Υπάρχω

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος

Παίζουν: Χρήστος Μάστορας, Κλέλια Ρένεση, Ασημένια Βουλιώτη

Οι βιογραφικές ταινίες συνήθως έχουν πέραση στο κοινό, αρκετές φορές είναι εμπορικά επιτυχημένες, κάποιες και καλλιτεχνικά. Πέντε χρόνια μετά την επιτυχημένη Ευτυχία, η Tanweer φέρνει στις αίθουσες ένα βαρύτερο χαρτί. Ο Καζαντζίδης είναι ο πιο εμβληματικός λαϊκός τραγουδιστής. Η ταίνια με τη ζωή του, σίγουρα θα κάνει ντόρο (θετικό και αρνητικό), και θα κόψει πολλά εισιτήρια. Θα φτάσει τις εισπράξεις της Ευτυχίας; Θα φανεί.

Στο μεγαλυτερο κομμάτι του φιλμ, η πλοκή ξετυλίγεται με flashbacks. Ένας δημοσιογράφος επισκέπτεται τον Καζαντζίδη και μέσω της συνέντευξης, βλέπουμε τις σημαντικές στιγμές στη ζωή του τραγουδιστή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή, χωρίς να έχει κάτι το αξιοσημείωτο, δίνει χώρο και χρόνο στην ιστορία να εξελιχθεί. Τα δύο τρίτα της ταινίας έχουν καλό ρυθμό, η τρίτη πράξη κάνει κοιλιά, χωρίς κάποιου είδους κορύφωση και αμήχανο τέλος. Η φωτογραφία και η χρωματική παλέτα αποδίδουν πειστικά την εποχή, ενώ ικανοποιητικά είναι το art direction και τα κοστούμια.

Δύο είναι τα μεγάλα ελαττώματα του Υπάρχω. Το πρώτο είναι πλημμέλημα. Το σενάριο παρεκκλίνει αρκετά από τα πραγματικά γεγονότα, σε αρκετές περιπτώσεις. Και ως ένα σημείο είναι κατανοητό, μιλάμε για μυθοπλασία και όχι για ντοκιμαντέρ. Αν και η σεναριογράφος προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες, η ταινία είναι ελαφρώς αγιογραφική. Ο Καζαντζίδης υπήρξε πιο περίπλοκη προσωπικότητα απ’αυτήν που παρουσιάζεται.

Το μεγάλο μείον είναι ο πρωταγωνιστής της. Δεν καταλαβαίνω με ποια κριτήρια επιλέχθηκε ο Μάστορας, πέρα από το ότι είναι τραγουδιστής, και πιθανόν να κάνει γκελ και σε μικρότερες ηλικίες. Στο μουσικό κομμάτι, μιμειταί πειστικά τον Καζαντζίδη, όμως υποκριτικά είναι κακός. Η κινησιολογία και οι εκφράσεις του θυμίζουν τον Καζαντζίδη, αλλά συνολικά η ερμηνεία του είναι ένα συμπαθητικό cosplay. Δεν ευθύνεται ο ίδιος, δεν είναι ηθοποιός, παρόλα αυτά, η επιλογή του είναι το λιγότερο άστοχη. Δεν μοιάζει εμφανισιακά, δεν πείθει ποτέ πως είναι ο χαρακτήρας. Αντίθετα, τόσο η Ρένεση ως Γκρέυ όσο και η Βουλιώτη ως Μαρινέλλα  είναι πολύ καλές, όπως και οι περισσότεροι ηθοποιοί σε μικρότερους ρόλους, με τον Καραμίχο ως Μάτσα να ξεχωρίζει.

Οι βιογραφίες είναι μια καλή -όσο και ασφαλής- επιλογή για τον ελληνικό κινηματογράφο, που έχει ν’αντιμετωπίσει μια μικρή αγορά, έλλειψη πόρων και οράματος, διεφθαρμένους κρατικούς μηχανισμούς και ατάλαντες κλίκες που παρασιτούν. Το Υπάρχω είναι μια καλή ταινία για τα ελληνικά δεδομένα, σε αντίθεση με την Ευτυχία που ήταν μια πολύ καλή ταινία, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.

Από 19 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.

Κώστας Ντούμας