ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ
Η Λιλλή Σπαντιδάκη, συγγραφέας του βιβλίου ‘‘Entropy’’ προφανώς δεν είναι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να μιλάνε για τον εαυτό τους, αφού άφησε αναπάντητη την πρώτη ερώτηση της συνέντευξης, που όσοι είστε συχνοί επισκέπτες του ArtScript γνωρίζετε ήδη ότι είναι ένας τρόπος να αυτοσυστηθεί ένας καλλιτέχνης στους αναγνώστες μας! Δεδομένου ότι και τα βιβλία της περιλαμβάνουν λίγα πράγματα από το βιογραφικό της, σεβόμαστε την επιθυμία της. Μας μίλησε όμως αρκετά για την ηρωίδα του βιβλίου της, τη νεαρή Λιζ, που είναι και το τιμώμενο πρόσωπο της συνέντευξης αυτής, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά μιας κοπέλας που αγαπάει την ελευθερία με αποτέλεσμα να ξεγλιστράει κάθε φορά που νιώθει ότι κάποιος ή κάτι προσπαθεί να την περιορίσει! Απολαύστε την!
ArtScript Blog: Υπάρχει κάποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα που θα θέλατε να το είχατε γράψει εσείς;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη ερώτηση γιατί μπορώ να ξεκινήσω μια λίστα που δε θα τελειώσει ποτέ! Αλλά πρώτοι τίτλοι που ήρθαν στο μυαλό [και μου φέρανε μια αναστάτωση γιατί δεν μπορώ να τους βάλω σε σειρά προτεραιότητας] είναι His Dark Materials του Philip Pullman, Lord of the Rings [JRR Tolkien] και Harry Potter [J K Rowling]. Νομίζω ότι καταλαβαίνουμε όλοι μια συγκεκριμένη θεματικη...
ArtScript Blog: Το νέο σας μυθιστόρημα «Entropy», εξελίσσεται στις ΗΠΑ στα μέσα της δεκαετίας του 90’. Γιατί επιλέξατε χρονικά τη δεκαετία του 90’; Πόσο διαφορετικό θα ήταν ένα βιβλίο που θα αφορούσε τη δεκαετία που διανύουμε με μια ηρωίδα διψασμένη για ελευθερία;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Ο λόγος είναι πολύ απλός: δεν ήθελα κινητά/social media κι όλα όσα σχετίζονται με το να μπορεί να σε εντοπίσει οποιοσδήποτε οπουδήποτε. Μπορεί να ακουστεί περίεργο αλλά η προσβασιμότητα που έχουμε στην πληροφορία και η αμεσότητα στην επικοινωνία μας έχει εγκλωβίσει σε μια διαφορετική καταναγκαστική κατάσταση. Θα μπορούσα να προσθέσω και τον παράγοντα συναισθηματισμό στους λόγους μιας και είμαι παιδί των 90s και τα νοσταλγώ με τον μοναδικό τρόπο που τα βίωσε η γενιά μου.
Πόσο κατανοούμε, εκθέτοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την καθημερινότητα μας, ότι στην ουσία διαπραγματευόμαστε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας με αντάλλαγμα λίγα λεπτά δημοσιότητας –έστω κι αν το κοινό αποτελείται μόνο από φίλους μας- και σε πόσο κίνδυνο τις εκθέτουμε;
Νομίζω αυτό εξαρτάται από τον καθένα -υπάρχουν άνθρωποι με μηδενική παρουσία στα σόσιαλ και χωρίς κινητό. Προσωπικά τους θαυμάζω καθώς φαντάζει ιδανικό στα μάτια μου. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να παραβλέψω τις δυνατότητες που ανοίγονται μέσα από την τεχνολογία, ειδικά επαγγελματικά. Είναι όλα θέμα μέτρου.
ArtScript Blog: Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα στο βιβλίο σας για το πώς αντιμετωπίζει μια παρουσιάστρια κοινωνικής εκπομπής την εξαφάνιση της Λιζ! Στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο και στην Ιρλανδία όπου ζείτε, το επίπεδο των κοινωνικών εκπομπών τις περισσότερες φορές φτάνει στα επίπεδα της προσβολής για τα πρόσωπα με τα οποία καταπιάνονται στον ‘‘κοινωνικό σχολιασμό τους’’, επιπλέον οι παρουσιαστές προσπαθούν να καθοδηγήσουν τους θεατές προς συγκεκριμένα συμπεράσματα και γενικά υποτιμούν την ευφυΐα του κοινού τους. Ποιος έχει μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση το κοινό ή οι άνθρωποι της τηλεόρασης; Το κοινό εκπαιδεύεται τελικά ή είναι αυτό που ζητάει τα αντίστοιχα ‘‘ανθρωποφάγα’’ προγράμματα;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Φαύλος κύκλος, πιστεύω. Όσο οι αντίστοιχες εκπομπές και «συμπεριφορές» ανταμοίβονται, τόσο θα παράγονται. Και φυσικά ανταμοίβονται γιατί η ικανοποίηση από το είδος της ψυχαγωγίας που παράγουν είναι ικανή για να επιθυμεί το κοινό περισσότερο απ΄αυτή και να «εκπαιδεύεται» σε αυτόν τον τρόπο σκέψης.
