωμά και στο Χαρίση, ήταν περίεργο το συναίσθημα, από τη μία όταν βρίσκομαι μαζί της το πόσο ολοκληρωμένος και σίγουρος ένιωθα καθώς όλα πήγαιναν ρολόι στη σχέση μας και την επόμενη στιγμή αφού χωριζόμασταν ένιωθα ανεπαρκής. Και αυτό το συναίσθημα ερχόταν να επιβεβαιώσει η στάση της, δε με έψαχνε αρκετά, χανόμουν μέρες και δεν επικοινωνούσα μαζί της, την απέφευγα επίτηδες ώστε να της προκαλέσω την ανάγκη να με ψάξει, με μια κλήση στο τηλέφωνο, με ένα μήνυμα, ήξερα τι ώρες θα βρισκόταν στο ίντερνετ και απέφευγα να μπω, κι εκείνη συμπεριφερόταν σα να μη νοιαζόταν και πολύ που βρίσκομαι και τι κάνω. Αν ένιωθε ό,τι κι εγώ, θα με αναζητούσε, ακόμα ακόμα και θα με κυνηγούσε, αντιθέτως εκείνη ακολουθούσε πιστά το πρόγραμμα της και αν της περίσσευε χρόνος θα έβλεπε και εμένα, με άφηνε μόνιμα στις εκκρεμότητες. Ελάχιστες φορές επέβαλλε να βρεθούμε και αυτές ήταν για να μαλώσουμε. Όταν τη χώρισα, όταν χωρίσαμε τέλος πάντων ένιωσα τα αντίθετα συναισθήματα, όταν της ανακοίνωσα ότι όλο αυτό ήταν ένας ενθουσιασμός και για μένα είχε τελειώσει ένιωσα ανακούφιση, με το πέρασμα όμως της ώρας άρχισε να γεννιέται η αμφιβολία μέσα μου, τι είχα μόλις κάνει, μήπως έπρεπε να είχα πάρει παράταση και απλώς είχα βιαστεί; Όταν τελικά χωριστήκαμε ήμουνα ένα ράκος, ήθελα να την αρπάξω από το χέρι και να την κολλήσω επάνω μου, και να της δώσω το πιο παθιασμένο ως τότε φιλί μας και να της πω, «Και τώρα που χωρίσαμε ας το πάμε πάλι από την αρχή», αλλά δεν τολμούσα, θα με περνούσε για τρελό και το πιο πιθανό με τον εγωισμό της να έχει φτάσει στο πιο ψηλό βαθμό θα με ειρωνευόταν και θα με απέρριπτε, οπότε τουλάχιστον είχα την ψεύτικη ικανοποίηση ότι ήμουνα εκείνος που είχε δώσει τέλος στην σχέση μας. Προσπάθησα να κάνω τις δουλειές μου φυσιολογικά σα να μην είχε αλλάξει τίποτα, αλλά το μυαλό μου ήταν σε εκείνη, και το βράδυ που ξάπλωσα στο κρεβάτι τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, στριφογύριζα στο κρεβάτι και ο ύπνος ήρθε μόλις τα χαράματα και αυτός όχι όπως θα επιθυμούσα. Τελικά είχα στενοχωρηθεί περισσότερο από όσο περίμενα και δεν ήξερα τι μου έμενε να κάνω, έτσι αποφάσισα να μην κάνω τίποτα και να αφήσω τα πράγματα να μείνουν διαλυμένα, σκέφτηκα ότι με τον χρόνο θα μου πέρναγε η θλίψη και ότι ουδείς αναντικατάστατος, και αυτό ήρθε να μου το επιβεβαιώσει η γνώση ότι λίγες μέρες μόλις από το χωρισμό μας είχε βρεθεί με το Θωμά. Τελικά ουδείς αναντικατάστατος!!!

Νίκος: Σε αντίθεση με την Αλίκη ετούτη εδώ είχε μείνει με τα μάτια γουρλωμένα να παρατηρεί όλα όσα της έκανα. Ήταν μια νίκη για τον ανδρικό εγωισμό μου κι ένιωσα ευγνώμων που η Αλίκη με είχε σκεφτεί και μου την είχε στείλει, κι αφού εκείνη –φίλη της ή όχι- την είχε κάνει πακέτο και μου την είχε στείλει δεν είχα λόγο να μην τις ευχαριστήσω με τις επιδόσεις μου. Από την άλλη βέβαια αν το καλοσκεφτείς το ότι με δάνειζε με τόση ευκολία σε κάποια άλλη ήταν ιδιαίτερα ενοχλητικό. Ποτέ δε θα μπορέσω να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεται αυτό το κορίτσι, και τότε ένα φως άναψε στο μυαλό μου, ο λόγος ήταν αυτός ο ισπανός, ήταν πεπεισμένη, και κατ εμέ εντελώς λανθασμένα, ότι ήταν ερωτευμένη μαζί του αλλά ήθελε να κρατάει επαφή και μαζί μου, και επειδή δε θα ήταν ιδιαίτερα ηθικό να έχει σχέση μαζί του αλλά να συναντιέται μαζί μου, έστελνε εκπροσώπους σε εμένα. Να δεις που όταν θα συναντιόνταν οι δυο γυναίκες, δηλαδή αμέσως μόλις έφευγε από μένα θα πήγαινε να τη συναντήσει και να της πει με κάθε λεπτομέρεια τα όσα κάναμε, μια νέα εκδοχή της άγριας ορχιδέας. Μπορεί να σου ακούγεται παράδοξη η σκέψη μου αλλά έχει βάση. Όσο και να μη θέλει να το παραδεχτεί αποκλείεται να μην ένιωσε κάτι τόσο καιρό που ήταν μαζί μου, έπρεπε όμως να ξεμπερδέψω με το Λατίνο εμπόδιο που έμπαινε ανάμεσα σε εμένα και στη φλογερή παρτενέρ μου των καλοκαιρινών μηνών. Ήμουνα πρόθυμος να προσπαθήσω σε μια αποκλειστική σχέση μαζί της, εντάξει ήξερα ότι δε θα κρατούσε και πολύ η αποκλειστικότητα, με τόσους πειρασμούς γύρω μου, αλλά θα μπορούσα να φροντίσω να μην μαθαίνει τα ξενοπερπατήματα μου. Σκέψη στην σκέψη και από την εμφάνιση της κοπελιάς καθώς και από τη συμπεριφορά της στο κρεβάτι, κατέληξα ότι δεν μπορεί να με δάνειζε σε φίλη ή γνωστή της, πως θα το άντεχε, η γυναικεία φιλία δεν είναι τίποτα περισσότερο από συγκαλυμμένος ανταγωνισμός, οπότε φως φανάρι, έκανα σεξ με μια επαγγελματία που προσπαθώντας να είναι στο ρόλο της το έπαιζε άμαθη, μαλακία, είχα επιδοθεί με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και λαγνεία σε πράγματα που δεν έπρεπε να της κάνω, ελπίζω μόνο να μην κόλλησα τίποτα. Αφού την είχα και την παίδευα για πάνω από τρεις ώρες, πόσες βίζιτες θα είχε κάνει τόσες ώρες αν δεν ήταν μαζί μου, μόλις αποφάσισα να σταματήσω για να μη με περάσει α. για λιγούρη που δεν έχει ξαναδεί γυναίκα ή β. για σεξομανή, σηκώθηκα και της είπα να περιμένει, αφού έγραψα ένα σημείωμα και το έβαλα σε ένα φάκελο, έψαξα για χρήματα στην τσέπη μου. Εκείνη είχε ήδη σηκωθεί και ντυνόταν, όταν της πρόσφερα τα χρήματα με κοίταξε έκπληκτη. «Τι είναι αυτά;» «Χρήματα.» «Γιατί;» ρώτησε και την είδα να αγριεύει. «Δέξου το σαν δώρο, να πάρεις ένα ωραίο φόρεμα με περισσότερο ύφασμα.» «Μα μου αρέσουν τα ρούχα μου.» «Δεν αμφιβάλω, αλλά δε θες και να με προσβάλεις!» με την τελευταία μου κουβέντα και μη θέλοντας να το παίξει άλλο παρεξηγημένη, ίσως φοβόταν μην το μετανιώσω αν το παρατραβούσε, πήρε τα χρήματα και τα έχωσε στο τσαντάκι της που κρεμόταν στην πλάτη μιας καρέκλας. «Πάρε κι αυτό» της είπα και της έτεινα τον κλειστό φάκελο με το όνομα της Αλίκης γραμμένο απέξω. «Τι είναι;» «Ένα σημείωμα να το δώσεις στη φίλη σου.» «Γιατί;» «Τι γιατί;» «Ξέρεις για ποια σου μιλούσα;» «Υποψιάζομαι.» της απάντησα και χαμογέλασα σαρκαστικά «Πως;» «Έλα, ας σταματήσουμε την κοροϊδία, μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια. Δεν ήρθες τυχαία εκεί που έπινα τον καφέ μου, με κοίταζες για ώρα προσπαθώντας να μου πιάσεις κουβέντα και μόλις σου έδωσα τη σημασία που ζητούσες, μου πέταξες το όνομα σαν συνθηματικό για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται.» «Αυτό πίστεψες;» «Αυτό είναι, και τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Και τώρα μπορείς να φύγεις, να δώσεις τα χαιρετίσματα μου στη φίλη μας και να μην ξεχάσεις να της δώσεις το σημείωμα.» και αφού έβαλα το παντελόνι μου πήγα και της άνοιξα την πόρτα για να καταλάβει ότι ο χρόνος της είχε τελειώσει. Εκείνη σα να θέλησε να πει κάτι, μετά κατάλαβε ότι δε θα είχε κανένα νόημα και έφυγε κουνώντας τους γοφούς της και μη ρίχνοντας μου δεύτερη ματιά. Αφού έκλεισα την πόρτα πήγα στο μπάνιο και έκανα ένα ντους με αντισηπτικό σε ολόκληρο το σώμα μου, ακόμα κι αν γνωρίζω ότι απαγορεύονται τα σκληρά αντισηπτικά στα ιδιαίτερα ευαίσθητα σημεία.

