ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΟΥΣΙΟΣ
Εικονογράφηση: Λυδία Χατζημάρκου
-Εκδόσεις iWrite-
Το παιδικό βιβλίο είναι μεγάλη ιστορία. Πιο συχνά στις μέρες μας συναντάμε μικρές ιστορίες, ενώ αρκετές φορές είναι ξεκάθαρο ότι έχει δοθεί μεγαλύτερο βάρος στην εικονογράφηση του απ’ ότι στην ίδια την ιστορία. Τι γίνεται όμως με τα παραμύθια και πόσο συχνά εκδίδονται στις μέρες μας νέα παραμύθια; Εξαιρώντας τα κλασσικά που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, και που κυκλοφορούν σχεδόν από όλους τους εκδοτικούς, με διαφορετική κάθε φορά εικονογράφηση και που σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτουμε την αξία τους, μιας και είναι διαχρονική, η αλήθεια είναι ότι σπάνια στα χέρια μου πέφτει παραμύθι με την παραδοσιακή έννοια της ιστορίας, αλλά όταν συναντηθώ με μια νέα, περιπετειώδη και εμπνευσμένη υπόθεση, η καρδιά μου φτερουγίζει σαν να έχει συναντήσει τον έρωτα.
«Τα ζώα της ζούγκλας δε φημίζονται για την κοινωνικότητα τους. Στην κορυφή της αντικοινωνικότητας, φυσικά, είναι τα λιοντάρια που, γενικά, αντί να μιλάνε στα άλλα ζώα, προτιμούν να τα τρώνε».
Μια τέτοια λοιπόν περίπτωση είναι το παραμύθι του Ανδρέα Μπούσιου «Το Βασίλειο της Ακακίας», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite. Η κεντρική πρωταγωνίστρια είναι η Μπεέττυ, μια καλόγνωμη στρουθοκάμηλος που πέφτει συχνά θύμα κακόβουλων συμπεριφορών. Η Μπεέττυ εγκαταλείπει τη σιγουριά του σπιτικού της, ώστε να αναζητήσει το μυθικό βασίλειο της Ακακίας. Μόνο που για να καταφέρει να περάσει τις πύλες του πρέπει να συμπέσει η πανσέληνος με τη θερινή ισημερία, κάτι το οποίο συμβαίνει σπανιότατα. Η Μπεέττυ θα έχει μόνο μια ευκαιρία για την επίτευξη του σκοπού της, όμως πριν φτάσει στις πύλες του βασιλείου, θα πρέπει να περάσει μέσα από το πιο σκοτεινό κομμάτι της ζούγκλας. Ο αναγνώστης θα συναντήσει την ηρωίδα την τελευταία μέρα του ταξιδιού της, όταν εκείνη θα γνωρίσει τα ζώα της ζούγκλας. Κάποια θα την αντιμετωπίσουν φιλικά, κάποια θα την περιγελάσουν, θα την ξεγελάσουν, θα τη συμβουλέψουν και θα προσπαθήσουν να τη θυσιάσουν. Όπως καταλαβαίνετε θα συμβούν πολλά σε αυτό το παιδικό βιβλίο των 116 σελίδων με τη λιτή εικονογράφηση της Λυδίας Χατζημάρκου να στολίζει την ιστορία με τα ασπρόμαυρα σχέδια της.
Αστεία και συγκινητική θα μιλήσει όχι μόνο στα παιδιά σας, αλλά και στο πιτσιρίκι που κρύβεται ακόμα μέσα σας. Και θα σας εκμυστηρευτώ ότι την ώρα που διάβαζα «Το Βασίλειο της Ακακίας», σκεφτόμουν ότι η συγκεκριμένη ιστορία θα μπορούσε να γίνει μια πολύ ωραία παιδική σειρά για την τηλεόραση ή ταινία animation, αλλά δυστυχώς στη χώρα μας, δεν έχουν οι συγγραφείς ανάλογες δυνατότητες.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
