WHILE AT WAR > ΟΣΟ ΚΡΑΤΑΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Σκηνοθεσία: Alejandro Amenábar

Παίζουν: Karra Elejalde, Eduard Fernández, Santi Prego

Μετά την ένωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων στην Ισπανία, απέναντι στο βασιλιά, και στη μέχρι τότε αυταρχική πολιτική του, οι δεξιές συντηρητικές δυνάμεις δεν επιθυμούν ούτε να μείνουν έξω από το παιχνίδι, ούτε να τους κυβερνούν οι προοδευτικοί. Στις 19 Ιουλίου του 1936 οι στασιαστές καταλαμβάνουν τη Σαλαμάνκα, όπου θα γίνει το κέντρο των επιχειρήσεων τους, που θα έχει ως αποτέλεσμα να πνίξει τη δημοκρατία και την Ισπανία στο αίμα.

Ο Μιγκέλ Δε Ουναμούνο, άνθρωπος των γραμμάτων, και πρύτανης του πανεπιστήμιου της πόλης, υποψήφιος την ίδια χρονιά για το βραβείο Νόμπελ, θεωρεί την πράξη των στασιαστών ως ελπιδοφόρα, μάλιστα τους στηρίζει και οικονομικά. Για εκείνον οι στασιαστές θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, μιας και νιώθει ότι οι προοδευτικές δυνάμεις  που κυβερνούν την ίδια περίοδο αυτό που έχουν καταφέρει είναι να χωρίσουν την Ισπανία στη μέση. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κι ενώ ο Ουναμούνο θα συνεχίζει να τους υπερασπίζεται, εθελοτυφλώντας και θεωρώντας προπαγάνδα των αντιπάλων τους τα όσα άσχημα ακούγονται για εκείνους, θα αλλάξει γνώμη μιας και θα φανεί το πραγματικό τους πρόσωπο σε όλο του το μεγαλείο, εφόσον έχουν βαλθεί από την πρώτη στιγμή να εξολοθρεύσουν οποιονδήποτε δε βρίσκεται στο πλευρό τους.

Όσο και να προσπαθεί ο Ουναμούνο να μη δείχνει την απέχθεια του απέναντι στις πράξεις τους, κάποια στιγμή και εντελώς ανθρώπινα θα σταθεί μπροστά  στο φανατισμένο πλήθος των φασιστών και θα τους πει ποια είναι η γνώμη του. Η βιογραφική αυτή ταινία του Alejandro Amenábar, έχει δύο κεντρικά πρόσωπα, από τη μία τον Δον Ουναμούνο και από την άλλη τον δικτάτορα Φράνκο. Από τη μία η πλάνη στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος του πνεύματος κι από την άλλη πως κατάφερε ο Φράνκο τόσο να κερδίσει όλους τους συντηρητικούς που τάχθηκαν στο πλάι του και πως κατόρθωσε να γίνει ο δικτάτορας κυβερνώντας την Ισπανία μέχρι το τέλος της ζωής του.

Είναι μια ταινία της εποχής, βασισμένη στην περίοδο που εξακολουθεί να ‘‘βασανίζει’’ τους ισπανούς και αυτό φαίνεται μέσα από την τέχνη τους μιας και επιστρέφουν ως θέμα στα χρόνια εκείνα.  Η ταινία κυλάει γρήγορα, χωρίς περιττές φλυαρίες, που θα κούραζαν το θεατή, αντιθέτως έχει μια απλότητα, χωρίς εφετζίδικα κόλπα που σέβεται τα γεγονότα. Έχει ωραία φωτογραφία και καλές ερμηνείες.

Μαίρη Β.

Δείτε επίσης: