MOXIE > Κορίτσια με Τσαγανό
Σκηνοθεσία: Amy Poehler
Παίζουν: Hadley Robinson, Lauren Tsai, Alycia Pascual-Pena
Μια ταινία που διαδραματίζεται μέσα στους τοίχους, ενός αμερικάνικου λυκείου. Κι όμως πόσο διαφέρει το τι συμβαίνει στο λύκειο και γενικότερα στα σχολεία μιας χώρας, με το τι συμβαίνει έξω από αυτά; Μήπως και το σχολείο δεν είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας;
Η Βίβιαν είναι μαθήτρια του σχολείου, ιδιαίτερα ήσυχη, προσπαθεί να περνάει τις διδακτικές ώρες και τα διαλείμματα με τη φίλη της Κλόντια, αποφεύγοντας να τραβάν την προσοχή ώστε να μη γίνονται στόχος για κακόβουλα σχόλια και πειράγματα. Όταν στο σχολείο τους θα εμφανιστεί μια νέα μαθήτρια, η Λούσι, η οποία δε θα ανεχτεί τη συμπεριφορά του δημοφιλέστερου συμμαθητή τους, απέναντι της, η Βίβιαν αρχικά θα ξαφνιαστεί. Όταν θα ανακηρυχτεί και ως η πιο ‘‘υπάκουη’’ μαθήτρια του σχολείου τους σε ένα ανεπίσημο είδος βράβευσης, από ανώνυμους και κακόβουλους συμμαθητές, την ώρα που μόνο κορίτσια θα πλασάρονται σε αυτό το είδος σεξιστικών και μισογυνηστικών τίτλων, η Βίβαν θα νιώσει πραγματικά μπουχτισμένη, και θα αναλάβει δράση. Θα ετοιμάσει μια μπροσούρα με το όνομα «MOXIE» (τσαγανό), στο οποίο θα σχολιάζει τη συμπεριφορά των αγοριών και θα καλεί τα κορίτσια σε κάποιες δράσεις. Η Βίβιαν όπως είναι αναμενόμενο ως ήσυχο παιδί στο σχολείο, δε θα έχει το τσαγανό να υπογράψει το φυλλάδιο, αυτή του η ανωνυμία όμως θα έχει ως αποτέλεσμα να αντιπροσωπεύσει τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα κορίτσια του σχολείου και να έχει μια δημοκρατική ταυτότητα. Μια ομάδα θα συσταθεί γύρω από το ανώνυμο φυλλάδιο, του οποίου θα ακολουθήσουν και άλλα τεύχη, και οι μαθήτριες θα ξεκινήσουν μια υποτυπώδη επανάσταση.
Το βασικό θέμα της ταινίας, είναι φυσικά ο φεμινισμός και η καταπίεση των μαθητριών από τους συμμαθητές τους. Φυσικά και δεν έχει σκοπό να ξορκίσει όλα τα αγόρια σαν κάτι διαβολικό και κακό από τον κόσμο και την ταινία, το αντίθετο μάλιστα, αφού κι αγόρια θα στηρίξουν τις δράσεις των κοριτσιών. Αγγίζει όμως και άλλα θέματα πέρα από το φεμινισμό, όπως το ρατσισμό, το bulling, τις δυσκολίες των μεταναστών που δεν ανήκουν στην ‘‘καθαρή φυλή’’ των λευκών αμερικάνων, αλλά και τη σεξουαλική παρενόχληση. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το πώς οι νταήδες του σχολείου είναι και τα χαϊδεμένα παιδιά του κολλεγίου τους. Η όποια δεξιότητα τους, τους χαρίζει τη φήμη που αυτομάτως γίνεται και το άλλοθι τους για ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι στους υπόλοιπους. Είναι αυτοί που έχουν την εξουσία , που διατηρούν τα κακώς κείμενα στο σχολείο, καλύπτοντας και δίνοντας την αυθαίρετη δύναμη στους ‘‘σπουδαίους’’ να συμπεριφέρονται με απαράδεκτο τρόπο. (Μήπως σας έρχεται κάποιος συσχετισμός με κάποια από αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας;)
Δε θα ισχυριστώ ότι η ταινία «MOXIE», εξετάζει σε βάθος σοβαρά θέματα, όπως τα παραπάνω που ανέφερα. Τα αγγίζει κάπως ανάλαφρα, όπως θα περίμενε άλλωστε κάποιος από μια ταινία που προορίζεται για νεαρές ηλικίες. Και φυσικά δεν είναι για θεατές με ιδιαίτερες απαιτήσεις. Και μόνο που καταπιάνεται με αυτά τα αγκάθια της κοινωνίας, χωρίς να τα παραβλέπει και κυρίως να τα γελοιοποιεί, κάνοντας τα να χάνουν την ουσία τους, είναι κάτι που τιμάει τη σκηνοθέτη Amy Poehler και τους υπόλοιπους συντελεστές. Βλέπεται ευχάριστα «παίρνοντας το αίμα σου πίσω».
Διαθέσιμη στην πλατφόρμα του Netflix.
Μαίρη Β.
Δείτε επίσης:
