Memoir of a Snail

Σκηνοθεσία: Adam Elliot

Με τις φωνές των: Sarah Snook, Kodi Smit-McPhee, Eric Bana 

Το Memoir of a Snail είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Elliot, έχουν προηγηθεί το Mary and Max, και τέσσερις μικρού μήκους, από τις οποίες το  Harvie Krumpet, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης animated ταινίας μικρού μήκους.

Το φιλμ αφηγείται τη ζωή της Grace, μιας εκκεντρικής γυναίκας, από τη γέννησή της στην Αυστραλία των 70s μέχρι το παρόν. ΟEliot έχει ένα ιδιαίτερο στυλ, οι στοπ καρέ δημιουργίες του είναι εύκολα αναγνωρίσιμες. Το Memoir of a Snail είναι στην καλύτερη μελαγχολικό, για να μην πω οριακά καταθλιπτικό. Είναι μια ταινία κινουμένων σχεδίων που απευθύνεται αποκλειστικά σ’ενήλικες. Οι χαρακτήρες του είναι παράξενοι, ιδιοσυγκρασιακοί, όχι ιδιαίτερα συμπαθητικοί.  Ο τρόπος που σχολιάζει τα διάφορα θέματα -ειδικά όσα έχουν να κάνουν με το σεξ- αμφιταλαντεύεται μεταξύ υπνηλίας και αμηχανίας (και στο παρά ένα, ετερονροπής).

Το στοπ καρέ είναι μια επίπονη διαδικασία δημουργίας, το Memoir of a Snail χρειάστηκε πάνω από πέντε χρόνια για να γυριστεί. Ο Eliot έχει ταλέντο και φαντασία, όμως το τελευταίο του φιλμ ίσως είναι υπερβολικά αυτοβιογραφικό για να είναι προσβάσιμο σε μεγάλο κοινό. Η τεχνοτροπία του είναι love or hate, ο ρυθμός αργός, ενώ οι πινελιές χιούμορ δεν είναι αρκετές, για να γλυκάνουν τη βαρετή πλοκή και τους υποφερτούς χαρακτήρες. Σ’αυτό δε βοηθάνε και οι ηθοποιοί, των οποίων οι ερμηνείες είναι μονοδιάστατες.

Για να το πω διαφορετικά, ο σκηνοθέτης δεν είναι Tim Burton, που στα καλύτερα του, οι εκκεντρικοί ήρωες  του είναι τρισδιάστατοι και οι ιστορίες τους με μεγαλύτερο βάθος. Αν και τεχνικά εντυπωσιακό, το Memoir of a Snail είναι μια αναιμική προσπάθεια, ειδικά αν συγκριθεί με τις stop motion ταινίες της Laika, Kubo and the Two Strings και Missing Link.

Από 20 Μαρτίου στους κινηματογράφους

Κώστας Ντούμας