Εγώ, η Τόνια ( Ι, Tonya )
Σκηνοθεσία: Κρεγκ Γκίλεσπι
Παίζουν: Μάργκο Ρόμπι, Σεμπάστιαν Σταν, Άλισον Τζάνευ
Η Τόνια Χάρντινγκ (Μάργκο Ρόμπι), ένα από τα μεγάλα ταλέντα των ΗΠΑ στο καλλιτεχνικό πατινάζ, ξεχώρισε όχι μόνο για τις ικανότητες της στο πολύ δύσκολο και απαιτητικό αυτό άθλημα αλλά και για την πολυτάραχη ζωή της, η οποία την οδήγησε στο να χτίσει έναν πολύ διαφορετικό και σκληροτράχηλο χαρακτήρα σε σύγκριση με τις εν γένει εξευγενισμένες «Πριγκίπισσες» που βλέπουμε συνήθως στο άθλημα αυτό. Η Χάρντινγκ ήταν ένα παιδί «θαύμα», θα μπορούσε να πει κανείς, αφού στα 3 της μπορούσε να κάνει πατινάζ με έναν τρόπο πολύ πιο προχωρημένο από την ηλικία της, χαρακτηριστικό που εντυπωσίασε την πρώτη προπονήτρια που την ανέλαβε. Στη ζωή της όμως πέρα από το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι παρούσα και κάνει πάντα ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία της η μητέρα της : το πρόσωπο που σίγουρα την ώθησε στο να επιτύχει όσα πέτυχε αλλά από την άλλη υπήρξε και ένα αρνητικό πρότυπο για τη ζωή της. Η μητέρα της Λαβόνα Γκόλντεν (Άλισον Τζάνευ) είναι σίγουρα φιλόδοξη για την κόρη της και τα όσο βλέπει ότι μπορεί να καταφέρει, ταυτοχρόνως όμως είναι αυταρχική, βίαια σε σωματικό αλλά κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο, μια γυναίκα ψυχρής λογικής με παντελή έλλειψη συναισθήματος και μητρικής στοργής, μια γυναίκα περισσότερο μάνατζερ για την κόρη της παρά μητέρα. Αυτή η ιδιόμορφη σχέση με τη μητέρα της οδηγούν την Χάρντινγκ στο να «συνηθίσει» την κακομεταχείριση και τη βία στο οικείο περιβάλλον της. Έτσι όταν στα 15 της θα συναντήσει τον Τζεφ Γκιλούλι (Σεμπάστιαν Σταν), τον οποίο παντρεύτηκε λίγο αργότερα, και εκείνος με τη σειρά του θα αρχίσει να ασκεί βία πάνω της, εκείνη δεν αντιδρά ή τουλάχιστον δεν αντιδρά όπως θα το έκανε μια γυναίκα με διαφορετικές εμπειρίες από τις δικές της. Έτσι η Χάρντινγκ βρίσκεται εγκλωβισμένη σε έναν αέναο κύκλο βίας, θυμού και κακομεταχείρισης κάτι που φυσικά επηρεάζει και την απόδοση της σε αθλητικό επίπεδο. Εκείνη όμως, με τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που διαθέτει θα προσπαθήσει να υπερκεράσει τα εμπόδια και να φτάσει όσο πιο το δυνατόν ψηλότερα στο άθλημα που αγάπησε με πάθος και την ανέδειξε. Η σχέση της όμως με τον Τζεφ δε θα σταματήσει ποτέ να είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στη ζωή της και αυτός ο κυκεώνας γεγονότων που θα συμβούν μεταξύ τους θα την οδηγήσουν στο σκάνδαλο με την σωματική επίθεση που δέχτηκε η Νάνσυ Κέρριγκαν, συναθλήτρια της Χάρντινγκ και αγωνιστικά «αντίπαλος» της, επίθεση για την οποία κατηγορήθηκε.
Καταρχάς, η προσέγγιση της ταινίας μέσα από μια σειρά «σχεδόν αληθινών αλλά πραγματικά αντιφατικών συνεντεύξεων» όπως προλογίζεται η ταινία, είναι ενδιαφέρουσα. Ο σκηνοθέτης με αυτόν τον τρόπο μας βάζει σε θέση κριτή. Δεν είναι διατεθειμένος να δώσει απαντήσεις ούτε τη δική του κρίση πάνω στα γεγονότα. Μας πασάρει το ρόλο αυτό και αυτό είναι ένα στοιχείο που μας κρατά σε εγρήγορση σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Επίσης, στο σκηνοθετικό κομμάτι της ταινίας αξίζει να αναφερθεί ένα στοιχείο που ίσως ξενίσει το θεατή : οι δόσεις χιούμορ σε στυλ μαύρης κωμωδίας σε πολλές σκηνές βίας. Η αλήθεια είναι ότι το προαναφερόμενο μπερδεύει λίγο το θεατή ως προς το τι θέλει να πετύχει με αυτό ο σκηνοθέτης. Θέλει ίσως να προσδώσει μια πιο «ελαφριά ματιά» στην ενδοοικογενειακή βία και να μη βαρύνει το πνεύμα της ταινίας; Ίσως, όμως η ματιά αυτή μπροστά σε τέτοια γεγονότα και ειδικά βιογραφικά να μην είναι και η πιο επιτυχημένη.
Τέλος, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην ερμηνεία που με συγκλόνισε βαθύτατα. Πρόκειται για την ερμηνεία της Άλισον Τζάνευ ως μητέρα της Χάρντινγκ. Η Τζάνευ καταφέρνει με έναν ρόλο που κάθε άλλο παρά βρίθει συναισθημάτων να προκαλέσει τόσο έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις στο θεατή. Κι αυτό οφείλεται στο μοναδικό ταλέντο της. Η Μαργκό Ρόμπι κάνει ένα βήμα επιπλέον στην καριέρα της και μας δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί επάξια σε περίπλοκους ρόλους. Και το υπόλοιπο καστ μας αφήνει πολύ ικανοποιημένους από την απόδοση του. Γενικά μια ταινία με έναν πολύ υψηλό μέσο όρο ερμηνευτικής δεινότητας.
Κλείνοντας, σίγουρα δεν πρόκειται για την ταινία ορόσημο, αλλά θα την πρότεινα αφενός για την ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά και αφετέρου για τις μοναδικές ερμηνείες.
Στους κινηματογράφους από 25 Ιανουαρίου
Πέννυ Ψαρρά
Info: Αν και βιογραφική κατά ένα μεγάλο μέρος, υπάρχουν σημεία που η ίδια η Χάρντινγκ έχει χαρακτηρίσει ανακριβή.