Στέλλα: Όλα πλέον ήταν φως φανάρι, η Αλίκη πρέπει να δούλευε στη Ρόδο σαν πόρνη, γι αυτό και εκείνος με είχε πληρώσει πριν φύγω, προφανώς είχαν εξακολουθήσει να κρατούν επαφές και ίσως να του έστελνε κάποιες άλλες κοπέλες από το πρακτορείο που θα δούλευε και αυτή θα ήταν η προμήθεια της μέσα στο φάκελο, και δε γελάστηκα άνοιξα το φάκελο και βρήκα ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα, να το κρατήσω φυσικά και δεν ήθελα ούτε να της το δώσω μπορούσα, δεν είχα καμία δικαιολογία, θα φανερωνόμουν και θα είχα μπελάδες, στην καλύτερη θα με εκβίαζαν και θα με έβαζαν να κάνω βίζιτες και όταν εγώ θα αρνιόμουν προκειμένου να μου κρατήσουν το στόμα κλειστό μπορεί να βρισκόταν κανένας μαχαιροβγάλτης και να με έσφαζε ή να με τραυμάτιζε για εκφοβισμό. Και πάλι όμως δεν κινδύνευα; Αν εκείνος μιλούσε μαζί της και της έλεγε τα καλύτερα για την κοπέλα που του είχε στείλει, εκείνη θα αρνούταν ότι του έστειλε οποιαδήποτε κοπέλα και όταν εκείνος θα έλεγε την περιγραφή μου θα καταλάβαινε για ποια πρόκειται, ο λόγος του ενάντια στο δικό μου, πάντως καλά το έλεγε η γιαγιά μου όταν μπλέκεσαι με τα πίτουρα σε τρων οι κότες και όταν μπλέκεσαι με τις κότες λερώνεσαι από τα πίτουρα. Σίγουρα θα ήθελε την προμήθεια της από την υπηρεσία που είχα εκπληρώσει άθελα μου από την περιέργεια να βρω το κουσούρι αυτού του φαινομενικά τέλειου άντρα, γιατί για να πάει μαζί της ε δεν μπορεί κάποιο κουσούρι είχε, αν και σε πρώτη φάση δεν άφησε να φανεί κανένα βίτσιο. Γαμώτο! Τι θα έκανα με τα λεφτά, θα είχε το θράσος να μου τα ζητήσει ανοικτά και χωρίς προσχήματα, δεν το πίστευα, δε θα ήθελε να δημιουργηθεί θέμα έτσι χαμηλοβλεπούσα που ήταν και να μου επιβεβαιώσει ακόμα μια φορά ότι στη Ρόδο που δούλευε στο ξενοδοχείο, έκανε κι αρπαχτές σαν πόρνη. Και ότι πιθανόν στην Αθήνα είχε ανέλθει σε τσατσά, παίρνοντας ποσοστά. Θα είναι προτιμότερο για εκείνη να με αφήσει να αμφιταλαντεύομαι αν όντως ήταν εκείνη ή όχι η Αλίκη στην οποία αναφερόταν ο τύπος, παρά να χάσει την υπόληψη της και να εκτεθεί για λίγα ψιλοχρήματα, από την άλλη και εκείνος μόνο αν πέφταμε μούρη με μούρη θα μπορούσε να επιβεβαιώσει ότι ήμουν εγώ εκείνη με την οποία είχε πάει, αφού θα μπορούσα να αναφέρομαι σε μια οποιαδήποτε Αλίκη, βέβαια είχα κάνει το λάθος να αναφέρω τον Σεμπάστιαν στην προσπάθεια μου να είμαι πιο πειστική, αν και είχα πει ότι τα είχαν ξαναφτιάξει σε μια έμπνευση της στιγμής. Τελικά αποφάσισα να ρίξω τα χρήματα που είχε ο φάκελος σε μια εκκλησία ως προσφορά στους Αγίους να με προστατέψουν από όλο αυτό το μπέρδεμα για το οποίο ευθύνονταν η Αλίκη και η περιέργεια μου, με την ελπίδα να μην πάθω ότι έπαθε και η γάτα της παροιμίας.

Μέρος VIΙ

Θωμάς: Δεν περίμενα ότι θα σε ξαναδώ, όχι ότι δε με χαροποιεί που σε βλέπω, απλά φαντάστηκα ότι αφού την προηγούμενη φορά, με το ποτό, σου είπα ό,τι δεν είχες έως τότε μάθει και εφόσον σου είχα αποκαλύψει ότι είχα αντιληφθεί τι κάνεις, δε φαντάστηκα ότι θα επιχειρήσεις να με συναντήσεις ξανά. Φαντάστηκα ότι θα ήθελες να το παίξεις παρεξηγημένη, αλλά μπορώ να σε νιώσω, και εγώ προκειμένου να φτάνω στο τέλος, δε με απασχολεί και πολύ τι θα σκεφτούν οι άλλοι, τελικά εμείς οι δύο μοιάζουμε. Νομίζω στο ξαναείπα αυτό, το ότι μοιάζουμε, αν και ήμουνα πιωμένος οπότε δε με πήρες στα σοβαρά, αν και εσύ ήσουν εκείνη που γέμιζε και ξαναγέμιζε το ποτήρι μου. Το λέω προς υπεράσπιση μου για να μη με θεωρήσεις για κανένα πότη, εσύ τουλάχιστον δε θέλω να σχηματίσεις άσχημη εικόνα για μένα. Μη ρωτήσεις γιατί, δεν ξέρω. Έλα μη δυσανασχετείς, δε σε πρόσβαλα κιόλας. Ωραία ας αλλάξουμε θέμα. Θα έμαθες τα τελευταία νέα που κυκλοφορούν, για την υπόθεση που τόσο σε ενδιαφέρει. Η Στέλλα έβγαλε τη φήμη ότι η Αλίκη πηγαίνει με άντρες επί πληρωμής, όμως σαν ένας σωστός επαγγελματίας κουτσομπόλης που έχει ροπή προς τη δημοσιογραφία και του αρέσει η έρευνα, ακριβώς όπως και σε σένα, δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά γενικόλογα, επιπλέον ξέρω ότι η Στέλλα αντιπαθεί κάργα την Αλίκη οπότε δε θα την εμπόδιζε τίποτα να βγάλει μια φήμη μόνο και μόνο για να την προσβάλει. Το κορίτσι εξαγριώθηκε μαζί μας που δεν την πιστέψαμε και αφού πέταξε τη βόμβα μεγατόνων μετά από λίγες ερωτήσεις για τις οποίες δεν είχε απαντήσεις, αδιαφορήσαμε και αλλάξαμε θέμα. Και να την έβλεπα δε θα το πίστευα, αρχικά δεν έχει λόγο να το κάνει αυτό, εντάξει η κατάσταση είναι δύσκολη στην πατρίδα, και ούτε ανήκει σε πλούσια οικογένεια όμως δεν έχει πιάσει πάτο για να φτάσει ως εκεί, άλλωστε νομίζω ότι είναι ηθική σε βαθμό βλακείας και θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να κάνει κάτι τέτοιο, ίσως αν ήταν μάνα και είχε να νοιαστεί για τα παιδιά της, σαν τις καλές κλασικές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, τέλος πάντων. Πάντως γνωρίζοντας και τις δυο τους, πιο πιθανό μου φαίνεται να κάνει βίζιτες η Στέλλα παρά η Αλίκη και τώρα που το σκέφτομαι αυτό είναι, από εκεί θα της ήρθε η ιδέα, καλά πρέπει να με παραδεχτείς συνάδερφε, είμαι λαγωνικό. Όμως δε σε βλέπω να εκπλήσσεσαι οπότε μάλλον θα το είχες ήδη ακούσει, ίσως ξέρεις και παραπάνω λεπτομέρειες, τις οποίες είμαι σίγουρος ότι δε θες να τις μοιραστείς, γιατί ως τώρα ανοίγεις το στόμα σου μόνο αραιά και που και αυτό για να θέσεις ερωτήσεις, ας είναι. Πάντως αν ισχύει θα με ενδιέφερε να μάθω την ταρίφα της, ίσως μια ώρα μαζί της να ήταν ικανή να με κάνει να τη βγάλω από το μυαλό μου και να τελειώνω μια για πάντα με το απωθημένο που έχει το όνομα της. Για να κουνάς έτσι το κεφάλι σου ή δεν ισχύουν οι βλακείες της Στέλλας ή δεν ξέρεις την ταρίφα της ή μήπως σε απογοητεύω; Καλά, ας είναι. Τώρα όμως θα σου πω ένα νέο, που θα σου φτιάξει τη διάθεση, και δεν το ξέρει κανείς άλλος, και είναι ένα δώρο από μένα για σένα. Η Αλίκη έριξε χαστούκι στον Χαρίση, (γελάει ενώ χτυπάει το χέρι του συνεχόμενα στο τραπέζι δείχνοντας την έντονη ευχαρίστηση του) τους είδα εγώ, με τα ίδια μου τα μάτια, δεν ξέρω πως τελικά την έπεισε να συναντηθούνε, μια ύστατη προσπάθεια να τα βρούνε μετά από τις βαριές κουβέντες που του έγραψε στα μηνύματα και που τα είδα κι αυτά ψάχνοντας στο κινητό του, μα ποιος ο λόγος να κρατάει μηνύματα που τον προσβάλουν, ακόμα κι αυτά είναι σημαντικά για εκείνον επειδή του τα έστειλε η Αλίκη, τι θύμα πια. Τέλος πάντων η μανία του να αποδείξει στον εαυτό του και σε εκείνη ότι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον τον έσπρωξαν να της ριχτεί, την έσφιξε επάνω του και κόλλησε τα χείλη του στα δικά της. Φαντάζεσαι τι έγινε μετά, εκνευρισμένη τον έσπρωξε πίσω με τόση δύναμη, παρά το γερό κράτημα του και του έσκασε ένα χαστούκι που πρέπει να ακούστηκε σε όλο το λεκανοπέδιο. Και ύστερα έστριψε και έφυγε, αφήνοντας το μαλάκα, μαλάκα. (ξεσπάει πάλι σε γέλια ικανοποίησης) Σαστισμένος όπως ήταν κοίταξε γύρω του, μόλις πρόσεξε ότι ήμουνα παρόν στην σκηνή που είχε διαδραματιστεί, κοκκίνισε και με κάρφωσε με τέτοιο βλέμμα που αν τα μάτια σκότωναν θα ήμουνα νεκρός, ευτυχώς όμως γι αυτόν τον σκοπό δεν αρκούν τα μάτια. Έτσι είναι όμως, από εμένα το ζήτησε και δεν το πήρε, και από εκείνον που της το έδωσε του το ανταπέδωσε με ένα δυνατό μπάτσο. Μετά από την προσβολή και το δικαιολογημένο χαστούκι που του έσκασε φοβάμαι ότι θα ενστερνιστεί τα λόγια της Στέλλας και θα αρχίσει να σκορπάει κακίες για την Αλίκη, ξέρεις ότι δήθεν... Ήδη το ανέφερε στον Σεμπάστιαν, ο οποίος μόλις το άκουσε έχασε το χρώμα του, ύστερα άρχισε να φωνάζει έξω φρενών και απορώ πως δεν τον χτύπησε και εκείνος, τέλος ο Σέμπι έφυγε θιγμένος, βρίζοντας μας μέσα από τα δόντια του και μάλλον δε θα τον ξαναδούμε στα στέκια μας. Τέλος εποχής!

