Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Σκηνοθεσία: Tomas Alfredson

Παίζουν:  Michael Fassbender, Rebecca Ferguson, Charlotte Gainsbourg, J.K. Simmons

Η έβδομη συνέχεια της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με κεντρικό ήρωα τον ντεντέκτιβ Χάρι Χόλε, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη και οι απανταχού φανατικοί των βιβλίων του Nesbo και κυρίως του Χάρι, είναι έτοιμοι να κλείσουν θέση στους κινηματογράφους της χώρας και να δουν τον αγαπημένο τους ήρωα να ενσαρκώνεται από τον Michael Fassbender (καθόλου κακή επιλογή, αν και όπως παρατήρησε μια φίλη είναι καστανός, ενώ ο μυθιστορηματικός ήρωας είναι ξανθός και πιο αδύνατος). Δυστυχώς δεν μπορούν να καλύψουν, εμφανισιακά τουλάχιστον, την εικόνα του Χόλε, που έχει φτιάξει ο καθένας από τα εκατομμύρια φαν στο μυαλό του, όπως και των υπόλοιπων ηρώων, αλλά έκαναν μια καλή προσπάθεια και κυρίως στο θέμα των ερμηνειών, (όχι ότι είναι και για Όσκαρ), αλλά και του τρόπου συμπεριφοράς και κοσμοθεωρίας των ηρώων.

Τώρα όμως ας αναφέρουμε λίγα πράγματα για τους μη μυημένους στον κόσμο του Χόλε, που όλο και κάτι έχει πάρει το αυτί τους και θέλουν να δουν την ταινία, χωρίς όμως να έχουν διαβάσει το βιβλίο. Ο Χόλε είναι από τους καλύτερους επιθεωρητές της νορβηγικής αστυνομίας, οι δυνατότητες του και το ότι έχει καταφέρει να βρει τον επικίνδυνο κατά συρροή δολοφόνο σε πολλές υποθέσεις, μέσα και έξω από τα νορβηγικά σύνορα, τον έχουν κάνει ίνδαλμα για πολλούς σπουδαστές στην αστυνομική ακαδημία της χώρας του. Ίσως οι συνάδελφοι του βέβαια δεν έχουν όλοι τόσο καλή γνώμη για εκείνον, αφού είναι μονόχνοτος και αλκοολικός. Πριν ακόμα ξεκινήσει η νέα υπόθεση, ή τουλάχιστον πριν γίνει γνωστή, ο Χάρι λαβαίνει ένα ανώνυμο γράμμα-πρόκληση, που τον ενημερώνει για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Ελάχιστες μέρες αργότερα η μητέρα ενός μικρού κοριτσιού εξαφανίζεται, ενώ βρισκόταν στο σπίτι με το παιδί της. Το μόνο που έχει μείνει πίσω, είναι ένας χιονάνθρωπος στην αυλή που κοιτάζει το σπίτι της οικογενείας, φορώντας το κασκόλ της εξαφανισμένης μητέρας. Αυτό είναι μόνο η αρχή. 

Οι σεναριογράφοι έχουν σεβαστεί κι έχουν ακολουθήσει την υπόθεση του βιβλίου σε μεγάλο βαθμό, βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις είναι δύσκολο τεχνικά να μεταφερθούν κάποιες περιγραφές, που προσδίδουν την ταυτότητα των βιβλίων του νορβηγού συγγραφέα Jo Nesbo, οπότε ναι, έχει απλοποιηθεί σε σχέση με το μυθιστόρημα. Όμως γνωρίζοντας και οι ίδιοι ότι ο Χάρι Χόλε έχει εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο, δε θέλουν να θεωρηθούν ιερόσυλοι με το να κάνουν μεγάλες αλλαγές στην υπόθεση, άλλωστε έχουν ένα δυνατό βιβλίο στα χέρια τους με ένταση, με ζωντανές περιγραφές, που το έχει εξελίξει ο συγγραφέας τόσο καλά που οι ίδιοι όσο και να το προσπαθούσαν, αμφίβολο αν θα το κατάφερναν, βέβαια δεν είναι ότι αποφεύγουν κι εντελώς τις αλλαγές, κάτι που ίσως ξενίσει κάποιους. Για όσους φοβούνται το πολύ αίμα, δεν υπάρχει πρόβλημα αφού το ζήτημα των συντελεστών της ταινίας δεν είναι να ανατριχιάσουν τους θεατές αλλά να τους βάλουν να βρουν ποιος είναι ο δολοφόνος, αφού σε αυτού του είδους τα βιβλία και τα έργα ο δολοφόνος είναι πάντα μπροστά στα μάτια του κοινού, αλλά και αυτό είναι το κύριο ζητούμενο, να νιώσουμε λίγο ντεντέκτιβ με τα στοιχεία που μας δίνονται.

Δεδομένου ότι είναι ελάχιστες οι μεταφορές βιβλίων στον κινηματογράφο, κατά την προσωπική μου γνώμη τουλάχιστον, που είναι ανώτερες από το πρωτότυπο, στη διασκευή του «ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΥ» έχει γίνει μια πολύ καλή προσπάθεια και σίγουρα πολλή δουλειά.

Βέβαια σύμφωνα με τον αμερικανό σεναριογράφο Syd Field «Όταν διασκευάζεται ένα μυθιστόρημα σε σενάριο, η μοναδική έγνοια του σεναριογράφου πρέπει να είναι να γίνει κινηματογραφικό, γι’ αυτό πρέπει κανείς να είναι πιστός μόνο στο γενικό πνεύμα του αρχικού υλικού».    

Πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθούν περισσότερο όσοι δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, αφού οι υπόλοιποι θα αρχίσουν αυτομάτως τις συγκρίσεις. Αλλά και όσοι αγαπάτε το Χάρι Χόλε και τις περιπέτειες του δε θα δυσαρεστηθείτε. Αν και εδώ που τα λέμε, το βιβλίο ίσως να είναι πιο κινηματογραφικό από την ταινία.

Από 12 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους.