Dream Scenario

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Kristoffer Borgli

Παίζουν: Nicolas Cage, Julianne Nicholson, Michael Cera

Ο Nicolas Cage δεν είναι απλά ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς των τελευταίων 35 ετών. Είναι ίσως ο μοναδικός, που μπορεί να παίζει τόσο υπερβολικά και να είναι πειστικός. Μια κατηγορία μόνος του. Αφού πέρασε σχεδόν μια δεκαετία στην Β΄ Εθνική του σινεμά, παίζοντας  παντού για να πληρώσει τα χρέη του (μια ιστορία που αξίζει να γίνει ταινία), τα τελευταία χρόνια επέστρεψε στην πρώτη γραμμή.

Μπορούμε να πούμε πως έκανε ζέσταμα. Αυτό που του έλειπε, ήταν μια πραγματικά καλή ταινία. Το Dream Scenario είναι αυτή. Η υπόθεση θυμίζει αρκετά την διαφημιστική καμπάνια του Ιταλού κοινωνιολόγου Andrea Natella.  Ο Natella έφτιαξε ένα site, στο οποίο υπήρχαν μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν δει τον ίδιο άντρα στα όνειρα τους. Ο Natella χρησιμοποίησε ένα σκίτσο που έμοιαζε με τον πατέρα του νέο. Το «φαινόμενο» κράτησε για περίπου έναν χρόνο, μέχρι ν’ αποκαλυφθεί πως ήταν ένα ευφυές κόλπο marketing.

Στο φιλμ, ο  Nicolas Cage υποδύεται  έναν καθηγητή πανεπιστημίου, έναν πραγματικά αδιάφορο κανέναν. Ξαφνικά όλο και περισσότερος κόσμος τον βλέπει στα όνειρα του. Το πρώτο μισό είναι ανάλαφρο και αστείο, στη συνέχεια η πλοκή γίνεται πιο σκοτεινή. Το Dream Scenario είναι μια πολύ έξυπνη και διακριτική κριτική στην διασημότητα, τα social media, την cancel culture και την πολιτική ορθότητα.

Με το έξυπνο εύρημα του ονείρου, ο Νορβηγός σκηνοθέτης παρουσιάζει την παράνοια και την πόλωση της εποχής. Χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο σκηνοθετικά –οι σκηνές των ονείρων ξεχωρίζουν- αφού ξέρει πως η αρετή του φιλμ είναι ο πρωταγωνιστής.

Ο Cage, σε μια ερμηνεία που μπαίνει στο πάνθεον των ρόλων  του, είναι εξαιρετικός. Συγκρατημένος, βάζοντας μικρές πινελιές της μανιέρας του εκεί που πρέπει. Σε αμήχανα γέλια, εκφράσεις και μικρές κινήσεις. Πολύ καλό το υπόλοιπο καστ, με τον Cera να ξεχωρίζει.

Το Dream Scenario θυμίζει σεναριακά Kaufman (Being John Malkovich, Eternal Sunshine of the Spotless Mind) και αισθητικά Aster. Όμως είναι πιο εύληπτο, αστείο και όχι εξυπνακίστικο σαν τα σενάρια του πρώτου και πολύ καλύτερο από την φιλμογραφία του δεύτερου. Το Dream Scenario είναι η ταινία που θα ήθελε να είχε σκηνοθετήσει ο Aster, αν είχε ταλέντο.

Πλατειάζει λίγο από τη μέση και μετά, θα μπορούσε να είναι πιο σύντομο, με το ανοιχτό σε ερμηνείες τέλος ν’ αποζημιώνει για την κοιλιά. Ο σκηνοθέτης αφήνει ψίχουλα στοιχείων σε όλη τη διάρκεια του φιλμ. Από τις αναφορές στον Γιούνγκ μέχρι τα αναμμένα φώτα. Αυτό προσθέτει πόντους στο ήδη έξυπνο σενάριο. Το ποια εκδοχή να διαλέξεις, είναι θέμα οπτικής.

Από 11 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους.

Κώστα Ντούμας