Χαρίσης: Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με αυτόν τον μπάσταρδο το Θωμά, πως είναι δυνατόν να είναι πάντα μπροστά σε όλα τα γεγονότα που έχουν να κάνουν με την Αλίκη, να με θυμηθείς έχει ψύχωση μαζί της και τις ώρες που δεν είμαστε μαζί, βρίσκεται κρυμμένος στις σκιές παρακολουθώντας την. Μπροστά ήταν στα φλογερά φιλιά που αντάλλασε πριν από ένα χρόνο με τον Σεμπάστιαν, μπροστά στο φιλί που πήγα να της κλέψω και στο χαστούκι που μου έδωσε. Μπας και τα έχουν και σπάνε πλάκα με εμένα και τον Σέμπι. Όλα έχω αρχίσει να τα σκέφτομαι. Όμως πόσο ανώμαλος να είναι πια, μπας και έχει δίκιο η Στέλλα, μήπως είναι ο νταβατζής της αυτός και δεν τον πείραζε και πολύ που είχε μπλέξει και με τον Ισπανό; Άλλος αυτός! Έγινε πυρ και μανία μόλις του ανέφερα τα λεγόμενα της Στέλλας, πρώτη φορά τον είδα τόσο εκτός εαυτού, κι εγώ δεν την πολυπιστεύω την Στέλλα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, για την ίδια μου τη μάνα δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, θα το βάλω για ένα κοριτσάκι που το γνώρισα στο πανεπιστήμιο. Μπορεί λοιπό να μην πολυπιστεύω στα λεγόμενα της Στέλλας, που κατά γενική ομολογία στο μυαλό της βασιλεύει το άρες μάρες κουκουνάρες, αλλά δεν έπαθα έτσι όπως έπαθε ο Ισπανο-Αργεντινός, και να φανταστείς του το είπα για να μην το ακούσει από αλλού και τα χάσει εντελώς. Αν και μπορεί να νομίζετε ότι το έκανα για να έχω την ευχαρίστηση να δω το πρόσωπο του, δεν είναι αυτός ο λόγος, ο Θωμάς έχει πάντα τον τρόπο του να με διαβάλει. Πάντως εγώ με την Αλίκη τελείωσα. Αφού προτιμάει να επιμένει στον εγωισμό και στην ισχυρογνωμοσύνη της ότι δε νιώθει τίποτα για μένα πλέον θα το αποδεχτώ, αν και θα έρθει η μέρα που θα το μετανιώσει πικρά. Αλλά έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω τα ίδια, όπως και εσύ φαντάζομαι θα έχεις κουραστεί να ακούς τα ίδια. Αλήθεια έχω μια απορία, και θα ήθελα πολύ να μου τη λύσεις! Τι εντύπωση σου έχουμε κάνει όλοι εμείς; Ο Θωμάς υποστηρίζει ότι είμαστε τα πειραματόζωα σου, μας βάζεις να μιλάμε και καταγράφεις αυτά που σου λέμε, αλλά εγώ είμαι εντελώς αντίθετος με την άποψη που εκφράζει για εσένα, του αρέσει να βρίσκει ψεγάδια και να κατηγορεί τους τρίτους ώστε να μην αναλαμβάνει την ευθύνη των λεγόμενων του. Γιατί στην τελική και να μας καταγράφεις τι σημασία έχει; Μπορούσε να μη μιλήσει αν δεν ήθελε, σε κανέναν μας δεν έβαλες το πιστόλι στον κρόταφο, δε μας ανάγκασες να σου πούμε με το ζόρι την άποψη για μια ιστορία που βιώσαμε εμείς η ίδιοι, όσο παρόμοια κι αν είναι με τόσων άλλων και ακόμη και αδιάφορη θα μπορούσε να την πει κανείς! Όμως εμείς κάτσαμε απέναντι σου, κάναμε ότι δεν βλέπαμε το κινητό σου, στο οποίο είχες πατήσει την εντολή εγγραφή, και σου ανοίξαμε τις καρδιές μας! Γιατί το χρειαζόμασταν, είχαμε ανάγκη να πιστέψουμε εκείνα που θέλαμε, να ξαναπλάσουμε την ιστορία με τον τρόπο που την αντιλήφθηκε ο καθένας από εμάς, όπως μας συνέφερε πολλές φορές. Και τώρα το βλέπω καθαρά και πρέπει να παραδεχτώ ότι αναλωθήκαμε χωρίς λόγο και για πολύ καιρό σε κάτι που θα έπρεπε να το αφήσουμε να κυλήσει από μόνο του. Να του δώσουμε το χρόνο του, πιέζοντας τα πράγματα καταφέραμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Αν πράγματι η Αλίκη ήταν αυτό που πίστευα, δικιά μου και μόνο δικιά μου, δεν χρειαζόταν να την πιέσω, με την πίεση που της άσκησα κατάφερα να τη γεμίσω με άρνηση, και να μη θέλει να με ξαναδεί στα μάτια της, για να μη σχολιάσω τα σκληρά λόγια και το χαστούκι που εισέπραξα. Βέβαια δεν ήταν ευχάριστο να την βλέπω με τον Σεμπάστιαν, αλλά αυτό δε θα είχε σημασία στο φινάλε, αφού σημαντικό είναι ποιος θα κερδίσει στο τέλος την καρδιά του κοριτσιού που αγαπάει, έτσι θα είχα κερδίσει τον Σεμπάστιαν στην πραγματικότητα, γιατί αδιαμφισβήτητα κι εκείνος την αγαπάει, για το Θωμά πάλι αμφιβάλω, τόσο εγωιστικό και εγωκεντρικό κάθαρμα που είναι. Δεν ξέρω τι θα γίνει και δεν ξέρω αν εκείνοι οι δύο θα τα ξαναβρούν. Δεν μπορώ να πω ότι θα χαρώ αν το κάνουν όμως σίγουρα δε θα είμαι εκείνος που θα επιχειρήσει να τους τα ξαναφτιάξει αλλά ούτε κι εκείνος που θα τους χωρίσει αν θελήσουν να ξαναπροσπαθήσουν. Άλλωστε νομίζω ότι έχω αρχίσει να βρίσκω άλλο ενδιαφέρον το τελευταίο καιρό. (…) Ναι, συμφωνώ μαζί σου, καλό για μένα! Και είναι γιατί έχω αρχίσει και λύνω τα μάγια της Αλίκης. Ίσως ξύπνησα όταν μου έδωσε το χαστούκι και θα τολμήσω να πω, ακόμα κι αν χαρακτηριστώ ως εμμονικός, ότι δεν έχω αποβάλει πλήρως την άποψη ότι θα ήταν ιδανική για μένα, αλλά που ξέρεις μπορεί να μην υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο στη γη που να είναι ιδανικό για μένα!! Φτάνει να το βρω και για να το βρω, πρέπει να το ψάξω.

