Memory

Σκηνοθεσία: Michel Franco

Παίζουν: Jessica Chastain, Peter Sarsgaard

Η Sylvia είναι πρώην αλκοολική. Εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός. Γυρίζοντας από το πάρτι του λυκειακού reunion, αντιλαμβάνεται πως κάποιος την ακολουθεί. Ο άντρας αυτός είναι ο Saul, πάσχει από άνοια. Ξυπνάει στη Sylvia το τραυματικό παρελθόν της. Οι δύο χαρακτήρες θα έρθουν κοντά ο ένας στον άλλο. Εκείνη δεν μπορεί να ξεχάσει, αυτός δε μπορεί να θυμηθεί.

Η ταινία δεν είναι ευχάριστη, διαπραγματεύεται δύσκολα και σκληρά θέματα. Η μεγάλη της αρετή (και η μοναδική), ο συνεκτικός ιστός που κρατάει ενωμένα τα κομμάτια ενός αδιάφορου παζλ, είναι οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Η Chastain και ο Sarsgaard είναι εξαιρετικοί. Σχεδόν σε κάθε σκηνή, μπορείς να διακρίνεις τις λεπτές πινελιές των ερμηνειών τους. Το πως χτίζεται η σχέση τους, αθόρυβα, χαμηλόφωνα, με ζεστασιά και τρυφερότητα.

Δυστυχώς, αυτό το χαμηλόφωνα υπάρχει σε όλοκληρη τη διάρκεια του φιλμ. Επιτηδευμένα αργός ρυθμός, στεγνή και μονοδιάστατη αφήγηση, ακόμη και οι σκηνές με ένταση, αποδίδονται άνευρα, αναιμικά. Ο Franco είναι θαυμαστής του Haneke, δεν προσπαθεί να το κρύψει και χαντακώνει τη δημιουργία του. Η νυσταλέα σκηνοθεσία, η έλλειψη φαντασίας στο μοντάζ και η απουσία μουσικής, υποβαθμίζουν το τελικό αποτέλεσμα. Το Memory δεν αφήνει τίποτα στη μνήμη, μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Από 20 Ιουνίου στους κινηματογράφους

Κώστας Ντούμας