ΤΟ ΠΙΑΤΟ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
Εικονογράφηση: Εμμανουέλα Κακαβιά
-Εκδόσεις Υδροπλάνο-
Μια φωτογραφία στον μπουφέ της γιαγιάς θα προκαλέσει μεγάλες απορίες στο Γιώργο. Θέλοντας και μη, η γιαγιά του με την οποία περνάει πολλές ώρες της ημέρας, θα αναγκαστεί την ώρα που ετοιμάζει το παστίτσιο για να φάνε το μεσημέρι, να του διηγηθεί την ιστορία του πατέρα της, που στα μέσα της δεκαετίας του 50’, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα και την οικογένειά του και να φύγει για την Αμερική, να βρει εκεί δουλειά ώστε να στέλνει χρήματα στην οικογένειά του πίσω στην Ελλάδα για να τα βγάλει πέρα. Όμως κάτι μαγικό θα συμβεί τη στιγμή εκείνη, αφού η αφήγηση της γιαγιάς θα ρουφήξει τόσο τον μικρό Γιώργο και θα τον βάλει στη θέση του παππού του. Να φταίνε άραγε τα παλιά παπούτσια του προπάππου, που του έδωσε η γιαγιά του να φορέσει, με τις τρύπες και χωρίς κορδόνια; Πάντως ο Γιώργος από την κουζίνα θα βρεθεί στο υπερωκεάνιο “Queen Frederica” που μετέφερε χιλιάδες μετανάστες στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, οδηγώντας τους στην ξενιτιά, μιας και η Ελλάδα στάθηκε ανίκανη να θρέψει όλα τα παιδιά της. Φτάνοντας στην Αμερική ο Γιώργος, αφού περάσει από ιατρικό έλεγχο θα βρει δουλειά, στην αρχή στον δρόμο, ώσπου θα καταλήξει να πλένει ασταμάτητα πιάτα οχτώ ώρες κάθε ημέρα, κι αλίμονο του αν σπάσει κάποιο.
Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου μέσα από το βιβλίο της αφηγείται στους νεαρού αναγνώστες την ιστορία της μετανάστευσης του ελληνικού λαού, και μάλιστα μια εποχή, που οι έλληνες έφευγαν από την πατρίδα τους χωρίς εκπαιδευτικά εφόδια, με προορισμό να πιάσουν δύσκολες εργασίες, στη λάντζα, στους δρόμους, στα ανθρακωρυχεία. Θέλοντας να το κάνει πιο ευχάριστο, δεν αφηγείται την ιστορία του παππού του Γιώργου μέσα από τα χείλη της γιαγιάς, αλλά με έναν μαγικό τρόπο μετατρέπει τον ίδιο τον Γιώργο σε μετανάστη και θα είναι εκείνος που θα βιώσει την περιπέτεια της ζωής του προπάππου του και θα την αφηγηθεί σε εμάς, με πιο ζωντανό και άμεσο λόγο.
Η μετανάστευση αποτελεί μέρος της ιστορίας μας, και η Τασσοπούλου με τη βοήθεια της εικονογράφου Εμμανουέλας Κακαβιά, που με τα όμορφα ασπρόμαυρα σκίτσα της τη στολίζει, αναλαμβάνουν να την εξιστορήσουν. Όμως υπάρχουν κρυμμένες ιστορίες μέσα στην ιστορία, που δεν ξεχνάει να μας τις αναφέρει μετά την ολοκλήρωση της. Όπως για τις συνθήκες που έσπρωξαν χιλιάδες έλληνες να εγκαταλείψουν τον τόπο και τις οικογένειές τους. Την ιστορία του πλοίου “Queen Frederica”, το λιοντάρι που κοσμούσε το λιμάνι του Πειραιά και το οποίο κλάπηκε από τους Ενετούς. Για την ομογένεια. Την απεργία του Σικάγου και για το πώς καθιερώθηκε το οχτάωρο (το οποίο τείνει να εξαλειφθεί από τον ελληνικό εργασιακό κόσμο), για την ομογένεια, αλλά και την ιστορία του κρητικού Λούις Τίκας (γνωστού και ως παλικάρι).
Η μυθοπλασία ανοίγει δρόμους προς την ιστορία. Αν θέλετε να μιλήσετε στα παιδιά σας για τη μετανάστευση, το βιβλίο της Τασσοπούλου σας δίνει την ευκαιρία, κι αν δεν το είχατε σκεφτεί, καιρός να το κάνετε.
Μαίρη Β.