Στέλλα: Δεν ξέρω τι στην ευχή τους έχει κάνει επιτέλους και την πιστεύουν για Αγία! Αυτή που χάλασε την παρέα τους και σχεδόν δε μιλιούνται μεταξύ τους, εξαιτίας της... Την πιο υπερβολική συμπεριφορά την είχε ο Σεμπάστιαν που έσπευσε να την υπερασπιστεί, αλλά και οι άλλοι οι δύο δεν είναι καλύτεροι, αφού άρχισαν να με βομβαρδίζουν με ερωτήσεις τις οποίες φυσικά δεν μπορούσα για ευνόητους λόγους να απαντήσω, σχεδόν με αμφισβήτησαν στα μούτρα μου, αυτός ο άθλιος δε, ο Χαρίσης υπονόησε ότι ή είμαι φαντασιόπληκτη ή απλά ζηλεύω, και τι ακριβώς να ζηλέψω από αυτό το πράγμα που τους έχει ρίξει στάχτη στα μάτια και την περνάν και για μοντέλο την δευτεράτζα δεν μπορώ να καταλάβω, κατά γενική ομολογία είμαι τρεις φορές ομορφότερη από εκείνη, μπορεί να μου λείπει λίγο μπόι αλλά εκείνης της λείπουν οι καμπύλες, και γυναίκα χωρίς καμπύλες δεν είναι θηλυκό αλλά … (παίρνει βαθιές αναπνοές) Δε θα ρίξω άλλο το επίπεδο μου, κουράστηκα, πια να πάνε να πνιγούν και οι τρεις τους, μάλλον και οι τέσσερις τους γιατί κι αυτός ο Νίκος, ο υποτίθεται πεπειραμένος με τις γυναίκες, ο ώριμος και ωραίος την έχει πατήσει μαζί της. Να είναι μαζί μου δηλαδή και να του λείπει εκείνη; Εσύ πως ακριβώς το εξηγείς αυτό; Για μια στιγμή, διακρίνω ένα μειδίαμα στα χείλη σου ή είναι η εντύπωση μου; Αλλά τα έμαθα και τα δικά σου, μου είπανε κάποια στόματα να μη σε εμπιστεύομαι και πολύ, έχεις λέει παρτίδες με όλους μας και ότι πολλές φορές έχεις βγει και με την Αλίκη και έχετε μιλήσει, τι κουβέντες μπορεί να έχεις με την Αλίκη εσύ, που σε θεωρούσα φίλη μου πιστή και σε εμπιστευόμουν; Δεν πιστεύω να ανήκεις στο fun club της και δεν πιστεύω ότι πας και της μεταφέρεις όσα σου έχω πει, όχι ότι με νοιάζει και ότι την έχω καμία ανάγκη, ας έρθει εδώ να της τα πω και καταπρόσωπο απλά δεν γουστάρω τους ρουφιάνους και ο Θωμάς κάτι τέτοιο υποστηρίζει. (…) Σε αυτό δεν έχεις άδικο, αν κάποιος δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης είναι ο Θωμάς ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν ξέρει τι θέλει, μία δείχνει ότι την ποθεί, την άλλη δε της μιλάει, μια καλή την κοπέλα που του σύστησα σπίτι του και την άλλη την αποκαλεί Αλίκη, μια ρίχνει τα δίχτυα του σε εμένα, γιατί σε πληροφορώ, όπως σε βλέπω και με βλέπεις, ότι το έκανε και αυτό, και την άλλη έχω αντιμετώπιση παρόμοια με εκείνη που είχε η Αλίκη, σχεδόν δε μου μιλάει, βέβαια μπορώ να καταλάβω ότι στη δική μου περίπτωση φταίει το γεγονός ότι του τσαλάκωσα τον εγωισμό αφού ήμουνα ξεκάθαρη από την αρχή ότι τον βλέπω απλά φιλικά. Εκείνος ύστερα ισχυρίστηκε ότι ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει φιλία και πάντα υποβόσκει ο έρωτας ανάμεσα στα δύο φύλα. Μπορεί να πειράχτηκε από το ειρωνικό γελάκι μου και από την απάντηση μου «Ίσως έχεις δίκιο, όμως είσαι πολύ άγουρος και εγώ δε γυρεύω ένα αντράκι να το νταντεύω και το οποίο τρέχει πίσω από τα φουστάνια, μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, πίσω από τα τζιν της Αλίκης, εγώ χρειάζομαι έναν άντρα.» προσπάθησε να με φιλήσει με το ζόρι και εγώ αντιστάθηκα, οπότε καταλαβαίνεις σε τι βαθμό πλήγωσα τον εγωισμό του. Αλλά ας είχε τα μυαλά στο κεφάλι του. Ποιος του φταίει, αν δεν υποψιαζόμουν ότι με την παραμικρή ευκαιρία θα βρισκόταν στο πλευρό της μπορεί και να του έδινα μια ευκαιρία, είναι καλοφτιαγμένος, πρέπει να το παραδεχτείς. Πες μου ότι δε σου αρέσει; Όλες λιγώνονται όταν τον βλέπουν, έχει τον τρόπο του βέβαια γιατί η εμφάνιση από μόνη δεν αρκεί, εδώ που τα λέμε όμως οι τρόποι του τείνουν να εξαφανιστούν έτσι προσκολλημένος που είναι σε εκείνη. Αλήθεια από τους τρεις τους ποιον θεωρείς πιο ωραίο ή πιο ερωτεύσιμο, διότι και τυφλός να είσαι, ο Θωμάς είναι κατά γενική ομολογία ο πιο εμφανίσιμος. Μα δεν είναι ντροπή να μου πεις την γνώμη σου, δε σημαίνει ότι αυτόματα είσαι ερωτευμένη μαζί με αυτόν που θα μου υποδείξεις, εκτός κι αν είσαι τσιμπημένη με κάποιον γι αυτό δε θες να απαντήσεις στο ερώτημα μου. Μάλλον μπορώ να υποψιαστώ ποιος σου αρέσει, μα φυσικά είναι φως φανάρι, ο Σεμπάστιαν! (χτυπάει παλαμάκια με τα χέρια της) Γι αυτό μας έχεις μαζέψει όλους, για να μάθεις την ιστορία και να ξέρεις πώς να φερθείς και αν αξίζει τον κόπο, δεν βρίσκω άλλο λόγο να έχεις επαφές με την Αλίκη, αν όπως ισχυρίζεσαι ότι απλά έτυχε να μιλήσετε κάνα δυο φορές, και επιπλέον μίλησες και με το κοριτσάκι που του σύστησα, το έχω μετανιώσει πάντως, έχει μαραζώσει με δαύτον, η αλήθεια είναι ότι δεν ταίριαζαν, χρειαζόταν κάποια πιο γυναίκα, να του θυμίζει και λίγο την Αλίκη και τώρα που σε βλέπω εσύ της φέρνεις κάπως, μην το πάρεις στραβά, εσένα δε σε θεωρώ δεύτερη. Έχεις πιο ωραία μαλλιά, μάτια, μια φορά από την Αλίκη είσαι καλύτερη και η ιδανική για να κάνεις το Σεμπάστιαν να ξεχάσει. Γιατί μπορεί εκείνος να μου είναι θυμωμένος μιας και ο Χαρίσης βιάστηκε να του μεταφέρει τα νέα, όμως εγώ τον θεωρώ φίλο μου τον ιταλό, ισπανό, τέλος πάντων τον αλλοδαπό. (…) εντάξει Έλληνας, επίτηδες τον αποκάλεσα για να δω τη συμπεριφορά σου, μα εσύ καίγεσαι για εκείνον. (…) όχι, όχι δεν έκανες απλά μια διευκρίνιση, γιατί να διορθώσεις τον τρόπο που αποκαλώ έναν που σου είναι αδιάφορος. Λοιπόν έκλεισε, μόλις ξεπεράσει το θυμό του θα του μιλήσω για σένα, αν και είσαι αρκετά κοντά του και καλύτερο θα ήταν να ρίξεις μόνη τα δίχτυα σου, αλλά δώσε του λίγο χρόνο, είναι φουρκισμένος με αυτό που έμαθε, όταν το σκεφτεί καλύτερα, ηρεμίσει και το συνειδητοποιήσει ο δρόμος θα είναι ανοιχτός για σένα. Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα σου έκανα εκδούλευση. Λοιπόν φιλενάδα, μου χρωστάς χάρη. Να το θυμάσαι!

Νίκος: Από πού κι ως που ο φάκελος που έδωσα για την Αλίκη να περιείχε χρήματα; Αφού σου ξαναείπα ένα σημείωμα της έστειλα με εκείνη που υποδυόταν τη φίλη της. Κι άμα θες μπορώ να σου πω τι έγραφε:

«Καλό το δωράκι που μου έστειλες όμως δε συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με το κορμάκι σου, θα ήθελα πολύ να σε δω, θα περιμένω να επικοινωνήσεις μαζί μου. Έμαθα ότι έσμιξες πάλι με τον πρώην σου, δε θέλω να σε απογοητεύσω αλλά ξέρεις τι λένε, άμα ραγίσει το γυαλί… απ’ όσα έβαλες τη φίλη σου να μου πει, κατάλαβα ότι πρόκειται για ένα παιδαρέλι, νομίζω ότι απλά είσαι μπερδεμένη γιατί μπορείς να το νιώσεις ότι χρειάζεσαι δίπλα σου έναν άντρα και όχι ένα παιδί που δεν ξέρει τι θέλει.

