Dracula: A Love Tale
Σκηνοθεσία: Luc Besson
Παίζουν: Caleb Landry Jones, Christoph Waltz, Zoë Bleu
Η νιοστή μεταφορά του ήρωα του Stoker, μπορεί να μην είναι η καλύτερη, όμως είναι σίγουρα στυλάτη και διασκεδαστική.
Ο Δράκουλας, ο Δρ. Φράνκεσταιν, το τέρας του και από κοντά ο Batman, o Joker και ο Superman, είναι οι «σαιξπηρικοί» ρόλοι του εικοστού πρώτου αιώνα. Σκηνοθέτες και ηθοποιοί θέλουν ν’ αφήσουν το στίγμα τους στο χαρακτήρα. Ο Δράκουλας είναι στη μεγάλη οθόνη σχεδόν από τη γέννηση του κινηματογράφου. Από το Nosferatu του Murnau, τον Bela Lugosi και τον Christopher Lee, μέχρι τις εκδοχές των Herzog και Coppola.
Κατά τη γνώμη μου, το φιλμ του Coppola είναι η καλύτερη μεταφορά, για τα τελευταία 40 χρόνια. Το περσινό Nosferatu του Eggers και η εκδοχή του Besson είναι τα μικρά άσχημα αδερφάκια του. Όμως, ενώ η ταινία του Eggers πνίγεται στη σοβαροφάνεια και το στόμφο, η εκδοχή του Besson είναι πιο ισορροπημένη και σίγουρα πιο διασκεδαστική.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης ξέρει ν’ αφηγείται ιστορίες με στυλ που θ’ αρέσουν στο κοινό. Το Dracula: ALove Tale βασίζεται στο βιβλίο του Stoker, με κάποιες ενδιαφέρουσες αφηγηματικές παρεκκλίσεις. Το σενάριο εστιάζει περισσότερο στο χαρακτήρα του Δράκουλα και στη ρομαντική πλευρά της ιστορίας. Ο πυρήνας της πλοκής είναι η σχέση του με τη γυναίκα του. Αισθητικά το φιλμ είναι πολύ όμορφο, πολύ καλή φωτογραφία και art direction. Καλός ρυθμός, γρήγορο μοντάζ που προχωράει την πλοκή. Σε κάποια σημεία το CGI μοιάζει λίγο φτηνό, ενώ και η διάρκεια θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομη, πταίσματα σε σχέση με τις περισσότερες ταινίες.
Ο Besson-σύμφωνα με δικά του λόγια- βρήκε στον Jones την αρσενική μούσα του. Ο Αμερικανός ηθοποιός ήταν εξαιρετικός στην προηγούμενη συνεργασία τους, το Dogman. Ως Δράκουλας μπορεί να μη φτάνει την ερμηνεία του Gary Oldman, όμως η εκδοχή του είναι γοητευτική. Ο Jones δεν είναι όμορφος, παρόλα αυτά η παρουσία του κατακτά κάθε καρέ στο οποίο βρίσκεται. Είναι πειστικός ως Δράκουλας, ενώ οι μικρές πινελιές camp κάνουν τη διαφορά. Το χιούμορ είναι διάσπαρτο στην ταινία, και είναι ένας βασικός λόγος που κάνει την αφήγηση ισορροπημένη, σε αντίθεση με την αποπνικτική σοβαροφάνεια της τελευταίας δεκαετίας.
Το υπόλοιπο καστ είναι καλό, αν και ο Waltz είναι στα όρια της μανιέρας. To Dracula: A Love Tale είναι μια παιχνιδιάρικη παραλλαγή του θέματος. Αν είστε fans του σινεμά του Besson, σίγουρα θα περάσετε καλά. Είναι η καλύτερη ταινία του, μαζί με τα Dogman και Lucy, τα τελευταία 15 χρόνια.
Από 2 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους
Κώστας Ντούμας
