Wonder

Σκηνοθεσία: Στίβεν Τσμπόσκι

Παίζουν: Τζέικομπ Τρέμπλει, Όουεν Γουίλσον, Τζούλια Ρόμπερτς, Ιζαμπέλα Βίντοβιτς

Ο Όγκι, ένας δεκάχρονος  με παραμόρφωση στο πρόσωπο εκ γενετής, καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση, την ενσωμάτωση του στο σχολικό περιβάλλον. Μέχρι τότε η μητέρα του φρόντισε να του παρέχει τα πρώτα μαθησιακά βήματα στο σπίτι, με σκοπό να προστατέψει τον Όγκι από το ενδεχομένως σκληρό περιβάλλον που θα αντιμετώπιζε στο σχολείο. Όμως έχει έρθει η στιγμή , ο μικρός αυτός αγαθός δεκάχρονος να βγει έξω στον κόσμο και να τον αντιμετωπίσει. Ο πατέρας της οικογένειας στέκεται πλάι στην δυναμική και αποφασιστική μητέρα του Όγκι και προφανώς δίπλα στο γιο του, με το δικό του τρόπο, με τα δύο δυνατά του στοιχεία, το χιούμορ και την φαντασία. Η Βία, η αδερφή του Όγκι παλεύει ανάμεσα στην απεριόριστη αγάπη που τρέφει για τον αδερφό της και στο ότι συχνά μπαίνει σε δεύτερο ρόλο λόγω αυτού, μια εσωτερική μάχη που ενισχύεται βέβαια και από την ταραχώδη περίοδο της εφηβείας. Θα καταφέρει λοιπόν ο Όγκι να βγάλει το κράνος του αστροναύτη που φοράει συνέχεια για να κρύψει τις ατέλειες του; Θα καταφέρει ο κόσμος να δει τι κρύβεται κάτω από το παραμορφωμένο αυτό πρόσωπο;

Μια αδιαμφισβήτητα γλυκιά ιστορία, με πολλά μηνύματα, για μικρούς και για μεγάλους. Η Τζούλια Ρόμπερτς και ο Όουεν Γουίλσον κάνουν εξαιρετικές εμφανίσεις, δίνοντας μια πολύ πειστική ερμηνεία ως γονείς ενός τέτοιου παιδιού, χωρίς υπερβολές και με μια προσέγγιση ρεαλιστική της ψυχολογίας των γονιών που ανησυχούν αλλά ταυτοχρόνως των ανθρώπων που θέλουν να εφοδιάσουν το παιδί τους με όλα τα μέσα για να μπορέσει να επιβιώσει ακόμα και να ευτυχήσει στον «σκληρό» έξω κόσμο. Τα παιδιά και οι έφηβοι που παίζουν  ανταποκρίνονται ανεπανάληπτα στους ρόλους τους, έχουν τη φυσικότητα που αρμόζει στην ηλικία τους χωρίς περιττά στοιχεία.

Πρόκειται για μια ευχάριστη οικογενειακή ταινία, η ιστορία αν και όχι ιδιαιτέρως πρωτότυπη δημιουργεί το ενδιαφέρον και το μαγνητισμό που χρειάζεται για να την παρακολουθήσει κανείς. Τα μηνύματα παρόμοια με την προηγούμενη επιτυχία του σκηνοθέτη , τα «πλεονεκτήματα του να είναι κανείς στο περιθώριο (Perks of being a wallflower)», ο οποίος φαίνεται να αγαπά ιδιαίτερα αυτό το θέμα του «περιθωρίου» και το πώς ανταποκρίνονται τα άτομα που μοιάζουν να ανήκουν εκεί και ο περίγυρος τους στη διαδικασία ενηλικίωσης και ενσωμάτωσης τους στον κοινωνικό ιστό. Παρόλα αυτά λείπει το στοιχείο της έκπληξης με την έννοια ότι σε σύγκριση με την προηγούμενη ταινία, όπου υπήρχε εντονότερα  η αγωνία για την εξέλιξη της υπόθεσης, εδώ το τέλος διαφαίνεται σχεδόν από το ήμισυ και έπειτα. Γενικά όμως αποτελεί μια ευχάριστη επιλογή για τις γιορτές, καθώς είναι μια εορταστική ταινία, που συνδυάζει το χιούμορ με τη συγκίνηση και το σύνθημα της αγάπης, για όποιον θέλει να μη μείνει στα γνωστά χριστουγεννιάτικα στόρυ που πραγματεύεται η πλειονότητα των άλλων ταινιών της περιόδου.

Στους κινηματογράφους από 28/12

                                                                                 Πέννυ Ψαρρά