LEILA’S BROTHERS > ΛΕΙΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΗΣ

Σκηνοθεσία: Saeed Roustavi

Πρωταγωνιστούν: Taraneh Alidoosti, Navid Mohammadzadeh, Pavman Maadi, Saeed Poursamimi

Κλείνοντας το εργοστάσιο που εργαζόταν ο Αλιρεζά, και έχοντας αφήσει τους εργαζόμενούς για πάνω από οχτώ μήνες χωρίς μισθούς και 28 μήνες ανασφάλιστους, εκείνος αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι. Η αδερφή του Λέιλα, βλέποντας τη ζωή των τεσσάρων αδερφών της, να είναι στην ανέχεια, σκέφτεται ότι το μόνο που μπορεί να τους βοηθήσει από την ανεργία, από εξευτελιστικές εργασίες, αλλά και απατεωνιές που διακυβεύουν την ελευθερία τους, είναι να φτιάξουν μια δική τους επιχείρηση. Ένα μαγαζί στο εμπορικό κέντρο που εργάζεται και η συνεργασία των πέντε τους θα δώσει προοπτικές στις ζωές τους. Για να καταφέρουν να αποκτήσουν τον χώρο στο εμπορικό, πρέπει να πάρουν δάνειο, αλλά  και γι’ αυτό υπάρχει η προϋπόθεση να έχουν κάποια χρήματα. Τα αδέρφια συμβάλουν με ό,τι ποσό μπορούν να εξασφαλίσουν, όμως και πάλι δεν είναι αρκετό.

Την ώρα που οι ίδιοι αγωνιούν το πώς να φτιάξουν τη ζωή τους, αποφεύγοντας τα δεινά που τους επιφυλάσσει το μέλλον, ο ηλικιωμένος πατέρας τους είναι πρόθυμος να δώσει 40 χρυσές λίρες για τον γάμο ενός συγγενή, ώστε να αναλάβει τον τίτλο του αρχηγού της οικογένειας. Η επιθυμία του πατέρα τους εξαγριώνει την Λέιλα που δεν μπορεί να δεχτεί αυτή την σπατάλη, που θα ήταν ικανή να αλλάξει τις ζωές των παιδιών του. Όμως ως κεφαλή της οικογένειας και με τα χρήματα να είναι δικά του, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

Ο ρεαλισμός της ταινίας και οι συνθήκες που βιώνουν οι ήρωες είναι πέρα και έξω από τα σύνορα του Ιράν, και αυτό κάνει την ταινία οικουμενική όπως και η παγκοσμιοποίηση που επηρεάζει τις ζωές και τις τύχες των ηρώων της. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι όσον αφορά την οικονομική κατάσταση, που είδαμε στην ταινία που δεν υπάρχει στη ζωή του έλληνα της μεσαίας τάξης. Θα πει κάποιος ότι δεν υπάρχει η παράδοση του αρχηγού της οικογένειας –της δυναστείας όπως θα ακούσουμε κάποια στιγμή στη διάρκεια της- όμως υπάρχει η εκμετάλλευση και η ματαιοδοξία σε άλλες μορφές. Υπέροχος στον ρόλο του πατέρα ο Saeed Poursamimi, όπως και οι Taraneh Alidoosti στον ρόλο της Λέιλα και Navid Mohammadzadeh του Αλιζερά, με τα λόγια, τον τόνο τους, τη στάση τους μεταφέρουν στον θεατή τις προσωπικότητές που καλέστηκαν να υποδυθούν. Τα δυο αδέρφια συζητούν στην ταράτσα και ο Αλιζερά παραδέχεται στην αδερφή του ότι φοβάται την ευτυχία, την τελειότητα, την ώρα που αντιπαθεί τις ατέλειες. Η Λέιλα του απαντά ήρεμα «Σε έμαθαν τι να σκέφτεσαι, και πώς να μην σκέφτεσαι».

Η διάρκεια της πάνω από δυόμιση ώρες, δεν κουράζει τον θεατή, γιατί η ιστορία είναι τόσο δυνατή, και τόσο καλά ζυγισμένες οι σκηνές που η ταινία καταφέρνει να τον ρουφήξει. Οι αστείες σκηνές κρύβουν πίσω τους αρκετό πόνο, με αποτέλεσμα να μην αφήνουν ούτε μειδίαμα να σχηματιστεί στα χείλη του θεατή. Στις Κάννες απέσπασε το βραβείο Fipresci.

Δυσάρεστο να διαβάσουμε ότι δύο εκ των ηθοποιών κατηγορήθηκαν για παρενόχληση συνάδελφών τους, αλλά πιο δυσάρεστο το ότι έχει συμβεί. Για να δημιουργηθεί όμως μια ταινία, είναι πολλοί περισσότεροι οι συντελεστές που συνέβαλαν σε αυτή, και η ταινία του Saeed Roustavi έχει φτιαχτεί με εξαιρετικά υλικά, ειδικά για τους λάτρεις του ρεαλισμού.

Από 23 Μαρτίου στους κινηματογράφους.

Μαίρη Β.