Επικοινώνησε μαζί μου το συντομότερο χωρίς να μου στείλεις άλλους αντιπροσώπους,

σε φιλώ Νίκος.»

Ίσως να μην ήταν και πολύ καλή κίνηση να της θίξω τον έρωτα της, αυτό μπορεί να την ενόχλησε δεδομένου το πόσο προσκολλημένη ήταν στην σκέψη του και μόνο, όλο το περασμένο καλοκαίρι στη Ρόδο. Όμως δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι με πίκαρε το γεγονός ότι είναι πάλι μαζί, βέβαια μπορεί απλά να είναι στα λόγια μαζί, και να το χρησιμοποίησε αυτό με τη φίλη της σαν μια ασφάλεια, ώστε να μην προσπαθήσω να την προσεγγίσω, ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να σκέφτεται ένα γυναικείο κεφάλι. Όμως γιατί πριν με ρώτησες αν ο φάκελος είχε χρήματα; Γιατί να της στείλω λεφτά, ειδικά από την στιγμή που δε μου ζήτησε, να φανταστείς ότι μετά το άθλιο άρωμα που μου έκανε δώρο κάθε φορά που της έπαιρνα κάποια χαριτωμένα μπιχλιμπίδια από αυτά που αρέσουν σε εσάς τα κορίτσια εκείνη μου τα επέστρεφε, με αποτέλεσμα να έχω γεμίσει ένα ντουλάπι με μικροπράγματα πριν σκεφτώ να τα χαρίσω στην κόρη της αδερφής μου, για να τα ξεφορτωθώ. Σου ανάφερε κάτι η Αλίκη ότι έχει ανάγκη από χρήματα; Γιατί δε μου λες; Ξέρω ότι ήσασταν πολύ δεμένες στη Ρόδο, μέχρι και το ίδιο δωμάτιο μοιραζόσασταν. Μόνο εμένα δε μοιραζόσασταν και ειλικρινά αυτή θα ήταν μια προοπτική που πολύ θα μου άρεσε. Εντάξει ένα αστειάκι έκανα, μη με κοιτάζεις με αυτό το δολοφονικό βλέμμα. Λοιπόν; Δε θα μου πεις; Χρήματα είναι η αλήθεια ότι έδωσα, αλλά σε εκείνη την άλλη, η οποία είναι επαγγελματίας, όμως δεν προορίζονταν για την Αλίκη, φυσικά και όχι. Δεν πιστεύω να έκανε καμιά απατεωνιά η άλλη και άλλαξε το φάκελο μου με κανέναν δικό της για να την προσβάλει. Και για τι ποσό μιλάμε; Μου τα μασάς! Κοίτα για να τελειώνουμε, δεν ανοίγεις ένα θέμα και μετά δεν το συνεχίζεις, και αν δε θες να μου πεις εσύ θα το μάθω από αλλού. Ποιον προστατεύεις; Και επιπλέον αφού ήξερες για την σχέση μου με εκείνη στο νησί, γιατί ρωτάς και εμένα να σου πω, δε σου έλεγε όλες τις λεπτομέρειες; Κοίτα επειδή το μάτι μου κόβει, αλλά από την άλλη τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι, δεν πιστεύω να θες και εσύ να δοκιμάσεις αυτό που έγινε με την Αλίκη στη Ρόδο, δεν πιστεύω να σε έστειλε εκείνη να την αντικαταστήσεις! Λοιπόν, τι παιχνίδι παίζεται με τη φίλη σου; Γιατί αν δεν είσαστε μαζί σε αυτό, τότε κάποιο παιχνίδι παίζεις εσύ στη φίλη σου και μην πιστέψεις στιγμή ότι δε θα της το αποκαλύψω. Ας πέσουν οι μάσκες και ας ανοίξουμε τα χαρτιά μας επιτέλους. Εγώ σου είπα όλα όσα με ρώτησες και σε κάποιες στιγμές προχώρησα και σε ιδιαίτερες λεπτομέρειες όμως αν είσαι σωστή κι αν θες να έχεις το ερχόμενο καλοκαίρι δουλειά στο ξενοδοχείο, πρέπει να μου πεις τι συμβαίνει ειδάλλως σε βλέπω να ψάχνεσαι, κι ας ήσουν τύπος και υπογραμμός στις υποχρεώσεις σου. Καλά αφού δε θες να μου πεις, θα μου πει εκείνη. Θα επιχειρήσω να τη συναντήσω. Να είσαι σίγουρη, οπότε ή μου τα λες όλα τώρα ή και εγώ δεν ξέρω τι θα γίνει… νομίζεις ότι είσαι σκληρό καρύδι αλλά εγώ είμαι σκληρότερο, μη με κοιτάς με αυτό το ύφος και με μειδίαμα στα χείλη, μπορεί εδώ να μην είμαι ανώτερος σου, αλλά θα έρθει το καλοκαίρι και θα την πληρώσεις αυτή τη συμπεριφορά, στο χέρι σου είναι… Λοιπόν, θα μιλήσεις;

