Η μπαλάντα του Richard Jewell
Σκηνοθεσία: Clint Eastwood
Ηθοποιοί: Paul Walter Hauser, Sam Rockwell, Brandon Stanley
Ο Κλιντ Ίστγουντ παραμένει φρέσκος το 2019 ως σκηνοθέτης και ταυτόχρονα παραγωγός της ταινίας "Richard Jewell". Αντλώντας για ακόμη μια φορά την έμπνευσή του από πραγματικά γεγονότα που απασχόλησαν παλαιότερα την αμερικανική επικαιρότητα (Sully, The Mule), ο βετεράνος κινηματογραφιστής ξεδιπλώνει την ιστορία του Richard Jewell, ενός αδικημένου ανθρώπου.
Ατλάντα, 1996. Στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων διοργανώνονται συναυλίες στο Ολυμπιακό Πάρκο της πόλης. Ο πρωταγωνιστής μας ανήκει στο προσωπικό ασφαλείας μιας εκδήλωσης. Ένας ύποπτος σάκος κάτω από ένα παγκάκι του τραβάει την προσοχή. Όντας ανέκαθεν απόλυτα τυπικός στη δουλειά του, ειδοποιεί την αστυνομία, η οποία με τη σειρά της επιβεβαιώνει πως πρόκειται για βόμβα και αρχίζει να απομακρύνει τον κόσμο από το σημείο. Είναι όμως πολύ αργά, η βόμβα σκάει, σκοτώνονται 2 άνθρωποι και τραυματίζονται 100. Ο Richard είναι ο ήρωας της Ατλάντα, όχι όμως για πολύ. Το FBI αρχίζει τις εικασίες πως εκείνος είναι ο δράστης που έβαλε τη βόμβα, για να ηρωοποιηθεί, καθώς το "προφίλ" του δείχνει άτομο με το σύνδρομο του "false hero". Τα ΜΜΕ, το FBI, οι δικηγόροι, η κοινή γνώμη παίρνουν θέσεις και το κυνήγι ξεκινά. Από ήρωας - ύποπτος.
Ο Richard είναι ένας υπέρβαρος 40άρης με όχι και τόσο υψηλό δείκτη νοημοσύνης, αλλά ούτε και αυτοπεποίθησης, που στη ζωή του πάντα ήθελε να γίνει αστυνομικός. Ανέκαθεν έδειχνε έναν υπερβάλλοντα ζήλο να επιβάλλει το νόμο και την τάξη, δουλεύοντας κατά βάση ως σεκιούριτι.
Ζει μαζί με τη μητέρα του, υπερπροστατευτική και φιλήσυχη. Για κάποιο λόγο στο πρόσωπο και των δύο έβλεπα κλασικές φιγούρες ψηφοφόρων του Τραμπ.
Πρωτοφανή φρεσκάδα στην ταινία έδινε ο χαρακτήρας του δικηγόρου του Richard, ο οποίος αντιμετωπίζει τον πελάτη του κυνικά, αλλά με συμπάθεια. Προσπαθεί να τον ξυπνήσει, ειδικά σε παράλογες στιγμές, όπου οι αστυνομικοί προσπαθούν να παγιδεύσουν τον Richard και ο ίδιος τους υπερασπίζεται λέγοντας πως απλά κάνουν τη δουλειά τους. Έρχονται σπίτι του με ένταλμα και τους βοηθάει στο ψάξιμο! Τέτοια η πώρωση του με τα σώματα ασφαλείας...Ενδεικτικά, σε μια σκηνή πριν από μια ανάκριση:
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ : "Μην έχεις άγχος, δεν είναι κάτι."
RICHARD :"Μα είναι η κυβέρνηση των Η.Π.Α!"
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ : " Όχι, δεν είναι η κυβέρνηση των Η.Π.Α. Είναι τρεις τύποι
που δουλεύουν για την κυβέρνηση. "
Κάποιες στιγμές, όντως η βλακεία του πρωταγωνιστή χτυπάει κόκκινο, σε βαθμό που σκέφτεσαι αν τελικά του αξίζει αυτό που περνάει. Η χαζομάρα και η ευκολοπιστία του ίδιου - και της μητέρας του - και η επαναλαμβανόμενη ισοπέδωσή τους από το δικηγόρο, είναι δομικό χαρακτηριστικό της ταινίας και ο βασικότερος παράγοντας που την ελαφραίνει. Γενικότερα οι διάλογοι έχουν αρκετά στοιχεία κωμωδίας - αναδύοντας και την κωμικοτραγική κατάσταση της υπόθεσης - , κάτι που κάνει το έργο αισθητά πιο ευχάριστο από το θέμα που πραγματεύεται. Σε σημεία αγγίζει το στυλ μιας κομεντί.
Στυλ κομεντί είναι και ο ρυθμός του μοντάζ, το καδράρισμα και τα χρώματα. Τίποτα αξιοπρόσεκτο στο οπτικό ύφος της ταινίας.
Το μόνο που μου έκανε αρνητική εντύπωση ήταν ο χαρακτήρας της δημοσιογράφου που έβγαλε πρώτη την είδηση πως ο Richard είναι ύποπτος, αλλά και του πράκτορα του FBI που ήταν ο βασικός διώκτης. Όσο κλισέ και αρχετυπικές ήταν οι συμπεριφορές τους, άλλο τόσο άνευρες ήταν οι ερμηνείες τους. Ειδικά η δημοσιογράφος σε μερικές σκηνές φαινόταν λες κι ήταν μεθυσμένη. Επίσης, ποιος πίνει ουίσκι σε σκοτεινό μπαρ μόνος του μέρα μεσημέρι?? Εδώ μπερδεύτηκε λίγο με τα σαλούν ο Κλιντ.
Τουλάχιστον, και οι 5 βασικοί χαρακτήρες έχουν μια καμπύλη εξέλιξης, κάτι που δίνει μια αίσθηση ολοκλήρωσης στο τέλος της ταινίας. Αρκετά δυνατές ερμηνείες από τους 3 (Richard, Μάνα, Δικηγόρος) . Η ταινία εξερευνά διακριτικά τον τύπο ανθρώπου που κλείνει το μάτι στην άσκηση εξουσίας. Στις πρώτες σκηνές ο πρωταγωνιστής μας δείχνει όντως υπερβάλλοντα ζήλο για τα "καθήκοντά" του και αυτό τον κάνει αρκετά αντιπαθητικό. Όταν όμως έρχεται η στιγμή να βιώσει ο ίδιος την άσκηση εξουσίας, εκεί αλλάζουν πολλά. Αρκετά επίκαιρο το θέμα της τρομοκρατίας παγκοσμίως, στην Ελλάδα ακόμη πιο πολύ, καθώς είμαστε πρωτοετείς στο μάθημα "Νόμος και Τάξη". Αρχίζει κι η εξεταστική όπου να ναι.....
Από 16 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους
Νίκος Ασημακόπουλος
Δείτε επίσης:
