Loveless (Nelyubov)
Παίζουν: Maryana Spivak, Yanina Hope, Aleksey Rozin
Η 7η τέχνη φορά τα καλά της στη νέα ταινία του Andrey Zvyagintsev!!
Ο Boris και η Zhenya, ένα ζευγάρι σε διαδικασία διαζυγίου, εξακολουθούν και ζουν μαζί μέχρι τη διευθέτηση των τελευταίων εκκρεμοτήτων, όπως την πώληση του διαμερίσματος τους και την επιμέλεια του παιδιού τους, του 12χρονου Alyosha . Η σχέση τους έχει τελματώσει, δεν υπάρχει κανένα σημείο επικοινωνίας μεταξύ τους, το μίσος και η κακία έχουν καταλάβει όλες τις πτυχές του μέχρι πρόσφατα κοινού τους βίου. Το πιο σκληρό όμως και αδιάφορα πρόσωπο τους το δείχνουν στο παιδί τους, το οποίο κανένας από τους δύο δε θέλει να αναλάβει. Το αναφέρουν σε έναν καβγά που κρυφακούει ο 12χρονος σε μία συγκλονιστική και ανατριχιαστική σκηνή, όπου ο πόνος και η βουβή κραυγή του τελευταίου στο άκουσμα των φρικαλέων προθέσεων τους για το μέλλον του χτυπούν τις πιο ευαίσθητες χορδές του κοινού. Ο γιος αποφασίζει λοιπόν να φύγει από το σπίτι αυτό, που τον έκανε να υποφέρει τόσο. Η εξαφάνιση του όμως δε γίνεται αντιληπτή παρά μόνο 2 μέρες μετά !! Ο Boris χαμένος στη δίνη των σκέψεων του σχετικά με το πώς θα κρατήσει τη δουλειά του, αφού ο φονταμενταλιστής χριστιανός πρόεδρος της εταιρείας που δουλεύει κατακρίνει τα διαζύγια και απαιτεί οι υπάλληλοι του να είναι παντρεμένοι με παιδιά κι επίσης αφοσιωμένος στην καινούρια του σχέση με μία νέα γυναίκα, η οποία περιμένει το παιδί του και μαζί της απολαμβάνει την ακόρεστη σεξουαλική ηδονή που δεν έβρισκε στην προηγούμενη σύντροφο του. Η Zhenya, και αυτή σε μία νέα σχέση με αντίστοιχα χαρακτηριστικά, με έναν πλούσιο επιχειρηματία, το μόνο που φαίνεται να την απασχολεί πέρα από αυτή τη σχέση και την εξωτερική της εμφάνιση είναι τα social media, στα οποία αποκαλύπτει μόνο τις ευχάριστες στιγμές της ζωής της (όπως στο εστιατόριο που τρώει με το νέο της σύντροφο, όπου εκείνη όπως και όλοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι τραβούν ασταμάτητα selfies ως απόδειξη του ότι όντως περνούν καλά). Μέσα σε όλα αυτά προστίθεται το «πρόβλημα» της εξαφάνισης που τους εξαναγκάζει να ξεμυτίσουν από αυτό το λήθαργο, όχι όμως και να βγουν τελείως από αυτόν.
Η ταινία του Zvyagintsev αποδομεί με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τη ρωσική κοινωνία (αλλά και τη δυτική κοινωνία στο σύνολο της). Το χρήμα, το σεξ χωρίς συναίσθημα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο εγωισμός , η απομόνωση, η αποχαύνωση, ο αναχρονιστικός ρόλος της θρησκείας, η στυγνή και άκαμπτη γραφειοκρατία, ο εθνικισμός, η αδιαφορία, είναι μόνο λίγα από τα χαρακτηριστικά που μας αποκαλύπτει η ταινία ως στοιχεία της μεταμοντέρνας ρωσικής κοινωνίας. Το λευκό παγωμένο τοπίο και τα εγκαταλελειμμένα και ψυχρά κτίρια της περιοχής όπου γίνονται οι έρευνες για την ανεύρεση του 12χρονου διαπερνούν τη μεγάλη οθόνη δίνοντας αυτή την αίσθηση του κενού, χωρίς αγάπη κόσμου. Ενός κόσμου, χωρίς ομορφιά, χωρίς χρώματα, χωρίς μέλλον. Ενός κόσμου που ακολουθεί δίχως να το έχει συνειδητοποιήσει μια πορεία αυτοκαταστροφής.
Οι ηθοποιοί στους οποίους ο σκηνοθέτης παρέδωσε το βαρύ φορτίο του να ανταπεξέλθουν σε τόσο απαιτητικούς ρόλους, τον βγάζουν ασπροπρόσωπο, δίνοντας πραγματικά μοναδικές, καθηλωτικές ερμηνείες. Η απόδοση του ίδιου του σκηνοθέτη στο δικό του κομμάτι άμεμπτη.
Μια ταινία που βάζει τον κόσμο μας στο μικροσκόπιο και η εικόνα δεν είναι καθόλου κολακευτική. Η πρόταση του σκηνοθέτη ως γιατρειά γι’ αυτόν τον «άρρωστο» κόσμο είναι ποια άλλη; Η αγάπη. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδει αυτό το μήνυμα αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη να τη βρούμε και να την κάνουμε να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις χαμένες και κενές υπάρξεις μας. Μία ταινία που αξίζει κάθε λεπτό που θα περάσει κανείς βλέποντας την.
Στους κινηματογράφους από 19 Οκτωβρίου
Πέννυ Ψαρρά