Σεμπάστιαν: Δεν ξέρω πως κατάφερα να συγκρατήσω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου και να μην του χιμήξω, όταν ξεστόμισε τέτοιο πράγμα, πλέον έχει περάσει κάθε όριο, επειδή η Αλίκη τον απέρριψε να την κατηγορεί για κάτι τόσο σοβαρό, μετά μου είπε ότι η Στέλλα ήταν εκείνη που είχε κυκλοφορήσει τη φήμη, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό να μην τον βρίσω που διέδιδε ό,τι βλακεία έλεγε η άλλη, που όλοι ξέρουμε τον χαρακτήρα της και ότι δε θα δυσκολευόταν να πει οτιδήποτε προκειμένου να ενοχλήσει την Αλίκη. Ο Θωμάς δεν άνοιξε το στόμα του όση ώρα διαπληκτιζόμουν με τον Χαρίση, όπως συνηθίζει, καθόταν ατάραχος σαν βούδας, και εδώ που τα λέμε του φέρνει και λίγο, και μας παρακολουθούσε, αλλά δε μου έκανε εντύπωση, πάντα έτσι συμπεριφέρονται. Ο ένας εξαπολύει λάσπη και ο άλλος παρακολουθεί. Αφού τους τα είπα ένα χεράκι, σηκώθηκα να πάω να βρω την Στέλλα, έπρεπε κάποιος να τη βάλει στη θέση της, και στην ανάγκη θα πείσω την Αλίκη να της κάνει μήνυση για εξύβριση. Όταν την βρήκα ήταν με μια άλλη και συζητούσαν, από το ύφος της μπορούσα να αντιληφθώ ποιο ήταν το θέμα της, ακόμα πιο έξω φρενών από όσο ήμουν όταν έφυγα από τους δυο άλλους ηλίθιους κατευθύνθηκα απειλητικά προς τα πάνω της, αν δεν ήταν κορίτσι ειλικρινά θα την είχα σαπίσει στο ξύλο, όμως δυστυχώς είναι γυναίκα, και μάλιστα του χείριστου είδους. Στάθηκα πάνω από το κεφάλι της με απειλητικό ύφος, εκείνη δεν πτοήθηκε, χαμογέλασε και με ρώτησε φιλικά «Τι κάνεις Σέμπι;» μπήκα απευθείας στο προκείμενο χωρίς περαιτέρω προλόγους «Τι είναι αυτά που λες για την Αλίκη;» «Τίποτα περισσότερο από την αλήθεια.» «Άσε τις μαλακίες σε εμένα, την ξέρω καλύτερα από τον καθέναν σας.» «Φυσικά και την ξέρεις!» η ειρωνεία στο ύφος και στη φωνή της με προκαλούσαν να την χτυπήσω, αλλά με τον εκνευρισμό που είχα δεν ήξερα αν θα μπορούσα να σταματήσω ή θα την έδερνα μέχρι να την σκοτώσω. «Αν κάποια είναι πόρνη αυτή είσαι εσύ, δεν ξέρω από πού σου ήρθε πάλι αυτή η ιδέα, είπαμε να ζηλεύεις αλλά αυτό φτάνει στα όρια της ψύχωσης, δεν μπορείς να σκορπάς ανυπόστατες κατηγορίες για έναν άνθρωπο.» «Και πως ξέρεις πως είναι ανυπόστατες.» «Πες μου τότε ποιος σου έδωσε αυτή την πληροφορία;» «Ώστε θες να ελέγξεις την καλή σου;» «Όχι, απλά μου είπαν οι καλοθελητές σου ότι δε δίνεις την πηγή σου, οπότε θέλω να αποδείξω ότι λες ψέματα.» «Ωραία, για σένα θα κάνω μια εξαίρεση.» Το αίμα μου πάγωσε μα περίμενα να ακούσω τη συνέχεια, σίγουρα θα μπλόφαρε, όμως δεν μπορούσα να της φωνάξω να σκάσει, παρά το φόβο μου, έτσι θα τη δικαίωνα μπροστά στους παρευρισκόμενους. «Νίκο τον λένε, και εργάζονταν μαζί το Καλοκαίρι στη Ρόδο, το επίθετο του δεν το ξέρω, μα ξέρω τα μέρη που συχνάζει.» «Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα.» «Αν έχεις τα κότσια πάρε αυτή τη διεύθυνση και πήγαινε να του μιλήσεις, είπε και μου έδωσε ένα χαρτάκι.» πήρα το χαρτί και το έσκισα ενώ το πέταξα στα μούτρα της. «Δεν έχω ανάγκη από πλαστές αποδείξεις, είσαι ικανή να έχεις βάλει κάποιον εραστή σου να τη διαβάλει, πρέπει να σε δει ψυχίατρος, είσαι άρρωστη εκτός από πορνίδιο.» «Αρκετά!» άκουσα τη φωνή της φίλης της που μέχρι τότε δεν είχα προσέξει ποια ήταν, και ποια άλλη θα μπορούσε να είναι από το κοριτσάκι που υποτίθεται ότι ήταν το κορίτσι μου, είχαμε να συναντηθούμε αρκετό καιρό, την απέφευγα, αγνοούσα τις περισσότερες κλήσεις και τα μηνύματα της, της απαντούσα σπάνια όμως δεν είχαμε χωρίσει, επίσημα. «Σαν πολύ δεν καίγεσαι για το ήθος της πρώην σου;» με ρώτησε φανερά ενοχλημένη. «Ενδιαφέρομαι για το να μην ρίχνουν λάσπες σε έναν άνθρωπο.» «Δεν είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος.» και τότε άφησα όλη την πίκρα να βγει από μέσα μου. «Φυσικά και δεν είναι, είναι ένας άνθρωπος που είχα σχέση μαζί του και που για ένα διάστημα ήταν ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της ζωής μου, δε γουστάρω να τη διαβάλουν.» «Προφανώς δεν την έχεις ξεπεράσει!» «Δεν είναι αυτό, γιατί δεν μπορείτε που να σας πάρει ο διάολος να καταλάβετε το αυτονόητο, όταν χωρίζεις με κάποιον που είχες αγαπήσει δεν είναι ανάγκη να βγάζετε μαχαίρια, μπορεί να τον εκτιμάς, χωρίς να χρειάζεται να τρέφεις και αισθήματα.» «Ο ζήλος σου να την υπερασπιστείς είναι τέτοιος που δε μου αφήνει περιθώρια να σκεφτώ κάτι άλλο από το εμφανές. Νομίζω ότι δεν πάει άλλο με εμάς τους δύο Σεμπάστιαν, θέλω να χωρίσουμε.» Μου ήρθε να της φωνάξω στα μούτρα ότι πάει καιρός που την έχω χωρίσει, και ότι ήταν ένα μέσο να περνάω τον καιρό μου προσπαθώντας να μην σκέφτομαι εκείνη την άλλη, άλλα ήταν τόσο ανάξια ακόμα και σε αυτό, που τα αισθήματα μου για την Αλίκη με κατέκλυζαν, ότι αν την γούσταρα θα απαντούσα στις κλήσεις και στα μηνύματα της και δε θα την είχα γραμμένη όλο εκείνο τον καιρό, και ότι δεν ήταν καλύτερη από εμένα αφού μιας και για χαζή δεν την είχα, απλά έδινε μια παράσταση στους παρόντες ότι ήταν εκείνη που με χώρισε, και τότε κατάλαβα την βλακεία και τη ματαιότητα του να βιάζεσαι να φύγεις πρώτος, ε λοιπόν έφευγα δεύτερος και δεν έδινα δεκάρα. Αντί όμως αυτά, απάντησα ξερά ένα «Όπως θέλεις» και έφυγα χωρίς να ρίξω ματιά στην Στέλλα γιατί αν την έβλεπα να χαμογελάει θα της έσκαγα μπουνιά. Επιστρέφοντας στο σπίτι σκεφτόμουν την περίοδο που ήμουνα με την Αλίκη, πόσο της άρεσε να στριμώχνεται δίπλα μου, πάνω στο μονό κρεβάτι μου όταν έλειπαν οι δικοί μου από το σπίτι, πως είχε πάντα έτοιμη την απάντηση και με ανάγκαζε να της βουλώνω το στόμα με φιλιά για να προλάβω το οποιαδήποτε σχόλιο της, και που μόλις απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά της, τελικά δεν κρατιόταν και μου πέταγε την απάντηση που της είχα κόψει με το φιλί. Βάζω στοίχημα ότι όλη τη μέρα να τη φίλαγα, ότι ακόμα κι αν κινδύνευε να πάθει αφυδάτωση πρώτα θα μου έδινε εκείνη την απάντηση και ύστερα θα έπινε νερό. Ή τότε στο θέατρο, με κρατούσε σφιχτά από το χέρι, όταν η ηρωίδα άρχισε να λέει στον ήρωα ότι εκείνος δεν ήταν ότι θα ήθελε να είχε ερωτευτεί, ότι δε θα ήθελε να μπλέξει ούτε με ένα από τα μικρά ή μεγάλα ελαττώματα του, όμως όποιος νομίζει ότι μέσα στους αιώνες επέλεξε ποιον θα ερωτευτεί συνειδητά, απλά ξεγέλασε τον εαυτό του και στην πραγματικότητα δεν ερωτεύτηκε ποτέ ο ατυχής. Την είδα να με κοιτάει και της φίλησα το χέρι, νομίζω ότι ξέρω τι σκεφτόταν, αν και για να είμαι ακριβής εγώ εκείνη την ώρα σκεφτόμουν, ότι μπορεί να μην το έκανα επίτηδες αλλά εκείνη ήταν όλα όσα είχα ερωτευτεί και όλα όσα ήθελα να έχω, ή όπως τότε που χορεύαμε τύπου βαλς κάτω από τα αστέρια και την είχαν πιάσει τα γέλια, αφού βρισκόμασταν στο κέντρο της Αθήνας, ή ακόμα πιο πίσω όταν ήμασταν φοιτητές και έβρισκα κάθε ευκαιρία να την πειράξω, και εκείνη χαμογελούσε απλά χωρίς να μου δίνει την προσοχή που επιθυμούσα, φυσικά υπήρχε ο Θωμάς τότε, αλλά ξέρει όπως ξέρω ότι πάντα δική μου ήταν και πάντα δικός της θα είμαι. Και πόσα ακόμα που θα αργήσω να σβήσω από μέσα μου αν καταφέρω να το κάνω ποτέ! Την καρδιά μου είχε πλημμυρίσει η νοσταλγία, πως μπόρεσα να φανώ τόσο εγωιστής, πως μπόρεσα να την αφήσω ελεύθερη. Και αυτός ο Νίκος που δεν τόλμησα να αντιμετωπίσω και έσκισα το χαρτάκι, επιδεικτικά, ποιος μπορούσε να είναι, δεν πιστεύω στις βλακείες που λέει η Στέλλα όμως… ποιος μου λέει ότι δεν είχαν κάτι τότε στη Ρόδο, και δεν μπορώ να ανεχτώ ούτε την σκέψη να είναι με άλλον άντρα. (Σταμάτησε να μιλάει και με κοίταξε στα μάτια) Είσαι σαν τα φίδια, κοιτάζεις στα μάτια την τροφή σου υπνωτίζοντας την πριν την καταπιείς, ώστε να μη σου αντισταθεί, έτσι την πατήσαμε και εμείς μαζί σου, βάζω στοίχημα ότι ξέρεις ποιος είναι αυτός ο Νίκος, και ότι ίσως έχεις βάλει το χεράκι σου σε αυτή την παρεξήγηση που δημιούργησε η βλαμμένη, αλλά δεν περιμένω ούτε να το παραδεχτείς ούτε να μου πεις. Όμως δεν μπορώ να αρνηθώ ότι σε συμπαθώ, αφήνοντας με να σου μιλάω, με κατεύθυνες σε κάποιες ενδόμυχες σκέψεις που μόνος μου τόσο καιρό τις έσπρωχνα μακριά, προσπαθούσα να κάνω τη ζωή μου, όμως ζούσα σε δυο διαστάσεις, στη φυσική και στην υποθετική. Επιπλέον το ότι οι άλλοι δύο έχουν ανοίξει τον ανεμιστήρα και εξαπολύουν λάσπη προς τα πάνω σου, είναι από μόνος του αρκετός λόγος να σε συμπαθώ. Γι’ αυτό θέλω να σε ενημερώσω, ότι οι άλλοι δύο σε έχουν παίξει στοίχημα, ποιος θα σε ρίξει, θα στοιχημάτιζα στο Θωμά, αλλά είναι τόσο μαλάκας όσο και ο Χαρίσης, θεωρούν ότι έχουν ανέβει κατηγορία με εσένα από ότι με την Αλίκη, γιατί εσύ ξέρεις και τον τρόπο που λειτουργούσαν οπότε θα είναι μεγάλη νίκη αν κάποιος από τους δυο τους σε κερδίσει, δεν το είπανε με το στόμα, ούτε με την Αλίκη το είπαμε ποτέ, ήταν ένα σιωπηλό βλέμμα που ανταλλάξαμε οι τρεις μας και το σφραγίσαμε πίνοντας μια γουλιά από το ποτό μας. Εγώ απλά βρήκα την ευκαιρία ώστε να σπρώξω τον εαυτό μου να κάνει την κίνηση που πάντα επιθυμούσα, πλέον είχα βρει τη δικαιολογία.

