Όλα αρχίζουν αύριο

Σκηνοθεσία: Ούγκο Γκελέν
Παίζουν: Ομάρ Σι, Κλεμάνς Ποεσί

Το «Όλα αρχίζουν αύριο» είναι μια συμπαθέστατη γαλλική κομεντί που αποφασίζει να βαδίσει στα χνάρια των «Άθικτων».

Ο Σαμουέλ βιώνει τη ζωή του σαν ένα ατελείωτο πάρτυ. Η ξεγνοιασιά του μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή ενός παιδιού, όπως συχνά του τονίζει ο περίγυρός του. Όλα ανατρέπονται όμως όταν τον επισκέπτεται απροειδοποίητα η Κριστίν, μία από τις πολλές περιστασιακές του κατακτήσεις, και του αποκαλύπτει ότι έχει γίνει πατέρας. Ο Σαμουέλ προσπαθεί να ξεκόψει κάθε ανάμειξη, δεν έχει επιλογή όμως όταν η Κριστίν τού αφήνει το κοριτσάκι και εξαφανίζεται, επιφορτίζοντάς τον με την ευθύνη να το αναθρέψει μόνος του. Ο Σαμουέλ την αναζητεί στο Λονδίνο όπου όμως δεν μπορεί να την εντοπίσει πουθενά. Χωρίς λεφτά και με την ευθύνη πλέον της κηδεμονίας της μικρής Γκλόρια, πιάνει δουλειά σαν κασκαντέρ. Ανατρέφει την Γκλόρια για οχτώ ολόκληρα χρόνια αφήνοντάς τη να πιστεύει στο όμορφο ψέμα ότι η μητέρα της δεν μπορεί να την επισκεφτεί επειδή είναι κατάσκοπος. Συντηρεί μάλιστα αυτό το ψέμα με τακτικά μέιλ που υποτίθεται ότι της στέλνει η μητέρα της από κάθε γωνιά της γης. Και ενώ έχει ρυθμίσει πια τη ζωή τους με μια σχετική κανονικότητα, η Κριστίν επιστρέφει για να ανατρέψει για μια ακόμα φορά την κατάσταση.

Αν σας φαίνετε ότι έχουν συμβεί ήδη πολλά, μέχρι το τέλος του έργου συμβαίνουν περίπου άλλα τόσα. Η ταινία δεν αναλώνεται, όπως διαφαίνεται στην αρχή, στη σταδιακή εξοικείωση του Σαμουέλ με την κόρη του και στην προσπάθειά του να σοβαρευτεί. Πολύ γρήγορα ο Σαμουέλ αποδέχεται τον νέο του ρόλο. Το πραγματικό στοίχημα είναι κατά πόσο μπορεί να διατηρήσει τη μαγική ανεμελιά της πρότερής ζωής του, αυτή τη φορά εμφυσώντας τη και στην κόρη του. Γιατί το πραγματικό θέμα του έργου είναι πώς μπορεί να επιβιώσει η μαγεία της ζωής ακόμα και στις πιο τραγικές καταστάσεις.

Στη μίνι παράδοση που πάνε να δημιουργήσουν οι «Άθικτοι», οι γαλλικές κωμωδίες δε φοβούνται τα δύσκολα, ακόμα και τραγικά θέματα. Προσπαθούν να αφήνουν το αστείο να προκύψει από αυτά, σαν αντίδοτο στο σκληρό πρόσωπο της ζωής. Το δεύτερο μισό του έργου είναι γεμάτο από δύσκολες στιγμές για τον πρωταγωνιστή του, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να μην επηρεαστεί από αυτό η κόρη του.

Αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί με το «Όλα αρχίζουν αύριο», η αλήθεια είναι ότι σαν δράμα φλερτάρει με τον συναισθηματικό εκβιασμό και σαν κωμωδία είναι κατά τόπους ανέμπνευστη. Δεν μπορεί να πιάσει τις επιδόσεις των "Άθικτων" γιατί ούτε το δραματικό ούτε το κωμικό στοιχείο δεν πηγάζει από μία βασική σεναριακή ιδέα, μάλλον προκύπτουν μετά από πολλή σκέψη των σεναριογράφων για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει. Ομολογουμένως το έργο δε στερεύει ποτέ από ιδέες και δεν κουράζει ποτέ, ενώ η αίσθηση που σου αφήνει είναι πολύ ευχάριστη. Και αυτό το οφείλει πρώτα και κύρια στον Ομάρ Σι, ο οποίος είναι υπεύθυνος σχεδόν για κάθε καλό γέλιο που προσφέρει το έργο, ενώ είναι και πολύ πειστικός κατά την ερμηνεία των πιο σκοτεινών στιγμών του Σαμουέλ.

Δεν πρόκειται λοιπόν για το έργο το οποίο δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα, αν πάντως προσέλθετε στον κινηματογράφο μάλλον θα φύγετε ικανοποιημένοι.

Αλέξανδρος Πασπαρδάνης