SAINT OMER

Σκηνοθεσία: Alice Diop

Πρωταγωνιστούν: Kayije Kagame, Guslagie Malanda, Valerie Dreville

Μια μετανάστρια από τη Σενεγάλη, πνίγει το 15 μηνών βρέφος της στη θάλασσα και εγκαταλείπει το σώμα του εκεί, επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο της. Η δίκη της γυναίκας ξεκινάει, και μια καθηγήτρια με κοινή καταγωγή με τη θήτη, ταξιδεύει στο Σαιντ – Ομέρ που θα εκδικαστεί η υπόθεση ώστε να την παρακολουθήσει. Η Ράμα, η καθηγήτρια βρίσκεται ανάμεσα στο ακροατήριο και παρακολουθεί τις απαντήσεις της θήτη Λορένς Κολή στην πρόεδρο, μα και τις καταθέσεις του πατέρα του νεκρού μωρού και της μητέρας της Κολή.

Η μητέρα του βρέφους δεν αρνήθηκε ποτέ ότι δολοφόνησε το παιδί της. Ποια ήταν όμως η πολλά υποσχόμενη αυτή γυναίκα πριν φύγει από τη Σενεγάλη, τι της συνέβη στη Γαλλία, και ποια η σχέση της με τον πατέρα της κόρης της; Μπορεί να είχε αποφασίσει από τη στιγμή της γέννησης της μικρής Λιλή τον φόνο της; Πόσο καιρό μπορεί να το προσχεδίαζε; Υπάρχει πιθανότητα να ήταν μια αυθόρμητη πράξη;

Τα δύο τρίτα της ταινίας βρίσκονται στη δικαστική αίθουσα, αν όχι παραπάνω. Η ιστορία της Λορένς Κολή είναι βασισμένη άλλωστε στη πραγματική δίκη της Fabianne Kabou, το 2016. Οι ήρωες διηγούνται την εκδοχή της ιστορίας τους, αληθινή ή ψεύτικη, και ο θεατής της ταινίας, συμπεριλαμβάνεται στο ακροατήριο του δικαστηρίου που ακούει όσα έχουν να πουν. Θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος κουραστική; Ίσως. Όμως με βεβαιότητα έχει μια ιστορία να αφηγηθεί και πάντα η ιστορία, κατά την ταπεινή μου γνώμη τουλάχιστον, πρέπει να είναι το Α και το Ω μιας ταινίας. Και εδώ η ιστορία υπάρχει, ακόμα κι αν δεν καταλήξει κάπου ο θεατής, άλλωστε δεν πρόκειται για αστυνομικό θρίλερ, που όλοι αναζητούν εναγωνίως τον ένοχο. Η ένοχη είναι μπροστά μας, την ξέρουμε.

Η Ράμα παρακολουθεί τη δίκη και αρχίζει σταδιακά να επηρεάζεται. Γυρνάει στο παρελθόν της και στη σχέση με τη δική της μητέρα. Επιπλέον περιμένει παιδί, ποια θα είναι η σχέση με το δικό της παιδί όταν έρθει στον κόσμο; Θα μπορούσε να γίνει μια εν δυνάμει Μήδεια, αν το ευνοούσαν οι συνθήκες. Η σκηνοθέτης που υπογράφει και το σενάριο μαζί με τους Amnita David και Marie N’ Diaye, επηρεάζεται από τον μύθο της Μήδειας, αλλά και το έργο της γαλλίδας συγγραφέως Μαργκερίτ Ντυράς.

Η Alice Diop είναι ντοκιμενταρίστρια και το Σαιντ – Ομέρ είναι η πρώτη της ταινία μυθοπλασίας. Αν δεν απαγορευόταν η είσοδος των καμερών στην αίθουσα του δικαστηρίου ίσως να είχαμε να παρακολουθήσουμε ένα ντοκιμαντέρ αντί μιας ταινίας μυθοπλασίας. Πάντως η ταινία φαίνεται να έχει κερδίσει την προσοχή όπως και οι πρωταγωνίστριές της. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία. Θα αναφέρω το Μέγα Βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ της Βενετίας, καθώς και τα βραβείο ντεμπούτου στη σκηνοθέτιδα και στους παραγωγούς. Βραβείο σκηνοθετικού ντεμπούτου και στα Cesar, καθώς και αρκετά ακόμα σε άλλα φεστιβάλ. Αν σας αρέσουν οι δικαστικές υποθέσεις όπως παρουσιάζονται μέσα στις αίθουσες, σίγουρα θα την λατρέψετε, αλλά όχι μόνο εσείς.

Από 20 Απριλίου στους κινηματογράφους.  

Μαίρη Β.