Αφηγήτρια: Σέμπι! (Άκουσα τη φωνή μου να λέει και ξαφνιάστηκα από τον ήχο της, εκείνος είχε σηκωθεί να φύγει, γύρισε και με κοίταξε χωρίς να μου απαντήσει, έπρεπε να συνεχίσω, ακόμα κι αν έβριζα τον εαυτό μου) Αυτά που είπε η Στέλλα για την Αλίκη…, δε θέλω να έχεις καμία αμφιβολία… ΔΕΝ ισχύουν! Η επιθυμία της να τη διαβάλει την έβαλε να πάρει λάθος τα σημάδια, ξέρει και η ίδια ότι λέει ψέματα αλλά δε θέλει να το παραδεχτεί. (εκείνος κούνησε απλά το κεφάλι του και χωρίς να πει άλλη λέξη, έφυγε).

Αλίκη: Οι τρεις τους δίνουν την εντύπωση τριών μικρών μαγνητών οι οποίοι πάνε και κολλάνε ο ένας πάνω στον άλλο. Αυτό ήταν, προσκολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον, δεν μπορούν να σταματήσουν να βρίσκονται μαζί, και εγώ άθελα μου μπλέκοντας με τον έναν από αυτούς ήταν σαν να ήμουν ζευγάρι και με τους τρεις. Όμως εγώ ήθελα να είμαι μόνο με τον Σεμπάστιαν κι όμως μαζί μας κουβαλούσαμε τις μισές φορές και τους άλλους δύο σαν να ήταν οι αποσκευές μας. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως εισχώρησαν στην σχέση μας, πως μας συνόδευαν για να μας κατασκοπεύουν, είχαν γίνει ενοχλητικοί αλλά έκαναν ότι δεν το καταλάβαιναν. Προς το τέλος με είχαν κουράσει τόσο που άρχισα να αραιώνω εγώ από τον Σεμπάστιαν, ήταν δικοί του φίλοι, δεν μπορούσα να τους κάνω εγώ πέρα, ήταν μια δική του απόφαση που δεν έλεγε να πάρει. Και στο τέλος με την στάση του φάνηκε ότι τους προτιμούσε. Τώρα που πήρα απόσταση από τα γεγονότα μπορώ να το δω, δυστυχώς δεν μπορώ να πάρω την ίδια απόσταση και από τα αισθήματα μου, να αναθεωρήσω τα όσα νιώθω για τον Αργεντινό, να πω ότι τελείωσε, ότι ήταν απλά ένα αστείο, ότι στην τελική πέθανε. Επέμεινα να κρατήσω σχέση μαζί τους μέχρι τώρα που έφτασε στο απροχώρητο, απλά και μόνο επειδή ήθελα να μαθαίνω νέα του και δεν είχα τη δύναμη να τα μάθω από τον ίδιο. Ξέρεις κάτι; Είναι δύσκολο πολύ να παριστάνεις το δυνατό χωρίς να είσαι, είχα πείσει τον εαυτό μου ότι ήμουν, αλλά ποιον προσπαθώ να ξεγελάσω, κουράστηκα λοιπόν, και λέω να παραιτηθώ από αυτόν το ρόλο, ξέρω ότι κάποιοι θα με ποδοπατήσουν με μεγάλη ευχαρίστηση, λοιπόν ας το κάνουν, ας τελειώσουν μαζί μου όπως θέλω κι εγώ να τελειώσω μαζί τους. Όμως ό,τι και να μου κάνουν, το τελειωτικό χτύπημα μόνο ένας μπορεί να μου το δώσει και αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Σεμπάστιαν. Οι άλλοι δε με νοιάζουν, δεν μπορώ να πω ότι δε θυμώνω με την άλλοτε φίλη μου και τις φήμες που διέρρευσε αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να ασχοληθώ μαζί της, ούτε να φανταστώ πως τις σκέφτηκε. Με έπαιρνε και ο Νίκος το απόγευμα αλλά δεν του απάντησα, ξέρεις κάτι ο Νίκος θα ταίριαζε με την Στέλλα, θα κάνανε ωραίο ζευγαράκι, θα αλληλοσυμπληρώνονταν. Αλλά πάλι ίσως να τον έχω παρεξηγήσει και να τον υποβιβάζω, δε λέω έχει το χούι του με τις γυναίκες, αλλά πάλι δεν έχει φτάσει στο σημείο της Στέλλας, να ρίχνει λάσπη. Όμως δε θέλω να μιλάω άλλο γι αυτούς, σήμερα θέλω να καθαρίσω λίγο το μυαλό μου, να βάλω τις σκέψεις και την θλίψη μου σε μια τάξη και να δω πως θα προχωρήσω, και μιας και είσαι κοντά μου εσύ, που είσαι τόσο σιωπηλή και υπομονετική μπορώ να βγάλω από μέσα μου ό,τι με κατατρώει και έχοντας σε απέναντι μου να σκεφτώ ότι βλέπω την άλλη όψη του εαυτού μου, ενός εαυτού που περιμένει στα σκοτάδια σιωπηλός, υπομονετικός να πάρω τις αποφάσεις και να μας τραβήξω από τον βούρκο. Θεωρώ ότι με τον Σεμπάστιαν είχαμε πολλά κοινά, ήταν ο μόνος που μου ταίριαζε, οι οικογένειες μας και κυρίως οι μανάδες μας ήταν ο κοινός μας παρανομαστής. Δεν μπορώ να πω ότι δε μας αγαπούν ή ότι δεν το έκαναν όσο ήμασταν παιδιά, απλά ήταν αρκετά δεσποτικές και είχαν μια απόλυτη άποψη για το ποιο είναι το σωστό και το λάθος και κυρίως ποιο είναι το καλό για εμάς. Αργήσαμε κάπως να επαναστατήσουμε αλλά ακόμα και τώρα στην ηλικία που φτάσαμε, στα είκοσι πέντε μας χρόνια πρέπει πάντα να τους αποδεικνύουμε πράγματα τα οποία δε θα τα βρουν ποτέ του γούστου τους και στην τελική θα μας επικρίνουν για όσα αγαπάμε και προτιμάμε να κάνουμε. Έτσι χωρίς καν να το θέλουμε πάντα θα κουβαλάμε μέσα μας το δικό τους σωστό και λάθος. Ενώ εκείνες ανάλογα με τι τις βολεύει και τι πιστεύουν για το καλό του μέλλοντος μας θα προσπαθούν να μας χειραγωγήσουν, ασυνείδητα πάντα, δε θέλω να διανοηθώ ότι μπορούν να φέρονται κατά αυτό τον τρόπο και να είναι στιγμές που δείχνουν ότι ντρέπονται για εμάς και τις επιλογές μας και να το κάνουν συνειδητά. Κάπως έτσι άθελα τους μας γέμισαν με ανασφάλειες που δε μας άνηκαν και κυρίως δε μας άξιζαν, γιατί θεωρώ ότι και οι δυο μας αξίζουμε να δοκιμαστούμε πέρα από τα καθιερωμένα, μικροαστικά τους όνειρα για εμάς. Το δεύτερο που μας ένωνε ήταν η χημεία που είχαμε, νομίζω ότι σου έχω ξαναμιλήσει γι αυτό. Όποιον λαθεμένα πίστευα ότι ήθελα δίπλα μου, θα ερχόταν η στιγμή που θα βρισκόμουν μαζί με τον Σεμπάστιαν. Κρίμα μόνο που τη χαραμίσαμε τόσο άδικα και χωρίς να προσπαθήσουμε περισσότερο γιατί εμείς κάναμε το λιγότερο που μπορούσαμε, οι σχέσεις θέλουν δουλειά και εμείς το πήραμε εντελώς αψήφιστα, σαν παιδάκια του δημοτικού, με πιο πολλές ορμές, φυσικά. Είναι πικρό αυτό που ετοιμάζομαι να παραδεχτώ, και προσπαθώ να πάρω παράταση, νιώθω μόνο ένα μούδιασμα μέσα μου, ο πόνος τα έχει παγώσει όλα, δεν είμαι σίγουρη αν θα μπορέσω ποτέ να ξεπεράσω τα αισθήματα μου για το Σεμπάστιαν, φοβάμαι ότι όσο καλά κι αν πάνε τα πράγματα στο μέλλον πάντα θα κουβαλάω την απώλεια του μέσα μου, είναι χαζό να μιλάω έτσι για έναν άνθρωπο που είναι ζωντανός, αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να το εκφράσω, επίσης φοβάμαι ότι στις άσχημες στιγμές και στις απογοητεύσεις θα μου λείπει ακόμα περισσότερο, θα είναι σαν να είμαι βυθισμένη σε μια θάλασσα που θα είναι η ζωή μου και σε κάθε απόρριψη, σα να βουλιάζω περισσότερο, σα να μην μπορώ να βγω για λίγο στην επιφάνεια ώστε να με προσέξει για δυο λεπτά, να θυμηθεί ότι κάπου υπάρχω. Να που από εδώ και στο εξής δε θα προσπαθώ να καταφέρω κάτι για μένα αλλά ο στόχος μου θα είναι εκείνος. Ότι θα καταντούσα τόσο αξιολύπητη για χάρη ενός άντρα και ενός έρωτα ποτέ δε θα το περίμενα και δε θα το ευχόμουν ούτε καν στην Στέλλα που αποφάσισε να γίνει η επίσημη εχθρός μου. Δεν ξέρω πως μπορώ να προχωρήσω και αν θα το κάνω τώρα σύντομα, το μόνο που ξέρω είναι ότι ο κύκλος πρέπει να κλείσει, δεν έχω αντοχές να συνεχίζω άλλο. Το πάζλ της σχέσης μας δεν έβγαινε γιατί περίσσευαν κομμάτια.-

