Mudbound
Σκηνοθεσία: Ντι Ρις
Παίζουν: Κάρει Μάλλιγκαν, Τζάρετ Χέντλαντ, Τζέισον Κλαρκ, Τζέισον Μίτσελ, Ρομπ Μόργκαν, Τζέισον Μίτσελ, Μέρι Τζ. Μπλάιτζ
Ο Χένρι (Τζέισον Κλαρκ) και ο Τζέιμι Μακάλλαν (Γκάρετ Χέντλαντ) είναι αδέρφια αλλά ο καθένας έχει το δικό του μοναδικό χαρακτήρα. Ο Χένρι είναι τραχύς, σκληρός, άνθρωπος της λογικής, εργατικός και οπισθοδρομικός στις αντιλήψεις του. Ο Τζέιμι αγαπά την διασκέδαση και την τέχνη, είναι κοινωνικός και σαγηνεύει τις γυναίκες με κάθε του κίνηση. Ο Χένρι θα γνωρίσει μέσω συνοικεσίου την Λόρα (Κάρει Μάλλιγκαν), μια γυναίκα στα 30 της , μορφωμένη και έξυπνη, που θα δει τον Χένρι ως τη διέξοδο της για να φύγει από το πατρικό της και να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή. Όταν ο Χένρι θα γνωρίσει τη Λόρα στον αδερφό του, εκείνη γοητεύεται από αυτόν και θα γεννηθεί μέσα της ένας πόθος που θα παραμείνει κρυφός. Παράλληλα, βλέπουμε τον καθημερινό αγώνα μιας αγροτικής οικογένειας Αφρό – αμερικανών, των Τζάκσον, οι οποίοι μένουν και δουλεύουν καθημερινά σε μια φάρμα του Μισσισσιππή. Μια καθημερινότητα επίπονη και σκληρή, η οποία επιδεινώνεται από τον έντονο φυλετικό διαχωρισμό στην περιοχή αυτή. Οι δύο οικογένειες θα συνδεθούν διπλά. Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Τζέιμς αλλά και ο γιος των Τζάκσον, Ρόνσελ (Τζέισον Μίτσελ), θα καταταγούν για να πολεμήσουν. Σχεδόν ταυτοχρόνως, ο Χένρι θα αγοράσει την φάρμα στην οποία δουλεύουν οι Τζάκσον κι έτσι θα γίνει ο νέος τους εργοδότης. Οι ζωές τους θα ενωθούν άρρηκτα και η μοίρα της μιας οικογένειας θα συνδεθεί με τη μοίρα της άλλης.
Μία πραγματικά εξαιρετική ταινία. Μια ματιά στις ζωές των κατοίκων του Μισσισσιππή στα χρόνια του πολέμου αλλά και μετά το τέλος του. Απόλυτα ρεαλιστική, ωμή και καθόλου ραφιναρισμένη για να είναι πιο εύκολα αποδεκτή από το κοινό. Η ταινία καταπιάνεται με το θέμα της βίας σε όλα του τα επίπεδα: στο επίπεδο του πολέμου, στο επίπεδο της καθημερινότητας, στο προσωπικό και στο κοινωνικό επίπεδο. Ο ρατσισμός και η βία υπεισέρχονται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, τρυπώνουν από τις οπές που χάσκουν σε ένα κοινωνικό οικοδόμημα σαθρό και καθορίζουν την πορεία της ζωής όλων των εμπλεκομένων.
Η φωτογραφία αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τον λιμνάζοντα, λασπώδη τόπο του Μισσισσιππή στον οποίο διαδραματίζεται η ταινία και χρησιμοποιείται εξαιρετικά από τον σκηνοθέτη για να δείξει έναν μικρόκοσμο όπου όλα κινούνται αργά, τίποτα δεν αλλάζει γιατί κολλούν στην λάσπη, στη λάσπη της οπισθοδρομικότητας και του συντηρητισμού. Οι ερμηνείες είναι πάρα πολύ καλές στο σύνολο τους με αποκορύφωμα του Ρομπ Μόργκαν, του πατέρα της οικογένειας Τζάκσον. Πρόκειται για μια πραγματικά βαθιά και συγκινητική ερμηνεία . Ο πιο αδύναμος υποκριτικά θα έλεγα ότι ήταν ο Γκάρετ Χέντλαντ, ο οποίος χωρίς να είναι εκτός στόχου, δεν πείθει, είναι υπερβολικός ή αντίθετα λιγότερο έντονος από ότι θα έπρεπε σε πολλές περιπτώσεις.
Γενικά όμως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον δημιουργικό αποτέλεσμα, το οποίο αξίζει κάποιος να το δει.
Στους κινηματογράφους από 22 Φεβρουαρίου
Πέννυ Ψαρρά