THE INSULT > Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ
Ηθοποιοί: Adel Karam, Kamel El Basha, Camille Salameh
Ένα ασήμαντο επεισόδιο ανάμεσα σε ένα λιβανέζο χριστιανό και έναν παλαιστίνιο πρόσφυγα είναι το θέμα της ταινίας «Η Προσβολή» του Ziad Doueiri. Ο Τόνι μαζί με τη γυναίκα του ζουν στη Βυρηττό και περιμένουν το πρώτο τους παιδί. Ένα συνεργείο αναλαμβάνει να φτιάξει τις αποχετεύσεις στην περιοχή που ζει το ζευγάρι, όμως ο Τόνι αρνείται να τους επιτρέψει να περάσουν στο σπίτι του και να κάνουν τη δουλειά τους, μόλις αντιλαμβάνεται από την προφορά του εργοδηγού ότι εκείνος είναι παλαιστίνιος μετανάστης. Ο εργοδηγός αγνοεί την άρνηση και αναλαμβάνει να διορθώσει την αποχέτευση με αποτέλεσμα λίγα λεπτά αργότερα να έρθουν σε λεκτική διένεξη. Ο Τόνι προσβεβλημένος (γιατί άλλο να σε προσβάλει ο συμπατριώτης και άλλο ο μετανάστης) απαιτεί να του ζητήσει συγνώμη ο Γιασέρ, όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά και το χάσμα όλο και μεγαλώνει ανάμεσα στις δύο πλευρές, με τον Τόνι να ζητάει δικαίωση μέσω των δικαστηρίων.
Και όταν μια υπόθεση φτάνει στα ανώτερα δικαστήρια, ο έλεγχος περνάει ολοκληρωτικά στα χέρια των δικηγόρων με αποτέλεσμα σύντομα να χωριστεί ολόκληρη η χώρα σε δυο στρατόπεδα. Στην πραγματικότητα τόσο ο Γιασέρ όσο και ο Τόνι έχουν προσβάλλει και έχουν προσβληθεί και παραδόξως όσο επιθετική κι αν είναι η γραμμή των δικηγόρων, οι ίδιοι νιώθουν αμήχανα όταν ακούγονται διάφορα δυσάρεστα για την αντίθετη πλευρά ενώ μέσα από τη κόντρα τους, στην οποία και επιμένουν μιας και έχουν μπει στη διαμάχη, έρχονται πιο κοντά. Από τους δικηγόρους θα ακουστούν και οι δυο απόψεις και οι δυο θα είναι σωστές, πάραυτα ο θεατής θα αντιληφθεί ότι αυτό που χωρίζει τους δυο ήρωες είναι η θρησκεία και η εθνικότητα, λες και αυτές έχουν φτιαχτεί για να διαχωρίζουν τους ανθρώπους, στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο όμοιοι από όσο θέλουν να παραδεχτούν, αυτό φαίνεται άλλωστε τόσο από τη γενικότερη συμπεριφορά τους όσο και από τον τρόπο που αντιδρούν στις προσβολές.
Εξαιρετικές οι ερμηνείες των ηθοποιών, μπορεί να μη μιλάμε τη γλώσσα τους, όμως εκείνοι μιλάνε με τις σιωπές, με το βλέμμα, με το σώμα.
Υποψήφια για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας, το έχασε από την ταινία του Χιλιανού Σεμπάστιαν Λέλιο «Μια φανταστική γυναίκα». Μιας και δεν έχω δει την ταινία δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, αφού δεν μπορώ να μπω σε συγκρίσεις.
«Η Προσβολή» είναι απλή, κατανοητή και υπέροχη. Ο ρεαλισμός σε μια από τις καλύτερες του στιγμές και με ένα θέμα που αφορά τους πάντες σε μια περίοδο που κάθε κρίση διέπει το ανθρώπινο είδος και τα πάθη σιγοβράζουν. Αναμφίβολα από τις ταινίες που θα συνεχίσουν να «προβάλλονται» ακόμα κι αφού έχετε φύγει από τον κινηματογράφο.
Από 12 Απρίλη στους κινηματογράφους.