Αφηγήτρια: Όταν αποφάσισα να προσεγγίσω αυτά τα πρόσωπα και να τους κάνω να μου ανοιχτούν είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι δε θα επέμβω, ότι άσχετα με τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες που θα μου προκαλούσαν θα προσπαθήσω να σταθώ απέναντι τους όχι σαν κριτής αλλά σαν θεατής, στην τελική όλοι τους με εμπιστεύτηκαν παραπάνω του κανονικού. Ακόμα και η αφελής η Στέλλα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι κοιμήθηκε με το Νίκο, βέβαια στο ζήλο της να κατηγορήσει την Αλίκη μου είπε ότι εκείνος της έδωσε ένα φάκελο με χρήματα, αντί για το σημείωμα, που και να ήθελε δε θα μπορούσε να το παραδώσει στην Αλίκη αφού θα προδιδόταν. Με την Αλίκη γνωριστήκαμε το περασμένο καλοκαίρι στο ξενοδοχείο στη Ρόδο όπου και δουλεύαμε μαζί, μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο και σύντομα γίναμε φίλες, ο λόγος ήταν ότι την είχα βρει πολλές φορές στο δωμάτιο μας να σκουπίζει τα μάτια της. Στην αρχή νόμιζα ότι την είχε προσβάλει κάποιος από τους πελάτες ή το προσωπικό, την πίεσα και μου μίλησε. Έτσι έμαθα για τον Σεμπάστιαν μα και για τους υπόλοιπους, για τους οποίους εξαπέλυε μύδρους εναντίον τους. Για τον Αργεντινό δεν εξέφρασε ποτέ αρνητική γνώμη, πάντα μιλούσε όμορφα για εκείνον ακόμα κι αν ήταν ο λόγος που στην ουσία υπέφερε. Εγώ την παρηγόρησα και της εξήγησα ότι σε κανέναν άντρα δεν αξίζει να κάνει μια γυναίκα να κλαίει και να στενοχωριέται. Ότι οι άντρες έρχονται και παρέρχονται! Και ότι τι στην ευχή, ήταν μόλις είκοσι τεσσάρων χρονών, σύντομα θα έβρισκε κάποιον άλλον και θα γέλαγε που κάποτε τα είχε βάψει μαύρα για τον Σεμπάστιαν που ήταν και ανόητος με το να έχει τέτοια γυναίκα δίπλα του και να τη διώξει, κάργα ανασφαλής ο δικός της. Της πρότεινα να μην καθυστερεί και να βρει τον αντικαταστάτη του, η Ρόδος πνιγόταν από κόσμο και μάλιστα ήταν πολλοί οι ωραίοι και ελεύθεροι άντρες, και ακολούθησε τη συμβουλή μου μπλέκοντας με τον μόνο που δε θα επιθυμούσα να τη δω μαζί του, αφού γνώριζα πόσο γυναικάς και κάφρος ήταν, δεν ήταν το πρώτο μου καλοκαίρι στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο του νησιού. Όταν έπεσε στην αντίληψη μου δεν της είπα κάτι, δεν ήθελα να την κάνω να νιώσει χαζή, περίμενα ότι μόλις καταλάβαινε περί τίνος πρόκειται το δράμα θα μεγάλωνε και θα έπρεπε να την παρηγορώ, τελικά στην Αθήνα έμαθα το ρόλο του Νίκου στη ζωή της, όταν μου διηγούταν τα αξιολύπητα μεν αλλά ξεκαρδιστικά που του έκανε, όπως το να κρατάει τα μάτια της κλειστά στη διάρκεια της πράξης και να του λέει κατάμουτρα ότι θέλει να φαντάζετε ότι είναι με κάποιον άλλο ή όπως τότε που του αγόρασε ένα μπουκάλι άρωμα που τύχαινε να είναι εκείνο που φορούσε ο πρώην της, με το ζόρι κρατήθηκα να μην ξεκαρδιστώ στα μούτρα του. Επιτέλους είχε βρει το δάσκαλο του. Όμως με ανησυχούσε η προσκόλληση της στον Σεμπάστιαν, τον θεωρούσα εντελώς ανάξιο για εκείνη, δεν είχε εκτιμήσει ούτε την ίδια, ούτε τα όσα ένιωθε. Αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι και εγώ δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι δεν ήταν θύμα του ίδιου της του εαυτού, ότι είχε εξιδανικεύσει για κάποιο άγνωστο λόγο τον Αργεντινό και είχε αφεθεί να πιστέψει ότι ήταν το ιδανικό της. Έτσι ήρθα σε επαφή μαζί τους. Δεν ξέρω αν χρειάζεται να σας πω την γνώμη μου για τον καθένα, σας παρουσίασα όλα όσα μου εκμυστηρεύτηκαν για το θέμα ατόφια στις σελίδες του διήγησης μου, χωρίς διακοπές και προσωπικά σχόλια, οπότε ο καθένας είναι ικανός να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Το μόνο που αντιλήφθηκα ήταν ότι εκτός από την Αλίκη και ο Σεμπάστιαν υπέφερε για εκείνη, οπότε κάτι με έκανε να αναθεωρήσω την κακή άποψη που είχα για τον Αργεντινό πριν τον γνωρίσω. Η διαφορά ήταν ότι εκείνη δεν τον πλησίαζε από δειλία και για να μη φάει τα μούτρα της, «που βάζεις το γεγονός ότι μπορεί να του θρέψω τον εγωισμό και να γελάσει στα μούτρα μου, κάνοντας με ακόμα πιο κουρέλι» μου είχε εκμυστηρευτεί το φόβο της και εκείνος δεν επέστρεφε από εγωισμό θρεμμένο από ανασφάλεια. Είχα δώσει λόγο όμως στον εαυτό μου και δεν μπορούσα να αναμιχθώ. Είχα βρει εξαιρετικό το γεγονός ότι την είχε υπερασπιστεί απέναντι στις κακοήθειες της Στέλλας και μάλιστα μπροστά σε κόσμο. Όμως και πάλι δεν ένιωθα πεπεισμένη ότι έπρεπε να μιλήσω και προς απογοήτευση πολλών δεν το έκανα. Ξέρω ότι χωρίς την ανάμειξη τρίτου προσώπου που θα τους βοηθήσει να διώξουν τις φοβίες τους αυτοί οι δύο δεν πρόκειται να είναι μαζί, βέβαια ίσως αν δοκιμαστούν χώρια μπορεί να το φέρει η ίδια η ζωή και αν ξαναβρεθούν και αν είναι τόσο έντονα τα όσα νιώθουν, να βγουν στην επιφάνια τα αισθήματα τους και να σμίξουν, όμως πόσες μπορεί να είναι οι πιθανότητες; Θα χρησιμοποιήσω ως υπεράσπιση μου τα λόγια της Αλίκης, ότι: «ο κύκλος πρέπει να κλείσει δεν έχω αντοχές να συνεχίζω άλλο, το πάζλ της σχέσης μας δεν έβγαινε γιατί περίσσευαν κομμάτια», μπορείτε να με κατηγορήσετε ότι δεν την ενημέρωσα ότι το πάζλ πλέον είχε δύο κομμάτια γιατί ο Σεμπάστιαν είχε αποτραβηχτεί από τους άλλους, όμως ποιος μας διαβεβαιώνει ότι δεν ήταν κάτι παροδικό. Θα χρησιμοποιήσω επίσης ως υπεράσπιση μου ότι μόνοι τους έπρεπε να τα βρουν για να ξεκινήσει σωστά η ιστορία, δεν χρειάζονταν τρίτους να τους στηρίζουν. Τώρα τι έκαναν και τι έχουν σκοπό να κάνουν δεν ξέρω και αν θα το μάθουμε σύντομα. Εγώ σας εξέθεσα τα στοιχεία και η απόφαση δική σας.

Υ.Γ.: το ότι παρασύρθηκα και είπα στον Σεμπάστιαν ότι τα όσα λέει η Στέλλα για την Αλίκη ήταν βλακείες ήταν μια στιγμή αδυναμίας και αν δεν έφευγε θα του τα κάρφωνα όλα, για το πώς νιώθει για εκείνον και ότι τον ήθελε πίσω, όμως έφυγε χάνοντας μια ευκαιρία να μάθει την αλήθεια που ίσως τους έσπρωχνε στην επανένωση, ή μήπως αυτή την ευκαιρία φοβήθηκε και έφυγε; Αν ήταν άλλος θα με πίεζε να μάθει περισσότερα αφού είχα ανοίξει το στόμα μου και είχα παραδεχτεί ότι γνώριζα, λίγη πίεση να μου είχε ασκήσει θα ήμουνα ικανή να τον αφήσω να ακούσει τις ηχογραφήσεις, τα πάντα, όμως εκείνος για άλλη μια φορά προτίμησε να φύγει, μήπως το ίδιο όμως δεν έκανε πάντα και στην Αλίκη, κάθε φορά που ήταν έτοιμη να του πει για τα σοβαρά, εκείνος την άφηνε να πάει να συναντήσει τους φίλους του και να κάνει τις δουλειές του...

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Εις το επανιδείν

Διαβάστε επίσης:

ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK, ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ LIKE ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ARTSCRIPT!!!

https://www.facebook.com/Artscript-1439764873009099/?fref=ts

Ερωτικό Πάζλ

Επαφή