All of Us Strangers

Σκηνοθεσία: Andrew Haigh

Παίζουν: Andrew Scott, Paul Mescal, Jamie Bell, Claire Foy

Ο Adam ζει μια μοναχική ζωή στο Λονδίνο. Γνωρίζει τον Harry που μένει στον ίδιο ουρανοξύστη. Έρχονται κοντά, όμως ο Adam δεν μπορεί να ξεπεράσει το τραύμα του θανάτου των γονιών του, πριν από 30 χρόνια σε τροχαίο.

Η ταινία βασίζεται εν μέρει στο μυθιστότημα "Strangers" του Taichi Yamada. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος άλλαξε κάποιες λεπτομέρειες από την αρχική ιστορία, βάζοντας αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Δε μου αρέσουν τα spoilers, όμως σε αυτή την κριτική, πιστεύω πως χρειάζονται.

Αδυνατώ να καταλάβω τον ντόρο γύρω από το φιλμ. Με εξαίρεση τις ερμηνείες και το μοντάζ μιας συγκεκριμένης σεκάνς, μιλάμε μια μετριότητα, μια βαρετή παραλλαγή του Six Sense. Αργός ρυθμός, μπερδέμενη αφήγηση που δηγμιουργεί ερώτηματα, που δεν παίρνουν ποτέ απάντηση. Δεν με ενοχλεί η αμφισημία, αρκεί να γίνεται έστω με στυλ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του φιλμ είναι η επιτηδευμένη του θλίψη. Ο Γουίλιαμ Μπλέικ είχε γράψει πως η υπερβολική λύπη γελάει. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Η ταινία προσπαθεί τόσο πολύ να σε πείσει για τη μελαγχολία και τη θλίψη που γίνεται γελοία.

Υποκριτικά είναι αξιοπρεπής, με τους Bell και Foy ως γονείς του πρωταγωνιστή να ξεχωρίζουν. Ο Mescal χωρίς να είναι κακός, είναι οριακά καρικατούρα. Το All of Us Strangers είναι πιθανόν η πιο προσωπική ταινία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Andrew Haigh. Ίσως είναι υπερβολικά αυτοαναφορική για τα γούστα μου, όμως μετά από τα 106 λεπτά της, δεν μου έμεινε τίποτα. Πέρα από το ΛΟΑΤΚΙ κομμάτι, το hype είναι αδικαιολόγητο. Για fans του Shyamalan και μόνο.

Από 15 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους.

Κώστας Ντούμας