ArtScript Blog: Θα χαρακτηρίζατε την ηρωίδα σας ως μια «Επαναστάτρια χωρίς αιτία;» Τι είναι αυτό που την καταδιώκει συνεχώς και την σπρώχνει να τρέχει μακριά απ’ όσα με κόπο έχει καταφέρει να κατακτήσει;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Ναι, αλλά για την ίδια η αιτία είναι εκεί και της τρώει τα σωθικά κάθε μέρα. Οπότε δεν έχει σημασία πώς θα τη χαρακτήριζα εγώ αλλά πώς η ίδια αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Όταν κατακτάς κάτι γίνεσαι και δέσμιος αυτού -άρα χάνεις την ελευθερία σου. Αυτή είναι η λογική της και γι’ αυτό δεν μπορεί να καθίσει σε ένα μέρος ήσυχα. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι τρέχει μακριά απ’ αυτό που κρύβεται μέσα της.
ArtScript Blog: Με βάση την επιλογή της Μαντ, η ηγεσία λειτουργεί σαν αφροδισιακό και σαν πόλος έλξης για τις γυναίκες;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Δεν θα το έβαζα στο φύλο αλλά στην ιδιοσυγκρασία του προσώπου. Κάποιοι γεύονται την ηγεσία κι αμέσως εθίζονται ενώ άλλους τους αφήνει παγερά αδιάφορους σαν κατάσταση. Η Μαντ είναι γεννημένη για να είναι ηγήτρια. Οπότε φυσικά όταν τη γεύεται δύσκολα μπορεί να γυρίσει στην προηγούμενη κατάστασή της.
ArtScript Blog: «Μην ξεχνάς το φόβο μπροστά στην ελευθερία…» ποιος είναι ο λόγος που κατά τη γνώμη σας η ελευθερία εμπνέει φόβο; Ποιος είναι πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Ο πατέρας μου μου την είπε αυτή τη φράση [έχοντας διαβάσει το βιβλίο του Φρομ] όταν ήμουν ακόμα παιδί. Είναι δύσκολο νόημα για ένα παιδί να αντιληφθεί αλλά για μένα, είναι ίσως από τα σημαντικότερα διδάγματα από τους γονείς μου. Προσωπικά πιστεύω ότι πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που αποδέχεται πλήρως τις συνέπειες των προσωπικών του επιλογών.
ArtScript Blog: Από την πρώτη σελίδα του βιβλίου ως την τελευταία η ηρωίδα προκειμένου να νιώσει ελεύθερη αρνείται στον εαυτό της κάθε ασφάλεια. Η ελευθερία με την ασφάλεια δεν μπορούν να συνυπάρξουν;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Είναι ακριβώς αυτό που είπα λίγο πιο πάνω. Η ασφάλεια μπορεί να σε κάνει δέσμιο με ένα μέρος/πρόσωπο/κατάσταση -άρα για τη Μαντ γίνεσαι ανελεύθερος. Διαφωνώ μαζί της. Αν βρεθείς στο σωστό είδος ασφάλειας τότε ξανοίγονται όλες οι πιθανότητες μπροστά σου.
ArtScript Blog: Η ηρωίδα σας υπήρξε απρόβλεπτη ακόμα και για εσάς ή γνωρίζατε εξαρχής το κάθε της βήμα στην εξέλιξη της υπόθεσης;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Πέρασα δύσκολα μαζί της μπορώ να ομολογήσω. Με επιρρέασαν πολύ οι επιλογές της και με πλήγωσαν σα να ήταν δικές μου. Νομίζω όμως ότι οι αποφάσεις τις ήταν σωστές για την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία της και μαζί της ταξίδεψα σε μέρη που δεν θα μπορούσα αλλιώς.
ArtScript Blog: Έχετε ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας κι αν ναι θα θέλατε να μας δώσετε μια γεύση;
ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ: Ναι, είναι σχεδόν έτοιμο αλλά θα το κρατήσω για έκπληξη. Νομίζω ότι κι ο εκδοτικός αυτό θα ήθελε.
Διαβάστε επίσης:
